I-1/423-71/05

Pytanie podatnika:

Czy odpisanie w koszty uzyskania przychodów straty z tytułu nie w pełni umorzonych inwestycji w obcym środku trwałym jest prawidłowe w świetle art. 15 ust. 1 oraz art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Decyzja

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu zażalenia Spółki z o.o. O. z dnia 05.10.2005 r. na postanowienie Naczelnika Lubuskiego Urzędu Skarbowego w Zielonej Górze z dnia 26.09.2005 r., nr LUS/I-3/423-3/52/EM/2005 w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych Dyrektor Izby Skarbowej w Zielonej Górze:

odmawia zmiany zaskarżonego postanowienia.

Uzasadnienie

Spółka z o.o. O. pismem z dnia 30.06.2005 r., na podstawie przepisu art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej, wystąpiła do Naczelnika Lubuskiego Urzędu Skarbowego w Zielonej Górze z zapytaniem o zakres stosowania prawa podatkowego. Podatnik posiada osobowośc prawną i status zakładu pracy chronionej. Spółka prowadzi nieprzerwanie działalność w zakresie obrotu hurtowego artykułami spożywczymi. W 2000 r. Spółka wynajęła pomieszczenia magazynowe przy Al. Z. w Zielonej Górze. Pomieszczenia te wymagały adaptacji do wymogów prowadzonej działalności w zakresie obrotu artykułami spożywczymi oraz wymogów związanych z posiadaniem statusu zakłady pracy chronionej. Pod koniec 2002 r. Podatnik zakupił od obiekt magazynowy zlokalizowany przy ul. Z. W trakcie roku 2003 Spółka przeniosła się z wynajmowanych pomieszczeń przy Al. Z. do pomieszczeń przy ul. Z. Zmiana lokalizacji była uzasadniona względami technologicznymi i ekonomicznymi. Po przeniesieniu działalności do obiektu własnego do rozliczenia pozostały nie w pełni umorzone inwestycje w obcym środku trwałym. Na inwestycje te złożyły się:

- pomieszczenia socjalne o wartości netto 3.756,52 zł,

- brama stalowa o wartości netto 5.050,00 zł,

- zadaszenie o wartości netto 6.733,50 zł,

- chodnik z kostki brukowej o wartości netto 4.241,90 zł.

Łączna wartość nieumorzonych inwestycji wyniosła 19.781,92 zł.

Podatnik pyta, czy odpisanie w koszty uzyskania przychodów straty z tytułu nie w pełni umorzonych inwestycji w obcym środku trwałym jest działaniem prawidłowym w świetle przepisów art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zdaniem Spółki miała ona prawo do ujęcia w kosztach uzyskania przychodów w 2004 r. Straty z tytułu nie w pełni umorzonych inwestycji w obcym środku trwałym.

Organ pierwszej instancji postanowieniem z dnia 26.09.2005 r.nr LUS/I-3/423-3/52/EM/2005 uznał stanowisko podatnika za nieprawidłowe, tj. uznał, że nie w pełni umorzone nakłady adaptacyjne w obcym środku trwałym nie stanowią kosztu uzyskania przychodu.

W dniu 05.10.2005 r. Podatnik złożył zażalenie na ww. postanowienie Naczelnika Lubuskiego Urzędu Skarbowego w Zielonej Górze, w którym wniósł o zmianę postanowienia. Spółka argumentuje swoje stanowisko następująco:

Nakłady adaptacyjne zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodu i w latach 2000 ? 2003 Spółka prowadziła w wynajętym lokalu działalność gospodarczą. Poniesienie nakładów wiązało się bezpośrednio z charakterem prowadzonej działalności i statusem zakładu pracy chronionej. Nie w pełni zamortyzowaną część inwestycji w obcym środku trwałym - w myśl art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - odpisano w koszty uzyskania przychodów jako stratę z tytułu likwidacji poniesionych nakładów w obcym środku trwałym. Zaniechanie przez Spółkę prowadzenia działalności gospodarczej w wynajmowanym lokalu jest wystarczającym powodem uznania, że ma miejsce likwidacja środka trwałego. Za błędną należy uznać odpowiedź Urzędu w części nie uznania odpisów amortyzacyjnych za koszty nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów, gdyż Spółka po opuszczeniu lokalu nie amortyzowała nakładów w obcym środku trwałym. Nieracjonalne byłoby dalsze użytkowanie lokalu tylko w celu rozliczenia w czasie poniesionych nakładów inwestycyjnych. Ponieważ inicjatywa rozwiązania umowy najmu wyszła od Spółki, nie miała ona możliwości żądania zwrotu poniesionych nakładów adaptacyjnych od właściciela lokalu. Rozwiązanie zaś umowy najmu było uzasadnione ekonomicznie i technologicznie. Spółka zrezygnowała z fizycznej likwidacji poniesionych nakładów, gdyż wiązałoby się to z poniesieniem dodatkowych kosztów, a odzyskane z tego tytułu materiały są zawsze niepełnowartościowe i nie równoważą ponoszonych kosztów likwidacji. Zdaniem Podatnika stanowisko organu I instancji i Ministerstwa Finansów jest odmienne.

Organ odwoławczy po rozpatrzeniu zebranych w sprawie dokumentów stwierdza, że brak jest podstaw do zmiany zaskarżonego postanowienia. W przedmiotowej sprawie zastosowanie mają przepisy art. 15 ust. 1 ww. ustawy, który stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przypadku poniesionej przez podatnika strat o możliwości jej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu rozstrzyga fakt wystąpienia związku poniesionej straty z przychodem podatnika. Kosztem uzyskania przychodu będą zatem takie straty, których występowanie w toku działalności danego rodzaju jest nieuniknione, czyli straty, które są normalnym, chociaż niechcianym następstwem prowadzonej działalności. W takiej sytuacji celowi osiągnięcia przychodów służy sama działalność gospodarcza prowadzona przez podatnika, a straty są jedynie ubocznym skutkiem jej prowadzenia.

godnie z art. 676 i 677 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Z 1964, nr 16, poz. 93 ze zm.) najemcy przysługuje roszczenie o zwrot nakładów poniesionych na rzecz. Zakresem roszczenia o zwrot objęte są wszelkie nakłady, w tym nakłady użyteczne w postaci ulepszeń rzeczy. W odniesieniu do nakładów koniecznych roszczenie o ich zwrot staje się wymagalne z chwilą powstania, a roszczenie o zwrot innych nakładów staje się wymagalne z chwilą wydania rzeczy właścicielowi. Jeżeli zatem podatnik dokona zwrotu przedmiotu najmu z którym związana jest nie w pełni umorzona inwestycja w obcym środku trwałym, to za stratę podatnika z tego tytułu należy uznać różnicę pomiędzy wartością uzyskanego zwrotu nakładów, a wartością poniesionych nakładów pomniejszoną o wartość dotychczas dokonanych przez podatnika odpisów amortyzacyjnych odnoszących się do inwestycji w obcym środku trwałym. W przypadku, gdy podatnik nie uzyska zwrotu od wynajmującego, czy to na skutek rezygnacji z wystąpienia z roszczeniem o zwrot, czy też wskutek takiej rezygnacji zawartej w umowie najmu, to wówczas poniesienie straty stanowi wynik działań podatnika. W takim przypadku brak jest podstaw do uznania, że poniesiona starat stanowi normalne, aczkolwiek niepożądane następstwo prowadzonej działalności. Oznacza to, że w przedstwionym przez Spółkę stanie faktycznym nie w pełni umorzone inwestycje w obcym środku trwałym nie mogą być uznane w 2004 r. za koszt uzyskania przychodu, ponieważ strata ta nie została poniesiona w celu uzyskania przychodu.

W przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania przepis art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności. W niniejszej sprawie nie doszło bowiem do likwidacji środka trwałego. Zaprzestanie użytkowania przez Spółkę środka trwałego było skutkiem rozwiązania umowy najmu, a nie jego likwidacji rozumianej jako zużycie (zniszczenie) środka trwałego.