IBPBI/2/423-84/10/AK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 22 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy Spółka będzie zobowiązana, jako płatnik, do pobrania podatku z tytułu zapłaty odsetek ((pytanie oznaczone we wniosku Nr 6) - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 22 października 2009 r. wpłynął do tut. BKIP o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy Spółka będzie zobowiązana, jako płatnik, do pobrania podatku z tytułu zapłaty odsetek (pytanie oznaczone we wniosku Nr 6).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest dłużnikiem spółki holenderskiej z tytułu istniejących pożyczek. Równocześnie Spółka jest pożyczkodawcą w stosunku do innych spółek krajowych. Obecnie Spółka zamierza skorzystać z instytucji „datio in solutum” (świadczenie zamiast wypełnienia) przewidzianej w art. 453 z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Żeby skorzystać z tej instytucji Spółka podpisze stosowną umowę ze spółka holenderką, w której ta ostatnia zgodzi się na przekazanie jej pożyczek zawartych pomiędzy Spółką oraz spółkami krajowymi. Spółka holenderska potraktuje takie zdarzenie jako rozliczenie pożyczek zaciągniętych od niej przez Spółkę. Tymczasem Spółka przestanie być dłużnikiem spółki holenderskiej (zobowiązanie to wygaśnie) oraz wierzycielem spółek krajowych. Nowym wierzycielem spółek krajowych z tytułu pożyczek poprzednio zaciągniętych przez nie od Spółki będzie spółka holenderska. Tym samym ich zobowiązania pożyczkowe pozostaną niezmienione i będą istnieć na podstawie zawartych uprzednio umów w identycznym kształcie jak uprzednio w stosunku do Spółki. Pożyczki pomiędzy Spółką oraz spółką holenderską są wyrażone w walucie obcej, a pożyczki pomiędzy Spółką oraz spółkami krajowymi są waloryzowane kursem waluty obcej.

W związku z powyższym zadano m. in. następujące pytanie:

Czy w związku z podpisaniem umowy o świadczenie zamiast wypełnienia pomiędzy Spółką oraz spółką holenderską i odpowiednio z art. 21. ust. 1 oraz ust. 2 w zw. z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku CIT, ta pierwsza będzie zobowiązana, jako płatnik, do pobrania podatku CIT z tytułu zapłaty odsetek... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 6)

Ad. 6

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej jako: „ustawa o podatku CIT”), osoba prawna, która dokonuje wypłaty należności z tytułu odsetek od pożyczek pełni funkcję płatnika.

Art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), wskazuje, że płatnik jest odpowiedzialny za obliczenie oraz pobranie od podatnika podatku i za wpłacenie go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Innymi słowy, w rozważanym przypadku, funkcję płatnika będzie spełniać Spółka. Dodatkowo, już po określeniu wysokości przychodu z odsetek od pożyczek, Spółka pełniąc funkcję płatnika, powinna ustalić, czy taki przychód, będzie podlegał po stronie spółki holenderskiej opodatkowaniu podatkiem CIT oraz jaka stawka podatku CIT powinna zostać zastosowana.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o podatku CIT, podatek od przychodów z odsetek od pożyczek uzyskanych na terytorium Polski ustala się w wysokości 20 % uzyskanego przychodu. Jednakże, zgodnie z ust. 2 tego przepisu, opodatkowanie takich przychodów stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska. Konwencja pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Warszawie dnia 13 lutego 2002 r. („Umowa DTT"), stwierdza w art. 11 pkt 2, że przychody z odsetek od pożyczek wypłacane przez spółkę polską spółce holenderskiej mogą podlegać podatkowi w Polsce i w takim przypadku podatek będzie wynosić 5% kwoty brutto.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku CIT, osoby prawne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku CIT (przychodów z tytułu odsetek), mogą zastosować stawkę wynikającą z właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnego opodatkowania wyłącznie pod warunkiem udokumentowania przez taką spółkę unijną miejsca jej siedziby dla celów podatkowych, uzyskanym od niej tzw. certyfikatem rezydencji.

Mając zatem na uwadze, że Spółka będzie posiadać certyfikat rezydencji spółki holenderskiej, który będzie potwierdzać miejsce siedziby tej spółki dla celów podatkowych w Holandii na rok dokonania „świadczenia zamiast wypełnienia" w opinii Spółki, zostanie spełniony warunek wskazany w art. 26 ust 1 w zw. z art. 21 ust. 1 oraz ust. 2 ustawy o podatku CIT, który pozwoli na zastosowanie obniżonej stawki podatku w wysokości 5 % do pełnej kwoty odsetek. Zgodnie z art. 26 ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku CIT, Spółka w odniesieniu do powyższej wspomnianej czynności będzie zobowiązana do przygotowania oraz przesłania na rzecz spółki holenderskiej i właściwego urzędu skarbowego, informacji o dokonanych wypłatach i pobranym podatku (deklaracja IFT-2), w terminie do końca trzeciego miesiąca, następującego po roku podatkowym w którym dokona „świadczenia zamiast wypełnienia".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Nadmienić należy, iż w sprawie będącej przedmiotem pytania oznaczonego we wniosku Nr 1, 2, 3, 4 i 5 wydano odrębne interpretacje.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.