IBPBI/1/415-428/11/ZK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2011r. (data wpływu do tut. Biura 26 kwietnia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, odsetek od kredytu hipotecznego zaciągniętego na wybudowanie budynku mieszkalnego (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 26 kwietnia 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, odsetek od kredytu hipotecznego zaciągniętego na wybudowanie budynku mieszkalnego.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawca prowadzący jednoosobowo działalność gospodarczą, rozliczający się na zasadach ogólnych (ewidencja zdarzeń gospodarczych prowadzona w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów) w latach 2001-2003 wybudował wraz z małżonką dla własnych celów mieszkaniowych budynek mieszkalny jednorodzinny, zaciągając na ten cel kredyt hipoteczny. W 2004 roku małżonkowie zamieszkali w ww. budynku, natomiast potwierdzenie przyjęcia obiektu budowlanego do użytku zostało wydane przez powiatowego inspektora nadzoru budowlanego w roku 2007. W roku 2010 Wnioskodawca rozszerzył zakres swojej działalności o miejsca krótkotrwałego zakwaterowania, przeznaczając do tego celu całą powierzchnię swojego wybudowanego domu. Z uwagi na wykorzystywanie domu na cele działalności gospodarczej Wnioskodawca wprowadził nieruchomość do środków trwałych ustalając wartość początkową na podstawie wyceny biegłego i zastosował 10% indywidualną stawkę amortyzacji dla używanego więcej niż 5 lat budynku przed wprowadzeniem go, po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych podatnika. Jednocześnie podatnik rozważa możliwość zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodu, wydatków na spłatę odsetek od kredytu zaciągniętego na wybudowanie budynku.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy wydatki poniesione na spłatę odsetek od kredytu przeznaczonego na budowę domu, po przekazaniu go na cele działalności gospodarczej i wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych mogą stanowić koszty uzyskania przychodu w prowadzonej działalności gospodarczej...
(pytanie oznaczone we wniosku nr 2)
Zdaniem Wnioskodawcy, skoro budynek został w całości przeznaczony na cele działalność gospodarczej, to odsetki od udzielonego kredytu przeznaczonego na jego budowę mogą stanowić koszt uzyskania przychodu w dacie ich zapłaty, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 8a (winno być art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl na art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów uzyskania przychodu wymienionych w art. 23 cytowanej ustawy. Aby określony wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu musi nie tylko nie być wymieniony w art. 23, ale musi pośrednio lub bezpośrednio wpływać na powstanie, zwiększenie i funkcjonowanie źródła przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej. Istnienie takiego związku daje podatnikowi prawo zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodu. Przepisy art. 23 ust 1 pkt 32 ww. ustawy, zabraniają podatnikowi zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu naliczone lecz nie zapłacone odsetki, w tym również od pożyczek (kredytów).
Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:
pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
być właściwie udokumentowany.
Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.
Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.
Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu każdorazowo spoczywa na podatniku.
Zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów) (…).
W myśl art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz nie zapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).
Artykuł 23 ust. 1 pkt 33 ww. ustawy stanowi z kolei, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.
Z powyższych przepisów wynika, iż warunkiem uznania za koszt uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, odsetek od kredytu jest istnienie związku przyczynowo-skutkowego między zaciągniętym kredytem, a przychodem z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ww. ustawy oraz fakt ich zapłacenia. Ponadto odsetki te nie mogą zwiększać kosztów inwestycji.
Zauważyć przy tym należy, iż przepisy ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów, wydatków poniesionych na spłatę odsetek od pożyczek (kredytów) przeznaczonych na sfinansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej, od klasyfikacji, czy nazwy kredytów stosowanych przez instytucje finansowe, jak również od rodzaju zaciągniętego kredytu. Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ma więc faktyczne przeznaczenie kredytu, a nie treść umowy zawartej z bankiem.
Z wniosku wynika, iż w latach 2001-2003 Wnioskodawca wybudował wraz z małżonką dla własnych celów mieszkaniowych budynek mieszkalny jednorodzinny, zaciągając na ten cel kredyt hipoteczny. W 2004r. małżonkowie zamieszkali w ww. budynku. W 2010r. Wnioskodawca rozszerzył zakres prowadzonej działalności gospodarczej, o miejsca krótkotrwałego zakwaterowania, przeznaczając do tego celu całą powierzchnię wybudowanego domu. Ww. budynek wprowadził do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ustalając wartość początkową na podstawie wyceny biegłego i zastosował 10% indywidualną stawkę do jego amortyzacji.
Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż odsetki od kredytu, o których mowa we wniosku, nie stanowią odsetek, o których mowa w cyt. przepisach ww. ustawy, tak więc możliwość zaliczenia wydatku z tego tytułu do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej uzależniona jest od spełnienia przesłanek ogólnych zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów, wynikających z art. 22 ust. 1 tej ustawy.
Mając na względzie, iż:
kredyt został zaciągnięty na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego dla własnych celów mieszkaniowych,
przedmiotowy budynek został wybudowany w latach 2001-2003,
Wnioskodawca dopiero od 2010r. prowadzi działalność gospodarczą polegającą na udostępnianiu miejsc krótkotrwałego zakwaterowania, w ramach której wynajmuje przedmiotowy budynek,
kredyt został wykorzystany na budowę budynku mieszkalnego, przed rozpoczęciem prowadzenia działalności gospodarczej w ww. zakresie,
stwierdzić należy, iż przedmiotowe wydatki nie spełniają przesłanek, o których mowa w cyt. wyżej art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedmiotowy kredyt nie został bowiem zaciągnięty w ramach, ani na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Również jego spłata jest niezależna od tego, czy Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie miejsc krótkotrwałego zakwaterowania (gdyby tej działalności nie prowadził i tak byłby obowiązany do spłaty kredytu). Brak jest tym samym związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesieniem wydatków na spłatę odsetek od tego kredytu, a uzyskiwaniem przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej.
Mając na względzie powyższe, stwierdzić należy, iż wskazane we wniosku wydatki związane z zapłatą odsetek od kredytu nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.
W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, stanowisko Wnioskodawcy jest zatem nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Nadmienić należy, iż w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej wskazanego we wniosku środka trwałego (budynku mieszkalnego) oraz możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej do jego amortyzacji, wydano odrębne rozstrzygnięcie.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.