PD-1/005/19/2005

Pytanie podatnika:

W jaki sposób należy ustalić podstawę opodatkowania (dochód podatkowy) z tytułu sprzedaży niezamortyzowanego w całości środka trwałego?

Podatnik jest producentem papy zgrzewnej, która jest wytwarzana na linii produkcyjnej, figurującej w księgach rachunkowych jako środek trwały.

W celu poprawy płynności finansowej i zwiększenia środków płatniczych Podatnik zmierza do sprzedaży firmie leasingowej niezamortyzowanej w całości linii produkcyjnej, a następnie zawarcia z tą firmą umowy leasingu, której przedmiotem będzie ww. środek trwały.

W związku z powyższym Podatnik wystąpił z pytaniem, w jaki sposób należy ustalić podstawę opodatkowania (dochód podatkowy) z tytułu sprzedaży niezamortyzowanego w całości środka trwałego?

Zdaniem Podatnika, podstawą opodatkowania z tytułu ww. transakcji będzie różnica między przychodami netto ze sprzedaży ww. środka trwałego, a jego wartością, która nie została jeszcze umorzona.

Mając na uwadze powyższe, organ podatkowy stwierdza, że przedstawione stanowisko jest prawidłowe.

W myśl przepisu art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty (...). Z kolei ust. 2 tegoż artykułu stanowi, że dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; (...).

W sytuacji Podatnika, przychodem podlegającym opodatkowaniu będzie wartość otrzymanych pieniędzy z tytułu sprzedaży przedmiotowego środka trwałego. Jednak ustaloną wartość należy dla celów podatkowych skorygować o należny podatek od towarów i usług, gdyż zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 9 do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług.

Odnośnie kosztów uzyskania przychodów zastosowanie ma przepis art. 15 ust. 1 ww. ustawy, w myśl którego, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Natomiast przepis art. 16 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

a) nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,

b) nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,

c) ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Należy tutaj jednak podkreślić, iż suma odpisów amortyzacyjnych, o której mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy podatkowej obejmuje również odpisy, których, stosownie do postanowień art. 16 ust. 1 ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. W świetle powołanego przepisu, składnikiem sumy odpisów amortyzacyjnych jest zarówno kwota odpisu amortyzacyjnego, która była zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w rachunku podatkowym, jak i kwota odpisu amortyzacyjnego, która stosownie do postanowień art. 16 ust 1 ww. ustawy została wyłączona z kosztów uzyskania przychodów.

Odwołanie się w treści art. 16 ust. 1 pkt 1 do postanowień art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy oznacza, że przy sprzedaży środka trwałego, odpisy amortyzacyjne, których nie można było w całości lub w części zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, nie stanowią również kosztu uzyskania przychodu w przypadku sprzedaży środka trwałego.

Mając na uwadze powyższy stan prawny należy stwierdzić, iż dochodem do opodatkowania w przedmiotowej sprawie będzie różnica pomiędzy wartością netto sprzedanego środka trwałego (wynikającą z faktury VAT), a jego wartością nieumorzoną (niezamortyzowaną), która stanowi różnicę między wartością początkową środka trwałego, a wysokością dokonanych odpisów amortyzacyjnych, w tym i tych, które w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym nie stanowiły kosztów uzyskania przychodów.

Powyższa interpretacja została wydana w oparciu o stan faktyczny wskazany we wniosku oraz stan prawny obowiązujący w dniu jej wydania.