PO 3-722/HS/96

W związku z pismem z 28.12.1995 r., znak BDH/BR/1364/95, w sprawie podatku dochodowego od osób prawnych Ministerstwo Finansów uprzejmie wyjaśnia:

Jak wynika z opiniowanego pisma "B." nabył od banku wierzytelności opiewające na nie spłacone kredyty i pożyczki - w celu ich windykacji od dłużników. W świetle przepisów ustawy z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 ze zm.) nominalna wartość nabytych wierzytelności nie stanowi należnego przychodu wpływającego na wysokość dochodu do opodatkowania, zaś wydatki "B." na zakup tych wierzytelności nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w momencie ich nabycia. Wierzytelności "B." nabyte od Banku nie są również w "B." wierzytelnościami z tytułu udzielonych kredytów (pożyczek); "B." nie był bowiem kredytodawcą (pożyczkodawcą).

W tej sytuacji problem zaliczania do kosztów uzyskania przychodów rezerw na te wierzytelności należy rozpatrywać w świetle art. 16 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z tymi przepisami kosztami uzyskania przychodów są rezerwy tworzone na pokrycie wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona i które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 zostały zarachowane jako przychody należne. Warunki uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności określone zostały w art. 16 ust. 2a pkt 1 tej ustawy.

Skoro zatem zakupione przez "B." wierzytelności z tytułu kredytów i pożyczek nie były zaliczone do przychodów należnych - utworzone rezerwy na takie wierzytelności nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Wyjaśnia się także, że umorzenie wierzytelności w ramach postępowania układowego daje możliwość ich uznania, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za koszty uzyskania przychodów jedynie wówczas, gdy wierzytelności są uprzednio zaliczone do przychodów należnych.