PB3-97/722-8/Wk/2000

Odpowiadając na pismo z 7.1.2000 r., nr IS I-2/7321-1/2000 Ministerstwo Finansów informuje:

l. W myśl przepisów ustawy z 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. Nr 137, poz. 887) oraz rozporządzenia Rady Ministrów z 30.12.1998 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu postępowania w sprawie rozliczania składek, wypłaconych zasiłków z ubezpieczeń chorobowego i wypadkowego, zasiłków rodzinnych, pielęgnacyjnych i wychowawczych oraz kolejności zaliczania wpłat składek na poszczególne fundusze (Dz.U. Nr 165, poz. 119) - płatnik składek uwzględnia w imiennym raporcie miesięcznym oraz w deklaracji rozliczeniowej należne składki na ubezpieczenia społeczne od wszystkich stanowiących podstawę wymiaru składek wypłat wynagrodzeń dokonanych lub postawionych do dyspozycji ubezpieczonego od pierwszego do ostatniego dnia miesiąca kalendarzowego, którego deklaracja dotyczy.

W świetle powyższych przepisów składki na ubezpieczenia społeczne stają się zobowiązaniem dopiero w miesiącu, w którym wynagrodzenia zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji ubezpieczonego. Może to być zatem miesiąc następujący po miesiącu, którego wynagrodzenie dotyczy (np. gdy wynagrodzenie należne pracownikom za grudzień 1999 r. zostało wypłacone w pierwszych dniach stycznia 2000 r., to kwoty te wchodzą do podstawy wyliczenia składki na ubezpieczenia społeczne za styczeń 2000 r.).

Zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. l ustawy z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Przepis ten określa zatem warunki, w jakich wydatki (koszty) mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Nie reguluje on natomiast kwestii zaliczania tych wydatków (kosztów) do kosztów uzyskania przychodów w poszczególnych okresach (latach) podatkowych. Kwestię tę reguluje natomiast przepis art. 15 ust. 4 ustawy.

Stosownie do tego przepisu koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. potrącalne są także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, ale dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.

Jest zatem zasadą, że koszty uzyskania przychodów są potrącalne w tym roku podatkowym, którego przychodów dotyczą, a tylko wówczas, gdy nie jest to możliwe, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów tego roku podatkowego, w którym zostały poniesione.

Zgodnie z ww. przepisami ustawy podatkowej (dotyczącymi zaliczania kosztów do kosztów uzyskania przychodów) wypłacone pracownikom przez pracodawcę wynagrodzenia, jak i płacone składki na ubezpieczenia społeczne od tych wynagrodzeń - stanowią koszty uzyskania przychodów. W świetle postanowień ww. art. 15 ust. 4 ustawy podatkowej nie ma przeszkód, aby wynagrodzenia pracowników należne ze stosunku pracy za pracę wykonaną w danym okresie (np. w grudniu 1999 r.), a także składki na ubezpieczenia społeczne (bez względu na termin naliczenia i wykazania w deklaracji ZUS) należne od tych wynagrodzeń - zarachowane były do okresu i roku podatkowego, za które to wynagrodzenie przysługuje (w konkretnym przypadku do grudnia roku podatkowego 1999). Warunkiem jest jednak, aby pracodawca w danym miesiącu (roku podatkowym) znał wielkość określonych kwot tego wynagrodzenia oraz składek na ZUS i kwoty te zarachowywał do tego miesiąca (roku podatkowego), mimo ich faktycznego nieponiesienia w danym miesiącu (roku podatkowym).

Jednocześnie informuje się, że nadal aktualne jest stanowisko Ministerstwa Finansów przedstawione w piśmie Ministra Finansów nr PB 3/5912-722-604/HS/98 z 13.1.1999 r.