ILPB3/423-1018/09-2/MC

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku (data wpływu 09.11.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na poczęstunek związany z organizowanymi spotkaniami dla obecnych i potencjalnych kontrahentów - jest:

prawidłowe - w części dotyczącej poczęstunku oferowanego w siedzibie firmy,

nieprawidłowe - w części dotyczącej spotkań w restauracji.

Uzasadnienie

W dniu 09 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na:

poczęstunek związany z organizowanymi spotkaniami dla obecnych i potencjalnych kontrahentów,

zakup gadżetów reklamowych opatrzonych logo Spółki.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące stany faktyczne.

Wnioskodawca jest dystrybutorem farb mineralnych.

W celu utrzymania i zwiększania przychodów z tytułu sprzedaży, Spółka podejmuje szereg działań reklamowych, promocyjnych mających na celu promowanie towarów sprzedawanych przez Spółkę.

Spółka dociera do potencjalnych nabywców głównie poprzez doradców (przedstawicieli) techniczno - handlowych oraz poprzez reklamę w prasie branżowej, udział w konferencjach, targach branżowych.

Spółka mieści się we Wrocławiu, gdzie znajduje się Jej biuro, natomiast zatrudnieni doradcy działają w całej Polsce, nie posiadając przy tym siedzib zamiejscowych.

W związku z powyższym, Spółka podejmuje następujące działania:

1. Spotkania z kontrahentami.

Spółka, poprzez swoich przedstawicieli organizuje okazjonalne spotkania z obecnymi, jak i potencjalnymi kontrahentami.

Spotkania mają charakter biznesowy. Podczas nich omawiane są warunki sprzedaży towarów oraz przedstawiana jest aktualna oferta handlowa.

Spotkania odbywają się w siedzibie Spółki, poza nią, jak i w siedzibach firm kontrahentów.

W przypadku spotkań organizowanych poza siedzibą Spółki, kontrahenci podejmowani są przez Jej przedstawicieli w restauracji. Wtedy też, Spółka ponosi koszt posiłku (np. lunchu, obiadu czy kolacji). Wydatki udokumentowane są rachunkami lub fakturami VAT wystawionymi na Spółkę.

Wybór restauracji na miejsce spotkania podyktowany jest m.in. łatwiejszym dojazdem klienta, brakiem odpowiedniego miejsca (sali konferencyjnej, wydzielonego pomieszczenia) do spotkania u klienta lub przebywaniem klienta poza siedzibą Jego firmy. Towary kupowane przez klientów wykorzystywane są do renowacji obiektów, z tego też względu nie zawsze jest możliwość spotkania się z klientem w miejscu prowadzenia działalności, gdyż często znajduje się on w miejscu renowacji.

Spółka organizując spotkanie w restauracji, nie działa więc w celu wykreowania lub utrwalenia pozytywnego wizerunku, ale w celu omówienia spraw związanych ze współpracą z danym kontrahentem.

Spożywany posiłek nie ma znamion wytworności ani okazałości, a zapłata za zaproszonego klienta jest powszechnie przyjętą zasadą.

2. Materiały reklamowe.

Spółka zakupiła gadżety reklamowe, takie jak: kalendarze, parasole, pendrivey itp. opatrzone logo firmy. Wartość tych gadżetów nie przekraczała 50 zł brutto za 1 sztukę.

Przedmioty te są rozdawane aktualnym i potencjalnym klientom Spółki podczas spotkań biznesowych z Jej przedstawicielami, negocjacji bądź zawierania umowy z kontrahentem.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy wydatki ponoszone w związku z organizacją spotkań z kontrahentami (zapłata za posiłek w restauracji, poczęstunek klienta podczas spotkania w siedzibie Spółki) można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

2. Czy wartość zakupionych gadżetów (w kwocie netto) można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie pierwsze dot. stanu faktycznego nr 1.

Wniosek Spółki w zakresie pytania nr 2 został rozpatrzony odrębną interpretacją w dniu 02 lutego 2010 r. nr ILPB3/423-1018/09-3/MC.

Zdaniem Wnioskodawcy, organizowane spotkania z kontrahentami oraz wydatki poniesione na zakup gadżetów z logo Spółki nie stanowią działań o charakterze reprezentacyjnym, lecz powinny być kwalifikowane jako działania o charakterze reklamowym bądź informacyjnym.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl art. 16 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Z uwagi na fakt, iż przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia reklamy ani reprezentacji, należy zgodnie z zasadami wykładni językowej przepisów prawa odnieść się do definicji słownikowej tych pojęć.

Zgodnie z definicją przyjętą przez autorów Słownika współczesnego języka polskiego (Wilga, Warszawa 1996 r.), reklama to:

1. oddziaływanie polegające na perswazji oraz na kształtowaniu opinii, gustów klienta o towarze czy usłudze, stosowane przez producenta i sprzedawcę, w celu takiego poinformowania klienta, aby wzbudzić jego zainteresowanie i nakłonić go do kupna.

2. napis, rysunek, plakat, audycja radiowa, telewizyjna itp. służące zachęceniu klienta do kupna towaru, korzystania z usługi oferowanej przez producenta czy sprzedawcę.

Reprezentacja natomiast, w tym samym słowniku zdefiniowana została jako uzewnętrzniony wysoki standard życia, związany ze szczególną pozycją społeczną zawodową, okazałość, wytworność.

Biorąc pod uwagę wyżej wymienione przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zdaniem Spółki, wydatki ponoszone na organizację spotkań z kontrahentami w restauracji w celach związanych z działalnością Spółki i omówieniem spraw biznesowych można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Ponoszone wydatki zgodnie z opisanym stanem faktycznym nie mają charakteru reprezentacyjnego i nie wiążą się z okazaniem przepychu ani z zaimponowaniem klientowi.

Takie stanowisko potwierdza interpretacja indywidualna nr IPPB5/4240-24/09/AM z 27.08.2009 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie:

„(...) Decydujące znaczenie dla stwierdzenia tego czy wydatki związane z danym spotkaniem mogą być kwalifikowane jako koszty reprezentacji ma charakter spotkania. w związku z tym, niektóre z wydatków ponoszonych na zakup artykułów spożywczych, czy usług gastronomicznych nie powinny być rozpatrywane jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym, lecz jako „zwykłe” koszty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. w konsekwencji, wydatki te powinny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Spółka zaprosiła kontrahenta do restauracji mając na celu przede wszystkim przeprowadzenie rozmów biznesowych, a nie okazywanie przepychu, wydatki poniesione w związku z takim spotkaniem powinny być uznane, w opinii Spółki za koszty uzyskania przychodów. Strona wskazuje, iż organizując spotkanie nie miała na celu okazywania „wystawności”.

(...) Zaproszenie kontrahenta na kawę, „zwykły” lunch czy obiad do restauracji nie jest działaniem o charakterze nadzwyczajnym. Jest to powszechnie spotykana praktyka. Posiłek spożywany w restauracji nie jest „okazały” ani „wykwintny”, bo powodem organizacji spotkania w restauracji nie jest chęć zaimponowania kontrahentowi okazałością czy wystawnością.

Tym samym, brak podstaw, aby uznać, iż ponoszone przez Spółkę wydatki związane z organizacją spotkań z kontrahentami spełniały przesłanki wymienione w art. 16 ust. 1 pkt 28 wyłączające je z kosztów uzyskania przychodów (...)”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* prawidłowe - w części dotyczącej poczęstunku oferowanego w siedzibie firmy,

* nieprawidłowe - w części dotyczącej spotkań w restauracji.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przepis ten oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Z zastrzeżenia art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że są wydatki, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą. Katalog takich wydatków zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przepis ten, w pkt 28, stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji reprezentacji ani reklamy. Zatem należy odwołać się do wykładni językowej tych pojęć.

Reprezentacja oznacza „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną” (Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007).

Przenosząc powyższą definicję na grunt działalności gospodarczej, należy przyjąć, że reprezentacja to działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, które mają na celu kształtowanie oraz utrwalanie właściwego wizerunku firmy.

Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji „obraz przedsiębiorcy” przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług.

Z kolei reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka, poprzez swoich przedstawicieli organizuje okazjonalne spotkania o charakterze biznesowym z obecnymi oraz potencjalnymi kontrahentami. Podczas nich omawiane są warunki sprzedaży towarów oraz przedstawiana jest aktualna oferta handlowa. Spotkania odbywają się w siedzibie Spółki, poza nią oraz w siedzibach firm kontrahentów.

W przypadku spotkań organizowanych poza siedzibą Spółki, kontrahenci podejmowani są przez Jej przedstawicieli w restauracji. Spółka ponosi koszt posiłku (np. lunchu, obiadu czy kolacji).

Spółka podkreśla, że spożywany posiłek nie ma znamion wytworności ani okazałości, a zapłata za zaproszonego klienta jest powszechnie przyjętą zasadą.

Odnosząc powyższe wyjaśnienia do przedstawionych we wniosku okoliczności, należy zauważyć, że podstawowym problemem w przedmiotowej sprawie jest rozstrzygnięcie, czy ponoszone przez Spółkę wydatki na poczęstunek ukierunkowane są na reprezentowanie firmy, czy też mają na celu zachęcanie obecnych oraz potencjalnych kontrahentów do nabywania oferowanych usług czy towarów.

W nawiązaniu do spotkań organizowanych na terenie Spółki, w których uczestniczą zarówno obecni, jak i potencjalni kontrahenci, stwierdzić należy, iż są one wyrazem powszechnie obowiązujących kanonów kultury i nie są ukierunkowane na reprezentowanie firmy, zatem noszą one znamiona reklamy.

Natomiast, w ocenie tut. Organu, w kwestii dotyczącej wydatków Spółki na zakup posiłków w restauracjach mamy do czynienia z pierwszym z tych wyznaczników, gdyż trudno wykazać inny niż reprezentacja cel poniesienia tych wydatków. Pomimo tego, że w czasie spotkań z kontrahentami omawiane są sprawy biznesowe, wątpliwości budzą miejsca takich spotkań, tj. lokale gastronomiczne. Spotkania biznesowe mogą być bowiem organizowane w każdym innym miejscu, zwłaszcza w siedzibach podmiotów gospodarczych.

W tym miejscu wskazać należy, iż zwyczajowo spotkania biznesowe w restauracjach odbywają się, by stworzyć dobry klimat dla rozmów i wywrzeć dobre wrażenie na kontrahentach, za których koszty posiłku płaci Spółka, zainteresowana np. przyjęciem Jej oferty.

W kontekście zdefiniowanego wyżej pojęcia reprezentacji oraz z analizy przytoczonego art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy, jednoznacznie wynika, iż wydatki, które Wnioskodawca ponosi na poczęstunek w trakcie spotkań biznesowych odbywających się w restauracjach, wiążą się z kreowaniem i utrwalaniem pozytywnego wizerunku firmy, a zatem nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

Powoływanie się w tym kontekście przez Spółkę na okoliczność, że spożywany posiłek nie ma znamion wytworności ani okazałości, a zapłata za zaproszonego klienta jest powszechnie przyjętą zasadą, nie odbiera wyżej wymienionym czynnościom cech reprezentacji.

Ponadto, należy zauważyć, iż wydatki te są wydatkami na reprezentację, gdyż odpowiadają reprezentacji mającej na celu przede wszystkim kreowanie pozytywnego wizerunku firmy i ułatwienie zawarcia umowy bądź kontraktu.

Reasumując, wydatki, które Spółka ponosi na poczęstunek podawany podczas spotkań odbywających się w Jej siedzibie, w których będą uczestniczyć obecni oraz potencjalni kontrahenci, należący do powszechnie obowiązujących kanonów kultury (nie mający charakteru okazałości), jako wydatki nie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Należy zwrócić przy tym uwagę, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Natomiast, wydatki ponoszone przez Spółkę na posiłki (lunch, obiad czy kolację) w trakcie spotkań z kontrahentami w restauracji nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów Spółki, pomimo ich związku z przychodem (bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów), gdyż jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym zawierają się w katalogu wyłączeń zawartych w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W odniesieniu do powołanego przez Spółkę orzeczenia organu podatkowego stwierdzić należy, że rozstrzygnięcie to zapadło w indywidualnej sprawie konkretnego podatnika i w oparciu o przedstawiony przez niego stan faktyczny.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.