IP-PP1-443-286/07-4/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 03.10.2007r. (data wpływu 04.10.2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania bonusu ilościowego - jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 03.10.2007r. (data wpływu 04.10.2007r.) został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 15.10.2007r. (data wpływu 16.10.2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania bonusu ilościowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca sprzedaje samochody oraz akcesoria samochodowe marki na terytorium Polski do sieci autoryzowanych dealerów. W ramach uzgodnień zawartych między Spółką a jej odbiorcami, w przypadku przekroczenia przez dealerów określonego limitu zakupów od Spółki, jest ona zobowiązana do wypłaty uprawnionemu dealerowi określonej kwoty bonusu ilościowego. Część dealerów uprawnionych do otrzymania od Wnioskodawcy tegoż bonusu wystawia na rzecz Spółki faktury VAT, wykazując jako kwotę netto kwotę otrzymanego bonusu ilościowego i naliczając od powyższej kwoty podatek VAT według stawki podatku VAT w wysokości 22%.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy wypłata bonusu ilościowego przez Wnioskodawcę nie stanowi wynagrodzenia z tytułu usług opodatkowanych podatkiem VAT i tym samym nie powinna być udokumentowana fakturą VAT... Czy w przypadku wystawienia przez dealera faktury VAT dokumentującej wypłatę bonusu ilościowego, Wnioskodawca na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług uprawniony jest do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez dealera.

Zdaniem wnioskodawcy wypłata wynagrodzenia z tytułu przekroczenia limitu zakupów przez dealera, tj. bonusu ilościowego, nie stanowi wynagrodzenia z tytułu usług świadczonych przez dealera, gdyż dealer w tej sytuacji nie świadczy usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku VAT. Dealer dokonując zakupów nie wykonuje żadnego świadczenia wzajemnego na rzecz Wnioskodawcy. Jedynym świadczeniem wzajemnym ze strony dealera jest zapłata za zakupione towary. Dlatego też wypłata bonusu ilościowego nie powinna zostać udokumentowana fakturą VAT, lecz notą księgową. W przypadku jednak wystawienia przez dealera faktury VAT z tytułu uzyskania prawa do otrzymania bonusu ilościowego, Wnioskodawca uprawniony jest do odliczenia kwoty podatku naliczonego z takiej faktury, jeżeli kwota podatku VAT wykazana na fakturze wystawionej przez dealera została zapłacona przez Wnioskodawcę, a sam dealer uwzględnił kwotę podatku VAT wykazaną na przedmiotowej fakturze w rozliczeniu podatku VAT, za miesiąc w którym została ona wystawiona.

Ponadto Spółka w uzasadnieniu własnego stanowiska powołała się na przedstawione w orzecznictwie wyroki: NSA z dnia 6 lutego 2007 r. I FSK 94/06, WSA w Warszawie z dnia 22 maja 2007 r. III SA/Wa 4080/06 oraz wyroki ETS: z dnia 27.06.1989r., sygn. akt J 50/88 i z dnia 03.10.1985r., sygn. akt J 249/84, zgodnie z którym premia pieniężna otrzymywana przez nabywcę za dokonanie określonych ilości czy wartości nabyć nie jest wynagrodzeniem za świadczenie usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zmianami), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, jak wskazują przepisy art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej:

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zatem każde odpłatne świadczenie na rzecz innego podmiotu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby uznać dane świadczenie za świadczenie odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a beneficjentem, i w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Podatnicy podejmują różnorodne działania w zakresie intensyfikacji sprzedaży towarów, w efekcie których wypłacane są tzw. premie pieniężne nabywcom. Skutki podatkowe dotyczące wypłacania tego rodzaju bonusów pieniężnych nabywcom uzależnione są od wielu czynników, tj. m. in. od ustalenia za co faktycznie premie zostały wypłacone, tzn. czy dotyczą konkretnych dostaw, czy też odnoszą się do wszystkich dostaw w określonym czasie itp. W przypadkach, gdy wypłacona premia pieniężna jest związana z konkretną dostawą, nawet jeżeli jest to premia wypłacona po dokonaniu zapłaty, powinna być traktowana jako rabat, podlegający uregulowaniom wynikającym z art. 29 ust. 4 cyt. ustawy.

W praktyce występują również sytuacje, w których podatnicy kształtują wzajemne relacje pomiędzy sobą w ten sposób, że premie pieniężne wypłacane są z tytułu dokonywania przez nabywcę, np. nabyć określonej wartości czy ilości towarów w określonym czasie lub też dokonywania terminowych płatności za zrealizowane dostawy w pewnym okresie i w określony sposób – wówczas wypłacane premie nie są związane z żadną konkretną dostawą. W takich sytuacjach należy uznać, iż wypłacony bonus pieniężny związany jest z określonymi zachowaniami nabywcy, a zatem świadczeniem usług przez nabywcę otrzymującego taką premię, które to usługi podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że pomiędzy Spółką a siecią autoryzowanych dealerów istnieją uzgodnienia, na podstawie których w przypadku przekroczenia przez dealerów określonego limitu zakupów od Wnioskodawcy, jest on zobowiązany do wypłaty określonej kwoty bonusu ilościowego. Wypłacana w ten sposób premia nie jest związana z żadną konkretną dostawą i nie ma charakteru dobrowolnego, jest bowiem uzależniona od konkretnego zachowania nabywców; wypłacany bonus stanowi rodzaj wynagrodzenia dla dealerów za świadczone na rzecz Spółki usługi. Wypłacany bonus ilościowy, który nie może być uznany za rabat, stanowi rodzaj wynagrodzenia dla nabywców za świadczone na rzecz Spółki usługi. Zatem pomiędzy stronami istnieje więź o charakterze zobowiązaniowym, która na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi świadczenie usług za wynagrodzeniem, o których mowa w art. 8 ust. 1 cyt. ustawy.

Otrzymanie przez dealerów bonusu ilościowego powinno zostać udokumentowane, zgodnie z art. 106 ust. 1 cyt. ustawy fakturą spełniającą wymogi, o których mowa w § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zmianami).

Odnosząc się do kwestii dotyczącej prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach VAT wystawianych przez dealerów, zastosowanie znajdą uregulowania zawarte w art. 86 ust. 1 cyt. ustawy, zgodnie z którym w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z zastrzeżeniem art. 14, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a cyt. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jednocześnie należy zauważyć, iż realizacja prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony jest obostrzona pewnymi ograniczeniami. Treść art. 88 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy wskazuje, iż obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 88 ust. 3 cyt. ustawy, przepisów ww. art. 88 ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do wydatków związanych z dostawą towarów oraz świadczeniem usług w przypadkach określonych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, jeżeli te czynności zostały opodatkowane.

Zatem Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony zawarty w fakturach VAT wystawianych przez kupujących, dokumentujących nabycie usług w zakresie, w jakim te usługi wykorzystane zostaną do wykonywania czynności opodatkowanych i jednocześnie wydatki na ich nabycie zostaną zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym.

Ponadto należy stwierdzić, iż powołane przez Wnioskodawcę: wyrok NSA w Warszawie z dnia 6 lutego 2007r., sygn. akt I FSK 94/06 oraz wyrok WSA w Warszawie z dnia 22.05.2007r., sygn. akt III SA/Wa 4080/06 a także wyroki ETS: z dnia 27.06.1989r., sygn. akt J 50/88 i z dnia 03.10.1985r., sygn. akt J 249/84 są rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Reasumując należy stwierdzić, iż wypłatę bonusu ilościowego przez Spółkę na rzecz dealerów w zamian za przekroczenie określonego limitu zakupów od Wnioskodawcy należy uznać za odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zmianami) i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nabywcy (dealerzy) otrzymując przedmiotowe premie winni je dokumentować fakturami VAT, które będą stanowić dla Wnioskodawcy podstawę obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, zgodnie z art. 86 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, przy uwzględnieniu ograniczeń wynikających z przepisów art. 88 cyt. ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock