ITPB2/415-973/12/IB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 22 października 2012 r. (data wpływu 26 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 26 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości.
Wezwaniem z dnia 11 stycznia 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy zwrócił się o podpisanie wniosku.
Pismem z dnia 11 stycznia 2013 r. (data wpływu 17 stycznia 2013 r.) uzupełniono wniosek w ww. zakresie.
W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
W dniu 3 maja 2003 r. zmarła matka Wnioskodawczyni, po której odziedziczyła spadek wraz z trzema siostrami, każda w udziale wynoszącym 3/16 części. Natomiast po ojcu zmarłym w dniu 15 czerwca 2007 r., nabyły spadek po 1/4 części każda. Powyższe zostało potwierdzone postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 31 sierpnia 2007 r.
W dniu 15 września 2010 r. przed Sądem Rejonowym została zawarta ugoda dotycząca działu spadku i zniesienia współwłasności, w wyniku której Wnioskodawczyni wraz z siostrą stała się współwłaścicielem działki nr 25/1 o powierzchni 0,054 ha zabudowanej budynkiem mieszkalnym, natomiast na współwłasność dwóch pozostałych sióstr została przyznana działka nr 25/2 o powierzchni 0,1086 ha również zabudowana budynkiem mieszkalnym. Działka nr 25/3 o powierzchni 0,0092 ha, stanowiąca drogę dojazdową do działki nr 25/2 została przyznana na współwłasność wszystkim czterem siostrom. W związku z tym, że droga dojazdowa została wytyczona z działki nr 25/1, Wnioskodawczyni tytułem spłaty udziału od dwóch sióstr otrzymała po 10.000 zł.
W skład majątku spadkowego, będącego przedmiotem działu spadku i zniesienia współwłasności wchodziły wyłącznie ww. nieruchomości. Wartość składników majątku, jaki Wnioskodawczyni uzyskała w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności, mieściła się w udziale przysługującym Jej przed dokonaniem tych czynności, otrzymała nawet mniej.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy w przypadku sprzedaży nieruchomości w 2013 r. powstanie obowiązek zapłaty podatku dochodowego...
Zdaniem Wnioskodawczyni uzyskany ze sprzedaży w 2013 r. dochód nie będzie podlegał opodatkowaniu, gdyż prawa spadkowe postanowieniem Sądu Rejonowego nabyła w dniu 31 sierpnia 2007 r., a sprzedaż nastąpi po upływie 5 lat od jego nabycia. Natomiast ugoda wraz z działem spadku w 2010 r., nie wniosła innych korzyści majątkowych ponad już nabyty w spadku w 2007 r.
Ponadto Wnioskodawczyni jest zameldowana w budynku mieszkalnym, który znajduje się na działce nr 25/1.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
prawa wieczystego użytkowania gruntów,
innych rzeczy,
jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
Stosownie do art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub notarialne poświadczenie dziedziczenia potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Istotnym zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku czyli śmierci spadkodawcy.
W myśl art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.
W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom, przechodzą na nich, ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.
Celem natomiast postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności. Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego współwłasność polega na tym, iż własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom.
Natomiast w myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.
Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności, podziału majątku wspólnego czy działu spadku, jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:
podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku dokonanego podziału mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku wspólnym.
Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że w dniu 3 maja 2003 r. zmarła matka Wnioskodawczyni, po której odziedziczyła spadek wraz z trzema siostrami, każda w udziale wynoszącym 3/16 części. Natomiast po ojcu zmarłym w dniu 15 czerwca 2007 r., nabyły spadek po 1/4 części każda. Powyższe zostało potwierdzone postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 31 sierpnia 2007 r.
W dniu 15 września 2010 r. przed Sądem Rejonowym została zawarta ugoda dotycząca działu spadku i zniesienia współwłasności, w wyniku której Wnioskodawczyni wraz z siostrą stała się współwłaścicielem działki nr 25/1 o powierzchni 0,054 ha zabudowanej budynkiem mieszkalnym, natomiast na współwłasność dwóch pozostałych sióstr została przyznana działka nr 25/2 o powierzchni 0,1086 ha również zabudowana budynkiem mieszkalnym. Działka nr 25/3 o powierzchni 0,0092 ha, stanowiąca drogę dojazdową do działki nr 25/2 została przyznana na współwłasność wszystkim czterem siostrom. W związku z tym, że droga dojazdowa została wytyczona z działki nr 25/1, Wnioskodawczyni tytułem spłaty udziału od dwóch sióstr otrzymała po 10.000 zł.
W skład majątku spadkowego, będącego przedmiotem działu spadku i zniesienia współwłasności wchodziły wyłącznie ww. nieruchomości. Wartość składników majątku, jaki Wnioskodawczyni uzyskała w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności, mieściła się w udziale przysługującym Jej przed dokonaniem tych czynności, otrzymała nawet mniej.
W związku z powyższym uznać należy, że Wnioskodawczyni nabyła udział w nieruchomości odpowiednio w 2003 r. w drodze spadku po zmarłej matce oraz w 2007 r. w drodze spadku po zmarłym ojcu. W świetle przedstawionych we wniosku okoliczności dokonany dział spadku i zniesienie współwłasności nie skutkowały bowiem nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem bieg terminu pięcioletniego, określonego w tym przepisie winien być liczony stosownie do nabycia części udziału, tj. od końca 2003 r. oraz 2007 r.
Reasumując, sprzedaż w 2013 r. ww. udziału w nieruchomości, nie będzie stanowiła źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do sprzedaży przedmiotowego udziału dojdzie bowiem po upływie 5 lat, liczonych od końca roku, w którym nastąpiło jego nabycie. Z tego też względu uzyskany przychód nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.