ITPP1/443-41/10/MN

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2009 r. (data wpływu 18 stycznia 2010 r.) uzupełnionym w dniu 29 marca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wpłat na „fundusz remontowy” dokonywanych przez członków wspólnoty na rzecz tej wspólnoty – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 18 stycznia 2010 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 29 marca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wpłat na „fundusz remontowy” dokonywanych przez członków wspólnoty na rzecz tej wspólnoty.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca będący Wspólnotą lokali użytkowych podjął uchwałę o remoncie swojego budynku. Na pokrycie kosztów remontu nie posiadał w pełni własnych środków (część środków pochodzi z tzw. „pożytków”), dlatego też zaciągnął kredyt bankowy. Wspólnota podjęła uchwałę o wpłatach na tzw. „fundusz remontowy” w wysokości zabezpieczającej spłatę kredytu i odsetek bankowych. Wspólnota otrzymała kredyt w wartości netto, natomiast VAT naliczony odliczyła w deklaracji na podstawie wystawionych przez wykonawcę faktur. Wystawiane co miesiąc obciążenia na spłatę kredytu dokumentowane są fakturami VAT i naliczany jest podatek w wysokości 22%.

W uzupełnieniu wniosku dodatkowo wskazano, że remont budynku dotyczy budynku wspólnoty, a nie poszczególnych lokali – stanowi docieplenie budynku. Ponadto obciążenia na tzw. „fundusz remontowy” dokonywane są na rzecz poszczególnych właścicieli, zgodnie z ich udziałem we wspólnocie (członków Wspólnoty). Z tego tytułu nie obciąża się osób trzecich.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy faktury wystawiane na poszczególnych członków wspólnoty winny być opodatkowane 22% stawką VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy Wspólnota lokali użytkowych, odliczając VAT naliczony od faktur zakupu, ma obowiązek naliczyć VAT należny i odprowadzić go do urzędu skarbowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na mocy art. 6 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.) ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę. Wspólnota może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana. Przepis ten nie daje wspólnocie przymiotu osoby prawnej, lecz przymiot jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej. Jednostka powstała w oparciu o powyższy przepis, posiada określoną strukturę organizacyjną, w skład której wchodzą (tworzą ją) właściciele lokali, zobowiązani do określonych zachowań i czynności wynikających z ustawy.

Ww. ustawa określa prawa i obowiązki członków wspólnoty oraz zakres zarządu nieruchomością wspólną. Zgodnie z ustawą właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, a także uczestniczy w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej.

Jak wynika z treści z art. 14 ww. ustawy na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się: wydatki na remonty i bieżącą konserwację, opłaty na dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, opłaty za antenę zbiorczą i windę, ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publiczno-prawne, chyba, że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali, wydatki na utrzymanie porządku i czystości oraz wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.

W oparciu o art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez świadczenie usług zgodnie z art. 8 ust. 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

* przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

* zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

* świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Z regulacji zwartej w art. 2 pkt 22 wynika, że sprzedaż definiowana jest jako odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 106 ust. 1 cyt. ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wspólnotę tworzy ogół właścicieli lokali użytkowych, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości. Wspólnota podjęła uchwałę o remoncie budynku, polegającym na jego dociepleniu. Ponadto Wspólnota podjęła uchwałę o wpłatach na tzw. „fundusz remontowy” w wysokości zabezpieczającej spłatę kredytu zaciągniętego na pokrycie kosztów tego remontu i odsetek bankowych.

Zatem Wspólnota, a więc jej członkowie są nabywcami towarów i usług związanych z remontem budynku. Koszty remontu pokryte zostały bezpośrednio z zaciągniętego kredytu, natomiast pośrednio z wpłat pobieranych od członków wspólnoty na tzw. „fundusz remontowy”.

Należy podkreślić, iż wspólnota, która nabywa towary i usługi od ich dostawców dotyczące remontu przedmiotowego budynku, pobiera od właścicieli lokali będących członkami tej wspólnoty opłaty stanowiące partycypację w kosztach wspólnoty przez jej członków, odpowiadające wysokości udziału ich we wspólnocie.

Zatem w rozliczeniach wewnątrz wspólnoty nie występuje obrót w rozumieniu art. 29 ustawy o podatku od towarów i usług, tym samym nie można mówić o odsprzedaży usług związanych z remontem przez Wspólnotę, a jedynie o zwrocie wyłożonych środków pieniężnych, która to czynność nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wobec powyższego Wspólnota (członkowie), nie dokonuje sprzedaży w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, na rzecz samych siebie.

Zatem w oparciu o przytoczone regulacje prawne Wspólnota, obciążając wyłącznie swoich członków tzw. „funduszem remontowym”, nie dokonuje odpłatnej dostawy towarów ani też odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ stroną umowy jest Wspólnota, a więc jej członkowie. W związku z powyższym brak jest uzasadnienia dla fakturowania (z naliczeniem VAT w wysokości 22%) wewnętrznych rozliczeń między Wspólnotą, a jej członkami z tytułu ponoszonych kosztów dotyczących remontu części wspólnej nieruchomości, polegającym na dociepleniu budynku.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że ma obowiązek naliczyć VAT należny i odprowadzić go do urzędu skarbowego należało uznać za nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii prawa do odliczenia podatku związanego z nabyciem towarów i usług dotyczących opisanego remontu, gdyż zagadnienie to nie było przedmiotem zapytania oraz nie przedstawiono w tym zakresie własnego stanowiska.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.