IBPBII/1/415-644/11/AŻ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 01 lipca 2011r. (data wpływu do tut. Biura – 05 lipca 2011r.), uzupełnionym w dniu 12 września 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych finansowania wydatków związanych z leczeniem i rehabilitacją zawodników - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 05 lipca 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych finansowania wydatków związanych z leczeniem i rehabilitacją zawodników.
Z uwagi na stwierdzone braki formalne wniosku, pismem z dnia 06 września 2011r. Znak: IBPBI/2/423-810/11/MS oraz IBPB II/1/415-644/11/AŻ wezwano wnioskodawcę do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniu 12 września 2011r. (opłata).
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:
Wnioskodawca jest stowarzyszeniem stanowiącym organizację sportową zajmującą się propagowaniem i organizowaniem sportu kwalifikowanego piłki ręcznej oraz rekreacji. Przedmiotem działalności wnioskodawcy jest m. in. działalność klubów sportowych. Celem wnioskodawcy jako stowarzyszenia, zgodnie z zapisami statutu, jest: rozwijanie działalności prowadzącej do utrzymania i podnoszenia sprawności fizycznej dzieci, młodzieży i dorosłych; krzewienie zamiłowania do systematycznego uprawiania sportu/rekreacji fizycznej; czynny udział w życiu społecznym swego regionu; planowanie i organizowanie pozalekcyjnego życia sportowego uczniów; uczestniczenie w imprezach sportowych organizowanych na obszarze działania samorządu terytorialnego i poza nim; organizowanie zajęć sportowych dla dorosłych i młodzieży, w tym uczniów, w celu wszechstronnego rozwoju ich sprawności fizycznej i umysłowej; organizowanie działalności sportowej z uwzględnieniem funkcji zdrowotnych. Wnioskodawca realizuje swoje cele m.in. poprzez organizowanie sekcji sportowych, w ramach których podejmuje współpracę z zawodnikami. Podstawą przedmiotowej współpracy jest umowa zlecenie (kontrakt zawodniczy o przynależności klubowej do klubu sportowego) zawarta pomiędzy wnioskodawcą jako zleceniodawcą oraz zawodnikiem jako zleceniobiorcą. Na skutek podpisania rzeczonej umowy, zleceniobiorca zobowiązuje się za wynagrodzeniem określonym w tejże umowie do gry w charakterze zawodnika sekcji piłki ręcznej. Podczas treningów, czy też rozgrywanych meczów, zawodnicy nabywają przeróżnych urazów i kontuzji, wymagających leczenia i rehabilitacji. Zabiegi leczniczo - rehabilitacyjne dokonywane są przez zewnętrzne podmioty wyspecjalizowane w tym zakresie (prywatne praktyki lekarskie, publiczne i niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej, itp.). Nabywcą usług świadczonych przez te podmioty jest wnioskodawca (klub sportowy). Faktury vat/rachunki wystawiane są bezpośrednio na rzecz wnioskodawcy. Wydatki związane z leczeniem, rehabilitacją są w całości finansowane przez wnioskodawcę.
W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:
Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, ponoszone przez wnioskodawcę wydatki z tytułu leczenia urazów i kontuzji doznanych przez zawodników sekcji piłki ręcznej oraz z tytułu rehabilitacji tychże zawodników, stanowią przychód zawodników podlegający opodatkowaniu...
Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, konieczne jest wprowadzenie do treści zawieranych z zawodnikami umów zlecenia zapisu, iż klub (wnioskodawca) zobowiązuje się finansować wydatki z tytułu leczenia urazów/kontuzji doznanych przez zawodników sekcji piłki ręcznej oraz z tytułu rehabilitacji tychże zawodników, aby wydatki te nie stanowiły podlegającego opodatkowaniu przychodu zawodnika...
Ad. 1
Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż ponoszone przez wnioskodawcę wydatki z tytułu leczenia urazów i kontuzji doznanych przez zawodników sekcji piłki ręcznej oraz z tytułu rehabilitacji tychże zawodników, nie stanowią przychodu zawodników podlegającego opodatkowaniu. Zawodnicy doznają urazów oraz kontuzji podczas treningów i rozgrywanych meczów, tj. w chwili, kiedy wypełniają obowiązki wynikające z umowy, jaka łączy zawodnika z wnioskodawcą. Obowiązkiem wnioskodawcy jako klubu jest więc pokrycie wszelkich kosztów związanych z ewentualnym leczeniem i rehabilitacją. Tym samym – w ocenie wnioskodawcy - wydatki poniesione przez wnioskodawcę nie mogą stanowić przychodu zawodników.
Ad. 2
Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż brak jest konieczności wprowadzenia do treści zawieranych z zawodnikami umów zlecenie zapisu, iż klub (wnioskodawca) zobowiązuje się finansować wydatki z tytułu leczenia urazów/kontuzji doznanych przez zawodników sekcji piłki ręcznej oraz z tytułu rehabilitacji tychże zawodników, aby wydatki te nie stanowiły podlegającego opodatkowaniu przychodu zawodnika. Zawodnicy doznają urazów oraz kontuzji podczas treningów i rozgrywanych meczów, tj. w chwili, kiedy wypełniają obowiązki wynikające z umowy, jaka łączy zawodnika z wnioskodawcą. Obowiązkiem wnioskodawcy jako klubu jest więc pokrycie wszelkich kosztów związanych z ewentualnym leczeniem i rehabilitacją. Tym samym uznanie, iż wydatki ponoszone przez klub z tytułu leczenia i rehabilitacji stanowią przychód zawodników, nie może zależeć od istnienia w treści umowy/kontraktu zapisu, iż klub (wnioskodawca) zobowiązuje się finansować wydatki z tytułu leczenia urazów i kontuzji doznanych przez zawodników sekcji piłki ręcznej oraz z tytułu rehabilitacji tychże zawodników.
Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:
Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w przedmiocie skutków podatkowych finansowania wydatków związanych z leczeniem i rehabilitacją zawodników. W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych wydano odrębne rozstrzygnięcie.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r., Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem wymienionych w art. 21. 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
W art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, do źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu zaliczona została działalność wykonywana osobiście.
W ramach tego źródła przychodów w art. 13 ustawodawca wyróżnił w pkt 8 - przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:
osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością
-z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.
Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Jednocześnie stosownie do art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.
Na podstawie art. 11 ust. 2a wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:
jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu,
jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
Świadczenia pieniężne ponoszone za inną osobę (np. zawodnika) należą do nieodpłatnych świadczeń. Ich pojęcia nie definiuje jednak ustawa o podatku dochodowym. Termin „świadczenie” pojawia się na gruncie ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) i zgodnie z art. 353 Kodeksu cywilnego oznacza przedmiot stosunku zobowiązaniowego, który wyraża się obowiązkiem określonego zachowania się przez podmiot zobowiązany. Dla celów podatkowych pojęcie „nieodpłatnego świadczenia” ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Przez nieodpłatne świadczenie należy natomiast rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Innymi słowy, pod pojęciem tym należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.
Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż wnioskodawca jest stowarzyszeniem, stanowiącym organizację sportową. Przedmiotem działalności wnioskodawcy jest m. in. działalność klubów sportowych. Wnioskodawca realizuje swoje cele m.in. poprzez organizowanie sekcji sportowych, w ramach których podejmuje współpracę z zawodnikami. Podstawą przedmiotowej współpracy jest umowa zlecenie (kontrakt zawodniczy o przynależności klubowej do klubu sportowego) zawarta pomiędzy wnioskodawcą jako zleceniodawcą oraz zawodnikiem jako zleceniobiorcą. Podczas treningów, czy też rozgrywanych meczów, zawodnicy nabywają przeróżnych urazów i kontuzji, wymagających leczenia i rehabilitacji. Zabiegi leczniczo - rehabilitacyjne dokonywane są przez zewnętrzne podmioty wyspecjalizowane w tym zakresie (prywatne praktyki lekarskie, publiczne i niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej, itp.). Nabywcą usług świadczonych przez te podmioty jest wnioskodawca (klub sportowy). Faktury VAT/rachunki wystawiane są bezpośrednio na rzecz wnioskodawcy. Wydatki związane z leczeniem, rehabilitacją są w całości finansowane przez wnioskodawcę.
W związku z powyższym, należy stwierdzić, iż jeżeli wnioskodawca pokrywa koszty leczenia i rehabilitacji zawodników, które to leczenie lub rehabilitacja jest wynikiem różnego rodzaju urazów i kontuzji doznanych przez zawodników podczas meczów i treningów to wartość tego typu wydatków, jako wartość nieodpłatnych świadczeń stanowi - stosownie do art. 13 pkt 8 w związku z art. 11 ust. 1 ustawy - przychód zawodnika podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zawodnicy uzyskują korzyść majątkową, albowiem nie muszą sami ponosić kosztów leczenia i rehabilitacji. Gdyby wnioskodawca nie finansował zawodnikom kosztów leczenia i rehabilitacji, to sami zawodnicy ponosiliby przedmiotowe wydatki, co niewątpliwie wiązałoby się z obciążeniem finansowym tychże osób. Jeżeli zatem zawodnicy nie muszą ponosić kosztów leczenia i rehabilitacji, gdyż to klub podjął się finansowania tych wydatków, tym samym uzyskują oni - kosztem innego podmiotu - korzyść majątkową.
Argumentacja wnioskodawcy, iż pokrycie wszelkich kosztów związanych z leczeniem i rehabilitacją zawodników jest obowiązkiem pracodawcy, gdyż zawodnicy doznają urazów oraz kontuzji podczas treningów i rozgrywanych meczów, tj. w chwili, kiedy wypełniają obowiązki wynikające z umowy i z tego powodu wydatki poniesione przez wnioskodawcę nie mogą stanowić przychodu zawodników jest błędna. Jak bowiem wyżej podkreślono tego rodzaju świadczenia ponoszone przez jeden podmiot na rzecz innego podmiotu (osoby) stanowią tzw. nieodpłatne świadczenie, którego wartość jest przychodem i podlega opodatkowaniu. W treści wniosku nie wskazano, iżby na gruncie prawa polskiego istniały uregulowania normatywne, które nakładałyby na kluby sportowe (stowarzyszenia) obowiązek pokrywania kosztów leczenia i rehabilitacji zawodników. Zobowiązanie wnioskodawcy do pokrywania takich wydatków jest zatem jego autonomiczną decyzją, w której decyduje się na ponoszenie - kosztem swojego majątku - tego typu wydatków. Samo zatem zawarcie w treści umowy zlecenia zapisu, iż klub zobowiązuje się finansować wydatki z tytułu leczenia urazów/kontuzji doznanych przez zawodników bądź brak takiego zapisu nie wpływa na zmianę kwalifikacji tego świadczenia do przychodu zawodnika, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Reasumując wartości wydatków związanych z leczeniem i rehabilitacją stanowi przychód zawodnika podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.