ILPB4/423-21/11-4/ŁM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 10 stycznia 2011 r. (data wpływu 13.01.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wysokości obniżenia stawek amortyzacyjnych - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 13 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:
momentu dokonania obniżenia stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji,
możliwości dokonania obniżenia stawek amortyzacyjnych jedynie dla wybranych środków trwałych,
wysokości obniżenia stawek amortyzacyjnych,
momentu dokonania dalszego obniżenia stawek amortyzacyjnych lub ich podwyższenia.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.
Spółka jest osobą prawną, polskim rezydentem podatkowym, posiadającym nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie budowania i zarządzania portfelem nieruchomości na wynajem. W ramach posiadanego portfela, Spółka prowadzi także krótkoterminowe projekty deweloperskie.
Spółka planuje obniżyć / podwyższyć wysokość stawek amortyzacyjnych dla niektórych / wybranych środków trwałych działając w oparciu o przepis art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wątpliwości Spółki dotyczą:
momentu, od którego Spółka może dokonać obniżenia stawek amortyzacyjnych dla nowo nabytych środków trwałych, jakie mają być wprowadzone do rejestru środków trwałych prowadzonego przez Spółkę;
kwestii obniżenia od nowego roku podatkowego (lub w momencie pierwszego wprowadzenia do ewidencji) stawek amortyzacyjnych jedynie dla wybranych / pojedynczych środków trwałych należących do danej grupy bądź rodzaju;
ustalenia granicy maksymalnego obniżenia stawek amortyzacyjnych;
planowanej w kolejnych latach podatkowych modyfikacji obniżonych, w powyższy sposób, stawek amortyzacyjnych poprzez ich podwyższanie lub obniżanie - jednakże w żadnym przypadku nie dojdzie w wyniku modyfikacji takich stawek do zmiany stawki na stawkę wyższą niż stawka przewidziana w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych w Wykazie stawek amortyzacyjnych (dalej: „Wykaz”).
W związku z powyższym zadano następujące pytania.
Czy Spółka może dokonać obniżenia stawek amortyzacyjnych, o którym mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dla środków trwałych wprowadzanych do rejestru środków trwałych począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji...
Czy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego (lub w momencie pierwszego wprowadzenia do ewidencji) Spółka może dokonać obniżania stawek amortyzacyjnych, o którym mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jedynie w odniesieniu do wybranych / pojedynczych środków trwałych zaklasyfikowanych do danej grupy czy rodzaju, amortyzując pozostałe środki trwałe należące do tej samej grupy czy rodzaju przy użyciu stawek amortyzacyjnych dotychczas stosowanych...
Czy obniżenie stawek amortyzacyjnych, o którym mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, może zostać dokonane do dowolnej wysokości (np. nawet do stawki w wysokości 0,1% rocznie)...
Czy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego Spółka może dokonać dowolnego obniżenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych lub podwyższenia jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z Wykazu...
Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie trzecie. Jednocześnie wniosek Spółki w zakresie pozostałych pytań został rozpatrzony odrębnymi interpretacjami w dniu 13 kwietnia 2011 r. nr ILPB4/423-21/11-2/ŁM, nr ILPB4/423-21/11-3/ŁM oraz nr ILPB4/423-21/11-5/ŁM.
Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego.
W opinii Spółki, przepis ten wyraża generalną zasadę zezwalającą podatnikom na obniżanie stawek amortyzacyjnych stosowanych w odniesieniu do środków trwałych. Jednocześnie ustawodawca nie przewiduje w tym zakresie żadnych dodatkowych obostrzeń, w szczególności nie wskazuje w jakichkolwiek regulacjach obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych minimalnego poziomu stawek amortyzacyjnych, które mogłyby być zastosowane przez podatnika w przypadku ich obniżenia. W konsekwencji, brak jest jakiegokolwiek limitu, do którego podatnik może obniżyć wysokość stawek amortyzacyjnych, co pozwala na dowolne ustalenie ich poziomu.
Mając na uwadze powyższe, Spółka stoi na stanowisku, iż obniżenie stawek amortyzacyjnych, o którym mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, może zostać dokonane do dowolnej wysokości (np. nawet do stawki w wysokości 0,1% rocznie).
Powyższe stanowisko Spółki podzielają także organy podatkowe w wydanych interpretacjach indywidualnych, i tak tytułem przykładu:
w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 października 2010 r. nr IPPB5/423-515/10-2/JC, organ odstępując od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska wnioskodawcy podzielił stanowisko spółki, która wskazała, że: „(…) Spółka może obniżyć - stosownie do art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stawki amortyzacyjne dla środków trwałych wykorzystywanych w działalności gospodarczej. Prawem Spółki jest także podwyższenie wcześniej obniżonej stawki amortyzacyjnej dla poszczególnych środków trwałych do poziomu stawek wykazanych w wykazie rocznych sławek amortyzacyjnych. Obniżenie a następnie podwyższenie wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych nastąpić może od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego”;
w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 13 września 2010 r. nr ILPB4/423-13/10-2/ŁM potwierdzono, że: „Dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji zmiana stawki amortyzacyjnej, czyli jej obniżenie, może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Natomiast możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej, a także zwiększenia uprzednio obniżonej, która odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji, powinna nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego”;
w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 13 września 2010 r. nr ILPB4/423-13/10-3/ŁM stwierdzono, iż: „Możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. W kolejnych latach podatkowych podatnik ma prawo do podwyższenia uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej, jednakże tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych. (…) Prawem Spółki jest także podwyższanie wcześniej obniżonej stawki amortyzacyjnej dla poszczególnych środków trwałych do dowolnego poziomu, jednak nie wyższego niż wynikający z wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych”;
w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 10 sierpnia 2010 r. nr ILPB3/423-433/10-2/KS organ wskazał, że: „(…) zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka ma prawo, na wyżej wskazanych zasadach obniżyć stawki amortyzacyjne do dowolnego poziomu, np. do 0,1%, bez konieczności uzasadnienia przyjętej wielkości stawki amortyzacyjnej. Ponadto, obniżone uprzednio stawki amortyzacyjne, Spółka może podwyższyć do wysokości przewidzianej w Wykazie stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”;
w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 1 lipca 2010 r. nr IBPBI/2/423-841/10/AP, organ stanął na stanowisku, że: „Możliwość obniżania lub podwyższania uprzednio obniżonych stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności, taką decyzję podejmuje podatnik. Wysokość obniżenia / podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika, jednakże tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych”;
w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 1 lipca 2010 r. nr IBPBI/2/423-840/10/AP, organ podkreślił że: „Stosownie do art. 16i ust. 5 ww. ustawy, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Podatnik może zatem dokonać zmiany stawki począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma w tej sytuacji możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym tylko zastrzeżeniem, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych”;
w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 maja 2010 r. nr IPPB5/423-161/10-2/AM, organ odstępując od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska wnioskodawcy, podzielił stanowisko spółki, która uznała, że: „(…) możliwe jest obniżenie podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych do dowolnej, uznanej przez Spółkę, wysokości (nawet do 0%). (…) W ocenie Spółki ma ona prawo do podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych do dowolnego poziomu, nie wyższego jednak niż wynikający z Wykazu. (…) zwiększenie stawki może być dokonane wraz z rozpoczęciem nowego roku podatkowego, dowolnie wybranego przez Spółkę. (…) Zmiana stawki amortyzacyjnej dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji (tj. obniżenie stawki) może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego”;
w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 6 maja 2010 r. nr IBPBI/2/423-158/10/MS czytamy, że: „Spółka - stosownie do art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - może obniżyć stawki amortyzacyjne dla środków trwałych wykorzystywanych w działalności gospodarczej, przy czym wysokość obniżenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika. Prawem Spółki jest także podwyższenie wcześniej obniżonej stawki amortyzacyjnej dla poszczególnych środków trwałych, przy czym maksymalny pułap podwyższenia stanowi poziom stawek wynikających z wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych”;
w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 lutego 2010 r. nr IBPBI/2/423-247/10/PC, organ podatkowy stwierdził, iż: „Wnioskodawca może obniżyć dla poszczególnych środków trwałych stawkę amortyzacyjną wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Oznacza to, że Spółka mając kilka środków trwałych tego samego rodzaju może stosować obniżoną stawkę, przykładowo, jedynie w stosunku do jednego z tych środków, pozostałe zaś amortyzować według stawek amortyzacyjnych dotychczas stosowanych”.
Podobne stanowiska do powyższych zostały także zawarte w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 lutego 2010 r. nr IBPBI/2/423-247/10/PC, w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 lutego 2010 r. nr IBPBI/2/423-248/10/PC, w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 lutego 2010 r. nr IBPBI/2/423-1413/09/PC, w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 5 stycznia 2010 r. nr ITPB3/423-595/09/MK oraz interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 5 stycznia 2010 r. nr lTPB3/423-593/09/MK.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.
Stosownie do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.
Jak stanowi art. 16a ust. 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
maszyny, urządzenia i środki transportu,
inne przedmioty
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Treść powyższego przepisu oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obciążania kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.
Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 tej ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 oraz w art. 16b. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h - 16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h - 16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.
Stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i – 16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.
Dodatkowo zauważyć należy, iż zgodnie z art. 16h ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego.
W myśl art. 16i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j - 16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.
Stosownie natomiast do art. 16i ust. 5 ww. ustawy, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.
Zatem, powołany w zdaniu pierwszym przepis nie zabrania obniżenia stawki amortyzacyjnej danego środka trwałego nawet kilka razy. Podatnik może zatem dokonać zmiany stawki, tj. jej zmniejszenia bądź zwiększenia uprzednio obniżonej począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Ma w tej sytuacji możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym tylko zastrzeżeniem, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.
Zmiana stawek amortyzacyjnych przewidziana w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pomimo że nie została ograniczona przez ustawodawcę żadnym limitem, powinna być dokonywana z uwzględnieniem pozostałych przepisów ustawy. Z powyższego wynika zatem, że możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. Ponadto, wysokość obniżenia lub podwyższenia dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika. Może on, na podstawie art. 16i ust. 5 ww. ustawy, obniżyć, bądź podwyższyć dla poszczególnych środków trwałych stawkę amortyzacyjną wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych, począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego, jednak zmiana wysokości stawki winna zapewnić realizację zasady współmierności przychodów i odpowiadających im kosztów uzyskania przychodów unormowanej w art. 7 ww. ustawy.
Należy przy tym pamiętać, iż wysokość zmienionej stawki amortyzacyjnej winna być ustalona z uwzględnieniem okresu efektywnej użyteczności gospodarczej danego środka trwałego oraz zasad prowadzonej polityki podatkowej.
Zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno w odniesieniu do środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji. Dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji zmiana stawki amortyzacyjnej może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Natomiast możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej, a także zwiększenia uprzednio obniżonej odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji i powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.
Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka planuje dokonanie obniżenia / podwyższenia stawek amortyzacyjnych dla niektórych / wybranych środków trwałych. Jednocześnie wątpliwości Spółki dotyczą ustalenia granicy maksymalnego obniżenia stawek amortyzacyjnych.
Reasumując, stosownie do art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka może obniżyć stawki amortyzacyjne dla wybranych środków trwałych, przy czym wysokość obniżenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii Spółki (również do wysokości 0,1% rocznie).
Ponadto należy zauważyć, że powołane przez Spółkę interpretacje indywidualne są rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.
Interpretacja dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.