ILPB3/423-986/11-2/GC

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wspólnoty Mieszkaniowej, przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2010 r. (data wpływu 24 grudnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia przychodów i kosztów, z tytułu wynajmu lokalu mieszkalnego osobie trzeciej, do gospodarki zasobami mieszkaniowymi – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 24 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 14 marca 2011 r. (data wpływu 21.03.2011 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia przychodów i kosztów, z tytułu wynajmu lokalu mieszkalnego osobie trzeciej, do gospodarki zasobami mieszkaniowymi.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca jest podmiotem nieposiadającym osobowości prawnej, utworzonym z mocy ustawy o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.). Wspólnota jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.
Wspólnotę Mieszkaniową tworzą właściciele wyłącznie lokali mieszkalnych. Według klasyfikacji budowlanej nieruchomość jest budynkiem mieszkalnym.
Przychodami Wnioskodawcy są w głównej mierze zaliczki pobierane od właścicieli lokali z tytułu:
utrzymania nieruchomości wspólnej,
dostawy mediów do lokali (centr. ogrzewanie, zimna i ciepła woda, odprowadzanie ścieków),
wywozu nieczystości stałych.
Z tych samych – wyżej wymienionych tytułów – Wspólnota ponosi koszty.
Dodatkowym, comiesięcznym przychodem Wnioskodawcy jest przychód z najmu pralni i suszarni, mieszczących się w budynku, zaadaptowanych w 1996 r. na cele mieszkalne.
Koszty prac adaptacyjnych poniósł przyszły najemca.
Powstały w wyniku adaptacji suszarni i pralni lokal mieszkalny jest użytkowany przez najemcę zgodnie z jego przeznaczeniem. Dochód z tytułu najmu zasila fundusz remontowy i jest przeznaczany na prace remontowe części wspólnej nieruchomości.
Uznając, iż przychody i koszty związane z najmem pralni i suszarni nie mieszczą się w pojęciu gospodarki zasobem mieszkaniowym - Wnioskodawca zalicza dochód z tego tytułu do innej działalności, niż gospodarka zasobem mieszkaniowym i od roku 2007 opodatkowuje przedmiotowy dochód podatkiem dochodowym od osób prawnych.
Z uzupełnienia wniosku wynika, iż najemca lokalu mieszkalnego wyodrębnionego z części wspólnej nieruchomości nie jest członkiem Wspólnoty Mieszkaniowej. Wspólnotę z użytkownikiem tego lokalu wiąże umowa najmu.
Nadmieniono również, iż z uwagi na brak interpretacji w przedmiocie opodatkowania dochodu z najmu lokalu mieszkalnego wyodrębnionego z części wspólnej nieruchomości, Wspólnota Mieszkaniowa rozliczając podatek dochodowy od osób prawnych za rok 2010 uwzględniła, w podstawie opodatkowania dochód z najmu przedmiotowego lokalu.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy przychody i koszty, związane z najmem zaadaptowanych na cele mieszkalne suszarni i pralni, można zakwalifikować do gospodarki zasobem mieszkaniowym i tym samym skorzystać – na mocy art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – ze zwolnienia od podatku, pod warunkiem wydatkowania dochodu na cele mieszkaniowe...
Zdaniem Wnioskodawcy, pomieszczenia suszarni i pralni nie mieszczą się w definicji zasobu mieszkaniowego. W konsekwencji – przychody i koszty, dotyczące najmu suszarni i pralni nie stanowią gospodarki zasobem mieszkaniowym, a dochód z tego tytułu nie podlega zwolnieniu przewidzianemu w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.
Zakres i kompetencja działania wspólnoty mieszkaniowej zostały ściśle określone w ustawie z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.).
Zgodnie z art. 6 tej ustawy, ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana. Nie posiada jednak osobowości prawnej. Wspólnotę mieszkaniową tworzą zarówno właściciele odrębnych lokali mieszkalnych, jak i właściciele odrębnych lokali użytkowych.
Każdy członek wspólnoty mieszkaniowej jest właścicielem lokalu oraz udziału w nieruchomości wspólnej. Udział w nieruchomości wspólnej jest prawem związanym z własnością lokalu.
W myśl art. 3 ustawy o własności lokali, grunt oraz wszelkie części budynku i inne urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali lub dotychczasowego właściciela nieruchomości ze względu na należące do niego niewyodrębnione lokale (nieruchomość wspólna), stanowią ich współwłasność w częściach ułamkowych odpowiadających stosunkowi powierzchni użytkowej lokalu do powierzchni użytkowej budynku. Współwłasność nieruchomości wspólnej jest przymusowa.
Zgodnie z art. 13 ust. 1 ww. ustawy, właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu (…).
Zasadniczym źródłem przychodów wspólnoty mieszkaniowej, zgodnie z art. 15 powyższej ustawy, są zaliczki wnoszone przez jej członków w formie bieżących opłat na pokrycie kosztów zarządu.
Wspólnoty mieszkaniowe jako jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych.
Zgodnie z art. 12 ust. 1 powyższej ustawy, przychodami (…) są w szczególności otrzymane pieniądze i wartości pieniężne (pkt 1), jak również inne, nie wymienione szczegółowo w ustawie zdarzenia, których skutkiem jest przyrost majątku podatnika. Bez znaczenia jest źródło pochodzenia tych środków, tzn. czy zostały one wypracowane wskutek prowadzenia działalności gospodarczej, uzyskane jako pożytki zrealizowane przez wspólnotę z nieruchomości wspólnej, czy też otrzymane w inny przewidziany tą ustawą sposób.
Powyższe oznacza, że wszystkie środki pieniężne jakie wpływają na konto Wspólnoty Mieszkaniowej, bez względu na źródło ich pochodzenia, stanowią w rozumieniu ustawy podatkowej przychód.
Natomiast wszelkie koszty ponoszone przez Wspólnotę, mające związek z uzyskanym przychodem, są kosztami uzyskania przychodów w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Dochodem Wspólnoty, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym, która – w myśl art. 7 ust. 1 ustawy – stanowi przedmiot opodatkowania podatkiem dochodowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.
W myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej, uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi – w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.
Jak wynika z treści tego przepisu, aby dochód podmiotów, o których w nim mowa, korzystał ze zwolnienia przedmiotowego muszą być spełnione łącznie dwa warunki, a mianowicie:
dochody muszą być uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi;
dochody te muszą być przeznaczone na utrzymanie tych zasobów mieszkaniowych.
Powyższe oznacza, iż nie podlegają zwolnieniu dochody inne, niż uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, niezależnie od ich przeznaczenia oraz dochody z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, w części nie przeznaczonej na utrzymanie tych zasobów.
Aby dokonać prawidłowej wykładni powyższego przepisu, należy odwołać się do definicji gospodarki zasobami mieszkaniowymi i zasobów mieszkaniowych.
W języku potocznym, pojęcie „gospodarka” oznacza dysponowanie i zarządzanie czymś. „Zasób” zaś to m.in. pewna nagromadzona ilość czegoś. Natomiast pojecie „mieszkanie” jest równoznaczne w swojej treści z pomieszczeniem, w którym się mieszka (vide: Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, http://sjp.pwn.pl). Tak więc przymiotnik „mieszkaniowy”, „mieszkaniowych” określa rzeczy związane z mieszkaniem.
Zatem przez pojęcie „zasoby mieszkaniowe” należy rozumieć:
budynki mieszkalne wraz z wyposażeniem technicznym oraz przynależnymi do nich pomieszczeniami, w szczególności: dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wbudowane, klatki schodowe, strychy, piwnice, komórki, garaże,
pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj.: budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej, kotłownie i hydrofornie wolnostojące, osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno – remontowe,
urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się ww. budynki: zbiorniki – doły gnilne, szamba, rurociągi i przewody sieci wodociągowo – kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej, sieci elektroenergetyczne i telefoniczne, budowle inżynieryjne (studnie itp.), budowle komunikacyjne (np. drogi osiedlowe, ulice, chodniki), inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych (np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia).
W konsekwencji, z interpretacji językowej pojęcia „gospodarka zasobami mieszkaniowymi” wynika, że gospodarka ta obejmuje dysponowanie i zarządzanie zgromadzonymi rzeczami związanymi z zamieszkiwaniem.
Na gospodarkę zasobami mieszkaniowymi, prowadzoną przez podatników, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 ww. ustawy, składają się wpływy z opłat (zaliczek) pobieranych od właścicieli oraz pokrywane z nich koszty. Uwzględniając charakter opłat (zaliczek) oraz pokrywanych z nich kosztów uzasadnione jest rozumienie pojęcia „zasoby mieszkaniowe” nie tylko jako lokale mieszkalne, ale również pozostałe pomieszczenia i urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego, lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców, jak również ułatwiające im dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające jego sprawne funkcjonowanie oraz administrowanie.
I tak, związane z wyżej wymienionymi budowlami (pomieszczeniami), obiektami i urządzeniami opłaty (zaliczki) oraz sfinansowane z nich koszty, stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz art. 15 ust. 1, z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).
Ze zwolnienia nie będą więc korzystały dochody wspólnot mieszkaniowych otrzymane z innych źródeł niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, nawet jeśli zostaną przeznaczone na utrzymanie tych zasobów, gdyż nie będzie spełniony jeden z kumulatywnych warunków wskazanych w cytowanym art. 17 ust. 1 pkt 44 ww. ustawy.
Tak więc, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają dochody uzyskane z:
gospodarki zasobami mieszkaniowymi, które nie zostały przeznaczone na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych oraz
innej działalności niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, nawet wówczas, gdy zostaną przeznaczone na utrzymanie tych zasobów mieszkaniowych.
Z treści wniosku wynika, że Wspólnotę Mieszkaniową tworzą właściciele wyłącznie lokali mieszkalnych, znajdujących się w budynku mieszkalnym.
Przychodami Wnioskodawcy są w głównej mierze zaliczki pobierane od właścicieli lokali z tytułu:
utrzymania nieruchomości wspólnej,
dostawy mediów do lokali (centr. ogrzewanie, zimna i ciepła woda, odprowadzenie ścieków),
wywozu nieczystości stałych.
Z ww. tytułów – Wspólnota ponosi koszty.
Dodatkowym, comiesięcznym przychodem Wnioskodawcy jest przychód z najmu pralni i suszarni, mieszczących się w budynku, zaadaptowanych w 1996 r. na cele mieszkalne.
Najemca lokalu mieszkalnego, wyodrębnionego z części wspólnej nieruchomości, nie jest członkiem Wspólnoty.
Dochód z tytułu najmu zasila fundusz remontowy i jest przeznaczany na prace remontowe części wspólnej nieruchomości.
Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzić należy, że w przypadku, gdy najemcą jest osoba trzecia, tj. taka, która nie wchodzi w skład Wspólnoty, nie jest właścicielem lokalu mieszkalnego we Wspólnocie, przychody i koszty z tego tytułu nie mieszczą się w pojęciu gospodarki zasobami mieszkaniowymi. W efekcie czego dochód z tytułu najmu lokalu mieszkalnego, osobie nie będącej członkiem wspólnoty, nie będzie zwolniony na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ nie został spełniony jeden z warunków niezbędnych do zwolnienia, tj. źródło pochodzenia dochodów – nie pochodzą one z gospodarki zasobami mieszkaniowymi tylko z pozostałej działalności Wspólnoty. W przedmiotowej sprawie nie ma znaczenia przeznaczenie dochodu z powyższego tytułu na prace remontowe części wspólnej nieruchomości.
Należy także zwrócić uwagę na fakt, że norma wynikająca z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi formę ulg podatkowych, które naruszają zasadę równości oraz powszechności opodatkowania i tym samym powinna być interpretowana w sposób niezwykle precyzyjny i ścisły. Niedopuszczalne jest stosowanie wykładni rozszerzającej.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.