IPPB3/423-685/10-7/DP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2010 r. (data wpływu 7 października 2010 r.), uzupełnionym w dniu 27 grudnia 2010 r. (data wpływu 29 grudnia 2010 r.) na wezwanie z dnia 17 grudnia 2010 r., po raz kolejny uzupełnionym w dniu 14 stycznia 2011 r. (data wpływu 17 stycznia 2011 r.) na wezwanie z dnia 5 stycznia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie działalności na terenie specjalne strefy ekonomicznej – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 7 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie działalności na terenie specjalne strefy ekonomicznej. W związku ze stwierdzonymi brakami formalnymi, pismem z dnia 17 grudnia 2010 r. (znak sprawy: IPPB3/423-685/10-2/DP), wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniu 27 grudnia 2010 r. (data wpływu 29 grudnia 2010 r.). Wnioskodawca został ponownie wezwany do usunięcia braków formalnych wniosku pismem z dnia 5 stycznia 2011 r. (znak sprawy: IPPB3/423-685/10-5/DP). Uzupełnienia dokonano w dniu 14 stycznia 2011 r. (data wpływu 17 stycznia 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wraz z innymi osobami planuje utworzenie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka). Przedmiotem działalności Spółki będzie produkcja i sprzedaż wyrobów elektronicznych i artykułów gospodarstwa domowego.

Spółka będzie działać na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (dalej: SSE) na podstawie otrzymanego zezwolenia.

W ramach prowadzonej działalności Spółka planuje współpracować m.in. z dostawcami z zagranicy, w tym zarówno z podmiotami z Unii Europejskiej, jak również z krajów trzecich, z którymi za zakupione produkty (w tym także surowce i półfabrykaty) będzie się rozliczać w walutach innych niż PLN.

Szczególnie istotną transakcją — z punktu widzenia zarówno wartości, jak i wolumenu — będzie zakup przez Spółkę materiałów z zagranicy (w walucie innej niż PLN), a następnie ich sprzedaż kontrahentom lokalnym (w PLN), w celu wykonania określonych prac, i wreszcie odkupienie tych materiałów zmodyfikowanych, w celu dalszego wykorzystania w procesie produkcji wyrobów głównych (tj. wyrobów elektronicznych i artykułów gospodarstwa domowego). Pod pojęciem „kontrahenci lokalni” należy rozumieć podmiot gospodarczy, który nie prowadzi działalności gospodarczej w SSE.

Prace wykonywane na materiałach Spółki przez kontrahentów lokalnych będą miały na celu dostosowanie tych materiałów do specyficznych potrzeb Spółki i mogą przykładowo polegać na opatrzeniu danego elementu znakiem graficznym lub nazwą Spółki.

Spółka planuje powierzyć te prace kontrahentom lokalnym ze względu na możliwość wykorzystania efektu skali wynikającego z ich wąskiej specjalizacji i doświadczenia w wykonywaniu podobnych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Przesłanką planowanego wprowadzenia opłat za przekazane materiały, a także odkupywania przerobionych materiałów, jest zdyscyplinowanie kontrahentów do wykonywania powierzonych prac na zadanym poziomie jakościowym. Dzięki opłatom Spółka skutecznie wyegzekwuje większą odpowiedzialność kontrahentów za materiał, zaś dzięki odkupywaniu materiałów po wykonaniu prac przez kontrahenta możliwe będzie odrzucanie tych wyrobów, które ze względu na niewystarczającą jakość byłyby nieprzydatne w dalszych etapach produkcji w Spółce.

Materiały odkupione przez Spółkę (po wykonaniu na nich prac przez kontrahentów lokalnych) będą następnie wykorzystane przez Spółkę w procesie produkcji wyrobów elektronicznych i artykułów gospodarstwa domowego (czyli w głównej działalności, która będzie prowadzona w SSE).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym jak wyżej zdarzeniu przyszłym uprawnionym jest twierdzenie, że cały opisany proces odbywa się w ramach działalności Spółki w SSE...

Stanowisko Wnioskodawcy

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż cały proces opisany powyżej jako zdarzenie przyszłe będzie miał miejsce w SSE.

Zgodnie z orzecznictwem oraz powszechną doktryną, w stosunku do przepisów prawa podatkowego w pierwszej kolejności należy stosować wykładnię literalną. W przypadku jednak gdy nie pozwala ona na jednoznaczną Interpretację przepisu należy posłużyć się innym rodzajem wykładni na przykład wykładnią celowościową. Literalne brzmienie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy CIT stanowi, iż zwolnione z opodatkowania są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 28 grudnia 2007 r. (sygn. ILPB3/423-131/07-2/HS) wskazał, iż „przepisy dotyczące zwolnień powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wychodząc z tego założenia, należy uznać, że aby Spółka mogła skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 17 ust 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, musi prowadzić działalność gospodarczą na terenie strefy. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN (wersja internetowa) „prowadzić” to znaczy: „wykonywać, kontynuować jakąś czynność, działalność”, „być odpowiedzialnym za funkcjonowanie i przebieg czegoś, zajmować się czymś”.

Zatem warunkiem zwolnienia z opodatkowania jest prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE. Powyższa interpretacja nie wyjaśnia jednak w pełni, co oznacza prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE (czego wyrazem są liczne zapytania podatników w powyższym zakresie), tym samym niejednokrotnie organy podatkowe posługując się dodatkowo wykładnią celowością zwracają uwagę, iż również działalność pomocnicza niezbędna do realizacji zakresu działalności gospodarczej wymienionej w zezwoleniu stanowi działalność prowadzoną na terenie SSE (m.in. informacja Izby Skarbowej w Rzeszowie z dnia 22 czerwca 2004 r. sygn. IS.I/3-423/51/04).

Cykl produkcyjny wyrobów gotowych niezależnie od schematów wytwórczych zacznie i skończy się na terenie SSE, a wszystkie przedstawione etapy są niezbędne do jego kompletności. Niezależnie od faktu zlokalizowania kontrahentów lokalnych poza SSE, opisany proces należy traktować jako odbywający się w całości na terenie SSE. W szczególności ze względu na specyfikę prac i materiałów (sprzedawane Spółce przez kontrahentów lokalnych będą np. opatrzone logo Spółki) nie jest możliwe, by kontrahent sprzedał przerobione materiały stronie trzeciej. Efektywnie więc jedynym zastosowaniem zmodyfikowanych materiałów będzie ich wykorzystanie w produkcji wyrobów elektronicznych i artykułów gospodarstwa domowego w Spółce, zaś produkcja ta co do zasady będzie się odbywać na terenie SSE. W konsekwencji, choć mechanizm sprzedaży i zakupu materiału nie ma na celu wygenerowania zysku po stronie Spółki, to ewentualne zyski/straty powstałe w związku ze sprzedażą i odkupieniem materiałów od kontrahentów lokalnych, będą korzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka podkreśla, iż jej stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej wydanej przez Pierwszy Śląski Urząd Skarbowy w Sosnowcu dnia 23 grudnia 2005 r. (sygn. PSUS/PB-R l-PDP/423/327/P/05/MD), w której organ wskazał iż „zarówno obróbka dokonywana przez kooperantów w formie „zewnętrznej” tj. ze sprzedażą materiałów i surowców kooperantom i następnie nabyciem od nich przez Spółkę wytworzonych na bazie tych materiałów i surowców półproduktów celem dalszej obróbki lub obrotu, jak i obróbka w formie „wewnętrznej”, tj. w ramach usługi obcej bez przejściowej zmiany własności materiałów wykorzystywanych w procesie produkcyjnym - zawierają się w ramach całości procesu produkcyjnego, jako jego etap. Wobec tego trudno traktować taką obróbkę, jako działalność niezwiązaną z tą, która jako prowadzona na podstawie zezwolenia w specjalnej strefie ekonomicznej podlega zwolnieniu od opodatkowania. W pierwszym przypadku należy zgodzić się z argumentacją Wnioskodawcy, iż obrót materiałami i surowcami wykorzystywanymi w procesie produkcyjnym i w jego trakcie, choć stanowi działalność odrębną, to jednak pomocniczą i niezbędną do realizacji działalności objętej zezwoleniem i jako taka również podlega zwolnieniu od podatku dochodowego od osób prawnych, co dotyczy także przychodów z tytułu sprzedaży materiałów i surowców kooperantom.”

W ramach uzupełnienia w zakresie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca wskazał przepisy Ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2007 r., nr 42, poz. 274 ze zm.), uprawniające do skorzystania ze zwolnienia przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., nr 54, poz. 654) ewentualnych zysków/strat powstałych w związku ze sprzedażą i odkupieniem materiałów lokalnych, tj. efektów działalności pomocniczej:

- art. 16 ust. 1 Ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2007 r., nr 42, poz. 274 ze zm.): „Podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej, zwane dalej „zezwoleniem”.”

Ponadto Wnioskodawca wyjaśnił, iż podstawowa działalność przyszłej spółki zlokalizowanej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej i działającej na podstawie zezwolenia będzie koncentrować się na rodzajach działalności określonych w uzupełnieniu do wniosku z dnia 27 grudnia 2010 r. Działalność pomocnicza wskazana we wniosku o wydanie interpretacji polegająca na zakupie materiałów oraz sprzedaży ich kontrahentom a następnie odkupieniu celem dalszego przetworzenia będzie działalnością pomocniczą do działalności podstawowej. Powyższe oznacza, iż działalność pomocnicza będzie prowadzona przez przyszłą spółkę na terenie specjalnej strefy ekonomicznej oraz jest dla niej niezbędna. Brak działalności pomocniczej wyklucza prowadzenie działalności podstawowej na terenie strefy.

Biorąc pod uwagę powyższe w opinii wnioskującego zarówno działalność podstawowa jak i działalność pomocnicza do działalności podstawowej, bez której działalność podstawowa nie będzie mogła być prowadzona, będą jednocześnie zakwalifikowane jako działalność prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Reasumując Wnioskodawca stoi na stanowisku iż produkcja etapowa przy wykorzystaniu usług podwykonawców zgodnie z opisanym w stanie faktycznym modelem przepływów towarów / wyrobów mieści się w definicji prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE. W konsekwencji dochód obliczony jako różnica przychodów i kosztów uzyskanych z tej produkcji prowadzonej zgodnie ze wskazanym stanem faktycznym powinien być zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje:

Specjalną strefą ekonomiczną jest wyodrębniona administracyjnie, niezamieszkała część terytorium kraju, na której terenie możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach – art. 2 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz. U. z 2007 r., Nr 42, poz. 274, ze zm. – dalej „ustawa o SSE”). Warunki i zasady prowadzenia działalności na terenie specjalnych stref ekonomicznych, a także korzyści jakie można dzięki temu uzyskać określone są w ustawie o specjalnych strefach ekonomicznych i aktach wykonawczych wydanych do tej ustawy: rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. Nr 232, poz. 1548 ze zm.) oraz pozostałe rozporządzenia w sprawie poszczególnych stref ekonomicznych. Rozporządzenie w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom określa: 1) przedmioty działalności gospodarczej, na które nie będzie wydawane zezwolenie, 2) maksymalną wielkość pomocy publicznej, którą można udzielić przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy na podstawie zezwolenia, 3) warunki udzielania pomocy publicznej przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy na podstawie zezwolenia, 4) warunki uznawania wydatków za wydatki poniesione na inwestycję na terenie strefy, a także minimalną wysokość tych wydatków, 5) koszty inwestycji uwzględniane przy obliczaniu wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenie po dniu 31 grudnia 2000 r., 6) sposób dyskontowania kosztów inwestycji i wielkości pomocy publicznej.

Dochody, osiągane przez osoby fizyczne lub prawne z prowadzonej na terenie strefy ekonomicznej działalności gospodarczej, są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 12 ustawy o SSE). Warunkiem do otrzymywania pomocy publicznej w tej formie jest uzyskanie zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie strefy ekonomicznej, o którym to zezwoleniu jest mowa w art. 16 ustawy o SSE. Zezwolenie to określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności:

zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby pracowników,

dokonania przez przedsiębiorcę inwestycji na terenie strefy o wartości przewyższającej określoną kwotę.

Zgodnie z przepisem zawartym w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654, ze zm.; dalej „ustawa o PDOP”) wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4 do 6 wskazanego artykułu, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w ustawie o SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. W art. 17 ust. 4 ustawy o PDOP zawarta została norma, zgodnie z którą zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy. Również w rozporządzeniu w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom zawarty jest podobny przepis, zgodnie z którym zwolnienia w podatku dochodowym (wymienione w ust. 1 i 3 § 5 rozporządzenia) przysługują wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy - § 5 ust. 5 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom. Natomiast w sytuacji, gdy przedsiębiorca prowadzi działalność poza obszarem strefy, jest on zobowiązany wydzielić organizacyjnie działalność prowadzoną na terenie strefy, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy. W związku z powyższym przedsiębiorca zobowiązany jest do ustalenia tego, jaka część dochodu nie wynika z działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej i podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Sposób sformułowania wskazanych wyżej przepisów jednoznacznie wskazuje, że odwołują się one do geograficznych granic specjalnych stref ekonomicznych. Zarówno przepis zamieszczony w ustawie o PDOP, jak też uregulowania zawarte w ustawie o SSE i rozporządzeniu o pomocy publicznej wydanym do tej ustawy wskazują na bezwarunkowy związek miejsca prowadzenia działalności gospodarczej (objętej zezwoleniem) przynoszącej określony dochód z możliwością nabycia uprawnień do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka, której utworzenie Wnioskodawca planuje, uzyska zezwolenie do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, a głównym przedmiotem jej działalności będzie produkcja i sprzedaż wyrobów elektronicznych i artykułów gospodarstwa domowego. Materiały potrzebne do produkcji będą przez Spółkę kupowane od kontrahentów zagranicznych, a następnie odsprzedawane kontrahentom lokalnym, w celu wykonania określonych prac (modyfikacji tych materiałów). Materiały zmodyfikowane będą następnie odkupywane przez Spółkę i wykorzystywane w dalszym procesie produkcji. Podmioty gospodarcze określone we wniosku jako kontrahenci lokalni nie prowadzą działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Przyjęcie przez planowaną Spółkę takiego modelu procesu produkcyjnego uniemożliwia zaakceptowanie stanowiska zaprezentowanego przez Wnioskodawcę. Opisany we wniosku proces produkcyjny realizowany będzie, przynajmniej w części, poza granicami terytorialnymi strefy i w dodatku przez przedsiębiorców, którzy nie posiadają zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie strefy. Poza tym materiały wykorzystywane do produkcji będą zmieniały, na czas przeprowadzenia ich modyfikacji, właściciela (na podstawie umów zawieranych przez Spółkę z kontrahentami lokalnymi). Dochody uzyskiwane z działalności prowadzonej w sposób opisany powyżej, nie mogą być uznane jako dochody z działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, o których mowa w przepisach ustawy o PDOP (art. 17 ust. 4 ustawy) i rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom (§ 5 ust. 5 rozporządzenia). Wynika to z literalnej wykładni norm zawartych w tych przepisach. Użyte w tych przepisach pojęcie „działalność gospodarcza prowadzona na terenie strefy” jest jednoznaczne. Zgodnie z regułą, z której wynika, że zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności i sprawiedliwości opodatkowania, przepisy dotyczące zwolnień powinny być interpretowane w sposób ścisły, bez stosowania daleko idącej wykładni rozszerzającej. Stosując więc wykładnię językową omawianych przepisów, należy przyjąć, że działalność przedsiębiorcy, która chociażby na jednym z etapów realizowana jest poza terenem strefy, nie może być objęta działaniem tych przepisów. W omawianym przypadku mamy właśnie do czynienia z wykonywaniem co najmniej jednego z etapów produkcji poza terenem specjalnej strefy ekonomicznej. Można też wyobrazić sobie sytuacją, że firmowana przez Spółkę działalność może w większej części odbywać się poza terenem strefy, gdyż Wnioskodawca nie uściśla we wniosku, jakie etapy produkcji będą realizowane przez podwykonawców – wymienia on jedynie przykładowo, że może to być opatrzenie znakiem graficznych określonych elementów potrzebnych do wytworzenia produktu finalnego. Wnioskodawca kładzie jedynie nacisk na fakt, że produkcja zacznie i zakończy się na terenie strefy. Nie jest to jednak wystarczająca przesłanka do zakwalifikowania opisanego procesu produkcyjnego do działalności prowadzonej na terenie strefy. Tak więc dochody osiągane z tego tytułu nie mogą być objęte zwolnieniem, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP.

Nie sposób zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, który stoi na stanowisku, że wykonywane przez kontrahentów Spółki prace związane z modyfikacją materiałów wykorzystywanych do produkcji wyrobów gotowych należy traktować jako działalność pomocniczą, bez której niemożliwe byłoby działanie na terenie strefy. W ocenie tut. Organu nie może być uznany za działalność pomocniczą jeden z etapów produkcji prowadzący do wytworzenia końcowego wyrobu, przeznaczonego do sprzedaży. Jako działalność pomocniczą uznać bowiem można tylko te działania (niewymienione w zezwoleniu), które mają na celu wsparcie lub umożliwienie prowadzenia działalności głównej określonej szczegółowo w zezwoleniu na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Z powyższego wynika więc, że każdy z etapów produkcji będącej działalnością, na której prowadzenie przedsiębiorca otrzymał zezwolenie, musi odbywać się na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Wówczas możliwe będzie zastosowanie zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP.

Oprócz powyższego wskazać należy, że przenoszenie poszczególnych etapów produkcji poza teren specjalnych stref ekonomicznych jest niezgodne z jednym z podstawowych celów udzielania pomocy publicznej przez państwo w tej formie tj. tworzenia nowych miejsc pracy na terenie danej strefy ekonomicznej. Korzystanie w procesie produkcji z usług „kontrahentów zewnętrznych” nie stwarza z pewnością warunków do tworzenia miejsc pracy na terenie strefy, gdyż prace wykonane zostaną przez pracowników zatrudnionych poza strefą. Przedsiębiorca, który zamierza prowadzić produkcję w ten sposób, z pewnością nie powinien korzystać ze zwolnienia, które przewidują przepisy o prowadzeniu działalności na terenie strefy ekonomicznej. Powyższe nie wyłącza oczywiście prowadzenia działalności przez Spółkę wskazaną we wniosku na zasadach ogólnych, obowiązujących na pozostałym terytorium kraju. Co więcej, jeżeli przedsiębiorca prowadzi działalność poza strefą i na terenie strefy, może korzystać z ulg przewidzianych na działalność prowadzoną wyłącznie na terenie strefy. Musi jedynie wyodrębnić organizacyjnie działalność prowadzoną na terenie strefy, tak aby możliwe było ustalenie wysokości dochodu osiąganego z poszczególnych rodzajów działalności.

Jednocześnie organ podatkowy pragnie wyjaśnić, że nie kwestionuje stanowiska zawartego w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, a zwłaszcza przyjętego tam rozumienia słów „prowadzić działalność”. Przytoczona przez Wnioskodawcę definicja jest jak najbardziej prawidłowa. Analizując tę definicję Wnioskodawca wyprowadza jednak zbyt daleko idące wnioski, które w świetle zaprezentowanych powyżej wywodów, uznać należy za niesłuszne. Odnosząc się natomiast do wskazanych we wniosku rozstrzygnięć innych organów skarbowych (postanowienie naczelnika urzędu skarbowego w sprawie wydania pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego – wydane na podstawie art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa w brzmieniu sprzed 1 lipca 2007 r. - oraz informacja izby skarbowej), organ tut. pragnie podkreślić, że wydane one zostały w indywidualnych sprawach innych wnioskodawców i nie mogą stanowić źródła praw i obowiązków dla innych podatników.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.