1401/VO/4407/14-152/05/MC

Pytanie podatnika:

Czy biegły sądowy sporządzający opinie dla organu procesowego jest podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art.15 ust.3 ustawy.

Decyzja

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 w związku z art. 233 §1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 04.11.2005 r. wniesionego przez Stronę na postanowienie z dnia 21.10.2005 r. Nr US-31/PWII/443-426/IY/05/JK wydane przez Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa - Bemowo w trybie art. 14a § 1 Ordynacji Podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, postanawia odmówić zmiany postanowienia organu pierwszej instancji.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 27.09.2005 r. Podatnik wystąpił do NaczelnikaUrzędu Skarbowego Warszawa - Bemowo o udzielenie pisemnej interpretacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa . Strona wystąpiła o interpretację art. 15 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. opodatku od towarów i usług. Strona podnosiła, że do 30 kwietnia 2004 r. zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług, przychody o których mowa w art. 13 pkt 2-8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych były zwolnione od podatku od towarów i usług. Natomiast na gruncie obowiązującej od 1.05.2004 r. ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług przedmiotowe usługi nie korzystają już ze zwolnienia, w związku z czym pojawiły się trudności interpretacyjne dotyczące obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług dotyczące biegłych sądowych wydających opinie na rzecz organów procesowych.

W związku z powyższym Strona prosi o wyjaśnienie czy jako biegły sądowy sporządzający opinie dla organu procesowego jest podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 3 ustawy. Zdaniem Strony z tytułu wykonywania czynności biegłego nie ciąży na niejobowiązek podatkowy VAT, ponieważ czynności te nie odpowiadają określeniu zawartemu w ust. 1 art. 15 tej ustawy. Strona uważa, że nie wykonuje samodzielnie działalności gospodarczej ponieważ nie jest podmiotem gospodarczym w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Ponadto Strona podnosi, że opinie wydawane przez biegłego na rzecz organów państwa nie mieszczą się w definicji przychodów określonych w art. 13 ust. 8 pkt 8a, a zatem nie mogą być opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa - Bemowo postanowieniem z dnia21.10.2005 r. Nr US-31/PWII/443-426/IV/05/JK stwierdził, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.Organ pierwszej instancji stwierdził, że w przypadku czynności wykonywanych przez biegłego sądowego brak jest elementu odpowiedzialności Sądu za sporządzone opinie, które mogą ewentualnie stanowić dowód w postępowaniu sądowym ale nie stanowią usługi, której bezpośrednim odbiorca jest uczestnik postępowania.

Funkcja biegłego sądowego wypełnia przesłanki określone w przepisie art. 15 ust. 1 ustawy oVAT co oznacza, że wykonując powyższe czynności staje się Pan podatnikiem podatku od towarów i usług.

W zażaleniu z dnia 04.11.2005 r. na ww. postanowienie Strona podnosi, że świadczone przez nią usługi nie mieszczą się w definicji przychodów z działalności wykonywanej osobiście umieszczonej w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Strona uważa, ze z tytułu wykonywania czynności biegłego nie ciąży na niej obowiązek podatkowy VAT, ponieważ czynności te nie odpowiadają określeniu zawartemu w ust. 1art. 15 tej ustawy. Ponadto Strona podnosi, że uchylony art. 7 ust. 3 ustawy o podatku odtowarów i usług należy rozpatrywać w dosłownym brzmieniu art. 13 ust. 8 pkt 8a ustawy opodatku dochodowym od osób fizycznych. Strona stwierdza również, że wbrew stanowisku urzędu, że brak jest odpowiedzialności Sądu za sporządzane opinie przez biegłego, to Skarb Państwa przejmuje odpowiedzialność odszkodowawczą w przypadku wydania przez Sąd wyroku opierającego się na błędnej opinii biegłego, jeżeli przyjął ją jako podstawę wyrokowania. To Sąd decyduje o powołaniu konkretnej osoby jako biegłego, określa zakres i termin badań oraz inne elementy pracy mieszczące się w pojęciu kierownictwa określonego w tym przepisie.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i obowiązujący stan prawny Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, zauważa:

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Natomiast zgodnie ust. 2 tego artykułu działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.Uwzględniając powyższą definicję należy stwierdzić, że obejmuje ona swoim zakresem czynności wykonywane przez biegłych sądowych na rzecz organów wymiaru sprawiedliwości.Czynności te nie podlegają też wyłączeniu z zakresu działania ustawy z dnia 11marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) z uwagi na brzmienie art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy. W świetle tego przepisu za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą nie uznaje się czynności z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.), jeżeli ztytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.Sam fakt wykonywania pewnych czynności z nakazu władzy np. sądu nie stanowi kryterium do uznania, że świadczenie nie jest wykonywane w sposób samodzielny.

W przypadku biegłych sądowych nie można uznać, że za wykonywane przez nich czynności w trakcie postępowania procesowego odpowiedzialność bierze na siebie sąd. Podkreślić bowiem należy, że biegłym sądowym może być ustanowiona osoba, która posiada teoretyczne i praktyczne wiadomości specjalne w danej dziedzinie, potwierdzone stosownymi dokumentami. Opinia wydana przez biegłego jest ewentualnie dowodem w postępowaniu sądowym, a nie usługą, której bezpośrednim odbiorcą jest uczestnik postępowania. Oznacza to, że nie ma w takim przypadku tożsamości czynności podmiotu zlecającego wykonanie czynności i podmiotu realizującego zlecenie. Nie można zatem mówić o spełnieniu warunku odpowiedzialności zlecającego wykonanie konkretnych czynności przez biegłego, w rozumieniu art. 15 ust.3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem brak jest podstaw do wyłączenia z zakresu ustawy z dnia 11 marca 2004 r.o podatku od towarów i usług czynności wykonywanych przez biegłych sądowych na rzecz organów wymiaru sprawiedliwości, gdyż nie jest spełniony jeden z warunków określonych w art. 15 ust. 3 pkt 3 tej ustawy odnośnie odpowiedzialności zlecającego wykonanie czynności przez zleceniobiorcę. Tym samym czynności te podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych. Brak jest również podstaw do wyłączenia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności wykonywanych przez biegłych działających na zlecenie sądu tylko dlatego, że zlecającym wykonanie czynności jest sąd.

Reasumując, wykonywane przez Pana czynności stanowią samodzielnie wykonywaną działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem biegły sądowy wykonujący czynności w ww. okolicznościach jest uznawany zgodnie z art. 15 ww. ustawy za podatnika podatku od towarów i usług. W związku z powyższym nie są zasadne zarzuty zażalenia.

Decyzja niniejsza jest ostateczna w administracyjnym toku instancji.