1401/VO/4407/14-47/06/HT

Pytanie podatnika:

1. internetowy zakup programu komputerowego od kontrahenta z państwa trzeciego przez osobę fizyczną nie będącą podatnikiem podatku od towarów i usług

2. import usług elektronicznych

3. moc wiążąca interpretacji podatkowej w indywidualnej sprawie

Decyzja

Na podstawie art. 14 b § 5 pkt 1 w związku z art. 233 § 1 pkt 2 lit. a oraz art. 239 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja Podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.), po rozpoznaniu zażalenia wniesionego przez Stronęna postanowienie z dnia 17.03.2006 r. nr 1434/PV/443-15/06/ABS Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa-Praga wydane w trybie art.14 a § 1 i § 4 Ordynacji Podatkowej w przedmiocie udzielenia pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa w indywidualnej sprawie, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

postanawia

zmienić postanowienie organu pierwszej instancji.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 20.01.2006 r. Strona zwróciła się do Naczelnika Urzędu SkarbowegoWarszawa-Praga z wnioskiem o udzielenie informacji o zasadach opodatkowania zakupionego drogą internetową programu komputerowego od kontrahenta z państwa trzeciego przez osobę fizyczną nie będącą podatnikiem podatku od towarów i usług. W ocenie Strony czynność ta nie podlega opodatkowaniu.

W postanowieniu z dnia 17.03.2006 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa - Praga nie potwierdził prawidłowości stanowiska Strony, mając na uwadze przepisy art. 2 pkt 9 i 26, art. 17 ust. 1 pkt 4 oraz art. 27 ust. 5 ustawy z dnia 11.04.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.). W ocenie organu podatkowego z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że nabycie przez osobę fizyczną nie prowadzącą działalności gospodarczej oprogramowania komputerowego za pośrednictwem sieci internet jest importem usług elektronicznych, ponieważ tego rodzaju dostawa spełnia warunki do uznania jej za import usług. Naczelnik Urzędu Skarbowego wyjaśnił, że dokonanie tej czynności zobowiązuje Stronę jako podatnika podatku od towarów i usług do rozliczenia podatku na terytorium Polski.

W zażaleniu na ww. postanowienie wniesionym w dniu 28.03.2006 r. zarzuca Strona naruszenie przepisu art. 2 pkt 26 ww. ustawy, argumentując, że jednorazowo dokonał zakupu towaru drogą elektroniczną jako osoba fizyczna. W takich okolicznościach nie można uznać, że ma miejsce ciągłe dostarczanie oprogramowania lub jego aktualizowanie jak przy usługach elektronicznych. W uzasadnieniu zażalenia Strona podnosi również, że nie jest dla niego zrozumiałe wynikające z treści postanowienia sformułowanie, że cyt: ,,powyższa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej". W tym zakresie Strona wnosi o wyjaśnienie.

Mając na uwadze stan faktyczny i prawny w przedmiotowej sprawie, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdza, co następuje:

Z okoliczności faktycznych przedstawionych przez Stronę w sprawie wynika, że zakupiław Stanach Zjednoczonych od firmy Luxology LLC oprogramowanie komputerowe, w wersji do ,,ściągnięcia z internetu". Uprzednio Strona dokonała zapłaty należności. Wyjaśniła, że taki sposób zakupu wynika z faktu, że nie ma w Polsce dystrybutora tego oprogramowania. Strona wyjaśniła również, że nabyła program jednorazowo jako osoba prywatna i nie prowadzi działalności gospodarczej. Załączyła kserokopię faktury dokumentującej zakup programu od firmy Luxology LLC. Warunki świadczenia nabytych przez Stronę usług oraz sposób ich zamawiania wskazują na to, że jest to usługa elektroniczna w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 26 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

Zgodnie z tym przepisem przez usługi elektroniczne rozumie się usługi świadczone za pomocą internetu lub podobnej sieci elektronicznej, których świadczenie z natury zależne jest od technologii informatycznej i z reguły te są zautomatyzowane, wymagają niewielkiej interwencji człowieka, oraz niemożliwe jest ich wykonywanie bez wykorzystania technologii informatycznej, w szczególności usługami elektronicznymi są:

a) tworzenie i utrzymywanie stron internetowych, zdalne zarządzanie programamii sprzętem,

b) dostarczanie oprogramowania oraz jego uaktualnień,

c) dostarczanie obrazów, tekstu i informacji oraz udostępnianie baz danych,

d) dostarczanie muzyki, filmów i gier, w tym gier losowych i hazardowych , jak również przekazów o charakterze politycznym, kulturalnym, artystycznym, sportowym, naukowymi rozrywkowym oraz informacji o wydarzeniach,

e) usługi kształcenia korespondencyjnego.

Stosownie do art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) importem usług jest świadczenie usług z tytułu wykonywania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy. Zatem, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju.Jednakże określając krąg podatników należy mieć na uwadze uwarunkowania wynikającez przepisu art. 17 ust. 2 i ust. 3 ww. ustawy. Otóż z regulacji określonej w art. 17 ust. 2 ww. ustawy wynika, że cytowany przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 nie ma zastosowania w przypadku świadczenia usług i dostawy towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyłączeniem świadczenia usług określonych w art. 27 ust. 3 lub art. 28 ust. 3,4 6 i 7 oraz dostawy gazu w systemie gazowym lub energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów. Oznacza to, że w przypadku świadczenia usług elektronicznych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju podatnikiem będzie usługobiorca usługi elektronicznej.

W przedmiotowej sprawie istotnym dla rozstrzygnięcia jest przepis art. 17 ust. 3 ww. ustawy. Przepis art. 17 ust. 3 ww. ustawy wprowadza ograniczenie kręgu podmiotów zobowiązanych do zapłaty podatku. Zgodnie z brzmieniem tego przepisu, w przypadkach wymienionych w art. 27 ust. 3 (a więc m.in. w przypadku usług elektronicznych, o których mowa w art. 27 ust. 4 pkt 9 ustawy) przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju. Oznacza to, że w przypadku importu tego rodzaju usługi, za rozliczenie importu odpowiada usługobiorca będący podatnikiem w rozumieniu art. 15 ww. ustawy, tzn. osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej oraz osoba fizyczna, wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zatem zgodnie z przepisem art. 17 ust. 3 ustawy, który przyjmuje zasadę rozliczania podatku od ww. usługi przez usługobiorcę, ma ona zastosowanie jeżeli nabywcą usługi jest podatnik prowadzący samodzielnie działalność gospodarczą na terytorium kraju (Polski). W przeciwnym wypadku każda osoba fizyczna - konsument nabywająca usługę elektroniczną byłaby uznana za podatnika z tytułu importu usług, gdyż usługę taka należałoby uznać za świadczoną w Polsce.

Zwrócić należy uwagę na zapis art. 27 ust. 5 ww. ustawy o podatku od towarów i usług. Przepis ten stanowi, że w przypadku gdy usługi elektroniczne są świadczone przez osobę prawną, jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej lub osobę fizyczną, która ma siedzibę albo miejsce zamieszkania lub stałe miejsce prowadzenia działalności poza terytorium Wspólnoty z którego świadczy te usługi na rzecz osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, niebędących podatnikami podatku od wartości dodanej lub podatnikami, o których mowa w art. 15 i 16, mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca posiada siedzibę lub miejsce zamieszkania.Przepis ten określa miejsce świadczenia usługi (miejsce opodatkowania). Natomiast podmiotem zobowiązanym do zapłaty podatku jest podatnik, który powinien być podatnikiem w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 4 i art. 17 ust. 3 w związku z art. 15 ustawy. Oznacza to, że nie każdy nabywca importowanej usługi, będzie podatnikiem zobowiązanym do zapłaty podatku w miejscu nabycia usługi.Aby można było mówić o imporcie usług w tej konkretnej sytuacji, muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

1) usługodawcą musi być podatnik mający siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium Polski, niezależnie od tego czy na terenie Wspólnoty, czy też poza jej terytorium,

2) usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju.

Ze stanu faktycznego sprawy objętej przedmiotowym zapytaniem, wynika, że nie jest spełniony warunek, aby usługa została wykonana na rzecz podatnika w rozumieniu art. 15 ww. ustawy o podatku od towarów i usług. Innymi słowy oznacza to, że tylko w takiej sytuacji nie jest Strona zobowiązana do dokonania rozliczenia podatku.

Strona wnioskuje również w zażaleniu o wyjaśnienie kwestii dotyczącej skutku związania podatnika postanowieniem organu podatkowego w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie. Naczelnik Urzędu Skarbowego poinformował Stronę o treści przepisu art. 14 b § 1 i § 2 Ordynacji Podatkowej. Wynika z nich, że interpretacja podatkowa nie jest wiążąca dla podatnika. Jeżeli jednak podatnik zastosował się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej jego zobowiązanie bez zmiany albo uchylenia tego postanowienia, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w postanowieniu. Interpretacja ta jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji uchylającej albo zmieniającej postanowienie.Innymi słowy podatnik ma prawo a nie obowiązek zastosować się do interpretacji udzielonej przez organy podatkowe. Uprawnienie to nabiera szczególnego znaczenia w sytuacji błędnej interpretacji dokonanej przez organ podatkowy pierwszej instancji. Nawet błędna interpretacja udzielona przez organ podatkowy chroni podatnika przed negatywnymi dla niego następstwami, a organy podatkowe mają obowiązek respektować wynikające z niej skutki podatkowe. Dokonanie przez organ prawidłowych ustaleń co do faktu i prawaw indywidualnej sprawie będącej przedmiotem zapytania, ale negatywnych dla podatnika, musi być poprzedzone zmianą postanowienia we właściwym trybie. Organ podatkowy nie może tego trybu pominąć, poprzez wydanie decyzji określającej czy ustalającej zobowiązanie podatkowe, w której dokona prawidłowej oceny stanu faktycznego w indywidualnej sprawie, będącej przedmiotem zapytania.Natomiast jeśli podatnik nie zastosuje się do prawidłowej interpretacji, to powinien mieć na uwadze, że wiąże ona organy kontroli skarbowej i organy podatkowe, co może nawet uzasadniać wydanie decyzji określającej albo ustalającej zobowiązanie podatkowe, w sytuacji gdy podatnik nie stosuje się do zasad wynikających z postanowienia.Dyrektor Izby Skarbowej mając na uwadze zasadę prawdy obiektywnej określoną w przepisie art. 122 Ordynacji Podatkowej zobowiązany był do podjęcia wszelkich niezbędnych działań w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy w postępowaniu podatkowym, w szczególności poprzez zapewnienie Stronie czynnego udziałuw postępowaniu, realizując tym samym zasadę określoną w przepisie art. 200 Ordynacji Podatkowej. W tym właśnie celu wystosowano do Strony w dniu 13.04.2006 r. postanowienie, które zostało doręczone w dniu 25.04.2006 r. Jednakże z uprawnienia tego Strona nie skorzystała.

Zgodnie z przepisem art. 14 b § 5 pkt l Ordynacji Podatkowej organ odwoławczy w drodze decyzji zmienia albo uchyla postanowienie, o którym mowa w art. 14a § 4 jeżeli uzna,że zażalenie wniesione przez podatnika, płatnika lub inkasenta zasługuje na uwzględnienie. Realizacja powyższego uprawnienia przez organ II instancji, jest w ocenie Dyrektora Izby Skarbowej w pełni zasadna. Przedstawiony powyżej stan przedmiotowej sprawy pozwala na dokonanie ustaleń co do faktu i prawa i zmianę postanowienia z dnia 17.03.2006 r. nr 1434/PV/443-15/06/ABS Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa - Praga.

Mając na uwadze powyższe postanowiono jak w sentencji.