PO 3-722-170/WK/93

W związku z zapytaniami dot. prawidłowości stosowania w 1992 r. art. 15 ust. 2 pkt 11 ustawy z 15.2.1992, r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. Nr 21, poz. 86 ze zm.) Ministerstwo Finansów informuje, że w przepisie tym określono, iż bez ograniczeń za koszty uzyskania przychodów uznaje się wydatki na reklamę w środkach masowego przekazu lub prowadzoną publicznie w inny sposób. Oznacza to, że wydatki na reklamę w środkach masowego przekazu oraz prowadzoną publicznie w inny sposób (jeżeli adresowana jest ona do anonimowego, szerokiego kręgu odbiorców) w pełnej wysokości stanowią koszt uzyskania przychodu. Przykładowo takimi wydatkami będą wydatki związane z finansowaniem ogłoszeń prasowych, radiowych i telewizyjnych, z uczestnictwem w publicznych imprezach reklamowych (np. w targach, wystawach), urządzaniem witryn sklepowych, rozlepianiem plakatów, itp.

W związku z występującymi coraz częściej przypadkami sponsorowania przez podmioty gospodarcze różnego rodzaju konkursów w środkach masowego przekazu lub organizowanych publicznie w inny sposób, poprzez fundowanie uczestnikom tych konkursów nagród rzeczowych, w zamian za umieszczanie w programach tych imprez znaków firmowych sponsorów, krótkich filmów reklamowych, wzmianek o działalności firm i zaletach produkowanych przez nie towarów - do kosztów reklamy określonych w art. 15 ust. 2 pkt 11 cyt. ustawy ponoszonych przez sponsorów może być zaliczana tylko ta wartość nagród rzeczowych, która stanowi równowartość ceny za tę reklamę.

W związku z powyższym wydatki na reklamę, o których mowa wyżej powinny być udokumentowane odpowiednimi rachunkami.

W przypadku braku takich dokumentów wartość nagród rzeczowych ponoszonych przez sponsorów traktowana powinna być jako darowizna, która stosownie do postanowień art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. Nr 21, poz. 86 ze zm.) nie stanowi kosztów uzyskania przychodów