ILPP1/443-1194/11-4/KG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 września 2011 r. (data wpływu 7 września 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 października 2011 r. (data wpływu 27 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 7 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 25 października 2011 r. o doprecyzowanie przedstawionego zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Ziemia, którą posiada Wnioskodawczyni została przekształcona na działki budowlane wg planu zagospodarowania przestrzennego terenu. Ziemia jest własnością Zainteresowanej od roku 1978, a dzieci weszły w posiadanie połowy tej ziemi w spadku po śmierci ojca na mocy postanowienia sądowego z roku 1999. Wnioskodawczyni planuje sprzedać ziemię, której jest właścicielem od 33 lat, a dzieci od 12 lat.

W piśmie z dnia 25 października 2011 r. stanowiącym uzupełnienie do wniosku Wnioskodawczyni wskazała ponadto, że:

Gospodarstwo rolne o powierzchni 7,08 ha Zainteresowana nabyła na podstawie umowy przekazania własności i posiadania gospodarstwa rolnego z dnia 24 sierpnia 1978 r., które prowadziła z mężem do jego śmierci. W roku 1999 na mocy postanowienia sądu połowę gospodarstwa w spadku po ojcu odziedziczyły dzieci. Od tej pory Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem 1/2 gospodarstwa, które na dzień złożenia wniosku stanowi ziemia rolna o pow. 1,45 ha i budynek mieszkalny. W latach 2000-2006 Zainteresowana sprzedała część ziemi rolnej w 7 działkach. Pozostałą część ziemi (1,29 ha), która została przekształcona na działki budowlane wg planu zagospodarowania, Zainteresowana planuje sprzedać w kilku działkach (od 7 do 10).

Wnioskodawczyni nie prowadziła działalności rolniczej, a także nie świadczyła usług rolniczych, gdyż wszystko co zostało wyprodukowane w gospodarstwie było wykorzystywane na potrzeby własne.

Zainteresowana nie posiadała statusu rolnika ryczałtowego i nie była obowiązana do prowadzenia ksiąg rachunkowych, nie udostępniała też nieruchomości osobom trzecim na umowę. Innej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni nie prowadzi. Zainteresowana opłaca podatek od nieruchomości bez ulg i zwolnień Gminie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy po sprzedaży działek budowlanych Wnioskodawczyni będzie musiała uiścić podatek od towarów i usług w odniesieniu do przedstawionego zdarzenia przyszłego...

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie należy płacić podatku w związku ze sprzedażą działek budowlanych, gdyż ziemia ta została przekształcona z rolnej na budowlaną niezależnie od Zainteresowanej na podstawie planu zagospodarowania przestrzennego terenu. Poza tym, przedmiotowa nieruchomość nie jest przedmiotem dochodu działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowaniu wieczystym nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.) państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

określone udziały w nieruchomości,

prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,

udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195–221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno sprzedaż udziału we współwłasności gruntu na podstawie art. 198 k.c., jak i sprzedaż wspólnego gruntu za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 k.c. stanowi odpłatną dostawę towarów.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem, stosując wykładnię językową przepisu stwierdzić można, iż działalnością gospodarczą jest działalność producenta, handlowca lub usługodawcy oraz rolnika, także wówczas gdy czynność podlegająca opodatkowaniu została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, przez zamiar wykonywania tej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania tej czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonywanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności.

Skutkiem powyższego, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży gruntu jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy. Dla celów ustalenia, czy dostawa działek wyczerpuje znamiona pojęcia „działalność gospodarcza” koniecznym jest ustalenie, czy zamiarem podmiotu wykonującego czynności jest ich dokonywanie w sposób częstotliwy. Ustawa o podatku od towarów i usług nie określa pojęcia „zamiar”, jak i nie precyzuje pojęcia „sposób częstotliwy”, w każdym przypadku należy badać czy intencją dokonującego określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie (więcej niż jednokrotnie). Natomiast przesłanki wskazujące na zamiar wykonywania pewnej czynności w sposób częstotliwy muszą istnieć w chwili wykonania usługi lub sprzedaży towaru.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły dla celów zarobkowych, oraz czy został on nabyty na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowych, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z danych zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni posiada ziemię, która została przekształcona na działki budowlane wg planu zagospodarowania przestrzennego terenu. Gospodarstwo rolne o powierzchni 7,08 ha Zainteresowana nabyła na podstawie umowy przekazania własności i posiadania gospodarstwa rolnego z dnia 24 sierpnia 1978 r., które prowadziła z mężem do jego śmierci. W roku 1999 na mocy postanowienia sądu połowę gospodarstwa w spadku po ojcu odziedziczyły dzieci. Od tej pory Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem 1/2 gospodarstwa, które na dzień złożenia wniosku stanowi ziemia rolna o pow. 1,45 ha i budynek mieszkalny. W latach 2000-2006 Zainteresowana sprzedała część ziemi rolnej (7 działek). Pozostałą część ziemi (1,29 ha), która została przekształcona na działki budowlane wg planu zagospodarowania, Zainteresowana planuje sprzedać w kilku działkach (od 7 do 10). Wnioskodawczyni nie prowadziła działalności rolniczej, a także nie świadczyła usług rolniczych, gdyż wszystko co zostało wyprodukowane w gospodarstwie było wykorzystywane na potrzeby własne. Zainteresowana nie posiadała statusu rolnika ryczałtowego i nie była obowiązana do prowadzenia ksiąg rachunkowych, nie udostępniała też nieruchomości osobom trzecim na umowę. Innej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni nie prowadzi.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, że zarówno grunt, jak i udział w gruncie spełnią definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6, a sprzedaż gruntu (udziału w gruncie) jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. Dokonując planowanej sprzedaży udziału w działkach Zainteresowana nie będzie działała w charakterze handlowca, pod warunkiem, że będzie to sprzedaż incydentalna, nienosząca znamion działalności gospodarczej polegającej na sprzedaży nieruchomości. Nie można także stwierdzić, że nabyła ona udział w przedmiotowych działkach w celu odsprzedaży, ponieważ pochodzi on z majątku prywatnego, otrzymanego na podstawie umowy przekazania własności i posiadania gospodarstwa rolnego oraz w spadku po zmarłym mężu. Zainteresowana nie wykorzystywała przedmiotowej nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawczyni sprzedając udział w działkach korzysta z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Reasumując, jeżeli udziały w przedmiotowych działkach nie były i nie są wykorzystywane przez Zainteresowaną w działalności gospodarczej (w tym działalności rolniczej), mając na uwadze fakt, że majątek ten został nabyty na podstawie umowy przekazania własności i posiadania gospodarstwa rolnego oraz w spadku po zmarłym mężu i stanowi majątek osobisty Wnioskodawczyni należy uznać, że sprzedaż udziałów w działkach nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Zainteresowana nie zostanie uznana w tej sytuacji za podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży nieruchomości. Zatem Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do uiszczenia z tytułu planowanej dostawy podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, iż stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Tut. Organ informuje ponadto, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Podkreślić zatem należy, że w przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla współwłaścicieli nieruchomości, tj. dzieci Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.