ITPB3/423-32/10/DK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wspólnoty, przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2010 r. (data wpływu 22 stycznia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego – uzupełnionym pismem z dnia 1 kwietnia 2010 r. (data wpływu 6 kwietnia 2010 r.) – dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku składania zeznania podatkowego – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 22 stycznia 2010 r. do tut. organu wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego – uzupełniony pismem z dnia 1 kwietnia 2010 r. (data wpływu 6 kwietnia 2010 r.) – dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku składania zeznania podatkowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych (Dz. U. Nr 28, poz. 169 ze zm.) Wspólnota utworzyła spółkę do sprawowania zarządu wspólnotą i do właściwego zagospodarowania gruntów wchodzących w skład Wspólnoty. Statut Wspólnoty został w dniu 5 lipca 2008 r. zatwierdzony przez Wójta Gminy i z tym dniem Spółka uzyskała osobowość prawną. Spółka ta posiada szczególną formę prawną, różną od innych osób prawnych, są to bowiem Spółki przewidziane przepisami innych ustaw niż Kodeks handlowy i Kodeks cywilny. Spółka reprezentuje na zewnątrz osoby uprawnione do udziału we Wspólnocie i zarządza nieruchomościami wchodzącymi w skład Wspólnoty. To nie Spółka, która zarządza Wspólnotą jest uprawniona do udziału we wspólnocie, a poszczególne osoby, które posiadają gospodarstwa rolne. Zgodnie ze statutem przedmiotem działalności Spółki jest:

* prowadzenie działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym;

* prowadzenie działalności leśnej w rozumieniu art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o podatku leśnym.

Inna działalność nie jest prowadzona. Według wypisu z rejestru gruntów Wspólnota posiada w gospodarowaniu 104,24 ha (w tym lasy i grunty leśne 49,39 ha, pastwiska trwałe 43,38 ha, pozostałe to nieużytki. Innego majątku Wspólnota nie posiada. Oprócz tego każdy ze współposiadaczy należący do Wspólnoty posiada własne gospodarstwo rolne. Każdy członek Wspólnoty posiada określone liczbowo udziały (części ułamkowe) w gruncie i lasach. Grunty Wspólnoty wykorzystywane są na własne potrzeby, sprzedaż drewna nie jest prowadzona.

Zgodnie z ustawą o podatku rolnym i leśnym w terminie do 15 stycznia każdego roku Spółka składa deklaracje podatkowe do Urzędu Gminy. Podatek płaci Spółka po uprzednim zebraniu pieniędzy od rolników należących do Wspólnoty zgodnie z posiadanymi udziałami. W 2008 r. przychody nie wystąpiły. Pomimo to Urząd Skarbowy polecił złożenie zeznania podatkowego CIT-8. Za rok 2008 Wspólnota złożyła zeznanie podatkowe CIT-8 dochód wykazany wyniósł 0 zł.

W związku z powyższym, zadano następujące pytanie.

Czy Wspólnota jest zobowiązana do złożenia zeznania podatkowego CIT-8 za 2009 r., jeżeli tak, to czy należy wykazywać w nim kwoty dopłat obszarowych, ONW i rolnośrodowiskowej jako przychód Spółki...

We własnym stanowisku w sprawie Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej i leśnej w związku z tym Wspólnota nie ma obowiązku składania zeznania podatkowego CIT-8 za 2009 r.

W świetle art. 17 ust. 1 pkt 23 i 26 ww. ustawy w związku z art. 7 ust. 3 pkt 1 nie uwzględnia się takiego przychodu przy ustalaniu dochodu podlegającego opodatkowaniu, w konsekwencji w przedmiotowym zeznaniu podatkowym nie należy ujmować kwoty otrzymanych z Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa.

W dniu 6 listopada 2008 r. Wspólnota uzyskała z Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa Biuro zaświadczenie o nadanym numerze identyfikacyjnym. Po otrzymaniu ww. numeru złożono wniosek do Biura ARiMR o przyznanie płatności na rok 2009. Decyzjami z dnia 8 grudnia 2009 r. i 13 stycznia 2010 r. przyznano Wspólnocie:

* jednolitą płatność obszarową na podstawie art. 7 ust. 1, art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 2007 r. o płatnościach w ramach wsparcia bezpośredniego;

* ONW – nizinne strefa II na podstawie art. 20 ust. 2 pkt 1 ustawy o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich;

* płatność rolnośrodowiskowa – Program Rozwoju objęty Programem Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013.

Pierwsze pieniądze Wspólnota otrzymała w dniu 23 grudnia 2009 r. Powyższe dopłaty członkowie Wspólnoty otrzymują również do indywidualnych gospodarstw rolnych. Kwoty te nie są wykazywane w zeznaniach podatkowych. W konsekwencji analogicznie Wspólnota nie powinna również wykazywać tych kwot w zeznaniu podatkowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z ustawą z dnia 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych (Dz. U. Nr 28, poz. 169 ze zm.) każda wspólnota gruntowa musi działać na zasadach i w trybie określonym tą ustawą. Wspólnoty te obejmują nieruchomości rolne, leśne oraz obszary wodne.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy osoby uprawnione do udziału we wspólnocie gruntowej powinny utworzyć spółkę do sprawowania zarządu nad wspólnotą i do właściwego zagospodarowania gruntów wchodzących w skład tej wspólnoty. Jednocześnie wspólnota gruntowa jako nie posiadająca cech podmiotowych, nie występuje w obrocie prawnym, reprezentuje ją powołana przez członków wspólnoty spółka. Na podstawie art. 15 ust. 1 cyt. ustawy spółka ta jest osobą prawną i działa na podstawie statutu.

Na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej, chyba że ustalenie przychodów jest wymagane dla celów określenia dochodów wolnych od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4e ustawy.

Dla celów podatku dochodowego działalność rolniczą definiuje przepis art. 2 ust. 2 ww. ustawy, w którym wskazano, iż działalnością rolniczą w rozumieniu ust. 1 pkt 1 jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

1. miesiąc - w przypadku roślin,

2. 16 dni - w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi i kaczek,

3. 6 tygodni - w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,

4. 2 miesiące - w przypadku pozostałych zwierząt

* licząc od dnia nabycia.

Definicja ta określa jedynie w ujęciu rzeczowym rodzaje działalności zaliczanych do działalności rolniczej. Przyjmując tę działalność za źródło przychodów, uzasadnione jest uznanie wszystkich przychodów z tego źródła, a więc również dopłat obszarowych, płatności ONW, czy płatności rolnośrodowiskowych za ich integralną część. Wobec powyższego przychody pochodzące ze środków pomocowych, które wspierają bezpośrednio działalność rolniczą w gospodarstwach rolnych, należy uznać za przychody z działalności rolniczej gospodarstw rolnych.

Z kolei na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 2 omawianego aktu prawnego, przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z gospodarki leśnej w rozumieniu ustawy o lasach.

Gospodarka leśna, w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2005 r. Nr 45, poz. 435 ze zm.) oznacza działalność leśną w zakresie urządzania, ochrony i zagospodarowania lasu, utrzymania i powiększania zasobów i upraw leśnych, gospodarowania zwierzyną, pozyskiwania – z wyjątkiem skupu – drewna, żywicy, choinek, karpiny, kory, igliwia, zwierzyny oraz płodów runa leśnego, a także sprzedaż tych produktów oraz realizację pozaprodukcyjnych funkcji lasu.

Z powyżej przytoczonych przepisó1)w wynika, iż w sytuacji gdy podmiot prawa podatkowego prowadzi tylko i wyłącznie działalność rolniczą w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, i/lub działalność leśną w rozumieniu ustawy o lasach, tj. uzyskuje przychody jedynie z tych źródeł, to przepisy tej ustawy podatkowej, w tym dotyczące obowiązku składania rocznego zeznania podatkowego nie mają do niego zastosowania. W konsekwencji na podmiocie takim nie będzie spoczywał obowiązek składania rocznego zeznania podatkowego.

Mając zatem na względzie przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, iż na Wspólnocie, nie będzie spoczywał obowiązek składania zeznania podatkowego CIT-8.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu; ul. Św. Jakuba 20; 87-100 Toruń.