PSUS/PPO I/443/388/ 05 /ŁG

Pytanie podatnika:

Spółka pyta:1. Czy przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług stosuje się do nabywania i zbywania wierzytelności pieniężnych na podstawie umów sprzedaży w rozumieniu art. 535 w zw. z art. 555 Kodeksu cywilnego, jeżeli cesjonariusz realizuje te wierzytelności przez potrącenie jednostronne z wzajemnymi wierzytelnościami dłużnika nabytych wierzytelności albo w drodze wielostronnych umów kompensacyjnych ?2. W razie udzielenia twierdzącej odpowiedzi na pierwsze pytanie - czy w świetle art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, czynności wymienione w pierwszym pytaniu są zwolnione z podatku od towarów i usług ?3.Czy przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług stosuje się do nabywania i zbywania wierzytelności pieniężnych na podstawie umów sprzedaży w rozumieniu art. 535 w zw. z art. 555 Kodeksu cywilnego, jeżeli cesjonariusz odsprzedaje te wierzytelności osobom trzecim ?4. W razie udzielenia twierdzącej odpowiedzi na trzecie pytanie - czy w świetle art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, czynności wymienione w trzecim pytaniu są zwolnione z podatku od towarów i usług ?5.Czy w świetle art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług jest zwolnione z podatku od towarów i usług świadczenie usług polegających na nabywaniu wierzytelności na podstawie umów przelewu w rozumieniu art. 509 Kodeksu Cywilnego i aranżowaniu wielostronnych umów kompensacyjnych, na podstawie których wierzytelności te są umarzane, a z tytułu tych usług cedent zobowiązany jest do zapłaty cesjonariuszowi wynagrodzenia ?6. Czy w świetle art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług jest zwolnione z podatku od towarów i usług świadczenie usług polegających na aranżowaniu za wynagrodzeniem wielostronnych umów kompensacyjnych, na podstawie których wierzytelności osób trzecich są umarzane, lecz Spółka nie nabywa tych wierzytelności i z tego względu nie uczestniczy w kompensacie ?

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) stwierdzam, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 21.02.2005 r., który wpłynął w dniu 22.02.2005 r., uzupełnionym pismami z dnia 11.04.2005r., 14.11.2005r., oraz z dnia 04.01.2006r., o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej nabywania i zbywania wierzytelności jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 22.02.2005 r. do Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art.14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Stan faktyczny:

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że:

1. Spółka nabywa i zbywa wierzytelności pieniężne na podstawie umów sprzedaży w rozumieniu art. 535 w zw. z art. 555 Kodeksu cywilnego, przy czym w niektórych tych przypadkach Spółka występuje w roli sprzedawcy, a w innych - w roli kupującego. Nabywane na podstawie umów sprzedaży wierzytelności Spółka odsprzedaje albo realizuje przez potrącenie jednostronne z wzajemnymi wierzytelnościami dłużnika nabytych wierzytelności lub w drodze wielostronnych umów kompensacyjnych. Spółka nabywa i zbywa wierzytelności na podstawie zawartych umów sprzedaży. Przedmiotem sprzedaży mogą być wszelkie prawa majątkowe, które mają charakter zbywalny, m.in. wierzytelności z zastosowaniem przepisów o przelewie (art. 510 kc i nast.), z wyłączeniem wierzytelności związanych z dokumentem na okaziciela lub dokumentem zbywalnym przez indos, których obrót określają odrębne przepisy. Zgodnie z powyższym, sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego wierzytelność, a kupujący zapłacić cenę. Przeniesienie wierzytelności w tym przypadku polega na przeniesieniu wierzytelności z majątku dotychczasowego wierzyciela i jednocześnie zbywcy wierzytelności (cedenta) do majątku nabywcy (cesjonariusza). Tak więc strony łączy umowa kupna sprzedaży, gdzie w zależności od tego czy Spółka jest sprzedającym czy kupującym występuje w roli lub to cedenta lub cesjonariusza. Cedent oświadcza, że przysługują mu określone wierzytelności, które na mocy umowy przelewa na cesjonariusza, a cesjonariusz zobowiązuje się zapłacić cedentowi ustaloną przez strony cenę. Następnie, jeżeli cesjonariuszem jest Spółka, realizuje te wierzytelności poprzez potrącenie jednostronne z wzajemnymi wierzytelnościami dłużnika albo w drodze wielostronnych umów kompensacyjnych. Potrącenie jednostronne dokonywane jest na mocy art. 498 Kodeksu cywilnego. Przez dokonanie jednostronnej czynności prawnej wierzyciel umarza swą wierzytelność oraz wierzytelność drugiej strony, w tym wypadku z jego punktu wiedzenia potrącenie jest jakby samodzielną egzekucją z jego własnej wierzytelności, wierzytelności, której jest dłużnikiem. Innym rodzajem jest potrącenie (kompensata), u której podstaw leży umowa zainteresowanych stron.

2. Zostają zawarte dwie odrębne umowy sprzedaży wierzytelności. W pierwszej umowie Spółka występuje w roli kupującego wierzytelność (cesjonariusza), a następnie na podstawie kolejnej umowy sprzedaży, sprzedaje ją już jako własną osobie trzeciej, a zatem występuje w roli sprzedającego własną wierzytelność (cedent). W obu przypadkach strony podpisujące umowę ustalają ceną za jaką wierzytelności będące przedmiotem umowy są zbywane. Spółka albo odsprzedaje wierzytelności albo realizuje poprzez potrącenie jednostronne z wzajemnymi wierzytelnościami dłużnika lub w drodze wielostronnych umów kompensacyjnych.

3. Spółka nabywa wierzytelności na podstawie cesji wierzytelności opisanej w art. 509 Kodeksu cywilnego. Przelew wierzytelności (cesja) jest umową, na mocy której dotychczasowy wierzyciel (cedent) przenosi wierzytelność do majątku osoby trzeciej (cesjonariusza). Artykuł 510 § 2 Kodeksu cywilnego stanowi, że ważność umowy przelewu zależy od ważności zobowiązania, na podstawie której dochodzi do przeniesienia wierzytelności. Aby więc samoistna umowa przelewu wierzytelności była ważna, musi istnieć ważne zobowiązanie do zawarcia tej umowy. W tym przypadku zobowiązaniem jest zaaranżowanie wielostronnych umów kompensacyjnych, na podstawie których wierzytelności te będą mogły zostać umorzone. W tym przypadku wynagrodzenie jest ustalane przez strony, zwykle w wysokości określonego procentu kwoty wierzytelności jak jest umarzana.

4. Spółka świadczy usługę polegającą na aranżowaniu umów kompensacyjnych, a zatem nie dochodzi do nabycia wierzytelności z udziałem Spółki. Nie zostaje zawarta umowa kupna/sprzedaży wierzytelności, tym samym nie następuje przelew (cesja) wierzytelności. Wynagrodzenie Spółki za usługę polegającą na aranżowaniu wielostronnych umów kompensacyjnych, na podstawie których wierzytelności te są umarzane jest ustalane na podstawie odrębnej umowy pomiędzy stronami.

Spółka przedstawiła opinię Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych, z dnia 09.08.2004 r., iż wymienione usługi we wniosku Spółki, z dnia 29.07.2004 r. mieszczą się w grupowaniach wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 06.04.2004 r. (Dz. U. Nr 89, poz. 844) :

- obrót wierzytelności ( kupno - sprzedaż ) z zaangażowaniem środków własnych, zawieranie wielostronnych umów kompensacyjnych z zaangażowaniem własnych środków, PKWiU 65.23.10-00.00 - "Usługi pośrednictwa finansowego, pozostałe gdzie indziej niesklasyfikowane, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalno-rentowych";

- pośrednictwo w zawieraniu wielostronnych umów kompensacyjnych, bez angażowania własnych środków, PKWiU 67.23.10-00.00 - " Usługi pomocnicze związane z pośrednictwem finansowym, pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane".

Usługi wymienione we wniosku Spółki z dnia 29.07.2004 r. mieściły się w grupowaniach wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18.03.1997 r. (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.):

- obrót wierzytelności ( kupno - sprzedaż ) z zaangażowaniem środków własnych, zawieranie wielostronnych umów kompensacyjnych z zaangażowaniem własnych środków, PKWiU 65.23.10-00.00 - "Usługi pośrednictwa finansowego, gdzie indziej niesklasyfikowane";

- pośrednictwo w zawieraniu wielostronnych umów kompensacyjnych, bez angażowania własnych środków, PKWiU 67.23.10-00.00 - " Usługi pomocnicze związane z pośrednictwem finansowym, pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane".

Ponadto w piśmie z dnia 04.01.2006 r. Spółka stwierdziła, iż pod pojęciem wierzytelności własnych należy rozumieć wierzytelności powstałe w wyniku sprzedaży towarów lub świadczenia usług.

Stanowisko Spółki:

Spółka stoi na stanowisku, iż zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega między innymi odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów. Zważywszy na to, że przeniesienie wierzytelności jest świadczeniem zarówno w potocznym znaczeniu tego wyrazu, jak również w rozumieniu art. 353 Kodeksu Cywilnego, wydawałoby się, że nabywanie i zbywanie wierzytelności jest czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Jednak zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Zdaniem Spółki nabywanie i zbywanie wierzytelności nie może być kwalifikowane jako prowadzenie działalności gospodarczej i jako takie nie podlega podatkowi od towarów i usług, co powinno implikować przeczącą odpowiedź na pierwsze i trzecie pytanie. Spółka twierdzi, iż sprzedaż własnych wierzytelności nie podlega opodatkowaniu, gdyż wykonywanie prawa własności nie jest uważane za działalność gospodarczą i w związku z tym nie podlega podatkowi od towarów i usług. Spółka twierdzi, iż jeżeli zbywanie wierzytelności zostanie uznane za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to zwolniona jest z tego podatku sprzedaż wierzytelności w okolicznościach opisanych w pierwszym i trzecim pytaniu. Spółka twierdzi, iż usługa polegająca na aranżowaniu kompensaty nie powinna być kwalifikowana jako ściąganie długów, a co za tym idzie, jest zwolniona z podatku od towarów i usług.

Spółka pyta:

1. Czy przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług stosuje się do nabywania i zbywania wierzytelności pieniężnych na podstawie umów sprzedaży w rozumieniu art. 535 w zw. z art. 555 Kodeksu cywilnego, jeżeli cesjonariusz realizuje te wierzytelności przez potrącenie jednostronne z wzajemnymi wierzytelnościami dłużnika nabytych wierzytelności albo w drodze wielostronnych umów kompensacyjnych ?

2. W razie udzielenia twierdzącej odpowiedzi na pierwsze pytanie - czy w świetle art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, czynności wymienione w pierwszym pytaniu są zwolnione z podatku od towarów i usług ?

3. Czy przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług stosuje się do nabywania i zbywania wierzytelności pieniężnych na podstawie umów sprzedaży w rozumieniu art. 535 w zw. z art. 555 Kodeksu cywilnego, jeżeli cesjonariusz odsprzedaje te wierzytelności osobom trzecim ?

4. W razie udzielenia twierdzącej odpowiedzi na trzecie pytanie - czy w świetle art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, czynności wymienione w trzecim pytaniu są zwolnione z podatku od towarów i usług ?

5. Czy w świetle art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług jest zwolnione z podatku od towarów i usług świadczenie usług polegających na nabywaniu wierzytelności na podstawie umów przelewu w rozumieniu art. 509 Kodeksu Cywilnego i aranżowaniu wielostronnych umów kompensacyjnych, na podstawie których wierzytelności te są umarzane, a z tytułu tych usług cedent zobowiązany jest do zapłaty cesjonariuszowi wynagrodzenia ?

6. Czy w świetle art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług jest zwolnione z podatku od towarów i usług świadczenie usług polegających na aranżowaniu za wynagrodzeniem wielostronnych umów kompensacyjnych, na podstawie których wierzytelności osób trzecich są umarzane, lecz Spółka nie nabywa tych wierzytelności i z tego względu nie uczestniczy w kompensacie ?

Ocena prawna stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa.

W dniu 22.02.2005 r. wpłynął do tutejszego urzędu wniosek Spółki, z dnia 21.02.2005 r., o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie nabywania i zbywania wierzytelności. Naczelnik Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu w dniu 29.04.2005 r. wydał postanowienie, w którym uznał stanowisko podatnika za nieprawidłowe. W dniu 10.10.2005 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wydał decyzję, w której uchylił ww. postanowienie Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu, przekazując wniosek do ponownego rozstrzygnięcia przed organem pierwszej instancji.

Wierzytelność jest prawem jednego podmiotu do żądania od drugiego podmiotu pewnego zachowania się zwanego świadczeniem (wyrażalnym pieniężnie). Wierzytelność jest prawem majątkowym, będącym przedmiotem obrotu gospodarczego. Przeniesienie praw do wierzytelności, jako niematerialnych praw majątkowych co do zasady, stanowi świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.). Z przepisu art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że stawka podatku wynosi 22 %, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy.

Stosownie do poz. 3 pkt 5 załącznika nr 4 do ustawy, zawierającego "Wykaz usług zwolnionych od podatku", zwolnione są od podatku usługi pośrednictwa finansowego ( PKWiU Sekcja J ex 65-67 ) z wyłączeniem,

1. działalności lombardów, z wyjątkiem usług świadczonych przez banki,

2. usług polegających na oddaniu w odpłatne użytkowanie rzeczy ruchomej,

3. usług doradztwa finansowego (PKWiU ex 67.13.10-00.20),

4. usług doradztwa ubezpieczeniowego oraz wyceny dla towarzystw ubezpieczeniowych (PKWiU ex 67.20.10 00.20, -00.30), z wyjątkiem świadczonych przez zakład ubezpieczeń w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej oraz świadczonych w tym zakresie przez podmioty działające w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń,

5. usług ściągania długów oraz faktoringu,

6. usług zarządzania akcjami, udziałami w spółkach lub związkach, obligacjami i innymi rodzajami papierów wartościowych, z wyjątkiem wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy,

7. usług przechowywania akcji, udziałów w spółkach lub związkach, obligacji i innych rodzajów papierów wartościowych, z wyjątkiem wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy,

8. transakcji dotyczących dokumentów ustanawiających tytuł własności,

9. transakcji dotyczących praw w odniesieniu do nieruchomości.

Jak wynika z powyższego, nie całość usług pośrednictwa finansowego podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług. W katalogu usług, w odniesieniu do których nie stosuje się zwolnienia od podatku wymieniono między innymi usługi ściągania długów, przy czym nie wskazano symbolu PKWiU identyfikującego usługi zawierające się w tej kategorii. Dla ustalenia zakresu usług zwolnionych należy także odwołać się do uregulowań art. 13 (B) (d) (3) VI Dyrektyw Rady Unii Europejskiej dotyczących wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Zgodnie z postanowieniami zawartymi w przywołanym przepisie z zachowaniem innych przepisów Wspólnoty, Państwa Członkowskie stosują zwolnienia do następujących czynności (...) - transakcje, w tym negocjacje, dotyczące rachunków terminowych i bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem inkasa, windykacji należnościi faktoringu. Rozumienie zakresu przedmiotowego ww. wyłączeń (inkaso, windykacja należności i faktoring) przedstawił w swoich orzeczeniach Europejski Trybunał Sprawiedliwości. W orzeczeniu z dnia 6.06.2003 r. Europejski Trybunał Sprawiedliwości w sprawie C-305/01 orzekł, że: 1. Przy prawidłowej wykładani VI dyrektywy (...), firma skupująca długi, przyjmująca na siebie ryzyko niewypłacalności dłużników, która w zamian wystawia na swoich klientów faktury na kwotę prowizji, prowadzi działalność gospodarczą dla celów artykułu 2 i 4 Dyrektywy, co oznacza, iż jest podatnikiem i przysługuje jej prawo do odliczenia podatku na podstawie art. 17 Dyrektywy. 2. działalność gospodarcza polegająca na skupowaniu przez firmę długów, w związku z czym przyjmuje ona na siebie ryzyko niewypłacalności dłużników i w zamian wystawia dla swoich klientów faktury na kwotę prowizji, stanowi windykację należności i faktoring w rozumieniu (...) art. 13 (B) (D) (3) Dyrektywy, co oznacza, iż działalność ta jest wyłączona z zakresu zwolnienia przewidzianego w tym przepisie.

W przedmiotowej sprawie należy zdefiniować pojęcie "windykacja". Ustawodawca nie definiuje tego pojęcia w ustawie o podatku od towarów i usług, zatem należy oprzeć się na wykładni językowej pojęcia windykacji. Słownik języka polskiego (wydawnictwo PWN 1995r.) pojęcie windykacji wyjaśnia jako dochodzenie w sposób określony w przepisach ustawodawczych zwrotu swojej rzeczy od osoby nieuprawnionej do jej posiadania. Podobnie windykację definiuje Słownik wyrazów obcych (wydawnictwo PWN 1995r.) wskazując, iż jest to dochodzenie w sposób określony w przepisach ustawodawczych swoich praw do rzeczy lub zapłaty. Jednocześnie w ujęciu ekonomicznym długiem jest - według Słownika języka polskiego - zobowiązanie wynikające z faktu pożyczenia od kogoś pieniędzy. W związku z tym należy przyjąć, iż windykacja jest dochodzeniem własnych lub na przyjęte zlecenie obcych praw do majątku, rzeczy lub pieniędzy, którymi włada nieuprawniona do tego osoba trzecia. Usługi windykacji mogą obejmować swoim zakresem także zorganizowanie porozumień kompensacyjnych, w wyniku których zleceniodawca odzyskuje dług. Ogół czynności, które wykonuje zleceniobiorca doprowadzają bowiem do wpływu środków pieniężnych na konto klienta bądź uregulowania długów. Tym samym zorganizowanie porozumień kompensacyjnych, w wyniku których zleceniodawca odzyskuje dług stanowią usługi ściągania długów, które są wyłączone ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę w punkcie pierwszym i drugim pisma z dnia 14.11.2005 r., uzupełniającego wniosek o interpretację wynika, iż mamy do czynienia z sytuacją, gdzie Spółka nabywa wierzytelności poprzez ich zakup na własny rachunek w celu ich dalszej odsprzedaży lub windykacji (poprzez potrącenia jednostronne lub wielostronne umowy kompensacyjne), z przejęciem pełnych praw do tych wierzytelności i ryzyka wypłacalności dłużników. W punkcie trzecim ww. pisma Spółka stwierdza, iż nabywa wierzytelności na podstawie cesji wierzytelności opisanej w art. 509 Kodeksu cywilnego. Artykuł 510 § 2 stanowi, że ważność umowy przelewu zależy od ważności zobowiązania, na podstawie której dochodzi do przeniesienia wierzytelności. Aby więc samoistna umowa przelewu wierzytelności była ważna, musi istnieć ważne zobowiązanie do zawarcia tej umowy. W tym przypadku zobowiązaniem jest zaaranżowanie wielostronnych umów kompensacyjnych, na podstawie których wierzytelności te będą mogły zostać umorzone. Oznacza to, iż Spółka nie przejmuje na siebie ryzyka wypłacalności dłużnika, a ważność umowy przelewu jest uzależniona od zaaranżowania wielostronnych umów kompensacyjnych. Z kolei w punkcie czwartym Spółka informuje, że świadczy usługę polegającą na aranżowaniu umów kompensacyjnych, a zatem nie dochodzi do nabycia wierzytelności z udziałem Spółki. Nie zostaje zawarta umowa kupna/sprzedaży wierzytelności, tym samym nie następuje przelew (cesja) wierzytelności. Z tego stanu faktycznego wynika, że Spółka zawiera umowy z kontrahentami, którzy posiadają wierzytelności. Celem umowy jest doprowadzenia do zaspokojenia wierzyciela, czyli uwolnienia klienta z czynności zmierzających do odzyskania długu, a Spółka otrzymuje za powyższą usługę wynagrodzenie. Zorganizowanie porozumień kompensacyjnych bez udziału Spółki lub z jej udziałem, w wyniku których wierzyciele odzyskują długi stanowi usługi windykacji należności.

Odpowiadając na pytania Spółki należy stwierdzić, iż przedmiotowe czynności, o których mowa we wniosku z dnia 21.02.2005 r., uzupełnionym pismami z dnia 11.04.2005 r. i 14.11.2005 r. mieszczą się w szerokim pojęciu usług ściągania długów, które to usługi wyłączone są ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na mocy art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z poz. 3 załącznika nr 4 do ww. ustawy.

Rozpatrując kwestię dotyczącą zbycia wierzytelności własnej, należy podkreślić, iż pod pojęciem wierzytelności własnych należy rozumieć wierzytelności, powstałe u podatnika w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Sprzedaż takich wierzytelności nie jest uważana za czynność wymienioną w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wierzytelność własna będąca prawem majątkowym w rozumieniu przepisów prawa cywilnego, nie jest towarem zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o podatku VAT, w związku z czym sprzedaż wierzytelności nie jest dostawą towaru. Zgodnie z interpretacją Głównego Urzędu Statystycznego, jednorazowa sprzedaż wierzytelności własnych - powstałych na skutek świadczenia usług lub sprzedaży wyrobów (wyprodukowanych lub będących przedmiotem handlu) - nie jest usługą w rozumieniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług i nie podlega podatkowi od towarów i usług.

Wobec powyższego zbycie wierzytelności własnej, powstałej na skutek świadczenia usług lub sprzedaży towarów - jako związane z wykonywaniem prawa własności nie jest uważane za działalność gospodarczą, a w związku z tym nie podlega podatkowi od towarów i usług oraz nie korzysta ze zwolnienia od tego podatku. Tym samym umowa przelewu własnej wierzytelności (po stronie cedenta) nie może być uznana, ani za dostawę towarów (wierzytelność nie jest bowiem towarem w rozumieniu ustawy), ani za świadczenie usług. Przy zawieraniu umowy przelewu wierzytelności własnej nie występuje bowiem żadne świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie posiadającej osobowości prawnej. W rezultacie cesja taka nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.