1401/PD-4218Z-3/05/EL

Pytanie podatnika:

Zdaniem Spółki wydatki związane z emisją akcji (doradztwo prawne oraz finansowe, przygotowanie prospektu emisyjnego, promowanie oferty publicznej, opłaty prawne, wprowadzanie akcji do obrotu publicznego oraz giełdowego) stanowią koszt uzyskania przychodów, zgodnie z treścią art.15 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wymienione wydatki powinny stanowić koszt podatkowy w momencie ich poniesienia.

Decyzja

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie na podstawie art.233 § 1 pkt 1) w związku z art.14b § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej (tekst jednolity Dz. U. z 2005r. nr 8 poz. 60) oraz art.7 ust. 3 pkt 1) i 3) , art.12 ust.4 pkt 4 i art.15 ust.1 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. nr 54, poz.654 ze zm.) po rozpatrzeniu odwołania z dnia 5 września 2005r. S.A. "P", od decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 maja 2005r. nr 1401/PD-006-50/05/EJ zmieniającej z urzędu postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 16 lutego 2005r. nr 1472/ROP1/423-40/05/PK

o r z e k a

utrzymać zaskarżoną decyzję w mocy.

U z a s a d n i e n i e

Wnioskiem z dnia 19 stycznia 2005r. S.A. "P" zwróciła się do Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu stosowania przepisów prawa podatkowego. Spółka, celem pozyskania środków finansowych niezbędnych do dalszego rozwoju działalności gospodarczej, wprowadziła do obrotu publicznego oraz giełdowego akcje serii A i B przeznaczone dla inwestorów indywidualnych i instytucjonalnych. Zdaniem Spółki wydatki związane z emisją akcji (doradztwo prawne oraz finansowe, przygotowanie prospektu emisyjnego, promowanie oferty publicznej, opłaty prawne, wprowadzanie akcji do obrotu publicznego oraz giełdowego) stanowią koszt uzyskania przychodów, zgodnie z treścią art.15 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (zwanej dalej ustawą). Wymienione wydatki powinny stanowić koszt podatkowy w momencie ich poniesienia.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, postanowieniem z dnia 16 lutego 2005r. nr 1472/ROP1/423-40/05/PK, zaakceptował pogląd Spółki w przedmiotowej sprawie.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie na mocy decyzji z dnia 20 maja 2005r. nr 1401/PD-006-50/05/EJ na podstawie art.14b § 5 pkt 2 Ordynacji, zmienił z urzędu postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego z dnia 16 lutego 2005r. stwierdzając, iż doszło w nim do rażącego naruszenia prawa.

Powołując się na przepisy art.12 ust.4 pkt 4, art.7 ust.3 pkt 1 i 3 i art.15 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, że wymienione we wniosku wydatki, związane z powiększeniem kapitału zakładowego Spółki, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, gdyż są związane z przychodem nie podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Spółka pismem z dnia 7 czerwca 2005r. złożyła odwołanie od wyżej przedstawionej decyzji z dnia 20 maja 2005r.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w postanowieniu z dnia 19 lipca 2005r. nr 1401/PD/4218Z-2/05/EL stwierdził niedopuszczalność odwołania, gdyż decyzja z dnia 20 maja 2005r. została doręczona na adres Spółki z pominięciem pełnomocnika upoważnionego do reprezentowania Spółki przed organami skarbowymi, na podstawie pełnomocnictwa z dnia 16 maja 2005r.

Od prawidłowo doręczonej decyzji Spółka pismem z dnia 5 września 2005r. złożyła odwołanie. Spółka nie zgodziła się ze stanowiskiem Dyrektora Izby Skarbowej. Pozyskanie środków pieniężnych z tytułu emisji akcji porównała do kredytu bankowego, stwierdzając że oba źródła finansowania działalności :

- są działaniami zmierzającymi do uzyskania środków finansowych, które zostaną następnie wykorzystane przez Spółkę do realizacji projektów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, z której to działalności Spółka uzyskuje przychody ;

- są związane z całokształtem działalności Spółki ;

pozyskanie finansowania czy to w formie kredytu czy emisji akcji wymaga poniesienia określonych wydatków.

Koszty pozyskania kredytu, zarówno odsetki jak i prowizje są akceptowane przez organy podatkowe jako koszty podatkowe mimo, że kapitał kredytu nie stanowi przychodu podatkowego zgodnie z art.12 ust.4 pkt 1 ustawy. Podobnie jak w przypadku kredytu tak i w przypadku emisji akcji, celem jest uzyskanie przychodu z przedsięwzięć gospodarczych, których realizacja staje się możliwa dzięki środkom, jakie zostały zgromadzone w wyniku emisji. W tym wyraża się pośredni związek przyczynowo-skutkowy między wydatkiem a przychodem. Związek ten nie został w zaskarżonej decyzji zanegowany. Nie ma więc podstaw by przedmiotowe koszty nie mogły zostać uznane za koszty uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej Spółki.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po rozważeniu zarzutów odwołania zważył co następuje :

Przepis art. 7 ust.3 pkt 1-2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wprowadza generalną zasadę, iż przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku. Związane z tymi przychodami koszty nie mogą, stosownie do pkt 3 tego przepisu, pomniejszać przychodów uzyskiwanych z innych źródeł.

Zgodnie z art.12 ust.4 pkt 4 ustawy do przychodów nie zalicza się m.in. przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego.

W opinii Dyrektora Izby Skarbowej koszty wymienione przez Spółkę we wniosku z dnia 19 stycznia 2005r. są bezpośrednio związane z przychodem uzyskanym w drodze emisji nowych akcji, który podwyższył kapitał zakładowy.

Ewentualny przychód jaki uzyska Spółka z działalności gospodarczej prowadzonej lub rozwijanej przy pomocy środków finansowych pochodzących z emisji akcji nie może być uznany za bezpośrednio, ani nawet pośrednio związany z wydatkami związanymi z emisją akcji.

Należy zauważyć, że nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością stanowić może koszt uzyskania przychodu. Stosownie do treści przepisu art.15 ust.1 ustawy koszt uzyskania przychodu jest związany z celem jego osiągnięcia. Cel ten powinien być zdefiniowany, a ponoszone koszty winny go bezpośrednio realizować lub co najmniej zakładać jako realny.

W tym przypadku bezpośredni związek poniesionych kosztów należy odnieść do przychodu z emisji akcji, (co skutkować będzie podwyższeniem kapitału zakładowego), a nie do nieokreślonego przychodu, który być może Spółka osiągnie w niesprecyzowanej bliżej przyszłości.

Wymienione we wniosku wydatki warunkowały natomiast wprost osiągnięcie przychodu z emisji akcji. Związek przyczynowo-skutkowy między kosztem a przychodem jest tu bezpośredni i nie budzący wątpliwości.

Konsekwencją zwolnienia przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego od podatku jest brak możliwości uwzględnienia kosztów uzyskania tych przychodów przy ustalaniu dochodu do opodatkowania.

Należy również wskazać na przepisy art.16 ust.1 pkt 11) i 12) ustawy, które nie pozwalają na stosowanie, akcentowanej przez Spółkę w odwołaniu, bezpośredniej analogii w podatkowym uregulowaniu kosztów związanych z korzystaniem z kredytu oraz sytuacją w której podatnik pozyskuje kapitał w drodze emisji akcji. W przypadku pożyczki (kredytu) przepisy te wymieniają, które koszty należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Naliczone i zapłacone odsetki stanowią koszt podatkowy stosownie do treści art.16 ust.1 pkt 11) ustawy. Zgodnie natomiast z art.16 ust.1 pkt 12) ustawy, kosztów uzyskania przychodów nie stanowią odsetki, prowizje i różnice kursowe zwiększające koszty inwestycji w okresie ich realizacji. Kosztami uzyskania przychodów są zatem - a contrario - odsetki, prowizje i różnice kursowe, które powstały już po zrealizowaniu inwestycji.

Uregulowania te nie dotyczą kosztów związanych z przychodami otrzymanymi na utworzenie bądź powiększenie kapitału zakładowego.

Dyrektor Izby Skarbowej podtrzymuje stanowisko zawarte w decyzji z dnia 20 maja 2005r. nr 1401/PD-006-50/05/EJ, iż w postanowieniu Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 16 lutego 2005r. nr 1472/ROP1/423-40/05/PK doszło do naruszenia przepisów prawa materialnego, które należy ocenić jako rażące. Istota rozstrzygnięcia przyjętego w tym postanowieniu jest w swej treści zaprzeczeniem obowiązujących wyżej omówionych regulacji prawnych określonych w ustawie.