ITPB1/423-31/07/PSZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Zakładów, przedstawione we wniosku z dnia 25 lipca 2007 r. (data wpływu 30 lipca 2007 r.) uzupełnione pismem z dnia 22 sierpnia 2007 r. (data wpływu 29 sierpnia 2007 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na rozbiórkę i przywrócenie części hali produkcyjnej do eksploatacji - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 30 lipca 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na rozbiórkę i przywrócenie części hali produkcyjnej do eksploatacji.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Z uwagi na duży stopień zużycia przedsiębiorstwo podjęło decyzję o wyburzeniu pomieszczeń w części dobudowanej do hali produkcyjnej. Zakres prac obejmuje:

* rozbiórkę części budynku i wywiezienie materiałów pochodzących z rozbiórki,

* naprawę połaci dachowych przyległych do pozostałej części hali, wykonanie ociepleń, rynien rur, spustowych w strefie rozbiórki,

* ociepleń „odkrytych” ścian.

Powyższy zakres robót został zlecony firmie zewnętrznej. Strefa po wyburzeniu pozostaje niezabudowana.

Dodatkowo w piśmie z dnia 22 sierpnia 2007 r. (data wpływu 29 sierpnia 2007 r.), Wnioskodawca poinformował, iż suma wydatków, o których mowa powyżej wyniesie około 100.000 zł. Ponadto wskazano, że zakres prac:

* nie spowoduje wydłużenia okresu używania,

* ograniczy zdolność wytwórczą, gdyż zmniejszy się powierzchnia użytkowa,

* nie zwiększy jakości produktów,

* nie zmniejszy kosztów eksploatacji.

Wnioskodawca zauważa, iż przedmiotowe prace są niezbędne dla zachowania dotychczasowych warunków termicznych pozostałej po wyburzeniu części budynku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wartość robót polegających na rozbiórce części hali, wywiezieniu materiałów pochodzących z rozbiórki, naprawy połaci dachowych przyległych do pozostałej części hali, wykonanie opierzeń rynien, rur spustowych w strefie rozbiórki oraz ociepleń „odkrytych” po wyburzeniu ścian – zwiększy wartość początkową pozostałej części hali w sytuacji jeżeli strefa po wyburzeniu pozostaje niezabudowana...

Zdaniem przedsiębiorstwa, w przedstawionym stanie faktycznym, nie ma zastosowania art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż zakres robót nie stanowi ulepszenia pozostałej części hali, a strefa po wyburzeniu pozostaje niezabudowana.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Stosownie do art. 16g ust. 13 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zmianami), jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Przez ulepszenie środków trwałych należy rozumieć:

1. przebudowę, czyli zmianę (poprawienie) istniejącego stanu środków trwałych na inny,

2. rozbudowę, tj. powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, w szczególności budynków i budowli, linii technologicznych itp.,

3. rekonstrukcję, tj. odtworzenie zużytych całkowicie lub częściowo składników majątku,

4. adaptację, tj. przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż ten, do którego był pierwotnie przeznaczony albo nadania mu nowych cech użytkowych, rekonstrukcja, tj. odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych,

5. modernizację, tj. unowocześnienie środka trwałego.

Środki trwałe uważa się za ulepszone (w wyniku czego następuje zwiększenie ich wartości początkowej) przy łącznym spełnieniu następujących warunków:

* wydatki na ulepszenie muszą być związane z przebudową, rozbudową, rekonstrukcją, adaptacją lub modernizacją danego środka trwałego,

* wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania,

* suma tych wydatków w roku przekracza 3.500 zł.

Jeżeli nie zostanie spełniony co najmniej jeden z powyższych warunków, wówczas nie mamy do czynienia z ulepszeniem środka trwałego i nie zachodzi obowiązek zwiększania wartości początkowej. Poniesione wydatki mogą zostać zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania mierzy się w szczególności

* okresem używania,

* zdolnością wytwórczą,

* jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych,

* kosztami eksploatacji środków trwałych.

Wartość początkowa środków trwałych ulega również powiększeniu w przypadku poniesienia wydatków na ulepszenie, stanowiących nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. w przypadku natomiast poniesienia nakładów związanych z konkretnym środkiem trwałym, gdy nie zwiększa się jego wartość użytkowa, wydatki te są traktowane jako poniesione na remont i w całości stanowią koszt uzyskania przychodów. Dotyczy to wydatków, bez względu na jednostkową cenę, na nabycie części składowych lub peryferyjnych o tych samych właściwościach użytkowych w celu wymiany zużytych elementów na nowe.

Zgodnie z opisem przedstawionym przez Przedsiębiorstwo nie zostały spełnione wymienione powyżej warunki pozwalające na uznanie przeprowadzonych prac za ulepszenie środka trwałego skutkujące, stosownie do postanowień cytowanego art. 16g ust. 13 zwiększeniem jego wartości początkowej. Jak bowiem wskazał Wnioskodawca, zakres robót nie spowoduje wydłużenia okresu używania, ograniczy zdolność wytwórczą, nie zwiększy jakości produktów oraz nie zmniejszy kosztów eksploatacji budynku. Ponadto przeprowadzone prace są niezbędne dla zachowania dotychczasowych warunków termicznych w części pozostałej po jego wyburzeniu.

Należy podkreślić, iż przedmiotowa interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, gdyż tut. Organ w ramach procedury wydawania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego nie ma stosownego umocowania w przepisach prawa podatkowego, które umożliwiałoby skonfrontowanie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego z stanem faktycznym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. św. Jakuba 20, 87-100 Toruń