PO 3-722-980/94

W związku z pismem z 12.12.1994 r. Ministerstwo Finansów uprzejmie wyjaśnia, co następuje:

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a i ust. 2 pkt 1 ustawy z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 ze zm.) za koszty uzyskania przychodów uważa się wierzytelności odpisane jako nieściągalne, które uprzednio zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została udokumentowana postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadającym stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego.

Istotą sprawy w zakresie tego postanowienia ustawy jest stwierdzenie nieściągalności poprzez udokumentowanie postanowieniem o nieściągalności, wydanym przez organ postępowania egzekucyjnego. Skoro wielkość wierzytelności wynika z prawomocnego orzeczenia sądu i ksiąg podatnika, dowodem do uznania za koszty uzyskania przychodów jest postanowienie o nieściągalności wierzytelności, niezależnie od kwoty wierzytelności, o egzekucję której wierzyciel wystąpił do organu egzekucyjnego.

Stosownie natomiast do art. 16 ust. 1 pkt 26 i ust. 2a pkt 1 lit. c powołanej ustawy zalicza się do kosztów uzyskania przychodów rezerwy tworzone na pokrycie wierzytelności, które uprzednio zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została uprawdopodobniona, tj. wtedy gdy wierzytelność została potwierdzona prawomocnym orzeczeniem sądu i skierowana na drogę postępowania egzekucyjnego.

Uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności nie jest zatem uwarunkowane wysokością wpłaconej zaliczki komornikowi tylko skierowaniem na drogę postępowania egzekucyjnego, niezależnie od kwoty wierzytelności jaką skierowano na drogę postępowania egzekucyjnego.

Należy również zauważyć, że użycie w art. 16 ust. 2a pkt 1 ustawy wyrazu "w szczególności" w odniesieniu do sytuacji, w których nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną wskazuje, że katalog możliwości uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności nie jest zamknięty.

Dodatkowo Ministerstwo Finansów pragnie zauważyć, że kwota wpłaconej komornikowi zaliczki jest kosztem uzyskania przychodów.