II-2/4218-0011/07/Int.

Pytanie podatnika:

Czy dzień, o którym mowa w art. 15 ust 4e ustawy Ordynacja podatkowa, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych, to dzień w którym otrzymana faktura została wpisana do ksiąg rachunkowych, czy dzień który w księgach rachunkowych widnieje jako dzień zaliczenia tej faktury do kosztów?

Pismem z dnia 16.02.2007r. – Spółka wystąpiła do Naczelnika Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi o udzielenie interpretacji w trybie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.).

Przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka kupuje za granicą produkty wykorzystywane w procesie produkcji wyrobów gotowych. Faktury wystawione są w walutach obcych a Spółka jest zobowiązana do przeliczenia wartości wynikających z faktur w walutach obcych na walutę polską oraz do rozliczenia różnic kursowych.

W związku z powyższym Spółka podając przykład, iż: „W dniu 1 lutego 2007r. wpływa do Spółki faktura zakupu towarów wystawiona przez kontrahenta zagranicznego w dniu 25 stycznia 2007r. Spółka zaksięgowała tę fakturę w dniu 2 lutego 2007r. W dniu 6 lutego 2007r. Spółka dokonała zapłaty za przedmiotową fakturę. Faktura dotyczy zakupów, które rachunkowo stanowią koszt stycznia 2007r.” - zwróciła się z zapytaniem: czy „dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych”, o którym mowa w art. 15 ust 4e ustawy Ordynacja podatkowa – to dzień:

w którym otrzymana faktura została wpisana do ksiąg rachunkowych,

czy który w księgach rachunkowych widnieje jako dzień zaliczenia tej faktury do kosztów.

Zdaniem wnioskodawcy językowa wykładnia art. 15 ust. 4e w związku z art. 15 ust. 1 ustawy wskazuje, że począwszy od dnia 1 stycznia 2007r. prawidłowe jest, by faktura zakupowa wystawiona w dniu 25 stycznia, która wpłynęła do Spółki 1 lutego 2007r. i fizycznie wprowadzona została do ksiąg rachunkowych w dniu 2 lutego 2007r. – została przeliczona na złote według kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu, czyli z dnia 1 lutego 2007r., o ile nie zajdą inne okoliczności wskazane w art. 15 ust. 4e, to jest o ile::

kosztu nie ujęto wcześniej na podstawie innego dokumentu niż faktura,

gdyby miała miejsce sytuacja ujętych jako koszty biernych rozliczeń międzyokresowych.

Postanowieniem z dnia 25.05.2007r. Nr ŁUS-II-2-423/42/07/JB Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe.Powołując się na art. art. 9b ust. 1 i 2, 15a ust. 2, ust. 3, ust. 6 i ust. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) stwierdził, iż przy przeliczeniu kosztu wyrażonego w walucie obcej w przykładzie przedstawionym we wniosku, należy zastosować jednolity kurs średni Narodowego Banku Polskiego z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury, czyli z dnia 24 stycznia 2007r. Zdaniem organu I instancji, przepis art. 15 ust. 4e w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie ma zastosowania w sprawie objętej zapytaniem.

Pismem z dnia 31.05.2007r. Spółka wniosła zażalenie na w/w postanowienie zarzucając mu:

błędną wykładnię art. 15a ust. 7 w związku z ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych,

błąd subsumcji polegający na zastosowaniu do rozstrzygnięcia kwestii objętej wnioskiem z 16 lutego 2007r. - w części dotyczącej przeliczenia na złote wartości z faktury zakupowej wystawionej w walucie obcej - przepisów dotyczących rozliczania różnic kursowych,

bezpodstawne uznanie, że art. 15 ust. 4e ustawy nie ma w tym zakresie zastosowania

i wnosząc o zmianę zaskarżonego postanowienia.

Zdaniem Jednostki stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16.02.2007r. jest prawidłowe.

Postanawiając jak w sentencji Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi zważył, co następuje :

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) (w brzmieniu nadanym art. 1 pkt 9 lit. a) ustawy z dnia 16.11.2006r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – Dz. U. z 2006r. Nr 217, poz. 1590), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Z powyższego wynika zatem, że do przeliczenia kosztów wyrażonych w walutach obcych, począwszy od dnia 01.01.2007r. podatnik winien zastosować średni kurs ogłoszony przez NBP, obowiązujący w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym dzień poniesienia kosztu, a nie jak dotychczas – średni kurs NBP obowiązujący w dniu poniesienia kosztu.

Ponadto, na mocy art. 1 pkt 9 lit. e) ustawy zmieniającej, do art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - dodano m. in. ust. 4e, w którym ustawodawca zawarł definicję „daty poniesienia kosztu” dla celów podatkowych. Zgodnie z w/w art. 15 ust. 4e (w brzmieniu obowiązującym od 01.01.2007r.) za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Z cytowanych powyżej przepisów, obowiązujących od 01.01.2007r., jednoznacznie zatem wynika, że koszty wyrażone w walutach obcych – wynikające z otrzymanej faktury (rachunku) lub innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku) - podatnik podatku dochodowego od osób prawnych winien przeliczać przy zastosowaniu średniego kursu NBP obowiązującego w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym dzień poniesienia kosztu, a więc dzień jego ujęcia w księgach rachunkowych. Jednocześnie żaden z cytowanych przepisów nie wskazuje, iż podatnik do przeliczenia kosztów winien brać pod uwagę średni kurs NBP obowiązujący w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym dzień wystawienia faktury przez kontrahenta. Przepis bowiem art. 15a ust. 7 ww. ustawy nie ustanawia odmiennego momentu poniesienia kosztu, lecz wskazuje jedynie na wartość kosztu, która ma wynikać z otrzymanej faktury, ujętej zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Konkludując:

Mając na względzie przedstawiony przez Wnioskującą stan faktyczny oraz przytoczone powyżej przepisy prawa - z których wynika, że za dzień poniesienia kosztu należy uznać dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) lub też dzień na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji ujęcia w kosztach uzyskania przychodów rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów - tutejszy organ podatkowy wskazuje, iż stanowisko Spółki zaprezentowane zarówno we wniosku z dnia 16.02.2007r. jak i w zażaleniu z dnia 31.05.2007r. - należy uznać za prawidłowe.

Skoro Wnioskująca dokonuje księgowania faktury (z dnia 25.01.2007r.) dotyczącej kosztu - w dniu 02.02.2007r., właściwym kursem do przeliczenia na złote polskie kosztu poniesionego w walucie obcej będzie kurs NBP z dnia 01.02.2007r., czyli z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia tego kosztu, tj. zaksięgowania (ujęcia w księgach rachunkowych).

Ponadto nadmienia się, iż stosownie do art. 14b § 1 w/w ustawy Ordynacja podatkowa - interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1, nie jest wiążąca dla podatnika.