PO 3-MD-722-535/93

Odpowiadając na pismo Pana Prezesa z 8.7.1993 r., znak KIGE Nr 120/07, uprzejmie wyjaśniam, że do poruszonej przez Izbę kwestii świadczenia usług w zakresie obsługi serwisowej i gwarancyjnej nie ma bezpośrednio zastosowania postanowienie art. 16 ust. 1 pkt 10 pkt b ustawy z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. Nr 21, poz. 86 ze zm.), zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę innych zobowiązań, w tym z tytułu udzielonych gwarancji i poręczeń.

Powołany przepis reguluje kwestie związane ze spłatą innych zobowiązań; poręczyciel (gwarant) zobowiązuje się względem wierzyciela wykonać zobowiązanie na wypadek gdyby dłużnik zobowiązania nie wykonał (art. 876 KC).

Zapłacony przez poręczyciela za dłużnika dług, za który poręczył, nie jest kosztem uzyskania przychodu. Kwoty związane z realizacją udzielonych poręczeń (gwarancji) nie są związane z osiągnięciem przychodu. Skutki wynikające z umowy cywilnoprawnej, wyrażającej swobodną wolę stron, nie mogą obciążać budżetu Państwa.

Gwarancje związane ze świadczeniem usług gwarancyjnych i serwisowych, stosownie do art. 577 § 1 KC polegają na tym, że sprzedawca udziela kupującemu na piśmie gwarancji co do jakości rzeczy sprzedanej. Sprzedawca jest zobowiązany do usunięcia wad fizycznych rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, jeżeli wady te ujawnią się w ciągu terminu określonego w gwarancji.

Gwarancja w świetle przedstawionych przepisów Kodeksu cywilnego stanowi zatem zobowiązanie sprzedawcy (lub producenta - art. 582 KC) do usunięcia wad fizycznych rzeczy sprzedanej, lub do wymiany rzeczy na niewadliwą; jest bezpośrednio związana z umową sprzedaży i jest inną kategorią niż spłata długu za dłużnika (zobowiązania).

W świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, faktycznie poniesione wydatki związane z usunięciem wad, w ramach gwarancji, będą kosztem uzyskania przychodu w roku ich poniesienia.

Należy jednakże równocześnie zauważyć, że podmioty dokonujące napraw gwarancyjnych nie mają obligatoryjnego obowiązku tworzenia rezerw na naprawy, wynikającego z innych ustaw; zatem w świetle art. 16 ust. 1 pkt 27 ww. ustawy utworzona rezerwa na przewidywane koszty napraw gwarancyjnych czy też usunięcie wad ujawnionych w okresie rękojmi na wady fizyczne, nie może być uznana za koszt uzyskania przychodu.

Pragnę również dodać, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 22 omawianej ustawy nie uważa się ze koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad wykonywanych robót i usług oraz zwłoki w usunięciu wad wykonanych robót i usług, tj. wydatki mające charakter sankcji.