ILPB3/423-49/10-3/EK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 08 stycznia 2010 r. (data wpływu 11.01.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości powstania podatkowych różnic kursowych od wypłaconej dywidendy – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 11 stycznia 2010 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 29 marca 2010 r. (data wpływu 30.03.2010 r.) – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości powstania podatkowych różnic kursowych od wypłaconej dywidendy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, ustalającym różnice kursowe na podstawie art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W sytuacjach, dla których przepisy podatkowe nakazują stosowanie kursu faktycznego do wyceny operacji wyrażonych w walutach obcych, Spółka za kurs faktyczny w tym dniu przyjmuje kurs średni NPB z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień, chyba, że możliwym jest uwzględnienie faktycznie stosowanego kursu waluty w danym dniu np. z umowy z bankiem o zakup waluty.

W celu określenia wartości powstałych różnic kursowych od własnych środków pieniężnych wyrażonych w walutach obcych, Spółka wyznacza kolejność ich wyceny według metody FIFO, tj. według kursu waluty, która najwcześniej wpłynęła na rachunek walutowy.

Walne Zgromadzenie Wspólników Spółki podjęło uchwałę o przeznaczeniu wyniku finansowego Spółki za 2009 r. na wypłatę dywidendy Jej wspólnikom (dalej „Uchwała”). Wartość dywidendy podlegającej wypłacie, zgodnie z przedmiotową Uchwałą, określona została w polskich złotych, przy czym dla wypłaty dokonywanych dla jednego ze wspólników ustalono równowartość przypadającej kwoty dywidendy ustalonej w polskich złotych w przeliczeniu na walutę obcą (euro). Wypłata dywidendy dla tego wspólnika nastąpiła w walucie obcej (euro). Zapłata wartości dywidendy w walucie obcej nastąpiła z wykorzystaniem środków zgromadzonych na rachunku walutowym w związku z bieżącą działalnością Spółki.

W piśmie uzupełniającym z dnia 29 marca 2010 r. Spółka wskazała, iż:

1. Rachunek walutowy prowadzony jest w Polsce przez Bank (…) S.A.

2. Bank ogłasza kursy kupna i sprzedaży waluty krajowej w stosunku do walut obcych i dewiz.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z wypłatą wspólnikowi Spółki dywidendy w walucie obcej (euro) w kwocie stanowiącej równowartość kwoty dywidendy w polskich złotych określonych w Uchwale, powstają różnice kursowe...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym powyżej stanie faktycznym nie powstają różnice kursowe w związku z uregulowaniem zobowiązania z tytułu dywidendy w rozumieniu art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W przedstawionym stanie faktycznym powstają wyłącznie różnice kursowe od własnych środków pieniężnych, o których mowa odpowiednio w art. 15a ust. 2 pkt 3 oraz ust. 3 pkt 3.

Zdaniem Spółki, za słusznością Jej stanowiska przemawia szereg opartych na przepisach prawa argumentów przedstawionych poniżej.

Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r., podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie art. 15a albo przepisów o rachunkowości (pod warunkiem spełnienia wskazanych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych warunków).

Spółka ustala różnice kursowe na podstawie przepisów podatkowych, dlatego w dalszej części wniosku przedstawiona została analiza oparta na tych przepisach.

Na podstawie art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Stosownie do art. 15a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,

2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,

3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5,

4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni,

5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Natomiast art. 15a ust. 3 ww. ustawy stanowi, iż ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,

2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,

3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5,

4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni,

5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Wymieniane powyżej przepisy enumeratywnie wskazują sytuacje związane z powstaniem różnic kursowych wpływających na wysokość opodatkowania. W sytuacji regulowania zobowiązań, przepisy wskazują wyłącznie na operacje związane z zapłatą dokonaną z tytułu poniesionego kosztu lub spłatą kredytu (pożyczki) oraz wypływem środków własnych.

Wypłata dywidendy niewątpliwie nie stanowi operacji tożsamej ze spłatą kredytu (pożyczki).

W art. 15a ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazano, iż za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3 – dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności.

W myśl art. 15 ust. 1 tej ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Generalną zasadą uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu jest istnienie pomiędzy nim a spodziewanym przychodem związku przyczynowo - skutkowego tego typu, że jego poniesienie ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów.

Wypłata dywidendy, o której mowa w przedstawionym stanie faktycznym nie stanowi wydatku umożliwiającego powstanie przychodu, jak też nie jest związana z utrzymaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodu Spółki. Jest jedynie realizacją prawa wspólnika do udziału w zyskach Spółki wynikającego z art. 191 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.), zatem nie stanowi ona kategorii podatkowej dla Spółki.

Treść cytowanych powyżej przepisów dotyczących podatkowych różnic kursowych (art. 15a ww. ustawy) wskazuje, że aby różnice kursowe odpowiednio zwiększały przychody podlegające opodatkowaniu jako dodatnie różnice kursowe lub koszty podatkowe jako ujemne różnice kursowe muszą być związane z kosztem poniesionym. Wypłata dywidendy nie jest kosztem podatkowym. Jest wykonaniem zobowiązania powstałego w związku z podjęciem przez Walne Zgromadzenie Wspólników, w oparciu o art. 191 § 1 Kodeksu spółek handlowych, uchwały o podziale zysku netto Spółki.

Skoro dywidenda nie jest kosztem podatkowym, różnice kursowe powstałe w związku z jej wypłatą również takimi nie są.

Reasumując, w kontekście brzmienia powołanych przepisów, sytuacja, w której wypłata dywidendy określonej w polskich złotych następuje w walucie obcej, jako nie objęta zakresem wskazanych przepisów, nie stanowi podstawy do rozpoznania podatkowych różnic kursowych powstałych w wyniku regulowania zobowiązania.

W analizowanej sytuacji różnice kursowe mogą natomiast powstać od własnych środków w walutach obcych, w przypadku gdy wystąpi różnica wartości w dacie wpływu waluty obcej (euro) na konto Spółki i jej wypływu w związku z regulowaniem zobowiązania. W takiej sytuacji, podatkowe rozliczenie różnic kursowych powinno być dokonywane wg faktycznie zastosowanego kursu walutowego (art. 15a ust. 2 pkt 3, art. 15a ust. 3 pkt 3). Powstałe w ten sposób różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody podlegające opodatkowaniu jako dodatnie różnice kursowe lub koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe.

Reasumując, wypłata wspólnikom Spółki dywidendy w walucie obcej (euro) może powodować jedynie powstanie różnić kursowych od własnych środków pieniężnych wykorzystanych w celu uregulowania zobowiązania z tytułu wypłaty dywidendy.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych, przykładowo w interpretacji Ministra Finansów, działającego przez organ upoważniony do wydawania interpretacji, tj. Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 28 maja 2009 r. sygn. ITPB3/423-161/09/AW.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami bądź służą zabezpieczeniu lub zachowaniu źródła przychodów.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

1. art. 15a, albo

2. przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Spółka przyjęła metodę rozliczania różnic kursowych opartą na ustawie podatkowej – wskazaną w art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie zatem do art. 15a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Na podstawie art. 15a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,

2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,

3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5,

4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni,

5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Z kolei, w myśl art. 15a ust. 3 ww. ustawy, ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,

2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,

3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5,

4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni,

5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Powołane powyżej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wyraźnie określają sytuacje, kiedy powstają różnice kursowe mające wpływ na wysokość podstawy opodatkowania, a mianowicie:

* gdy wartość przychodu należnego w walucie obcej w dniu jego powstania dla celów podatkowych jest inna niż jego wartość w dniu faktycznego otrzymania;

* gdy wartość kosztu podatkowego w walucie obcej w dniu jego zarachowania jest inna niż jego wartość w dniu zapłaty;

* wartość środków (wartości pieniężnych) w walucie obcej w dniu ich nabycia (wpływu na rachunek bankowy) jest inna niż ich wartość w dniu ich wypływu z tego rachunku;

* wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego (jej) udzielenia jest inna niż jego (jej) wartość w dniu zwrotu;

* wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego (jej) otrzymania jest inna niż jego (jej) wartość w dniu spłaty.

Zgodnie z treścią art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli przy obliczaniu wartości różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, przyjmuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Przez średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski, o którym mowa w ust. 2 i 3, rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu (art. 15a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Do określenia różnic kursowych w odniesieniu do wartości wymienionych w art. 15a ust. 2 pkt 1 i 2 oraz art. 15a ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy porównać wartość przeliczoną z zastosowaniem określonego wyżej kursu średniego NBP do wartości przeliczonej według kursu faktycznie zastosowanego z odpowiednich dni wymienionych w ww. art. 15a. Natomiast, w stosunku do wartości wymienionych w art. 15a ust. 2 pkt 3 - 5 i art. 15a ust. 3 pkt 3 - 5 – aby ustalić różnice kursowe – należy porównać wartość przeliczoną z zastosowaniem kursu faktycznie zastosowanego z tych dni.

W myśl art. 15a ust. 7 ww. ustawy, za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3 – dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności.

Ponadto, na podstawie art. 15a ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy wyznaczają kolejność wyceny środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej, o której mowa w ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3, według przyjętej metody stosowanej w rachunkowości, której nie mogą zmieniać w trakcie roku podatkowego. Należy przy tym zaznaczyć, że podatnicy, ustalający różnice kursowe na podstawie art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stosują określone w ustawie o rachunkowości metody tylko do kolejności wyceny, natomiast sama wycena – zgodnie z art. 15a ust. 8 w zw. z art. 15a ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3 ustawy – winna nastąpić na podstawie faktycznie zastosowanego kursu w rozumieniu przepisów podatkowych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Walne Zgromadzenie Wspólników Spółki podjęło uchwałę o przeznaczeniu wyniku finansowego Spółki za 2009 r. na wypłatę dywidendy. Wartość dywidendy podlegającej wypłacie, zgodnie z przedmiotową Uchwałą, określona została w polskich złotych, przy czym dla wypłaty dokonywanych dla jednego ze wspólników ustalono równowartość przypadającej kwoty dywidendy ustalonej w polskich złotych w przeliczeniu na walutę obcą (euro). Wypłata dywidendy dla tego wspólnika nastąpiła w walucie obcej (euro).

Na tle powyższego stwierdzić należy, iż wypłata dywidendy, o której mowa w przedstawionym stanie faktycznym, nie stanowi wydatku umożliwiającego powstanie przychodu, jak też nie jest związana z utrzymaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów Spółki. Jest jedynie realizacją prawa wspólnika do udziału w zyskach Spółki wynikającego z art. 191 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.).

Treść powołanych powyżej przepisów dotyczących podatkowych różnic kursowych wskazuje, że aby różnice kursowe były przychodem bądź kosztem uzyskania przychodów muszą być związane np. z kosztem poniesionym.

Skoro zatem dywidenda nie jest kosztem podatkowym, różnice kursowe powstałe w związku z jej wypłatą również takimi nie są.

Z okoliczności sprawy wynika również, że zapłata wartości dywidendy w walucie obcej nastąpiła z wykorzystaniem środków zgromadzonych na rachunku walutowym w związku z bieżącą działalnością Spółki.

Zatem w przedstawionej przez Spółkę sytuacji, mogą powstać różnice kursowe od własnych środków pieniężnych wyrażonych w walutach obcych. Różnice te są rozpoznawalne, jeżeli wystąpi różnica pomiędzy wartością środków pieniężnych w dacie wpływu waluty obcej na konto a wartością tych środków w dniu ich wypływu. W tym przypadku podatkowe rozliczenie różnic kursowych powinno być dokonywane według faktycznie zastosowanego kursu walutowego (art. 15a ust. 2 pkt 3, art. 15a ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Natomiast, z opisu stanu faktycznego wynika, iż w sytuacjach, dla których przepisy podatkowe nakazują stosowanie kursu faktycznego do wyceny operacji wyrażonych w walutach obcych, Spółka za kurs faktyczny w tym dniu przyjmuje kurs średni NPB z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień, chyba, że możliwym jest uwzględnienie faktycznie stosowanego kursu waluty w danym dniu np. z umowy z bankiem o zakup waluty. Jednocześnie Spółka wskazała, iż Jej rachunek walutowy prowadzony jest w Polsce przez Bank (…) S.A., który ogłasza kursy kupna i sprzedaży waluty krajowej w stosunku do walut obcych i dewiz.

W tym miejscu należy wskazać, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują pojęcia faktycznie zastosowanego kursu waluty. W świetle wykładni językowej, faktycznie zastosowany kurs waluty nie jest tylko kursem zrealizowanym, dlatego nie należy go wiązać wyłącznie z sytuacjami związanymi z nabyciem i zbyciem (wymianą) walut. Kurs faktycznie zastosowany to taki, po jakim dokonuje się wyceny w danym dniu transakcji walutowej (przeliczenia waluty obcej). Przy operacjach bankowych, w celu ustalenia różnic kursowych, dokonuje się przeliczenia waluty obcej po kursie bankowym, a więc kursie faktycznie zastosowanym. Zatem do wyceny wartości wpływu (wypływu) waluty obcej na rachunek walutowy (z rachunku walutowego) w banku należy przyjmować kurs bankowy, tj. kurs faktycznie zastosowany. Kursem tym będzie zatem kurs kupna bądź kurs sprzedaży banku prowadzącego rachunek walutowy, z usług którego korzysta Spółka. Natomiast w przypadku zakupu przez podatnika waluty obcej, gdy kurs określony jest w umowie z Bankiem – kursem faktycznie zastosowanym będzie kurs określony w tej umowie.

Zastosowanie kursu średniego Narodowego Banku Polskiego z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dokonanie operacji na rachunku walutowym możliwe jest tylko w sytuacji, gdy przy obliczaniu wartości różnic kursowych, nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty, ponieważ nie został on ustalony (np. w przypadku, gdy podatnik korzysta z rachunku walutowego banku zagranicznego, w którym nie jest ogłaszany kurs waluty stosowany do przeliczenia złotego) – art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia, stwierdzić należy, iż wypłata dywidendy nie rodzi skutków w postaci podatkowych różnic kursowych. Różnice te zostaną rozpoznane od własnych środków w walutach obcych w sytuacji, gdy wystąpi różnica wartości tych środków w dacie wpływu na konto Spółki i ich wypływu. Dla ustalenia różnic kursowych w stosunku do wartości określonych w art. 15a ust. 2 pkt 3 i art. 15a ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy porównać wartości (wpływ i wypływ waluty) przeliczone według kursu faktycznie zastosowanego z tych dni.

Jednocześnie wskazać należy, iż tut. Organ wydając niniejszą interpretację indywidualną uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe jedynie ze względu na fakt, iż we własnym stanowisku Spółka stwierdziła, że: „(…) podatkowe rozliczenie różnic kursowych powinno być dokonywane wg faktycznie zastosowanego kursu walutowego (…)”, jednocześnie podając w stanie faktycznym, iż: „(…) do wyceny operacji wyrażonych w walutach obcych, Spółka za kurs faktyczny w tym dniu przyjmuje kurs średni NPB z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień, chyba, że możliwym jest uwzględnienie faktycznie stosowanego kursu waluty w danym dniu np. z umowy z bankiem o zakup waluty”. Podatkowe rozliczenie różnic kursowych powinno natomiast być dokonywane według faktycznie zastosowanego kursu walutowego, tj. kursu kupna lub kursu sprzedaży waluty ogłaszanego przez bank, z którego usług Spółka korzysta, bądź kursu wynikającego z umowy z Bankiem – w przypadku zakupu waluty przez Spółkę na podstawie takiej umowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W odniesieniu do powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej z dnia 28 maja 2009 r. sygn. ITPB3/423-161/09/AW, stwierdzić należy, iż wydana ona została w indywidualnej sprawie konkretnego zainteresowanego i nie jest wiążąca dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.