ILPB1/415-972/11-4/AP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, reprezentowanego przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 2 sierpnia 2011 r. (data wpływu 8 sierpnia 2011 r.), uzupełnionym w dniach: 27 i 31 października 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 8 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca jest od początku tego roku polskim rezydentem podatkowym i wraz z dwoma innymi osobami w 2000 r. zawarł umowę ustną - zwaną dalej wspólnym przedsięwzięciem. W tym celu wspólnie planowano zakup nieruchomości rolnych, które po zakupie miały zostać przekształcone w działki budowlane i sprzedane z zyskiem osobom trzecim. Ostatecznie nieruchomość gruntowa została nabyta w 2001 r. Ustalono także, że każdy z uczestników wspólnego przedsięwzięcia poniesie po 1/3 kosztów inwestycji i również po 1/3 będą dzielone osiągnięte w przyszłości zyski. W celu przyśpieszenia całej transakcji oraz z uwagi na brak w danym momencie decyzji Ministra zezwalającej na zakup udziału w nieruchomości, Wnioskodawca wskazał Pana X jako osobę, która weszła w prawa Wnioskodawcy wynikające z przedwstępnej umowy sprzedaży nieruchomości rolnej.
Dalsze koszty związane ze wspólnym przedsięwzięciem, jak również wynikające z tego przedsięwzięcia zyski, miały być dzielone w równych częściach na poszczególnych uczestników wspólnego przedsięwzięcia. W wyniku późniejszych działań Pana X Wnioskodawca nie uzyskał przysługujących - zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami - zysków. Z tego też względu został złożony do sądu cywilnego pozew. Zgodnie z treścią orzeczenia Sąd uznał, iż Wnioskodawca wraz z dwoma innymi osobami w sposób skuteczny zawarł porozumienie co do wspólnej realizacji przedsięwzięcia gospodarczego i podziału zysków. Z zawartego wspólnie porozumienia wynika roszczenie o wypłatę przypadającego Wnioskodawcy zysku. Ustalony wyrokiem sądu zysk ze wspólnego przedsięwzięcia wraz z ustawowymi odsetkami został przyznany Wnioskodawcy.
Przy czym, co istotne, Wnioskodawca nie otrzymał określonego zysku z tytułu wspólnego przedsięwzięcia bezpośrednio po sprzedaży nieruchomości. Zasądzony wyrokiem sądu zysk wraz z odsetkami nie został także wypłacony Wnioskodawcy bezpośrednio po wydanym orzeczeniu sądu. Wynagrodzeniem z tytułu tego wspólnego przedsięwzięcia polegającego na sprzedaży nieruchomości w wyniku kolejnych czynności było natomiast nabycie na podstawie umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego z dnia 1 kwietnia 2011 r., (zwanej dalej aktem notarialnym), określonych nieruchomości. Na nabycie wskazanych w akcie notarialnym nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy została wystawiona faktura VAT. W rozliczeniu udziału we wspólnym przedsięwzięciu Wnioskodawca otrzymał zatem zamiast środków finansowych nieruchomości lokalowe (zarówno lokale mieszkaniowe jak i użytkowe). Wnioskodawca otrzymał do tej pory w rozliczeniu (w formie niepieniężnej) jedynie część zasądzonej wyrokiem sądu kwoty. W akcie notarialnym wskazano cenę nabycia nieruchomości ze wskazaniem, że cena ta została już uiszczona zgodnie umową przedwstępną zawartą w 2007 roku z Panem X, w miejsce którego (w wyniku zakupu praw i obowiązków związanych z prowadzonym postępowaniem egzekucyjnym) wszedł Wnioskodawca. Nie doszło zatem do fizycznej zapłaty przez Wnioskodawcę za nabyte aktem notarialnym nieruchomości. Nabyte nieruchomości Wnioskodawca nabył jako osoba fizyczna nieprowadząca pozarolniczej działalności gospodarczej. W przyszłości Wnioskodawca w dalszym ciągu występujący jako osoba fizyczna nieprowadząca pozarolniczej działalności gospodarczej zamierza dokonać sprzedaży lokali wskazanych w akcie notarialnym.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy kosztem uzyskania przychodu w przypadku sprzedaży nabytych w powyższy sposób nieruchomości przez Wnioskodawcę będzie między innymi koszt nabycia nieruchomości wskazany w akcie notarialnym, pomimo że Wnioskodawca w sposób fizyczny (technicznie) nie podniósł tego kosztu...
Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodu jest - z zastrzeżeniem ust. 2 - odpłatne zbycie:
nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości.
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
prawa wieczystego użytkowania gruntów,
innych rzeczy,
– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie
Następnie, zgodnie z art. 30e. ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Ustęp 2 tego artykułu stanowi, że podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.
Zgodnie z art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.
Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością).
Można do takich kosztów zaliczyć m. in.:
koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego,
prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości,
koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości,
wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej,
koszty i opłaty sądowe (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 lutego 2010 r., sygn. IPPB4/415-775/09-2/JS).
Kosztów odpłatnego zbycia nie należy utożsamiać z kosztami uzyskania przychodu, których zasady ustalania zostały uregulowane w art. 22 ust. 6c i ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Art. 22 ust. 6c ww. ustawy, który zdaniem Wnioskodawcy znajduje zastosowanie w niniejszej sprawie, stanowi, że koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.
Wysokość tych nakładów ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).
Z kolei, art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.
Należy jednakże wskazać, iż przepis ten nie znajdzie zastosowania w niniejszej sprawie, ponieważ lokale będące przedmiotem niniejszego wniosku nie zostały nabyte w sposób nieodpłatny. Akt notarialny dokumentuje bowiem nabycie lokali w nim wskazanych poprzez umowę sprzedaży. Potwierdzeniem tego jest też wystawiona na rzecz Wnioskodawcy faktura VAT na wartość nieruchomości wskazanych w akcie notarialnym. To, że w analizowanym stanie faktycznym Wnioskodawca fizycznie nie dokonał zapłaty, nic nie zmienia, bowiem ustalenia poczynione w zawartym akcie notarialnym odnośnie zapłaty to tylko jedna z form regulowania należności zbliżona do kompensaty.
Podobnie wygląda ustalanie ceny nabycia w przypadku zamiany nieruchomości. Tutaj też nie dochodzi do fizycznej zapłaty należności i jednocześnie ceną nabycia dla obu stron takiej umowy jest wartość nieruchomości określona w umowie zamiany sporządzanej w formie aktu notarialnego.
W świetle powyższego, definicję kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości ustawodawca precyzuje poprzez bezpośrednie wskazanie, iż koszty takie stanowią m.in. udokumentowane koszty nabycia tej nieruchomości oraz udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych poczynione w czasie ich posiadania (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 lutego 2010 r., sygn. IPPB4/415-775/09-2/JS).
Na tle rozpatrywanego stanu faktycznego należy stwierdzić, iż kosztem uzyskania przychodów w momencie zbycia przez Wnioskodawcę lokali wskazanych w akcie notarialnym będzie między innymi wartość tychże lokali określona w akcie notarialnym. Wskazany powyżej przepis art. 22 ust. 6c cyt. ustawy wskazuje, iż koszt nabycia musi być udokumentowany. Bez wątpienia akt notarialny i wystawiona faktura wypełnia tę przesłankę w sposób wystarczający.
Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 9 sierpnia 2010 r., sygn. ITPB2/415-495/10/IB, w której organ stwierdził, że koszty nabycia zaś określają umowy notarialne sprzedaży, na podstawie których podatnicy stają się właścicielami lub współwłaścicielami nieruchomości. Do kosztów uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży nieruchomości można zatem zaliczyć: cenę jego nabycia określoną w akcie notarialnym i koszty związane z aktem notarialnym oraz udokumentowane fakturami VAT ewentualne nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania. W konsekwencji, w sytuacji przedstawianej we wniosku koszty uzyskania przychodu z tytułu przedmiotowej sprzedaży mogą stanowić wyłącznie koszty nabycia lokalu mieszkalnego wraz z udziałem we wspólnych częściach budynku oraz w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości, tj. cena nabycia oraz opłaty związane z dokonaniem tej czynności w formie aktu notarialnego.
Tezę tę potwierdza również wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 23 lutego 2011 r., sygn. I SA/Sz 960/10, gdzie WSA stwierdził:
Uwzględniając zatem stan faktyczny przedstawiony we wniosku skarżącego o interpretację indywidualną oraz ww. wykładnię, należy stwierdzić, iż - na gruncie przepisu art. 22 ust 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - do kosztów uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego (skarżącego i jego małżonki) wraz z udziałem we wspólnych częściach budynku oraz w prawie użytkowania wieczystego można zaliczyć cenę jego nabycia określoną w akcie notarialnym i koszty związane z aktem notarialnym.
Ponadto, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż fakt niewystąpienia fizycznego przepływu środków pieniężnych (przelewu bankowego) należnych z tytułu nabycia lokali będących przedmiotem niniejszego wniosku nie szkodzi twierdzeniu, iż akt notarialny nie dokumentuje zapłaty ceny należnej z tytułu nabycia ww. lokali. Jak już Wnioskodawca wskazywał w niniejszym wniosku, akt notarialny jest umową sprzedaży, z racji tej czynności Wnioskodawca otrzymał fakturę dokumentującą nabycie wskazanych lokali.
Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż kosztem uzyskania przychodu w przypadku sprzedaży przez Wnioskodawcę nabytych w powyższy sposób nieruchomości będzie, oprócz innych ewentualnych kosztów, przede wszystkim wartość określona w akcie notarialnym i potwierdzona fakturą VAT.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:
nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
prawa wieczystego użytkowania gruntów,
– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.
Przepis przytaczanego art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że nie płaci się podatku dochodowego, jeśli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości upłynie 5 lat. W związku z tym, jeśli od końca roku, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości upłynie 5 lat, sprzedaż nie podlega w ogóle opodatkowaniu.
Zauważyć należy, że cytowane w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych „odpłatne zbycie” oznacza przeniesienie prawa własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. Należy zauważyć, iż aby dana czynność miała charakter odpłatnej nie musi jej towarzyszyć świadczenie pieniężne i przepływ gotówkowy, może również oznaczać uzyskanie świadczenia wzajemnego w postaci zapłaty w naturze (otrzymanie w zamian innych rzeczy lub praw), działania, zaniechania lub znoszenia. Termin odpłatne zbycie obejmuje szerszy zakres umów. W myśl art. 155 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Określenie „zbycie” odnosi się zatem do wszystkich przypadków przeniesienia własności, bez względu na to, czy nabycie tego prawa następuje pod tytułem odpłatnym czy darmym.
Z treści wniosku wynika, że w dniu 1 kwietnia 2011 r. Wnioskodawca otrzymał wynagrodzenie z tytułu przedsięwzięcia polegającego na sprzedaży nieruchomości. Wynagrodzeniem tym były nieruchomości lokalowe, tj. lokale mieszkalne i użytkowe, których nabycie nastąpiło na podstawie umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego. Jak wskazuje Zainteresowany, w ramach rozliczenia udziału we wspólnym przedsięwzięciu otrzymał On nieruchomości zamiast środków finansowych. Zatem dłużnik Zainteresowanego, w celu zwolnienia się ze zobowiązania, zamiast środków pieniężnych przekazał Wnioskodawcy nieruchomości.
Instytucja świadczenia w miejsce wypełnienia (datio in solutum) została uregulowania w art. 453 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się ze zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa. Umowa datio in solutum ma charakter odpłatnej umowy rozporządzającej, gdyż wierzyciel w miejsce dotychczasowego roszczenia uzyskuje inne.
Tak więc w przedmiotowej sprawie czynność prawna polegająca na przeniesieniu na rzecz Wnioskodawcy własności nieruchomości, w zamian za zwolnienie dłużnika z długu, stanowi odpłatne nabycie przedmiotowych nieruchomości, bowiem nie następuje pod tytułem darmym. W przedstawionym we wniosku opisie zdarzenia przyszłego skutek prawny umowy sprzedaży przedmiotowych nieruchomości, zawartej w formie aktu notarialnego, prowadzi do wygaśnięcia zobowiązania u dłużnika, ale także powoduje przeniesienie własności nieruchomości na rzecz nowego właściciela – Wnioskodawcy.
Z uwagi zatem na fakt, iż w przedmiotowej sprawie Zainteresowany nabył nieruchomości na podstawie umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego w dniu 1 kwietnia 2011 r., w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r.
W myśl art. 30e ust. 1 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.
W myśl art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.
W świetle przytoczonego przepisu art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej, którą zgodnie z ust. 3 tegoż artykułu określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.
Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe (potoczne) rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku.
Natomiast, stosownie do przepisu art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.
Ponadto, zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy, wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.
Określając koszty uzyskania przychodu, należy brać pod uwagę te wydatki, które mają bezpośredni wpływ na uzyskany przychód.
Natomiast w myśl art. 22 ust. 6f cytowanej ustawy, koszty nabycia lub koszty wytworzenia, o których mowa w ust. 6c, są corocznie podwyższane, począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło nabycie lub wytworzenie zbywanych rzeczy lub praw majątkowych, do roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym nastąpiło ich zbycie, w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów roku podatkowego w stosunku do tego samego okresu roku ubiegłego, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.
Z treści wniosku wynika, że Zainteresowany, jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, zamierza sprzedać nieruchomości nabyte w 2011 roku na podstawie umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego, stanowiące wynagrodzenie z tytułu przedsięwzięcia polegającego na sprzedaży nieruchomości.
Mając na uwadze przytoczone regulacje prawne oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego należy wskazać, że w sytuacji sprzedaży przedmiotowych nieruchomości nabytych przez Wnioskodawcę w 2011 roku, o ile sprzedaż ta nie nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie, kosztem uzyskania przychodu będzie między innymi cena nabycia tych nieruchomości wskazana w akcie notarialnym dokumentującym ich nabycie.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania w przedmiotowej sprawie.
Jednocześnie należy zaznaczyć, że dokonując weryfikacji prawidłowości zajętego przez Wnioskodawcę stanowiska w odniesieniu do zadanego we wniosku pytania w zakresie opodatkowania przychodów tut. Organ odniósł się tylko do kwestii zagadnienia będącego przedmiotem tego zapytania.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.