ILPP1/443-396/10-4/AW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2010 r. (data wpływu 2 kwietnia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 czerwca 2010 r. (data wpływu 4 czerwca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresach: opodatkowania transakcji zamiany nieruchomości, określenia podatnika, podstawy opodatkowania oraz momentu powstania obowiązku podatkowego – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 2 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji zamiany nieruchomości, momentu powstania obowiązku podatkowego, podstawy opodatkowania. Uzupełniony pismem z dnia 1 czerwca 2010 r. o doprecyzowanie opisanego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Gmina (jednostka samorządu terytorialnego) działając na podstawie art. 30-32 ustawy z dnia 20 lutego 1997 r. o stosunku Państwa do gmin wyznaniowych X w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 41, poz. 251 ze zm.), za dwie nieruchomości gruntowe, na których przed rokiem 1939 znajdowały się synagoga, dom modlitwy i mieszkanie rabina, a obecnie znajdują się na nich blok mieszkalny i bank, przekazała inny grunt przeznaczony w planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę.

Zgodnie z ww. ustawą wszczęte zostało postępowanie regulacyjne, zawarta została ugoda opatrzona klauzulą o nadaniu mocy tytułu egzekucyjnego i potwierdzona została jej prawomocność, np. wpisu przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji.

Grunty będące przedmiotem roszczeń Gmin i grunty przekazane za roszczenie przez Wnioskodawcę nie były wyceniane. W ugodzie określa się jedynie ich położenie, oznaczenie i wielkość.

W uzupełnieniu z dnia 1 czerwca 2010 r. Wnioskodawca wskazał, iż jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT.

Gmina rościła prawa do dwóch nieruchomości gruntowych:

1. przy ulicy X – jest własnością gminy (skomunalizowana), na której znajduje się blok mieszkalny, zarządzany przez Zakład Gospodarki. Zakład w ciągu ostatnich 5 lat nie wykonywał żadnych ulepszeń czy modernizacji, a w stosunku do nieruchomości nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

2. przy ulicy Y – znajduje się bank, pobudowany w latach 60-tych. Grunt został skomunalizowany i sprzedany bankowi w roku 2003.

Przedmiotem roszczenia Gminy były grunty, których oddać z przyczyn oczywistych nie było można, więc przekazano jej inny grunt (przy ulicy Z), na którym nie ma żadnych budynków, budowli. Jest to wolna działka w mieście, oznaczona w planie zagospodarowania przestrzennego do zabudowy, skomunalizowana w roku 2003.

Na skutek ugody przed Pierwszym Zespołem Orzekającym Komisji Regulacyjnej do Spraw Gmin Wyznaniowych X, Związek zrzeka się wszelkich roszczeń do nieruchomości gruntowych przy ulicy X i Y w zamian za przekazaną przez Zainteresowanego nieruchomość gruntową przy ulicy Z.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy przeniesienie własności nieruchomości w zamian za zrzeczenie się roszczeń do dwóch nieruchomości, które miał Związek należy objąć ewidencją VAT... Jeśli transakcja ta winna być objęta ewidencją VAT to:

1. kto jest podmiotem do zadeklarowania i zapłaty podatku...

2. co jest przedmiotem opodatkowania i jak określić jego wartość...

3. kiedy powstaje obowiązek podatkowy...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Przeniesienie własności nieruchomości objęte postępowaniem regulacyjnym, o którym mowa w art. 30 ustawy o stosunku Państwa do gmin wyznaniowych X w Rzeczypospolitej Polskiej, a zgodnie z art. 35 ww. ustawy zostało zwolnione od podatków i opłat, czyli również od podatku VAT, więc nie podlega ewidencji VAT.

Taki charakter transakcji nie stanowi dostawy towarów o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w związku z art. 7 ust. 2 pkt 2 i w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jest to rodzaj odszkodowania, które otrzymał Związek Gmin.

W przeciwnym przypadku Zainteresowany traktuje ww. regulację jako przeniesienie prawa własności towarów podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT i wtedy:

1. podmiotem do zadeklarowania podatku VAT jest Związek, jeśli jest czynnym podatnikiem podatku VAT, gdyż to on otrzymuje nieruchomość należną sprzed roku 1939, bądź odszkodowanie w pieniądzu, bądź w odpowiednio innej nieruchomości, w przypadku Wnioskodawcy nieruchomość zamienną,

2. przedmiotem opodatkowania jest grunt przekazany przez Zainteresowanego Związkowi, który powinien być wyceniony, aby określić jego wartość rynkową,

3. obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania nieruchomości Związkowi Gmin, w określonym w postępowaniu regulacyjnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są rzeczy ruchome jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przez dostawę towarów – stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;

2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;

3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;

4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;

5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;

6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;

7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

* przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

* zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

* świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z przytoczonych przepisów nie wynika, że odpłatność za czynności dostawy towarów lub świadczenia usług musi mieć postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową jako zapłata w innym towarze lub usłudze, albo mieszaną –zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, aby istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

Stosownie do art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy. Zatem, w przypadku zamiany obie strony przenoszą na siebie wzajemnie własność rzeczy, występując zarówno w charakterze dostawcy, jak i w charakterze nabywcy. Przepis art. 604 Kodeksu cywilnego daje dyspozycję odpowiedniego stosowania do zamiany przepisów o sprzedaży.

Umowa zamiany jest umową wzajemną, bardzo zbliżoną do umowy sprzedaży. Różnica w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce świadczenia ceny pojawia się obowiązek drugiej strony przeniesienia własności rzeczy lub świadczenia usługi. Ze względu na wzajemny charakter umowy, wartość świadczonej rzeczy i usługi powinna być ekwiwalentna. Dopłata przez jedną ze stron do świadczenia, wynikająca z różnicy wartości rzeczy i usługi będącej przedmiotem zamiany nie zmienia charakteru umowy.

W wyniku zamiany każda ze stron wchodzi we władanie nabytego towaru jak właściciel lub staje się nabywcą świadczonej usługi. Na podstawie powyższego można stwierdzić, że umowa zamiany na gruncie podatku od towarów i usług jest niczym innym jak dwiema odpłatnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy lub świadczenie usługi, w myśl art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 11 obowiązującego do dnia 31 grudnia 2009 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zgodnie natomiast z przepisem § 12 ust. 1 pkt 12 obowiązującego od dnia 1 stycznia 2010 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799 ze zm.), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te organy czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 1997 r. o stosunku Państwa do gmin wyznaniowych X w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 41, poz. 251 ze zm.), na wniosek gminy X lub Związku Gmin wszczyna się postępowanie, zwane dalej „postępowaniem regulacyjnym”, w przedmiocie przeniesienia na rzecz gminy X lub Związku Gmin własności nieruchomości lub ich części przejętych przez Państwo, a które w dniu 1 września 1939 r. były własnością gmin X lub innych wyznaniowych X osób prawnych, działających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli:

1. w tym dniu znajdowały się na nich cmentarze X lub synagogi,

2. w dniu wejścia w życie ustawy znajdują się na nich budynki stanowiące uprzednio siedziby gmin X oraz budynki służące uprzednio celom kultu religijnego, działalności oświatowo-wychowawczej i charytatywno-opiekuńczej.

W świetle art. 31 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, w odniesieniu do nieruchomości określonych w art. 30 ust. 1 regulacja może polegać, z zastrzeżeniem ust. 2, na przyznaniu odpowiedniej nieruchomości zamiennej, gdyby przeniesienie własności natrafiało na trudne do przezwyciężenia przeszkody.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca za dwie nieruchomości gruntowe niezabudowane, na których przed rokiem 1939 znajdowały się synagoga, dom modlitwy i mieszkanie rabina, a obecnie znajdują się na nich blok mieszkalny i bank, przekazał inny grunt przeznaczony w planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę.

W konsekwencji należy stwierdzić, iż w wyniku zamiany każda ze stron wchodzi we władanie nabytego towaru jak właściciel lub staje się nabywcą świadczonej usługi. Tak więc umowa zamiany na gruncie podatku od towarów i usług jest niczym innym jak dwiema odpłatnymi czynnościami i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Podstawowa stawka podatku – zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zwolnienie od podatku VAT lub obniżenie stawki podatkowej, możliwe jest tylko wówczas, gdy przewiduje to ustawa lub przepisy wykonawcze do ustawy.

Należy zaznaczyć, iż zgodnie z art. 4 ustawy, ulgi i zwolnienia podatkowe udzielone na podstawie odrębnych ustaw nie mają zastosowania do podatku od towarów i usług.

W konsekwencji należy stwierdzić, iż tylko przepis ustawy lub przepis wydany na podstawie i w granicach delegacji ustawowej, który jednoznacznie dotyczy podatku od towarów i usług, może być podstawą zastosowania ulg lub zwolnień w tym podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ustawodawca zwolnił od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Powyższe oznacza, iż generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę – są zwolnione od podatku VAT.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią akty prawa miejscowego (miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego), a w przypadku ich braku inne akty ustanowione przez właściwe organy (studium uwarunkowań oraz decyzja o warunkach zabudowy), natomiast dopiero w przypadku braku wyżej wskazanych dokumentów – ewidencja gruntów.

Uwzględniając opis stanu faktycznego wskazujący, iż przekazana nieruchomość niezabudowana zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego sklasyfikowana jest jako grunt pod zabudowę, stwierdzić należy, iż dostawa nie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT zawartego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W konsekwencji należy stwierdzić, iż zamiana nieruchomości za roszczenia do innych nieruchomości pomiędzy Gminą a Związkiem Gmin podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Podmiotem zobowiązanym do naliczenia i zapłaty podatku z tytułu czynności dostawy nieruchomości niezabudowanej jest Wnioskodawca.

Stosownie do art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 – dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Przepisy ustawy o VAT nie narzucają określonej formy prowadzenia ewidencji. Ważne jest tylko, aby zawierała ona wszystkie elementy wymienione w art. 109 ust. 3 ustawy oraz inne dane, które są niezbędne do prawidłowego wypełnienia deklaracji VAT. Zatem każdy z podatników sam powinien wybrać taki sposób prowadzenia ewidencji, który ułatwi terminowe i prawidłowe sporządzenie deklaracji na podstawie zgromadzonych w ewidencjach danych.

Tym samym skoro Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i dokonał transakcji podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, to jest zobowiązany ująć tę transakcję w prowadzonej dla potrzeb rozliczenia podatku od towarów i usług ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy.

Na mocy art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z wyżej wyrażoną zasadą, podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Na podstawie przepisu art. 2 pkt 22 ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Obrotem są zatem kwoty należne z tytułu tych czynności opodatkowanych, które wykonywane są przez podatnika.

Ponadto z definicji kwoty należnej z tytułu sprzedaży, zawartej w art. 29 ust. 1 ustawy wynika, że kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy (czyli również podatek VAT).

Odzwierciedlenie powyższego znajdujemy również w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. Nr 97, poz. 1050 ze zm.), zgodnie z którym przez cenę należy rozumieć wartość wyrażoną w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę; w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym. Należy zauważyć, iż cena w rozumieniu powyższej regulacji obejmuje podatek od towarów i usług.

Natomiast jeżeli należność jest określona w naturze – to w myśl art. 29 ust. 3 ustawy – podstawą opodatkowania jest wartość rynkowa towarów lub usług pomniejszona o kwotę podatku.

Z cyt. wyżej przepisów wynika, że kwotę należną (zapłatę), stanowi korzyść majątkowa, jaką podatnik uzyska lub ma uzyskać, w związku z wykonaniem czynności opodatkowanej.

Przez wartość rynkową, zgodnie z art. 2 pkt 27b ustawy, rozumie się całkowitą kwotę, jaką, w celu uzyskania w danym momencie danych towarów lub usług, nabywca lub usługobiorca na takim samym etapie sprzedaży jak ten, na którym dokonywana jest dostawa towarów lub świadczenie usług, musiałby, w warunkach uczciwej konkurencji, zapłacić niezależnemu dostawcy lub usługodawcy na terytorium kraju; w przypadku gdy nie można ustalić porównywalnej dostawy towarów lub świadczenia usług, przez wartość rynkową rozumie się:

1. w odniesieniu do towarów – kwotę nie mniejszą niż cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a w przypadku braku ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy,

2. w odniesieniu do usług – kwotę nie mniejszą niż całkowity koszt poniesiony przez podatnika na wykonanie tych usług.

W przypadku transakcji barterowych, w tym również zamiany towaru za usługę, dostawa towaru stanowi zapłatę jeśli zostały spełnione następujące warunki:

* istnieje bezpośredni związek pomiędzy dokonywanymi wymiennie czynnościami, czyli pomiędzy czynnością opodatkowaną a otrzymaną za nią zapłatą,

* istnieje możliwość określenia wartości dostarczanych towarów i świadczonych usług w pieniądzu.

Dlatego też, gdy strony transakcji barterowej ustalą w umowie pieniężną wartość zamienianego towaru i usługi w ramach zapłaty, podstawę opodatkowania, zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, stanowi kwota ustalona przez strony tej transakcji.

Przepis art. 29 ust. 3 ustawy, znajduje zastosowanie wówczas, gdy zapłata została przez strony transakcji barterowej ustalona w innej formie niż pieniężna.

Jak wynika z opisanego stanu faktycznego w przedmiotowej sprawie dokonano transakcji zamiany nieruchomości będącej własnością Wnioskodawcy za zrzeczenie się roszczeń do dwóch nieruchomości stanowiących własność Związku Gmin.

Mając na uwadze treść powołanych przepisów oraz zaistniały stan faktyczny należy stwierdzić, że w przedmiotowej sytuacji podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług dokonanej przez Gminę dostawy stanowi określona wartość rynkowa nieruchomości, jeżeli nie została określona przez rzeczoznawcę.

Reasumując, podstawę opodatkowania w przypadku transakcji zamiany nieruchomości stanowi cała wartość rynkowa działki niezabudowanej, określona na potrzeby tej transakcji, pomniejszona o kwotę należnego podatku.

Z okoliczności sprawy wynika, że przedmiotem dostawy dokonanej przez Wnioskodawcę jest grunt niezabudowany, a zatem obowiązek podatkowy z tytułu odpłatnej dostawy towaru powstaje według zasad określonych w art. 19 ust. 1 i ust. 4 ustawy.

Zgodnie z zasadą zawartą w art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jednocześnie w ust. 4 powołanego przepisu zaznaczono, że w przypadku, gdy dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Według art. 106 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 6.

Gmina jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a zatem wydanie nieruchomości za odpłatnością, którą w analizowanym przypadku jest zrzeczenie się roszczeń do dwóch innych nieruchomości zabudowanych, powinna udokumentować fakturą.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 19 ust. 1 w związku z art. 4 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje w momencie wydania nieruchomości, a jeżeli czynność ta ma być udokumentowana fakturą, to z chwilą wystawienia faktury, nie później niż 7 dnia od dnia wydania nieruchomości.

Tut. Organ informuje ponadto, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym, które nie zostały objęte pytaniem oraz własnym stanowiskiem w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.