ILPP1/443-218/07-2/MT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2007 r. (data wpływu 12 września 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania sprzedaży gruntu – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 12 września 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania tym podatkiem sprzedaży gruntu.

W przedmiotowym wniosku został przestawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca sprzedał po 1 maja 2004 r. trzy działki budowlane, położone w miejscowości Ch.W.

Nieruchomość w skład której wchodzą między innymi przedmiotowe działki została nabyta w drodze ugody sądowej w dniu 8 marca 1979 r. po zmarłej matce. Nabycie nieruchomości umożliwiło pozyskiwanie płodów rolnych przeznaczonych na własne potrzeby. Podeszły wiek Wnioskodawcy oraz trudna sytuacja zdrowotna spowodowały konieczność odsprzedaży części majątku osobistego. Rozsądne gospodarowanie majątkiem prywatnym nakazywało Wnioskodawcy dokonanie przekształcenia części nieruchomości (gleby o niskiej klasie bonitacyjnej) na działkę budowlaną.

Na wniosek Wnioskodawcy, część odziedziczonej nieruchomości o powierzchni 1,9978 ha, zgodnie z uchwałą Rady Gminy Cz. nr XV/104/X00 z dnia 15 września 2000 r. została przeznaczona pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną.

Sprzedaż w całości jednej dużej działki budowlanej okazała się trudna do realizacji, w związku z czym na wniosek Wnioskodawcy nastąpił podział geodezyjny gruntu na 12 mniejszych działek przeznaczonych pod zabudowę.W okresie od 4 lipca 2001 r. do 30 kwietnia 2004 r. sprzedanych zostało 7 działek (dwie w 2001 r., dwie w 2002 r., trzy w 2003 r.). W dniu 23 września 2004 r. jedną działkę Wnioskodawca przekazał wnukowi w formie darowizny.Po 1 maja 2004 r. zostały sprzedane 3 działki w następujących datach: 23 września 2004 r. (pow. 0,1497 ha), 7 listopada 2006 r. (pow. 0,1487 ha) i 5 grudnia 2006 r. (pow. 0,1484 ha).Od umów sprzedaży działek został odprowadzony podatek od czynności cywilnoprawnych, a od umowy darowizny podatek od darowizny.

Poza podziałem nieruchomości na mniejsze działki, Wnioskodawca nie dokonał żadnych czynności mających na celu podwyższenie wartości nieruchomości np. nie doprowadził mediów (woda, kanalizacja, energia, gaz), nie oferował sprzedaży gruntów w środkach masowego przekazu lub agencjach pośrednictwa sprzedaży nieruchomości, nie prowadził działalności reklamowej itp.

Z przekształconej i podzielonej nieruchomości pozostała jako majątek osobisty jedna działka budowlana o pow. 0,1490 ha, którą Wnioskodawca zamierza przekazać w formie darowizny wnuczce.

Ponadto Wnioskodawca informuje, że nie prowadził i nie prowadzi działalności rolniczej i gospodarczej, a odsprzedane działki nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności rolniczej i gospodarczej. W okresie od nabycia nieruchomości do momentu przekształcenia gruntu na budowlany był odprowadzany podatek rolny ze względu na sposób klasyfikacji. Od dnia przekształcenia gruntów rolnych na budowlane, był odprowadzany podatek od nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od sprzedaży po 1 maja 2004 r. trzech działek budowlanych Wnioskodawca powinien odprowadzić podatek VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy podatek VAT nie powinien zostać odprowadzony od sprzedaży przedmiotowych działek ponieważ stanowiły one majątek odrębny, a celem nabycia nieruchomości nie była dalsza odsprzedaż. Podatek VAT powinien być odprowadzony od działalności handlowej np. nabycie gruntów w celu dalszej ich odsprzedaży. W przypadku Wnioskodawcy poza odziedziczoną nieruchomością nie nabył on innych nieruchomości, a sprzedaż – nawet kilkakrotna – przedmiotów majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży, nie ma charakteru handlowego podlegającego opodatkowaniu podatkiem VAT. Zmiana przeznaczenia oraz podział nieruchomości, również nie świadczy o tym, że Wnioskodawca uczestniczył w profesjonalnym rynku obrotu nieruchomościami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

eksport towarów;

import towarów;

wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na podstawie ust. 2 art. 15 – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Pojęcie częstotliwości należy rozumieć jako zakładające powtarzalność czynności tego samego rodzaju. Przesłanki wskazujące na zamiar wykonywania pewnej czynności w sposób częstotliwy muszą istnieć w chwili wykonania usługi lub sprzedaży towaru.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Z okoliczności faktycznych przedstawionych we wniosku wynika, iż w roku 1979 Wnioskodawca nabył w drodze ugody sądowej po zmarłej matce nieruchomość. Nieruchomość ta nie była wykorzystywana ani w działalności rolniczej ani pozarolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, lecz służyła zaspokajaniu potrzeb osobistych. Nieruchomość podzielona została na odrębne działki. Trzy z nich sprzedano po 1 maja 2004 r.

Zgodnie z aktualnie obowiązującą ustawą o podatku od towarów i usług grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. W przedmiotowej sprawie jednak Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustawy.

Nic nie wskazuje na to, aby dokonując sprzedaży gruntu Wnioskodawca działał w charakterze handlowca. Nie można bowiem stwierdzić, że nabył grunt w celu odsprzedaży, ponieważ pochodzi on z majątku matki i przekazany został w drodze darowizny. Wnioskodawca sprzedając grunt korzysta z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym jeśli przedmiotowe grunty nigdy nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej (w tym również w działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług), a Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, należy uznać, że ich sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno