PO 4/AK-722-497/96

W związku z wątpliwościami kierowanymi do Ministerstwa Finansów dotyczącymi nabycia lub utraty prawa do ulg inwestycyjnych, uprzejmie wyjaśniam:

1. Przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z 25.1.1994 r. w sprawie odliczeń od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego (Dz.U. z 1996 r. Nr 39, poz. 171 i Nr 63, poz. 294) określają możliwość skorzystania z ulg i odliczeń od podatku dochodowego przez podatników spełniających warunki określone w tym rozporządzeniu. Jednym z warunków, zawartych w § 2 ust. 1 pkt 2, uprawniającym do nabycia, a następnie korzystania z tego uprawnienia jest to, aby podatnik przed dokonaniem każdorazowego odliczenia nie posiadał zaległych oraz wymagalnych zobowiązań z tytułu podatków stanowiących dochody budżetu państwa, składek na ubezpieczenie społeczne oraz składek na Fundusz Pracy.

Jednocześnie w § 7 ust. 1 pkt 1 tego rozporządzenia określone zostało, iż podatnicy którzy uprzednio nabyli prawo do ulg i odliczeń na mocy tego aktu prawnego, utracą to prawo jeżeli "wystąpią u nich za poszczególne lata zaległości we wpłatach podatków stanowiących dochody budżetu państwa, składek na ubezpieczenia społeczne oraz składek na Fundusz Pracy przekraczające, odrębnie z każdego tytułu, 0,5% kwoty wpłat dokonanych w tych latach".

Celem wspomnianych przepisów rozporządzenia jest określenie, iż z ulg podatkowych w nim określonych mogą korzystać jedynie ci podatnicy, którzy rzetelnie i z należytą starannością wykonują swoje zobowiązania podatkowe.

2. Urzędy skarbowe, dokonując oceny czy podatnik nabył prawo do skorzystania z ulg inwestycyjnych albo też czy nabyte uprzednio prawo zachował lub je utracił, powinny brać pod uwagę rzetelność i terminowość wywiązywania się tego podatnika z obowiązków podatkowych. W szczególności, w przypadkach gdy:

- zaległość podatkowa, ujawniona po dokonaniu odliczeń związanych z ulgami inwestycyjnymi, nie wynika z jego świadomego działania, mającego na celu uszczuplenie należnych wpływów do budżetu państwa,

- podatnik rzetelnie i terminowo wykonywał obowiązki podatkowe, a ujawniona zaległość powodowałaby utratę prawa do ulg inwestycyjnych lub nie nabycie tego prawa (gdy podatnik błędnie zakładał, iż je nabył),

zalecam aby urzędy skarbowe, na wniosek podatnika, w oparciu o art. 22 ustawy z 19.12.1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz.U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486 ze zm.) odraczały termin płatności należności będącej wyżej wspomnianą zaległością i po uregulowaniu tego zobowiązania nie wszczynały postępowania w sprawie nabycia lub utraty prawa do ulg inwestycyjnych.

Termin zapłaty należnego podatku (zaliczki) nie powinien być odraczany na okres dłuższy niż 14 dni od daty doręczenia decyzji:

1) określającej należność podatkową - w sytuacji stwierdzenia zaległości przez urząd skarbowy lub w związku z wynikiem kontroli sporządzonym przez inspektora kontroli skarbowej, gdy podatnik skierował sprawę na drogę postępowania w sprawach zobowiązań podatkowych,

2) o odroczeniu terminu płatności podatku w razie stwierdzenia i ujawnienia zaległości urzędowi skarbowemu bezpośrednio przez podatnika.

3. Jeżeli zaległość podatkowa zostanie stwierdzona przez inspektora kontroli skarbowej po dokonaniu odliczeń związanych z ulgami inwestycyjnymi, zaś podatnik ureguluje swoje zobowiązanie bez kierowania sprawy na drogę postępowania w sprawach zobowiązań podatkowych, zalecam umarzanie postępowania w sprawie nie nabycia lub utraty prawa do ulg inwestycyjnych. Powyższy tryb działania zalecam również, gdy podatnik samodzielnie stwierdzi istnienie zaległości podatkowej i ureguluje tę zaległość. Wobec tego, że w obu tych przypadkach zaległość podatkowa winna być uregulowana wraz z należnymi odsetkami za zwłokę w pełnej wysokości zalecam - na uzasadniony wniosek podatnika - podejmowanie decyzji przez urząd skarbowy o umorzeniu 50% tych odsetek.

4. W nawiązaniu do pisma z 2.1.1996 r., znak PO 4/AK-722-1150/95, skierowanego do wszystkich izb skarbowych informuję, że po uzyskaniu dodatkowych opinii prawnych dotyczących interpretacji przepisu § 7 ust. pkt 1 przedmiotowego rozporządzenia ulega zmianie stanowisko wyrażone w tym piśmie. Dopuszczalny limit zaległości we wpłatach podatków stanowiących dochody budżetu państwa nie może przekroczyć 0,5% łącznej kwoty wpłat z tytułu podatków, a nie 0,5% wpłat odrębnie z każdego tytułu podatkowego.

Zasady określone w pkt 2-4 powinny być również stosowane przez organy podatkowe w przypadku korzystania przez podatników z ulg i zwolnień podatkowych na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z 24.1.1995 r. w sprawie odliczeń od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz obniżek tego podatku w gminach zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym (Dz.U. z 1995 r. Nr 14, poz. 63 i z 1996 r. Nr 63, poz. 293).