IPPB4/415-425/11-4/SP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 17.05.2011 r. (data wpływu 23.05.2011 r.) uzupełniony pismem z dnia 29.07.2011 r. (data nadania 30.07.2011 r., data wpływu 03.08.2011 r.) na wezwanie z dnia 18.07.2011 r. Nr IPPB4/415-425/11-2/SP (data nadania 19.07.2011 r., data doręczenia 29.07.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty rodzinnej z Polski wypłacanej osobie mającej miejsce zamieszkania w Niemczech – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 23.05.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty rodzinnej z Polski wypłacanej osobie mającej miejsce zamieszkania w Niemczech.
Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB4/415-425/11-2/SP z dnia 18.07.2011 r. (data nadania 19.07.2011 r., data doręczenia 29.07.2011 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego.
Pismem z dnia 29.07.2011 r. (data nadania 30.07.2011 r., data wpływu 03.08.2011 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:
Mąż Wnioskodawczyni przeszedł na emeryturę w Polsce po osiągnięciu wieku emerytalnego oraz wymaganego i udokumentowanego okresu zatrudnienia. W 1992 roku Wnioskodawczyni wyjechała z mężem z Polski i zamieszkała na stałe w Niemczech. Tam też transferowano poprzez niemiecki organ rentowy przyznaną Mu przez ZUS w Polsce emeryturę. Po śmierci męża Wnioskodawczyni uzyskała uprawnienia do otrzymania renty rodzinnej albowiem w chwili śmierci męża skończyła 73 lata i była we wspólności małżeńskiej. Od chwili wejścia w życie Umowy pomiędzy Polską a Niemcami w sprawie unikania podwójnego opodatkowania Jej renta rodzinna z Polski przychodzi na Jej osobiste konto bankowe w Niemczech.
Przysługująca Wnioskodawczyni po zmarłym męża renta rodzinna jest opodatkowana w Polsce – dlatego wysokość renty rodzinnej przychodzi pomniejszona o potrącone w Polsce podatki. Stałe miejsce zamieszkania Wnioskodawczyni (od 1995 r.) bez przerwy przez 365 dni w roku jest na terenie Niemiec.
W związku z powyższym zadano następujące pytania:
Czy otrzymana z Polski od 2005 r. do chwili obecnej renta rodzinna podlega opodatkowaniu w Polsce, czy powinna podlegać opodatkowaniu w Niemczech w miejscu zamieszkania...
Zdaniem Wnioskodawczyni:
Miejscem zamieszkania Wnioskodawczyni są Niemcy i tutaj ma centrum swoich interesów życiowych. Tutaj w Niemczech ma grób swojego męża, tutaj posiada rodzinę (syna, wnuczkę, prawnuczki, kuzynki). Ponieważ Wnioskodawczyni jest osobą schorowaną tutaj korzysta z opieki zdrowotnej (szpitalnej, rehabilitacyjnej) W Niemczech ma stałe miejsce zamieszkania i przebywa tylko w Niemczech. Posiada wyłącznie ważny niemiecki dowód tożsamości. Wnioskodawczyni uważa więc – że zgodnie z art. 18 ust.1 umowy pomiędzy Polską a Niemcami w sprawie unikania podwójnego opodatkowania Jej renta rodzinna nie powinna podlegać opodatkowaniu w Polsce.
Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
Stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
W myśl art. 3 ust. 2a ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni mieszka na stałe od 1995 roku na terenie Niemiec, od 2005 roku otrzymuje z Polski rentę rodzinną po zmarłym mężu. Zatem w przedmiotowej sprawie mają zastosowania uregulowania zawarte w polsko–niemieckiej umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania.
W myśl art. 4 ust. 1 umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90), w rozumieniu niniejszej umowy, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, każdą jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie, w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.
Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.
W myśl art. 18 ust. 1 ww. umowy, emerytury i podobne świadczenia lub renty, otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie. Jednakże zgodnie z art. 18 ust. 2 ww. umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu płatności otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie.
Z powyższych przepisów wynika zatem, iż renta rodzinna otrzymywana z Polski, wypłacana osobie mającej miejsce zamieszkania w Niemczech, podlega co do zasady opodatkowaniu w Niemczech. Wyjątek dotyczy jednak sytuacji, gdy świadczenia są wypłacane z polskiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych. Wtedy, stosownie do art. 18 ust. 2 ww. umowy, płatności takie podlegają opodatkowaniu tylko w państwie źródła, tj. w Polsce.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż mąż Wnioskodawczyni po osiągnięciu wieku emerytalnego oraz wymaganego i udokumentowanego okresu zatrudnienia otrzymał z ZUS w Polsce emeryturę. Po śmierci męża Wnioskodawczyni uzyskała uprawnienia do otrzymania renty rodzinnej albowiem w chwili śmierci męża skończyła 73 lata i była we wspólności małżeńskiej. Zatem mając na uwadze przedstawiony powyżej stan faktyczny oraz prawny, należy stwierdzić, iż renta rodzinna była wypłacana z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych Polski, o którym mowa w art. 18 ust. 2 ww. umowy, a zatem podlega opodatkowaniu tylko w Polsce i tym samym nie podlega opodatkowaniu w Niemczech.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.