ILPP1/443-91/08/11-S/AW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 29 lipca 2010 r., sygn. akt I SA/Wr 745/10, poprzedzony wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 maja 2010 r., sygn. akt I FSK 743/09 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 14 stycznia 2009 r., sygn. akt I SA/Wr 1215/08 – stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 11 stycznia 2008 r. (data wpływu 18 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntu – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 18 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości rolnej niezabudowanej od roku 1992. W roku 1999 grunt został uwzględniony w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod budownictwo mieszkaniowe, a następnie dokonano podziału nieruchomości na działki budowlane.

Stanowiły one majątek osobisty i nie służyły działalności gospodarczej prowadzonej przez spółkę jawną pod firmą „A”, której Wnioskodawca jest wspólnikiem.

W okresie od 1 maja 2004 r. do 15 czerwca 2007 r. Wnioskodawca sprzedał sześć działek osobom fizycznym, które przeznaczyły je pod budowę domów jednorodzinnych. Przy każdej sprzedaży naliczony został podatek VAT i odprowadzony do Urzędu Skarbowego.

W najbliższym czasie Podatnik zamierza sprzedać następną działkę. Po dokonaniu podziału w roku 2000 działki nigdy nie były użytkowane dla celów rolniczych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w przedstawionej sytuacji faktycznej sprzedaż działek budowlanych dokonana w okresie od 1 maja 2004 r. do 15 czerwca 2007 r., stanowiących majątek osobisty Wnioskodawcy, była działalnością gospodarczą określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, która skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w podatku VAT, czy też sprzedaż takich działek nie stanowiła działalności gospodarczej, a co za tym idzie ich sprzedaż nie podlegała podatkowi VAT...

Czy w przedstawionej sytuacji będzie podlegała opodatkowaniu VAT sprzedaż kolejnych działek budowlanych z majątku osobistego Wnioskodawcy...

Zdaniem Wnioskodawcy, w dotychczasowej praktyce organ podatkowy uznawał, że jako osoba fizyczna sprzedająca ze swojego prywatnego majątku grunt budowlany, Wnioskodawca wykonuje działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkowało powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

Podatnik nie zgadza się z takim stanowiskiem organu podatkowego. Działki sprzedawane były z majątku prywatnego, a nie z majątku spółki, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem.

Ponadto przedmiotowy grunt nie został zakupiony w celu dalszej odsprzedaży. Dopiero po zmianie planów zagospodarowania przestrzennego nieruchomość rolną podzielono na działki budowlane, co wynikało z rzeczywistości gospodarczej oraz nowych możliwości, które stworzyła zmiana przeznaczenia gruntu.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że niesłusznie zapłacił podatek VAT przy sprzedaży 6 działek w okresie od 1 maja 2004 r. do 15 czerwca 2007 r.

Opodatkowaniu nie powinna także podlegać sprzedaż kolejnych działek z majątku osobistego.

W wyroku z dnia 29 października 2007 r. Naczelny Sąd Administracyjny w poszerzonym siedmioosobowym składzie uznał, że osoba fizyczna, która sprzeda kilka działek budowlanych należących do jej majątku osobistego, nie staje się automatycznie podatnikiem VAT, ponieważ nie prowadzi działalności gospodarczej.

Wnioskodawca uważa, że ww. wyrok NSA potwierdza zasadę, że podatkiem VAT opodatkowane są czynności dokonywane wyłącznie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Natomiast nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT nawet sukcesywna sprzedaż prywatnego majątku – gruntu budowlanego – przez osobę fizyczną.

W niniejszej sprawie spełnione zostały wszystkie przesłanki określone w wyroku NSA, które powodują, że obowiązek w podatku VAT nie powstaje. Sprzedaż działek odnosiła się wyłącznie do majątku osobistego, majątek ten jest odrębny od majątku spółki, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Majątek ten nie został również nabyty w celu dalszej odsprzedaży.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działek budowlanych z odrębnego majątku osobistego nie stanowi działalności gospodarczej i nie podlega podatkowi VAT.

W dniu 17 kwietnia 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną nr ILPP1/443-91/08-2/MT, w której stwierdził, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 stycznia 2008 r. (data wpływu 18 stycznia 2008 r.) jest nieprawidłowe.

Wezwanie do usunięcia naruszenia wniesiono w dniu 5 maja 2008 r., zaś odpowiedzi na ww. wezwanie udzielono pismem z dnia 2 czerwca 2008 r. nr ILPP1/443/W-35/08-2/HMW (skutecznie doręczonym w dniu 16 czerwca 2008 r.).

W dniu 17 lipca 2008 r. wpłynęła do tut. Organu skarga na ww. interpretację.

Wyrokiem z dnia 14 stycznia 2009 r., sygn. akt I SA/Wr 1215/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił zaskarżoną interpretację z dnia 17 kwietnia 2008 r., nr ILPP1/443-91/08-2/MT.

Pismem z dnia 11 marca 2009 r. Minister Finansów działający przez upoważnionego Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, reprezentowany przez radcę prawnego złożył skargę kasacyjną od wyżej powołanego wyroku WSA.

Wyrokiem z dnia 9 maja 2010 r., sygn. akt I FSK 743/09 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony wyrok w całości i sprawę przekazał do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu.

Wyrokiem z dnia 29 lipca 2010 r., sygn. akt I SA/Wr 745/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 29 lipca 2010 r., sygn. akt I SA/Wr 745/10, poprzedzonym wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 maja 2010 r., sygn. akt I FSK 743/09 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 14 stycznia 2009 r., sygn. akt I SA/Wr 1215/08 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe w zakresie opodatkowania dostawy gruntu.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

eksport towarów;

import towarów;

wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego unormowania wynika, że aby uznać podmiot za podatnika podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że wykonuje działalność gospodarczą, a przede wszystkim, iż określoną czynność (podlegającą opodatkowaniu) zrealizował (realizuje) w ramach działalności.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik działając w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy, miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Z opisu zawartego we wniosku wynika, że w roku 1999 przedmiotowy grunt został uwzględniony w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod budownictwo mieszkaniowe, a następnie dokonano podziału nieruchomości na działki budowlane.

Działki te stanowiły majątek osobisty m. in. Wnioskodawcy i nie służyły działalności gospodarczej prowadzonej przez spółkę jawną, której Wnioskodawca jest wspólnikiem.

W okresie od 1 maja 2004 r. do 15 czerwca 2007 r. Zainteresowany sprzedał sześć działek osobom fizycznym, które przeznaczyły je pod budowę domów jednorodzinnych. W najbliższym czasie Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży następnej działki. Po dokonaniu podziału w roku 2000 działki nigdy nie były użytkowane dla celów rolniczych.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opis sprawy wskazać należy, iż grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, jednak w przedmiotowej sprawie Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustawy.

Nic nie wskazuje na to, aby dokonując sprzedaży działek gruntu Zainteresowany działał w charakterze handlowca. Pod pojęciem handel należy bowiem rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. W analizowanej sprawie nie można stwierdzić, że grunt (wówczas grunt rolny) został nabyty w roku 1992 w celu jego późniejszego zbycia. Wskazać należy, iż Wnioskodawca dokonywał zbycia działek wydzielonych ze wskazanego gruntu, po zmianie jego przeznaczenia w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, co miało miejsce w roku 1999. W tych warunkach nawet kilkukrotna sprzedaż (dostawa towarów) wydzielonych działek nie może przesądzać uznania czynności jako dokonywanych w ramach działalności handlowej (gospodarczej), o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Reasumując, zbycie przez Wnioskodawcę gruntów zakupionych w roku 1992 przeznaczonych pod zabudowę jednorodzinną nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem. W konsekwencji, Zainteresowany w związku z dostawą nieruchomości nie wypełnia przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 ustawy i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług. Również dalsza sprzedaż działek z majątku osobistego nie podlega opodatkowaniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwszej interpretacji, tj. 17 kwietnia 2008 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.