PO 3/MD-722-446a/95

W związku z pismem M.F. z 26.10.1995 r., znak PO 3-MD-722-446a/95, skierowanym do ZCh "R" w B.D. i przesłanym do wiadomości wszystkim izbom skarbowym Ministerstwo Finansów uprzejmie informuje:

W piśmie tym, w kwestii dotyczącej zakwalifikowania prac naukowych i badawczo-rozwojowych do prac rozwojowych, a tym samym do wartości niematerialnych i prawnych - w świetle obowiązujących od 1.1.1995 r. przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z 20.1.1995 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także aktualizacji wyceny środków trwałych (Dz.U. Nr 7, poz. 34 ze zm.) - podane zostały niepełne przesłanki prawne.

Stosownie do § 2 ust. 2 tego rozporządzenia za wartości niematerialne i prawne uznaje się nabyte przez podatnika prawa majątkowe nadające się do gospodarczego wykorzystania. Do tych wartości zalicza się również koszty zakończonych prac rozwojowych, przez które rozumie się badania lub w inny sposób uzyskiwaną wiedzę, których wynik może być wykorzystany do produkcji nowych lub ulepszonych produktów lub technologii. Przepis ten dotyczy zakończonych prac rozwojowych, których wynik może być bezpośrednio wykorzystany do produkcji nowych lub ulepszonych produktów lub technologii. Istotny jest zatem gospodarczy i użytkowy cel tych prac, mający produkcyjno-technologiczny charakter.

Przy kwalifikacji kosztów prac rozwojowych do wartości niematerialnych i prawnych, wyodrębniając je z kosztów prac badawczo-rozwojowych, należy uwzględnić również warunki określone w art. 33 ust. 2 ustawy z 29.9.1994 r. o rachunkowości (Dz.U. Nr 121, poz. 591), tj.:

- produkt lub technologia wytwarzania są ściśle ustalone, a dotyczące ich koszty prac rozwojowych wiarygodnie określone,

- techniczna przydatność produktu lub technologii została stwierdzona i odpowiednio udokumentowana i na tej podstawie jednostka podjęła decyzje o wytwarzaniu tych produktów lub stosowania technologii,

- koszty prac rozwojowych zostaną pokryte spodziewanymi przychodami ze sprzedaży tych produktów lub zastosowania technologii.

Jeżeli realizowane prace rozwojowe nie mogą i nie będą przez podatnika wykorzystane do produkcji nowych lub ulepszonych produktów lub technologii (tzn. nie kwalifikują się do prac rozwojowych w rozumieniu powołanych przepisów) i wpływają na ogólny wynik przychodów, to wówczas stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 ze zm.), wydatki poniesione na ten cel stanowią bezpośrednio koszty uzyskania przychodów.

W przypadku wydatków na prace rozwojowe zakończone wynikiem negatywnym, wydatki te (nie zaliczane do wartości niematerialnych i prawnych) są kosztem uzyskania przychodów, z tym że istotny jest moment, w którym należy zaliczyć je do tych kosztów, ponieważ w okresie realizacji wynik prac nie jest jeszcze znany. Uwzględniając postanowienia art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i § 2 ust. 2 ww. rozporządzenia, w którym mowa o zakończonych pracach rozwojowych, należy przyjąć, że koszty tych prac rozwojowych mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów wówczas, gdy będzie znany wynik tych prac rozwojowych (w tym przypadku wynik negatywny).

Reasumując, koszty związane z wydatkami podmiotów gospodarczych na zakup wyników prac naukowych i badawczo-rozwojowych, nie zaliczonych do prac rozwojowych, omawianych na wstępie pisma, są bezpośrednio kosztem uzyskania przychodów, z wyjątkiem:

- wydatków, które zostały poniesione na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych,

- wydatków stanowiących spłatę wartości kapitałowej rzeczy albo praw majątkowych nie uznanych za koszty uzyskania przychodów - stosownie do postanowień art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym.