ILPB2/415-565/11-2/WM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 30 kwietnia 2011 r. (data wpływu 5 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi z tytułu wychowywania dzieci – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 5 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi z tytułu wychowywania dzieci.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.
Dnia 21 czerwca 2005 r. sąd okręgowy orzekł o rozwiązaniu przez rozwód małżeństwa Wnioskodawcy. Była żona Zainteresowanego do dnia dzisiejszego nie pracuje, jak również nie posiada prawa do zasiłku. W sentencji wyroku sąd powierzył sprawowanie władzy rodzicielskiej nad synem byłej żonie. Jednocześnie Wnioskodawca nie został pozbawiony władzy rodzicielskiej, a jedynie została ona ograniczona. Sąd zasądził alimenty na rzecz syna w kwocie 300zł/m-c. Obecnie kwotę tą podniesiono do wysokości 570 zł.
Zainteresowany zabiera dziecko do siebie 2 razy w miesiącu. Podczas pobytu syn Wnioskodawcy korzysta ze wszystkiego co jest mu potrzebne. Poza tym Zainteresowany zabiera syna na dwutygodniowe wakacje nad morze oraz na ferie. Wnioskodawca wskazuje, iż obowiązek alimentacyjny wypełnia regularnie. Zainteresowany prezentuje pogląd, zgodnie z którym ma prawo do skorzystania z ulgi na wychowanie dzieci w wysokości 50%.
Na poparcie swojego stanowiska, Wnioskodawca podaje, iż informacja o możliwości takiego rozliczenia ulgi została przedstawiona artykułach prasowych, które między innymi powoływały się na interpretacje interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie sygn. IPPB4/415-231/10-4/SP oraz interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. lBPIl/415-1061/10/AŻ, jak również Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu sygn. ILPB2/415-195/10-3/WS.
W opinii Zainteresowanego, autorzy tych artykułów powołując się na ww. interpretacje indywidualne wyjaśniają, że podatnicy w podobnej sytuacji mogą skorzystać z ulgi.
Aby potwierdzić te informacje Wnioskodawca zasięgnął telefonicznie wiedzy w urzędzie skarbowym, gdzie dowiedział się, iż może odliczyć ulgę tylko w takiej wysokości, jaka proporcjonalnie przypada na okres pobytu dziecka u Niego.
Z uwagi na niepewność, co do prawidłowości dokonania odliczenia z tytułu ulgi prorodzinnej Wnioskodawca postanowił wystąpić z wnioskiem o interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy Wnioskodawca ma prawo – a jeśli tak, to w jakiej proporcji – do skorzystania z ulgi na wychowanie dzieci w rozliczeniu podatku dochodowego od osób fizycznych za lata 2009 i 2010 i następne, do czasu istnienia ulgi...
Zdaniem Wnioskodawcy, skoro nie został pozbawiony władzy rodzicielskiej i wykonuje ją nadal, choć w sposób ograniczony, jak również wypełnia obowiązek alimentacyjny, może skorzystać z ulgi na wychowanie dzieci w proporcji 50%.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:
wykonywał władzę rodzicielską,
pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało,
sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
W myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, za każdy miesiąc kalendarzowy, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1. Odliczenie nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:
na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych,
wstąpiło w związek małżeński.
Zgodnie z art. 27f ust. 3 ww. ustawy, w przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem.
Z przepisu art. 27f ust. 4 ww. ustawy wynika, że odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.
Według art. 27f ust. 5 odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:
odpis aktu urodzenia dziecka,
zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka,
odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą,
zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
Natomiast art. 27f ust. 6 ww. ustawy stanowi, że przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej. Przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6 (art. 27f ust.7).
Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest ojcem małoletniego dziecka. Zgodnie z wyrokiem rozwodowym z 2005 r. sąd powierzył władzę rodzicielską obojgu rodzicom i wskazał miejsce zamieszkania dziecka u matki, przy czym władza rodzicielska Zainteresowanego została ograniczona. Równocześnie Wnioskodawca ponosi koszty alimentów na rzecz syna.
W rozliczeniach rocznych, zgodnie z ogólna zasadą wynikająca z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obojgu rodzicom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.
Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 1964 r. Nr 9, poz. 59 ze zm.) – przysługuje obojgu rodzicom, zaś – stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania. Ograniczenie tej władzy wynikające z orzeczenia sądowego powierzającego jednemu z rodziców wykonywanie władzy rodzicielskiej nie wpływa na możliwość korzystania z ulgi, ponieważ drugiemu z rodziców również przysługuje władza rodzicielska, nawet jeżeli została ograniczona do decydowania tylko w najważniejszych sprawach dotyczących dziecka. Tak więc ulga ta przysługuje także rodzicowi, który ma ograniczoną władzę rodzicielską. Z odliczenia nie może natomiast skorzystać ten z rodziców, który na skutek interwencji sądu opiekuńczego został pozbawiony tej władzy, jak również rodzic, w stosunku do którego została ona zawieszona.
Rodzice po rozwodzie lub separacji, jeśli obydwoje mają władzę rodzicielską, będą musieli ustalić, w jakiej kwocie i które z nich korzysta z odliczenia ulgi na dziecko. Konieczne jest zatem porozumienie w tym względzie.
Z powyższego wynika, iż w przypadku, gdy obydwoje rodzice wykonywali władzę rodzicielską, ulga przysługuje każdemu z rodziców w proporcjach przez nich ustalonych, z tym, że łączna kwota odliczeń, dokonanych przez oboje rodziców nie może przekroczyć kwoty odliczeń przysługujących względem danego dziecka.
Natomiast, jeżeli rodzice takich proporcji nie ustalili, to należy przyjąć, że ulga przysługuje każdemu z nich w częściach równych.
Ustęp 3 art. 27f (dotyczący dzielenia ulgi na dni) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ma zastosowanie tylko do sytuacji w tym przepisie wymienionych, a więc takich, gdy dziecko spod opieki rodziców zostaje przekazane w tym samym roku podatkowym do rodziny zastępczej albo do opiekuna prawnego. Jeżeli przekazanie to następuje w trakcie miesiąca, każdemu z podatników opiekujących się dzieckiem przysługuje w tym miesiącu odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 miesięcznej kwoty odliczenia za każdy dzień sprawowania nad nim pieczy. Powyższy przepis nie dotyczy zatem rodziców.
Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, iż Wnioskodawcy przysługuje prawo do skorzystania z odliczenia od podatku dochodowego z tytułu wychowywania małoletniego syna. W sytuacji braku możliwości ustalenia z matką dziecka kwoty odliczeń w odpowiednich proporcjach, należy przyjąć że ulga przysługuje Wnioskodawcy w połowie wysokości. Wskazać przy tym należy, iż w przypadku nieosiągnięcia przez byłą żonę Zainteresowanego dochodu lub osiągnięcia dochodu niepozwalającego na skorzystanie z ulgi w pełnej przysługującej Jej wysokości, nic nie stoi na przeszkodzie, by pozostała cześć ulgi została rozliczona przez Zainteresowanego.
Jednocześnie tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).
Mając powyższe na względzie, należy stwierdzić, iż interpretacje prawa podatkowego wydaje się wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie.
Z uwagi na to, że wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, został złożony przez jednego z rodziców małoletniego dziecka, zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla drugiego z rodziców.
Drugi z rodziców małoletniego dziecka, chcąc uzyskać interpretację indywidualną, powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie.
Końcowo, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych organów podatkowych należy stwierdzić, iż wydane zostały w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.