IPTPB1/415-638/12-2/AG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 2 kwietnia 2012 r. (data wpływu 22 października 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet z tytułu zagranicznych podróży służbowych osoby prowadzącej działalność gospodarczą - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 22 października 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet z tytułu zagranicznych podróży służbowych osoby prowadzącej działalność gospodarczą.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Przedmiotem wykonywanej działalności gospodarczej jest projektowanie specjalistyczne, zaklasyfikowane pod numerem 74.10.Z Polskiej Klasyfikacji Działalności. Do opodatkowania dochodów osiągniętych w ramach działalności gospodarczej stosuje zasady określone w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podatek liniowy, wynoszący 19%.
W ramach wykonywanej działalności gospodarczej Wnioskodawca zawiera umowy współpracy zarówno z krajowymi, jak i zagranicznymi kontrahentami. Przedmiotem tych umów jest przede wszystkim wykonywanie specjalistycznych projektów dla firm. Projekty te dotyczą instalacji chemicznych, jak również uczestnictwa przy uruchamianiu projektowanych instalacji w celu sprawdzenia prawidłowości montażu elementów instalacji i zgodności z dokumentacją wykonawczą, nadzoru nad przebiegiem rozruchu testowego instalacji, analizie danych procesowych podczas rozruchu instalacji, zapewnienia zgodności z normami jakościowymi dotyczącymi produktu. Zakresem czynności wykonywanych w ramach projektu instalacji chemicznych objęte jest również stworzenie dokumentacji powykonawczej. W celu realizacji projektów, Wnioskodawca obowiązany jest do dokonywania części czynności w miejscu położenia inwestycji należącej do kontrahenta. W przypadku kontrahentów zagranicznych wykonywanie pomiarów, a także nadzorowanie prawidłowości wykonywania projektu wiąże się z koniecznością odbycia zagranicznej podróży służbowej. W zależności od skali projektu niektóre z nich mogą się wiązać z pobytem w miejscu realizacji tego projektu przez dłuższy okres, nawet kilkumiesięczny.
Wnioskodawca nie realizuje wykonywanych usług poprzez położony za granicą zakład w rozumieniu postanowień umów międzynarodowych w celu zapobieżenia podwójnego opodatkowania.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy Wnioskodawca jako przedsiębiorca, przybywający poza granicami kraju w celu wykonania umowy i osiągnięcia tym samym przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej, ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet, obliczonych zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991), bez względu na długość pobytu poza granicami kraju...
Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli podróże krajowe i zagraniczne, jakie odbywa są podróżami służbowymi związanymi z prowadzoną przez Niego pozarolniczą działalnością gospodarczą, to w ciężar kosztów uzyskania przychodów tej działalności może zaliczyć wartość diet związanych z tymi podróżami, jednakże wyłącznie w części nieprzekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom, określonej w:
rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990),
rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991), obliczonych stosownie do długości trwania podróży służbowej.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Zatem, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:
musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy w katalogu wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
musi być należycie udokumentowany.
Jednocześnie art. 23 ust. 1 pkt 62 ww. ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.
Z powyższej regulacji wynika konieczność wyłączenia z kosztów podatkowych wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą, ale tylko w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom. Uznać zatem należy a contrario, że osobom prowadzącym działalność gospodarczą przysługuje prawo uwzględniania w kosztach uzyskania przychodu wartości diet za czas podróży służbowych w ramach określonego limitu, tj. do wysokości diet przysługujących pracownikom, o ile zostaną spełnione przesłanki wynikające z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób lirycznych.
Podkreślić dodatkowo należy, że przepis ten nie przewiduje żadnych ograniczeń kręgu osób uprawnionych ze względu na rodzaj lub miejsce wykonywania czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ani też nie rozróżnia wyjazdu służbowego w celu zawarcia umowy o świadczenie usług, dokonania zakupu środka trwałego czy świadczenia usługi w wykonywaniu zawartej umowy. Jedyne ograniczenie ustanowione tym przepisem odnosi się do limitu wartości, która może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów.
Reasumując, zgodnie z art. 22 ust. 1 w związku z art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, aby osoba prowadząca działalność gospodarczą mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość diet z tytułu podróży służbowych, podróż musi:
być związana z prowadzoną działalnością gospodarczą.
służyć osiągnięciu przychodów lub zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów,
wysokość diety musi mieścić się w granicach limitu określonego w odrębnych przepisach.
Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a także przepisy odrębne, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 52 tej ustawy, a mianowicie: rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podroży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.), rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.) nie definiują pojęcia podróży służbowej. Definicja podróży służbowej pracownika została natomiast zawarta w art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem, za podróż służbową uznaje się wykonywanie na podstawie polecenia pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy.
Należy tu jednak wskazać na odmienność charakteru regulacji w przypadku pracownika i osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą. Pracownikowi cel podróży służbowej określa pracodawca w poleceniu odbycia podróży służbowej, natomiast w odniesieniu do przedsiębiorcy, istotnym kryterium dla uznania wyjazdu za podróż służbową winno być ustalenie, czy wyjazd ma bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zatem, za podróż służbową osoby prowadzącej działalność gospodarczą należy uznać wykonywanie bezpośrednio przez taką osobę podróży w związku z zadaniami (usługami) stanowiącymi przedmiot prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.
Powołane przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obejmując swoją dyspozycją sytuacje odbywania podróży służbowych przez osoby prowadzące działalność gospodarczą, nie przewidują do tej kategorii podatników żadnych wyłączeń o charakterze przedmiotowym lub podmiotowym. Przepisy tej ustawy nie zawierają również żadnych ograniczeń co do długości okresu przebywania w podróży służbowej.
Wysokość należnych diet określają przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowe; lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.). Przepisy powołanego Rozporządzenia stosowane są również w celu naliczenia wysokości należnych diet dla przedsiębiorców odbywających podróże służbowo poza granicami kraju.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.
Zauważyć przy tym należy, iż tut. Organ uznał za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy odnoszące się wyłącznie do zagranicznych podróży służbowych, bowiem tylko ta kwestia, jak wskazuje wniosek z dnia 2 kwietnia 2012 r., stanowiła przedmiot interpretacji.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydawania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.