ILPB1/415-775/11-2/IM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 7 czerwca 2011 r. (data wpływu 8 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 8 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży towarów za pośrednictwem internetu. Do wartości towarów dolicza koszty wysyłki odrębną pozycją.
Wysyłkę realizował głównie za pośrednictwem xx i w latach 2006-2008 po konsultacji z doradcą podatkowym do opłat pokrywających koszty wysyłki Zainteresowany stosował zwolnienie z podatku VAT. W 2009 roku odstąpił od stosowania tego zwolnienia.
Na początku 2010 roku została przeprowadzona u Wnioskodawcy kontrola podatkowa, w wyniku której dowiedział się, że błędnie zastosował stawkę zwolnioną.
Postanowił wobec tego złożyć korekty za cały okres błędnie stosowanej stawki. Złożył korekty deklaracji VAT za okres od stycznia 2006 do grudnia 2008, z których wynikła zaległość w podatku VAT w kwocie 22.000 zł wraz z odsetkami. Powstałą zaległość Wnioskodawca uregulował równocześnie ze złożeniem korekt deklaracji.
Ponieważ zastosowanie błędnej stawki VAT wynikło z ustaleń doradcy podatkowego, Zainteresowany wystąpił o zwrot poniesionej szkody do ubezpieczyciela z polisy OC doradcy.
Była to ewidentnie strata Wnioskodawcy, gdyż od klientów pobierał tylko kwotę w wysokości opłaty pocztowej, a korekty spowodowały naliczenie w tej kwocie podatku.
Zakład Ubezpieczeń uwzględnił roszczenie Zainteresowanego w całości i w m-cu marcu 2011 r. otrzymał odszkodowanie z OC doradcy w pełnej kwocie odprowadzonego podatku wraz z odsetkami w wysokości 22.000 zł.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy uzyskane odszkodowanie jest przychodem z działalności gospodarczej i podlega podatkowi dochodowemu od osób fizycznych...
Zdaniem Wnioskodawcy, uzyskane odszkodowanie nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 12 ustawy o podarku dochodowym od osób fizycznych i korzysta ze zwolnienia zapisanego w art. 21 ust. 1 pkt 3.
Wyłączone ze zwolnienia od podatku są odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. To odszkodowanie nie jest natomiast przypisane do żadnego składnika majątku, tylko kompensuje poniesioną stratę.
Cechą charakterystyczną umowy ubezpieczenia OC jest to, że przedmiotem ubezpieczenia nie są konkretne składniki majątkowe lecz całość sytuacji majątkowej zabezpieczającego, a świadczenie należne od ubezpieczyciela z tytułu umowy ubezpieczenia OC ma wyrównać uszczerbek majątkowy powstały już w wyniku wystąpienia zdarzenia wyrządzającego szkodę.
Otrzymane odszkodowanie kompensowało poniesioną szkodę i nie powinno rodzić dodatkowych konsekwencji podatkowych, ponieważ naliczenie podatku dochodowego spowodowałoby dalsze uszczuplenie bez pełnego pokrycia straty.
Podobne stanowisko zajął Naczelnik Urzędu Skarbowego w Olsztynie w wydanej interpretacji podatkowej postanowieniem z dnia 16 marca 2005 r. sygn. akt US.ll/PDF-415/26/05.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.
Co do zasady przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej są wszelkie przysporzenia majątkowe, uzyskane w związku z tą działalnością, o ile ustawa nie wyłącza ich z tej kategorii. W art. 14 ust. 2 ww. ustawy, ustawodawca wymienia jedynie przykładowe przysporzenia majątkowe stanowiące przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Katalog zawarty w tym przepisie nie ma jednak charakteru zamkniętego. Zatem także otrzymane odszkodowania, jeżeli mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, stanowią podlegający opodatkowaniu przychód z tej działalności, o ile ustawa wprost nie wyłącza ich z kategorii przychodów lub nie zwalnia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
W myśl art. 14 ust. 2 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej.
Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. e) powołanej ustawy wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Natomiast zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 4 lit. a) ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c.
Treść art. 5a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że ilekroć w ustawie jest mowa o składnikach majątkowych - oznacza to aktywa w rozumieniu ustawy o rachunkowości pomniejszone o przejęte długi funkcjonalnie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą zbywcy, o ile długi te nie zostały uwzględnione w cenie nabycia, o której mowa w art. 22g ust. 3.
Aktywami w myśl ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.) są natomiast kontrolowane przez jednostkę zasoby majątkowe o wiarygodnie określonej wartości, powstałe w wyniku przeszłych zdarzeń, które spowodują w przyszłości wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych (art. 3 pkt 12 ustawy o rachunkowości). Do aktywów zalicza się także m.in. środki pieniężne w kasie i na rachunkach bankowych, jako zasoby majątkowe kontrolowane przez podmiot gospodarczy, powstałe w wyniku przeszłych zdarzeń gospodarczych, a których wydatkowanie w ten, czy inny sposób przyczyni się do powstania korzyści ekonomicznych dla danego podmiotu. W konsekwencji uznać należy, iż środki pieniężne (zarówno gotówka jak i środki na rachunkach bankowych) stanowią składniki majątkowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Jeżeli więc w wyniku błędu doradcy podatkowego, po przeprowadzonej kontroli okazało się, że Wnioskodawca błędnie zastosował stawkę zwolnioną i w związku z czym zobowiązany był do zapłaty podatku wraz z odsetkami, to doznał szkody w składnikach majątku, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, gdyż musiał dodatkowo wydatkować środki pieniężne wypracowane i wykorzystywane w tej działalności. W konsekwencji otrzymane odszkodowanie, jako dotyczące składnika majątku związanego z prowadzona działalnością gospodarczą nie podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 lub pkt 4 powołanej ustawy.
Zatem, otrzymane odszkodowanie stanowi dla Wnioskodawcy przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę pisma co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. organ informuje, że zostało ono wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.