IBPB3/423-92/07/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 24 sierpnia 2007 r. (data wpływu 29 sierpnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów pełnej wartości składek ubezpieczeniowych, bez ograniczenia do kwoty 20.000, - EURO dla pojazdów demonstracyjnych (testowych) używanych do jazd próbnych dla klientów - jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 29 sierpnia 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów pełnej wartości składek ubezpieczeniowych, bez ograniczenia do kwoty 20.000, - EURO dla pojazdów demonstracyjnych (testowych) używanych do jazd próbnych dla klientów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka zajmuje się w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w szczególności sprzedażą, serwisem i obsługą samochodów, jest bowiem autoryzowanym dealerem samochodów. W celu realizacji swej działalności Spółka posiada samochody demonstracyjne (testowe), które przeznaczone są do jazd testowych dla klientów. Samochody te stanowią towary handlowe Spółki i po okresie eksploatacji (nie dłuższym niż rok) są sprzedawane.Samochody Spółki, w szczególności samochody demonstracyjne (testowe), są przez Spółkę ubezpieczane w towarzystwach ubezpieczeniowych, zarówno w ramach obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej (OC), jak i w ramach ubezpieczenia auto casco (AC) oraz następstw nieszczęśliwych wypadków (NNW).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka może zakwalifikować pełną wartość zapłaconych składek ubezpieczeniowych (kosztów polis ubezpieczeniowych), bez ograniczenia do kwoty 20.000, - EURO dla pojazdów demonstracyjnych (testowych) używanych do jazd próbnych dla klientów, jako koszty prowadzonej działalności, stanowiące koszty uzyskania przychodów...

Zdaniem wnioskodawcy przepis art. 16 ust. 1 pkt 49 stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20.000 EURO, przeliczona na złote według kursu średniego EURO ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia do wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.Zdaniem Spółki, samochody służące do jazd próbnych nie tracą statusu towaru handlowego, bowiem nadal są przeznaczone do sprzedaży. Jazdy próbne są z kolei ogólnie przyjętym sposobem prezentacji samochodów, szczególnie gdy chodzi o samochody luksusowe o wartości przekraczającej 20.000 EURO.Dlatego też, zdaniem Spółki, kosztem uzyskania przychodu są nie tylko wydatki poniesione w związku z jazdami próbnymi, takie jak zakup paliwa, czy niezbędnych części samochodowych, ale również ubezpieczenie pojazdu w pełnej wysokości.W przypadku samochodów służących do jazd testowych, zakwalifikowanych jako towary handlowe, przepis art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zdaniem Spółki nie ma zastosowania.Taką interpretację wydał również Pierwszy Urząd Skarbowy w Białymstoku w dniu 20 sierpnia 2004 roku. Jest ona opublikowana na stronie internetowej Ministra Finansów pod Sygnaturą PR-II/423/45/JS/04.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

* W myśl powyższego przepisu, zasadniczo każdy wydatek celowo poniesiony z zamiarem uzyskania przychodu powinien być uznany za koszt uzyskania tego przychodu, chyba że został wymieniony w katalogu kosztów nie stanowiących kosztów uzyskania przychodu, zawartym w art. 16 tej ustawy. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona jest od spełnienia następujących warunków:istnienia bezpośredniego lub nawet tylko potencjalnego związku przyczynowego między wydatkiem, a uzyskanym przychodem,

* nie ujęcia tego wydatku w tzw. negatywnym katalogu kosztów ujętym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

* właściwego udokumentowania tego wydatku; przy czym przesłanki te musza być spełnione łącznie.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia” zawarte we wskazanym przepisie art. 15 ust. 1 w/w ustawy, oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, iż poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, iż przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy, w szczególności przychodu, a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo – skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo, np. osiągnięcie przychodu.

Jak wynika ze stanu faktycznego samochody przeznaczane do jazd próbnych nie są wprowadzane do ewidencji środków trwałych, stanowią natomiast towar handlowy Spółki i po okresie eksploatacji (nie dłuższym niż rok) są sprzedawane. Nie ulega wątpliwości, że jazdy próbne są ogólnie przyjętym sposobem prezentacji towaru, racjonalnym z ekonomicznego punktu widzenia sprzedawcy i pożądanym ze strony potencjalnego nabywcy.

Mając na względzie powyższe uznać należy, iż wydatki związane z użytkowaniem tych samochodów jako pojazdów demonstracyjnych w tym i koszty ich ubezpieczenia są poniesione w celu uzyskania przychodów. Spełniona zatem została w/w przesłanka; wystąpił związek przyczynowy pomiędzy poniesionym na ubezpieczenia tych samochodów wydatku, a uzyskaniem choćby hipotetycznego przychodu. Jednak zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 49 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20 000 EURO, przeliczona na złote według kursu średniego EURO ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

Jeżeli zatem wartość takiego samochodu przyjęta dla celów ubezpieczenia przekracza równowartość 20.000 EURO przeliczaną na złote wg kursu średniego EURO ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia, to składki, których wysokość jest uzależniona od wartości samochodu, tj. składki na ubezpieczenie AC mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, jednakże z uwzględnieniem ograniczenia wynikającego z powołanego wyżej przepisu art. 16 ust. 1 pkt 49 tej ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.