IPPP3/443-668/10-2/IB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15.06.2010 r. (data wpływu do Biura Krajowej Informacji podatkowej w Bielsku-Białej 17.06.2010 r.) przesłane zgodnie z właściwością miejscową do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku w dniu 09.07.2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 09.07.2010 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca posiada nieruchomość (działkę budowlaną), otrzymaną w 1992 roku w spadku po rodzicach. Działka ta traktowana jest jako posag, przeznaczona jest pod zabudowę jednorodzinną dla rodziny Wnioskodawcy. Postanowił On tę nieruchomość sprzedać, a ze środków ze sprzedaży wyremontować dom.

Rynek sprzedaży nieruchomości dyktuje wysokie ceny za 1 ar działki, w związku z czym, zdaniem Wnioskodawcy, bardzo mało prawdopodobne byłoby znalezienie kupca na całość dziatki o powierzchni 44 arów. Zatem Wnioskodawca podzielił działkę na pięć mniejszych (2x8a, 10a, 7a, 11a). Z tych pięciu działek dwie dziatki już sprzedał i zamierza sprzedać pozostałe trzy.

Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, nie prowadzi działalności gospodarczej, jest na emeryturze. Od chwili otrzymania spadku, działka nie była w żaden sposób użytkowana (nieużytek rolny). Nie była wykorzystywana do działalności rolniczej. Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej. Nieruchomość nie była przedmiotem najmu, ani dzierżawy.

Według miejscowego planu zagospodarowania terenu, grunt jest przeznaczony pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, działki budowlane.

Działki w momencie sprzedaży będą całkowicie niezabudowane, a Wnioskodawca nigdy wcześniej nie dokonywał sprzedaży działek.

Przedmiotowa nieruchomość nie została nabyta z zamiarem odsprzedaży. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej związanej z obrotem nieruchomościami, a sprzedaż nieruchomości należącej do Niego jest jednorazowa, dotyczy majątku prywatnego, bez powtarzania tej czynności. Sprzedaż ta nie ma charakteru zorganizowanego i nie będzie kontynuowana.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Czy Wnioskodawca obowiązany jest zapłacić podatek VAT i w jakiej wysokości od sprzedanych dwóch działek różnym kupującym...

2. Czy Wnioskodawca obowiązany będzie zapłacić podatek VAT i w jakiej wysokości po sprzedaniu pozostałych trzech działek różnym kupującym...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości zostanie zwolniona z zapłaty podatku VAT niezależnie, czy nieruchomość zostanie sprzedana jako jedna działka jednemu nabywcy czy też jako pięć działek różnym nabywcom. Czynność sprzedaży jest jednorazowa, nieprzynosząca w sposób ciągły zysków. Otrzymując spadek Wnioskodawca nie miał zamiaru dokonywać jej sprzedaży. Aby sprzedaż uznać za transakcje opodatkowaną zbywca musi działać jako podatnik wykonujący działalność gospodarczą, która związana byłaby z profesjonalnym obrotem nieruchomościami, ponadto musi mieć charakter stały, powtarzalny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Czynności te podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa, o czym stanowi art. 5 ust. 2 ww. ustawy.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W treści złożonego wniosku wskazano, iż Wnioskodawca posiada nieruchomość (działkę budowlaną) otrzymaną w 1992 roku w spadku po rodzicach, którą traktuje, jako posag z przeznaczeniem pod zabudowę jednorodzinną dla swojej rodziny. Postanowił On tę nieruchomość sprzedać, a ze środków ze sprzedaży wyremontować dom. Zatem Wnioskodawca podzielił działkę na pięć mniejszych. Z tych pięciu działek dwie dziatki już sprzedał i zamierza sprzedać pozostałe trzy. Ponadto nie jest On zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, nie prowadzi działalności gospodarczej, jest na emeryturze. Od chwili otrzymania spadku, działka nie była w żaden sposób użytkowana (nieużytek rolny). Nie była wykorzystywana do działalności rolniczej. Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej. Nieruchomość nie była przedmiotem najmu, ani dzierżawy. Działki w momencie sprzedaży będą całkowicie niezabudowane, a Wnioskodawca nigdy wcześniej nie dokonywał sprzedaży działek. Przedmiotowa nieruchomość nie została nabyta z zamiarem odsprzedaży. Sprzedaż nieruchomości należącej do Niego jest jednorazowa, dotyczy majątku prywatnego, bez powtarzania tej czynności, sprzedaż ta nie ma charakteru zorganizowanego i nie będzie kontynuowana.

W przedmiotowej sprawie okoliczności będące przyczyną transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowych, nie wskazują, iż miałyby być one czynione w ramach działalności gospodarczej. Mając na uwadze powyższe, sprzedaż przedmiotowych gruntów należy uznać za dokonaną z majątku osobistego, a tym samym za niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż Wnioskodawcy nie można w tym zakresie uznać za podatnika podatku VAT, a okolicznościom dokonania okazjonalnej transakcji zbycia gruntu nie można przypisać znamion działalności gospodarczej. Wnioskodawca sprzedając grunt korzysta zatem z przysługującego mu prawa do rozporządzenia własnym majątkiem.

Z uwagi na powyższe sprzedaż działek, które Wnioskodawca otrzymał w formie spadku, nie będzie uznana za działalność gospodarczą w rozumieniu ww. art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i w konsekwencji nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednakże sprzedaż tych działek nie będzie także korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy o podatku VAT, ponieważ Wnioskodawca przy sprzedaży tych działek nie będzie występował jako podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy.

Reasumując, Wnioskodawca nie jest i nie będzie obowiązany do zapłaty podatku VAT od działek zarówno już sprzedanych, jak i tych, które ma dopiero zamiar sprzedać.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, natomiast w przypadku zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.