Po 4/N-722-1106/93

Odpowiadając na pismo z 27.12.1993 r. Ministerstwo Finansów uprzejmie wyjaśnia.

Kwestie związane z rozliczaniem strat są uregulowane w art. 7 ust. 4 ustawy z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646). Zgodnie z tym przepisem uzyskaną w roku podatkowym stratę podmiot gospodarczy ma prawo odliczyć z dochodów, przed opodatkowaniem, uzyskanych w trzech kolejno po sobie następujących latach podatkowych. Jednakże dla określenia straty podlegającej odliczeniu nie uwzględnia się zarówno przychodów jak i kosztów uzyskania przychodów ze źródeł przychodów położonych w Polsce lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu lub są wolne (zwolnione) od podatku oraz przychodów i kosztów uzyskania przychodów z tytułów wymienionych w art. 21 i 22 ustawy.

Oznacza to, że straty poniesione przez podmioty gospodarcze uzyskane w okresie zwolnienia od podatku dochodowego z mocy prawa lub na podstawie decyzji indywidualnych nie mogą stanowić podstawy do rozliczania strat z dochodów uzyskanych po upływie okresu zwolnienia.

Dodać również należy, że możliwość dokonania odliczeń, o których mowa w art. 7 ust. 4 odnosi się wyłącznie do strat określonych dla celów podatkowych, a nie do strat bilansowych na podstawie przepisów o rachunkowości.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jak również przepisy wykonawcze do tej ustawy, nie określają wprost zasad postępowania w zakresie określenia wysokości strat, jeżeli okres zwolnienia od podatku dochodowego upłynął w ciągu roku podatkowego. Jednakże stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy, podatnicy są zobowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, określonej w przepisach o rachunkowości, w taki sposób, aby na jej podstawie można było ustalić wysokość dochodu (lub straty), a także podstawy opodatkowania i należnego podatku.

Uregulowanie to m. in. oznacza, że w przypadku, gdy podmiot gospodarczy przez część roku korzysta ze zwolnienia od podatku, a przez część roku podlega opodatkowaniu, w celu ustalenia dochodu do opodatkowania (lub strat) powinien okresy te w prowadzonej ewidencji odpowiednio uwzględnić. W przeciwnym bowiem wypadku urząd skarbowy - stosownie do art. 9 ust. 2 powołanej ustawy - ma prawo ustalić wysokość dochodu (lub straty) w drodze oszacowania. W przypadku, gdy po upływie okresu zwolnienia w ciągu roku, podmiot gospodarczy w pozostałej części roku zamiast dochodu uzyskał stratę, to zgodnie z art. 7 ust. 4 wymienionej na wstępie ustawy, stratę tę może odliczyć z dochodów osiągniętych w następnych trzech kolejno po sobie następujących latach podatkowych w wysokości po 1/3 tej straty w każdym z tych lat.