ITPP3/443-71/10/ZG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t. j. z 2005 roku Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 kwietnia 2010 roku (data wpływu 5.05.2010 r.) uzupełnionym dnia 2 czerwca 2010 roku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie prowadzenia ewidencji energii elektrycznej – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 5 maja 2010 roku został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie prowadzenia ewidencji elektrycznej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca sprzedaje energię kilkuset odbiorcom i ze względu na pracochłonność, wszystkie dane dotyczące faktury i odbiorcy nie są wpisywane do ewidencji.

Do ewidencji wpisywana jest tylko łączna wartość odsprzedaży. Szczegółowe zestawienie faktur dotyczących sprzedaży energii elektrycznej odbiorcom końcowym prowadzone jest w połączeniu z programem do wystawiania faktur. Wydruki przechowywane są łącznie z ewidencją dotyczącą podatku akcyzowego. Wszystkie załączniki do ewidencji energii elektrycznej gromadzone są oddzielnie dla kolejnych miesięcy razem z ewidencją podatku akcyzowego dla energii elektrycznej.

W załączeniu do wniosku przedłożono ewidencję energii elektrycznej dotycząca podatku akcyzowego za styczeń 2010 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przedmiotowa ewidencja jest prowadzona prawidłowo...

Zdaniem Wnioskodawcy ewidencja energii elektrycznej dla potrzeb podatku akcyzowego prowadzona jest prawidłowo. W druku ewidencji wpisywane są łączne wartości zakupu, odsprzedaży, zużycia i strat, ale do każdej pozycji ewidencji załączone są zestawienia ujmujące poszczególnych odbiorców (nazwa odbiorcy, nr faktury, ilość sprzedanej energii, data płatności).

Zdaniem Zainteresowanego prowadzona ewidencja jest zgodna z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 24 lutego 2009 roku w sprawie ewidencji energii elektrycznej, wydanego na podstawie art. 91 ust. 7 ustawy o podatku akcyzowym, gdyż spełnia wszystkie wymagania § 2 wskazanego rozporządzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 roku o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3 poz. 11 ze zm.) podatnik dokonujący sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu, zużywający energię elektryczną w sytuacji, o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3 i 4, a także podmiot reprezentujący, o którym mowa w art. 13 ust. 5, są obowiązani do prowadzenia ilościowej ewidencji energii elektrycznej na podstawie wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych u nabywcy końcowego lub podmiotu zużywającego energię, a w przypadku braku urządzeń pomiarowych – na podstawie współczynnikowo określonego poziomu poboru energii przez poszczególne urządzenia, wskazanego w dokumentacji prowadzonej przez podatnika.

W myśl art. 91 ust. 3 ustawy – ewidencja, o której mowa w ust. 1 i 2, powinna zawierać odpowiednio dane niezbędne do określenia w okresach miesięcznych:

1. ilości wyprodukowanej oraz zakupionej energii elektrycznej – w megawatogodzinach (MWh);

2. ilości energii elektrycznej dostarczonej nabywcom końcowym;

3. ilości energii elektrycznej dostarczonej podmiotom niebędącym nabywcami końcowymi;

4. dat dokonania płatności wynikających z umów właściwych do rozliczeń z tytułu dostaw;

5. ilości energii elektrycznej, od których powstał obowiązek naliczenia i zapłaty akcyzy;

6. kwot akcyzy należnej do zapłaty od energii elektrycznej;

7. ilości energii elektrycznej zwolnionej od akcyzy;

8. ilości energii elektrycznej zużytej na potrzeby własne;

9. ilości energii elektrycznej dostarczonej wewnątrzwspólnotowo albo wyeksportowanej;

10. ilości strat powstałych w wyniku przesyłu i rozdziału energii elektrycznej.

Jeżeli brak jest urządzeń pomiarowych pozwalających na precyzyjne określenie ilości, o których mowa w ust. 3 pkt 8 i 10, prowadzący ewidencję określa ilości szacunkowe (art. 91 ust. 4).

Na podstawie delegacji ustawowej, wynikającej z art. 91 ust. 7 ustawy, Minister Finansów w dniu 24 lutego 2009 roku wydał rozporządzenie w sprawie ewidencji energii elektrycznej (Dz. U. Nr 32 poz. 243).

W myśl § 2 ust. 2 rozporządzenia – w ewidencji wykazuje się:

1. ilości energii elektrycznej dostarczonej nabywcom końcowym wynikające z faktur, ujmowane w ewidencji zgodnie z datą sprzedaży wykazaną w fakturze;

2. szacunkowe ilości przepływów energii elektrycznej skutkujących powstaniem obowiązku podatkowego, powodujące obowiązek zapłaty wpłat miesięcznych, ujmowane w ewidencji miesiąca;

3. ilości zużytej i podlegającej opodatkowaniu energii elektrycznej, ujmowane w ewidencji miesiąca na podstawie wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych, z uwzględnieniem art. 91 ust. 4 ustawy;

4. ilości energii elektrycznej wynikające z pozostałych czynności niepowodujących powstania obowiązku podatkowego, o których mowa w art. 91 ust. 3 ustawy, ujmowane całościowo w ewidencji miesięcznej, z uwzględnieniem powstałych strat.

Przepisy wprowadzające obowiązek prowadzenia ewidencji energii elektrycznej są konsekwencją implementacji przepisów tak zwanej dyrektywy energetycznej 2003/96/WE i zmiany momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku energii elektrycznej. Zatem wprowadzono zasady określające sposób prowadzenia ewidencji ilościowej energii elektrycznej wyprodukowanej, zakupionej, dostarczonej, zwolnionej, zużytej, wyeksportowanej, otrzymanej lub wydanej wraz z datą dokonania płatności akcyzy, kwotą akcyzy należnej do zapłaty oraz ilości strat energii powstałych w wyniku przesyłu i rozdziału tej energii. Do prowadzenia ewidencji jest zobowiązany między innymi sprzedawca energii elektrycznej nabywcy końcowemu.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadzi ewidencję, która zwiera elementy wskazane w przytoczonych przepisach, jednakże wątpliwości podatnika dotyczą sposobu nanoszenia konkretnych wpisów w omawianej ewidencji. Wnioskodawca wskazuje, iż do ewidencji wpisywane są łączne wartości zakupu, odsprzedaży, zużycia i strat, a do każdej pozycji ewidencji załączone są zestawienia ujmujące poszczególnych odbiorców bez wpisywania ich do ewidencji.

Zatem tut. organ stwierdza, iż w przypadku gdy przedmiotowa ewidencja zawiera elementy wskazane w zaprezentowanych przepisach, to nie ma obowiązku umieszczania danych poszczególnych odbiorców energii elektrycznej. Ponadto wskazuje się, iż wszelkie załączniki jednoznacznie odnoszące się do zapisów ewidencji należy zakwalifikować jako elementy prowadzonej ewidencji, w związku z czym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Jednakże wskazuje się również, iż Wnioskodawca powinien dążyć do takiego sposobu ewidencjonowania obrotu, który będzie prowadził do gromadzenia całościowej informacji o obrocie energią elektryczną w jednym zbiorze (zestawieniu).

Końcowo należy zaznaczyć, iż zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie zaś z załączonych do niego dokumentów, w związku z czym nie były one przedmiotem merytorycznej analizy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.