ILPP2/443-1316/11-4/SJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 7 września 2011 r. (data wpływu 12 września 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 30 listopada 2011 r. (data wpływu 5 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie statusu podatnika podatku VAT w przypadku sprzedaży działki – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 12 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie statusu podatnika podatku VAT w przypadku sprzedaży działki. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 5 grudnia 2011 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca nabył własność nieruchomości na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego z dnia 19 grudnia 1989 r. – od swoich rodziców. Nieruchomość stanowi działkę 3/2 o obszarze 0,9155 ha, z czego 0,6227 ha stanowi rola klasy IVb, pozostałość to sad i rola klasy IIIb i IVa. Działka nie jest zabudowana i była wykorzystywana na cele rolnicze. Od 1994 r., na skutek słabej koniunktury i braku opłacalności, Zainteresowany zaprzestał uprawiać rolę. Od 1999 r., na skutek udaru mózgu Wnioskodawca jest na rencie i jest całkowicie niezdolny do pracy i samodzielnej egzystencji.

W dniu 13 października 2009 r. uchwalony został miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, który przewiduje przeznaczenie przedmiotowej nieruchomości pod zabudowę przemysłową lub usługową, w tym parkingi.

Zamiarem Zainteresowanego jest zbycie nieruchomości ponieważ potrzebuje środki finansowe na bieżące utrzymanie, rehabilitację i leczenie.

Poza sprzedażą opisanej nieruchomości Wnioskodawca nie zamierza dokonywać żadnych innych sprzedaży, nie jest też właścicielem innych nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży. Zainteresowany poinformował, że do czasu udaru mózgu prowadził działalność gospodarczą – w zakresie transportu drogowego. Przedmiotowa nieruchomość nie miała żadnego związku z tą działalnością.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż:

od 1994 r. do 2005 r. grunt leżał odłogiem. Od ok. 2005 r. cześć gruntu, tj. ok. 5.000 m2 użycza nieodpłatnie członkowi rodziny, który użytkuje również sąsiednie działki. Pozostała część terenu leży odłogiem (stary sad),

wcześniej nie dokonywał żadnych sprzedaży gruntów,

grunt, który otrzymał od rodziców, stanowił jedną działkę i do dzisiaj nie został podzielony,

zamierza sprzedać grunt bez podziału jednemu nabywcy,

nie ponosił żadnych nakładów na gruncie i w żaden sposób nie przygotowywał go do sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości czyni ze sprzedającego podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, na postawione we wniosku pytanie należy odpowiedzieć przecząco.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

eksport towarów;

import towarów;

wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z uwagi na powyższe uregulowania, sprzedaż gruntu jest dostawą towarów.

Jednakże samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów (w tym przypadku gruntów) podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Niezbędnym do uznania dostawy towarów za działalność gospodarczą jest, aby w momencie jej dokonania podatnik miał zamiar dokonywać czynności wielokrotnie. Jeżeli podmiot dokonuje sprzedaży gruntu przeznaczonego pod zabudowę, a okoliczności nie wskazują, że czynności te wykonywane są z zamiarem ich powtarzania (kontynuowania) i nie zmierzają do nadania im stałego (zorganizowanego) charakteru, to nie można stwierdzić, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu powołanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca otrzymał w 1989 r. od rodziców – na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego – nieruchomość o obszarze 0,9155 ha, z czego 0,6227 ha stanowi rola klasy IVb, pozostałość to sad i rola klasy IIIb i IVa. Przedmiotowa działka nie jest zabudowana i do 1994 r. była wykorzystywana na cele rolnicze. Później, na skutek słabej koniunktury i braku opłacalności Zainteresowany zaprzestał uprawy roli, której od 1999 r. nie mógł kontynuować z powodu choroby. Od 1999 r. do 2005 r. przedmiotowy grunt leżał odłogiem. Od 2005 r. część tego gruntu (ok. 5.000 m2) Zainteresowany użycza nieodpłatnie członkowi rodziny, natomiast pozostała część nadal leży odłogiem. Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów na gruncie i w żaden sposób nie przygotowywał go do sprzedaży, natomiast zamierza przedmiotowy grunt sprzedać bez podziału jednemu nabywcy, a otrzymane środki przeznaczyć na bieżące utrzymanie, rehabilitację i leczenie.

W przedmiotowej sprawie uznać zatem należy, iż Zainteresowany dokonując sprzedaży działki nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Bowiem ze względu na sposób nabycia przedmiotowej nieruchomości – umowa przekazania gospodarstwa rolnego – należy uznać, iż intencją Zainteresowanego w momencie nabycia gruntów nie był zamiar ich odsprzedaży. Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca, przedmiotowy grunt od wielu lat leży odłogiem, od 1994 r. nie jest już wykorzystywany przez Zainteresowanego na cele rolnicze, a jedynie część tego gruntu, od 2005 r. użyczana jest nieodpłatnie członkowi rodziny. Jednocześnie planowana sprzedaż gruntu będzie czynnością jednorazową (wcześniej Zainteresowany nie dokonywał żadnych innych sprzedaży i nie zamierza takich dokonywać) – Wnioskodawca zamierza sprzedać nieruchomość jednemu nabywcy bez podziału gruntu. Zatem, Zainteresowany dokonując sprzedaży działki korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Mając na uwadze treść powołanych przepisów oraz opis sprawy stwierdzić należy, iż Wnioskodawca z tytułu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, nie stanie się podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT zobowiązanym do opodatkowania podatkiem od towarów i usług tej transakcji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.