ILPP2/443-310/10-4/ISN

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2010 r. (data wpływu 2 marca 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 1 kwietnia 2010 r. (data wpływu 7 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności, za które wypłacane będą bonusy - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 2 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności, za które wypłacane będą bonusy. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 1 kwietnia 2010 r. (data wpływu 7 kwietnia 2010 r.) o pełnomocnictwo dla osoby upoważnionej do występowania w imieniu Wnioskodawcy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (razem ze spółką powiązaną, która równocześnie złożyła tożsamy wniosek o interpretację indywidualną) jest stroną umów z kontrahentami zagranicznymi, mającymi siedzibę na terytorium UE i poza UE.

Zainteresowany dokonuje eksportu towarów w myśl art. 2 pkt 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w myśl art. 13 ust. 1 tej ustawy.

Stan faktyczny dotyczy zdarzeń, mających miejsce zarówno przed dniem 1 stycznia 2010 r., jak po tej dacie, ale z uwagi na zmianę przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca zadaje pytania dotyczące jedynie zdarzeń przyszłych.

W celu podniesienia popytu na produkowane przez siebie i powiązaną spółkę wyroby, Zainteresowany chce wynagradzać nabywców za realizację obrotów (dokonywanie zakupów jego wyrobów) na określonym poziomie. Strony podpisały umowę w sprawie premii za realizację obrotu, na mocy której Spółka (razem z powiązaną spółka) przyznaje swojemu kontrahentowi kupującemu jej wyroby (i powiązanej spółki) wynagrodzenie uzależnione od wartości łącznego obrotu wyrobami Wnioskodawcy (i powiązanej spółki), między nią (i powiązaną spółką) a kontrahentem (ustalane na podstawie dokumentacji w postaci faktur).

Wynagrodzenie uzależnione jest od zakupów dokonywanych w ustalonym przez strony okresie rozliczeniowym. Jeżeli kupujący nie podejmie żadnych działań (tj. nie dokona w okresie rozliczeniowym żadnych zakupów), roszczenie o wypłatę wynagrodzenia nie powstanie. Stawka wynagrodzenia oraz założone poziomy odbiorów ustalane są do 10. dnia miesiąca następującego po zakończeniu poprzedniego okresu rozliczeniowego i określone są w załącznikach do umowy (podobnie jak okres rozliczeniowy).

Wysokość wynagrodzenia zostanie podzielona między Wnioskodawcę i spółkę powiązaną w ten sposób, że udział procentowy w obrocie wyrobami każdej ze spółek będzie odpowiadał udziałowi procentowemu każdej ze spółek w wysokości wynagrodzenia. Podstawą wypłaty wynagrodzenia będą noty uznaniowe z odroczonym terminem zapłaty wystawiane w terminie 7 dni od dnia zaakceptowania rozliczenia, które kontrahent ma przesłać Zainteresowanemu (i powiązanej spółce) w terminie do 10. dnia miesiąca następującego po zakończeniu okresu rozliczeniowego.

Strony ustaliły, że wynagrodzenie opisane wyżej nie stanowi obniżenia ceny sprzedanego kontrahentom towaru, lecz jest formą wynagrodzenia za dokonywanie przez kontrahentów zakupów od Wnioskodawcy (i innej spółki).

Strony nie przyjęły w umowie minimalnej wysokości zakupów, których osiągnięcie upoważnia do otrzymania wynagrodzenia. Podstawą wypłaty wynagrodzenia jest odpowiednie udokumentowanie zakupów przez kontrahentów, na zakończenie odpowiedniego, ustalonego przez strony w umowie, okresu rozliczeniowego.

Poza czynnością prawną sprzedaży (dostawy), w której Spółka (razem z powiązaną spółką) jest sprzedawcą, nie istnieją jakiekolwiek inne zobowiązania, nakładające na kontrahentów obowiązek świadczenia usług na jej rzecz (i powiązanej spółki). W zamian za wynagrodzenie nie będzie miało miejsca świadczenie przez kupującego na rzecz Zainteresowanego żadnych usług, w szczególności: nie będzie miało miejsca świadczenie usług o charakterze promocyjnym, marketingowym, reklamowym, nie będzie na kupującym spoczywać zobowiązanie do dokonywania zakupów wyłącznie u Wnioskodawcy, kupujący nie będzie zobowiązany do posiadania pełnego asortymentu towarów oferowanych przez Spółkę.

Spółka jest adresatem interpretacji indywidualnej z dnia 24 stycznia 2008 r. nr IP PP2 443 585/07-2/BM wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w której (w kontekście transakcji krajowych) organ podatkowy uznał, że pomiędzy nią a jej krajowymi kontrahentami istnieje więź zobowiązaniowa tego rodzaju, że dokonywanie przez kontrahentów zakupów wyrobów sprzedawanych przez nią w określonym czasie i w określonej wysokości jest usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy nabywając od Wnioskodawcy towary i tym samym realizując obroty w określonym czasie i w określonej wysokości, zagraniczny kontrahent świadczy na jego rzecz usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług...

2. W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, czy Zainteresowany powinien rozpoznać obowiązek podatkowy z tytułu importu usługi...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.; dalej ustawa), opodatkowaniu podatkiem podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez świadczenie usług w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy.

Podkreślenia wymaga, że ustawa wyklucza możliwość potraktowania jednej transakcji jako (jednocześnie) dostawę towarów oraz świadczenie usług (por. interpretacja indywidualna Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 22 października 2009 r. nr IBPP2/443-847/09/WN).

Uwzględniając powołane wyżej przepisy art. 5 i art. 8 ustawy wskazać należy, iż każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu, tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi.

Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Usługa w rozumieniu powyższych artykułów oraz art. 24 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, to transakcja gospodarcza, co oznacza, iż stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W opinii Zainteresowanego, kontrahent zagraniczny nie wykonuje żadnych dodatkowych czynności poza zakupem towarów od niego. Oznacza to zatem, że kontrahent zagraniczny nie świadczy wobec niego usług w rozumieniu art. 8 ustawy. Brak jest bowiem takich działań Wnioskodawcy, które byłyby czynnościami dodatkowymi i do jakich byłby zobligowany w związku z otrzymaną premią. W konsekwencji, opisane wyżej czynności nie podlegają u Spółki opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Analogiczne stanowisko zajął np. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 2 października 2009 r. sygn. IBPP1/443-569/09/BM, a także Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 września 2009 r. sygn. IPPP3/443-688/09-3/MM: „należy uznać, iż w sytuacji przedstawionej w przedmiotowym wniosku otrzymujący premie nie świadczy na rzecz Spółki usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, a zatem czynność ta nie podlega u niego opodatkowaniu i nie powinna być dokumentowana fakturą VAT”.

Należy przyjąć, że wskazane premie, często określane również jako „bonusy” - są równoznaczne z używanym w umowie Wnioskodawcy wynagrodzeniem.

W interpretacji indywidualnej z dnia 22 października 2009 r. nr IBPP2/443-847/09/WN wskazano również, że w „świetle powyższych przepisów stwierdzić należy, iż czynności stanowiące dostawę towarów nie mogą jednocześnie poprzez ich zsumowanie stanowić usługi. Zatem, zakup przez Stronę odpowiedniej ilości towaru, a tym samym osiągnięcie odpowiedniego poziomu obrotów, nie może stanowić świadczenia usług, gdyż opodatkowanie jako usługi świadczonej przez nabywcę towaru - nabycia określonej ilości towarów, będzie prowadziło do podwójnego opodatkowania tej samej czynności, pierwszy raz, jako sprzedaży (dostawy towarów), drugi jako zakup (świadczenia usług) przez nabywcę tego samego towaru, w ramach tej samej transakcji”. Prowadziłoby to do podwójnego opodatkowania podatkiem VAT, a to stanowiłoby naruszenie zakazu podwójnego opodatkowania podatkiem od wartości dodanej, który to zakaz znajduje potwierdzenie w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

Zajęte stanowisko znajduje również potwierdzenie w doktrynie. Zgodnie z poglądami autorów komentarza VAT - Adamem Bartosiewiczem i Ryszardem Kubackim, pogląd uznający premie pieniężne za usługę jest nietrafny przede wszystkim z powodu braku jednoznacznego i bezpośredniego powiązania pomiędzy otrzymywanymi premiami a określonymi zachowaniami podatnika, które pozwalałoby uznać, że premia jest wynagrodzeniem za owe zachowanie podatnika.

Takie stanowisko zajmują konsekwentnie sądy administracyjne. Przykładowo, WSA w wyroku z dnia 2 lipca 2009 r. (I SA/Rz 431/09) uznał, iż: „Brak jest podstaw do uznania za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 u.p.t.u. osiągania określonego poziomu obrotów w określonym czasie przez nabywcę i terminowej zapłaty i w konsekwencji uzyskanie z tego tytułu premii pieniężnej (bonusów) niepowiązanej z konkretną dostawą nie jest wynagrodzeniem za świadczone usługi i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a więc nie musi być dokumentowane fakturą”.

Analogiczne stanowisko zajął np. WSA w wyroku z dnia 4 maja 2009 r. I SA/Bk 131/09: „Osiągnięcie przez nabywcę towarów określonej umownie wielkości obrotów (zakupów) z danym sprzedawcą, nie jest usługą w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy z 2004 r. o podatku od towarów i usług, a zatem wypłacana temuż nabywcy towarów przez sprzedawcę premia (bonus) za uzyskanie tegoż pułapu obrotów, nie stanowi odpłatności (wynagrodzenia za świadczenie usług). Tym samym, wypłacenie tego rodzaju premii (bonusu) jest obojętne z punktu widzenia podatku od towarów i usług, podlega natomiast u nabywcy towarów, któremu ta premia jest przekazywana, zaliczeniu do przychodów w podatku dochodowym”.

Również orzecznictwo NSA potwierdza prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy. W wyroku z dnia 6 lutego 2007 r. (I FSK 94/06) NSA stwierdził, że „spór w niniejszej sprawie sprowadzał się do udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy zrealizowanie przez kupującego określonej wielkości obrotu z tytułu zakupów dokonywanych u jego kontrahenta, czy też terminowe realizowanie płatności z tytułu zawartego kontraktu oznacza wykonanie usługi na rzecz sprzedawcy. Inaczej rzecz ujmując, rozstrzygnięcie sporu zależy od odpowiedzi na pytanie, czy wynagradzanie premią pieniężną nabywcy za uzyskanie pewnego pułapu obrotów związanych z zakupami u kontrahenta oraz rzetelność w przestrzeganiu zawartych umów można potraktować jako opodatkowaną usługę. Zdaniem Sądu, w opisanym stanie faktycznym nie można postawić tezy o świadczeniu przez kupującego usługi w rozumieniu ustawy o podatku od towarów usług, jak również Szóstej Dyrektywy (...) Istotne z punktu widzenia sporu jest to, że art. 8 ust. 1 ustawy jednoznacznie stanowi, iż usługą jest świadczenie, które nie stanowi dostawy towaru. Nie może zatem wystąpić taka sytuacja faktyczna, w rozumieniu tego unormowania, która jednocześnie stanowiłaby dostawę towaru i świadczenie usługi. Przepis ten wyklucza takie rozwiązanie. Podkreślić wypada, że dokonywanie przez Spółkę zakupów u kontrahenta i terminowe regulowanie świadczenia pieniężnego (zapłaty) mieści się w zakresie czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług w postaci dostawy towarów. Nie można więc uznać w stanie faktycznym sprawy za świadczenie usługi zrealizowania na rzecz sprzedającego określonego z góry pułapu obrotu ani terminowego wykonania świadczenia pieniężnego. Na określony pułap obrotów składa się odpowiednia liczba transakcji sprzedaży dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy. Czynności stanowiące dostawę towaru nie mogą jednocześnie - przez ich zsumowanie - stanowić usługi. Przeszkodą do takiej konstatacji jak wcześniej zauważono - jest treść art. 8 ust. 1 omawianej ustawy, z której wynika, że dostawa nie może być jednocześnie usługą.

Dokonując interpretacji powołanego przepisu, należy odnieść się również do unormowań Szóstej Dyrektywy, a w szczególności do odpowiednika art. 8 ust. 1, jakim jest art. 6 aktu wspólnotowego. Zgodnie z treścią tego przepisu pojęcie „świadczenie usług” oznacza każdą transakcję niestanowiącą dostawy towarów w rozumieniu art. 5. A zatem, na gruncie Szóstej Dyrektywy funkcjonuje takie samo rozwiązanie prawne: dostawa towaru nie może jednocześnie stanowić świadczenia usługi. Konsekwencją tego jest twierdzenie, że we wspólnotowym systemie podatku od wartości dodanej określona ilość dostaw towarów nie może stanowić usługi.

Art. 6 powołanej Dyrektywy, zawierający definicje świadczenia usług, określa wraz z jej art. 5, definiującym dostawę towarów oraz art. 7, zawierającym definicje importu, transakcje opodatkowane. Decydujące znaczenie dla określenia przedmiotowego zakresu Dyrektywy miał niewątpliwie cel systemu podatku od wartości dodanej. System ten, co do zasady, obejmować powinien wszystkie transakcje wykonywane w ramach działalności gospodarczej. Powyższe odzwierciedla jedną z podstawowych cech podatku VAT, wyrażoną w art. 2 Dyrektywy powszechność opodatkowania. Zasada ta stanowi jedną z podstaw interpretacji art. 6 Szóstej Dyrektywy. Oznacza to, że wszelkie transakcje wykonywane w ramach działalności gospodarczej podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Nie można zaakceptować tezy, że w ramach transakcji już opodatkowanych mieszczą się czynności, które powinny podlegać odrębnemu opodatkowaniu”.

Rozstrzygnięcia opierające się na wykładni Szóstej Dyrektywy VAT pozostają aktualne również na gruncie zastępującej ją Dyrektywy 112/2006. Jak wynika z wyroku NSA z dnia 28 sierpnia 2007 r. (sygn. akt I FSK 1109/06), „skutki podatkowe dotyczące wypłacania premii pieniężnych uzależnione są od ustalenia za co faktycznie premie pieniężne zostały wypłacone. Jeśli premia taka wypłacana jest za realizację zakupów określonej wartości (osiągnięcie przez danego podatnika określonego pułapu obrotów z tytułu realizowanych zakupów u jednego kontrahenta) to nie podlega ona opodatkowaniu. Za brakiem podstaw prawnych do opodatkowania premii (bonusów) opowiedziano się także w doktrynie (por. J. Zubrzycki, „Leksykon VAT” Tom I 2007, Wydawnictwo UNIMEX, Wrocław 2007, s. 527 i nast.), jak i orzecznictwie (wyrok NSA z dnia 6 lutego 2007 r., sygn. akt I FSK 94/96 opubl. Jurysdykcja Podatkowa Nr 2/2007, s. 51-55)”.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy nie powstanie po jego stronie obowiązek podatkowy z tytułu importu usługi, pomimo że zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2010 r. art. 28b ust. 1, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatników jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę. Ponieważ jednak kontrahent kupujący wyroby Zainteresowanego nie świadczy na jego rzecz żadnych usług (dostawa nie może być jednocześnie usługą), przepis ten nie znajdzie zastosowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2. eksport towarów;

3. import towarów;

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy, przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub

2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia łodzi rekreacyjnych oraz prywatnych statków powietrznych lub innych prywatnych środków transportu, w tym środków transportu, o których mowa w art. 16 rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 288 z 29.10.2005, str. 1) (…).

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) - art. 7 ust. 1 ustawy.

Art. 13 ust. 1 ustawy stanowi, że przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca zawarł umowy z kontrahentami zagranicznymi mającymi siedzibę na terytorium UE, jak i poza. Zainteresowany dokonuje eksportu towarów w myśl art. 2 pkt 8 ustawy oraz wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy.

W celu podniesienia popytu na produkowane przez siebie wyroby, Wnioskodawca chce wynagradzać nabywców za realizację obrotów (dokonywanie zakupów jego wyrobów) na określonym poziomie. Strony podpisały umowę w sprawie premii za realizację obrotu, na mocy której Spółka przyznaje swojemu kontrahentowi kupującemu jej wyroby, wynagrodzenie uzależnione od wartości łącznego obrotu jej wyrobami.

Wynagrodzenie uzależnione jest od zakupów dokonywanych w ustalonym przez strony okresie rozliczeniowym. Jeżeli kupujący nie podejmie żadnych działań (tj. nie dokona w okresie rozliczeniowym żadnych zakupów), roszczenie o wypłatę wynagrodzenia nie powstanie. Stawka wynagrodzenia oraz założone poziomy odbiorów ustalane są do 10. dnia miesiąca następującego po zakończeniu poprzedniego okresu rozliczeniowego i określone są w załącznikach do umowy (podobnie jak okres rozliczeniowy). Strony nie przyjęły w umowie minimalnej wysokości zakupów, których osiągnięcie upoważnia do otrzymania wynagrodzenia. Podstawą wypłaty bonusu jest prawidłowe udokumentowanie zakupów przez nabywców na zakończenie odpowiedniego, ustalonego przez strony w umowie - okresu rozliczeniowego.

Poza czynnością prawną sprzedaży (dostawy), w której Spółka jest sprzedawcą nie istnieją jakiekolwiek inne zobowiązania, nakładające na kupującego obowiązek świadczenia usług na rzecz sprzedawcy. W zamian wynagrodzenie nie będzie miało miejsca świadczenie przez kupującego na jego rzecz żadnych usług, w szczególności nie będzie miało miejsca świadczenie usług o charakterze promocyjnym, marketingowym, reklamowym, nie będzie na kupującym spoczywać zobowiązanie do dokonywania zakupów wyłącznie u Wnioskodawcy, kupujący nie będzie zobowiązany do posiadania pełnego asortymentu towarów oferowanych przez Spółkę.

W przedmiotowej sprawie wątpliwości Zainteresowanego dotyczą kwestii, czy poprzez nabywanie od niego towarów i tym samym, realizowanie zakupów w określonym czasie i w określonej wysokości, zagraniczny kontrahent będzie świadczył na jego rzecz usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Art. 24 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347, poz. 1 ze zm.) wskazuje, że „świadczenie usług” oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów.

Uwzględniając powołany wyżej przepis art. 8 ustawy wskazać należy, iż każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 8 ust. 3 ustawy. Usługa w rozumieniu powołanego powyżej art. 8 ust. 1 ustawy oraz art. 24 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, to transakcja gospodarcza, co oznacza, iż stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Podatnicy podejmują różnorodne działania w zakresie intensyfikacji sprzedaży towarów, w efekcie których wypłacane są nabywcom tzw. premie pieniężne (bonusy). Skutki podatkowe dotyczące wypłacania nabywcom bonusów uzależnione są od wielu czynników, m.in. od ustalenia, za co faktycznie zostały one wypłacone, tzn. czy podatnik otrzymuje je w związku z zachowaniem stanowiącym usługę w rozumieniu wskazanych powyżej przepisów.

Z opisu sprawy wynika, iż kontrahenci otrzymując bonus, nie będą w żaden sposób zobowiązani przez Spółkę do wykonywania na jej rzecz jakichkolwiek innych czynności mających na celu np. intensyfikację sprzedaży, czy promocję towarów. Wypłacanie gratyfikacji pieniężnej przez Zainteresowanego nie będzie w żaden sposób związane z uzyskaniem przez niego świadczenia wzajemnego od kontrahentów, gdyż za takie świadczenie nie można uznać dokonywania zakupów. Tym samym należy uznać, iż w tym konkretnym przypadku otrzymujący bonusy nie będą świadczyć na rzecz Zainteresowanego usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy.

Reasumując, kontrahenci zagraniczni nabywając od Spółki towary i tym samym realizując zakupy w określonym czasie i w określonej wysokości nie będą świadczyć na jej rzecz usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy. Wobec powyższego, pytanie dotyczące importu usług należało uznać za bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto, zwrócić należy uwagę, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem oraz własnym stanowiskiem w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii skutków podatkowych w zakresie, czy opisany przez Wnioskodawcę bonus stanowi rabat, o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy, obniżający wartość towarów, który powinien być dokumentowany fakturami korygującymi zmniejszającymi podstawę opodatkowania.

Dodatkowo tut. Organ informuje, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego interpretację indywidualną. W związku z czym, niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla spółki powiązanej z Wnioskodawcą.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.