IPTPB3/423-155/13-2/KJ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (...), przedstawione we wniosku z dnia 19 kwietnia 2013 r. (data wpływu 24 kwietnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• alokacji łącznej wartości początkowej na poszczególne środki trwałe (pytanie nr 1) - jest prawidłowe

• momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nabytych składników majątku o wartości poniżej 3.500 zł (pytanie nr 2) - jest prawidłowe

• momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nabytych składników majątku zaewidencjonowanych jako zapas (pytanie nr 3) - jest prawidłowe

• momentu początkowego naliczania odpisów amortyzacyjnych od nabytych środków trwałych (pytanie nr 4) - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 24 kwietnia 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis stanu faktycznego:

W dniu 29 marca 2013 r. Spółka nabyła w drodze umowy sprzedaży zorganizowaną część przedsiębiorstwa na podstawie aktu notarialnego. W dniu 1 kwietnia 2013 r. godz. 0:00 nastąpiło wydanie składników majątkowych i przejęcie pracowników w trybie art. 23 ¹ k.p. Ustalono cenę nabycia w wyniku negocjacji na kwotę 1.800.000,00 zł. (słownie: jeden milion osiemset tysięcy). W cenę transakcji wkalkulowane było przejęcie określonych zobowiązań z tytułu dostaw i usług związanych z nabytym przedsiębiorstwem Spółki. Zgodnie z zapisami aktu notarialnego nabywca przedsiębiorstwa, na podstawie odrębnej umowy, przejmie długi funkcjonalnie związane z działalnością przedsiębiorstwa. W konsekwencji zawartych umów, kupujący nabył składniki aktywów trwałych i obrotowych wchodzące w skład sprzedawanego przedsiębiorstwa, w tym środki pieniężne i wierzytelności pieniężne według stanu tych składników na dzień 31 marca 2013 r., a także określone zobowiązania bieżące i kaucje gwarancyjne związane z działalnością przedsiębiorstwa, według stanu tych zobowiązań na dzień 31 marca 2013 r.

Wydanie składników aktywów trwałych nastąpiło w dniu 1 kwietnia 2013 r., wydanie pozostałych składników Przedsiębiorstwa nastąpi w terminie określonym w umowie, tj. do dnia 31 maja 2013 r. Realizacja płatności za sprzedaż przedsiębiorstwa nastąpi w ratach - kwartalnie do końca 2015 r. Stan przejętych składników majątkowych zostanie potwierdzony w protokołach zdawczo-odbiorczych.

W trybie art. 23 ¹ Kodeksu Pracy nastąpiło przejście pracowników Spółki.

W skład sprzedanego przedsiębiorstwa i umowy o przejęcie zobowiązań wchodzić będą w szczególności:

1. wartości niematerialne i prawne oraz środki trwałe,

2. prawo wieczystego użytkowania gruntów (działka 962/21 o powierzchni 6.678 m ²),

3. należności krótkoterminowe z tytułu dostaw robót i usług, należności z tytułu pożyczek mieszkaniowych z ZFŚS, inne należności związane z działalnością przedsiębiorstwa, z wyłączeniem należności publicznoprawnych,

4. środki pieniężne na rachunkach bankowych,

5. rozliczenia międzyokresowe kosztów w skład, których wchodziły:

• koszty ubezpieczeń samochodowych w części dotyczącej okresu po nabyciu przedsiębiorstwa zgodnie z zawartym porozumieniem z ubezpieczycielem;

• koszty ubezpieczeń pozostałych składników majątku w części dotyczącej okresu po nabyciu przedsiębiorstwa zgodnie z zawartym porozumieniem z ubezpieczycielem;

• koszty prenumeraty i dostępu elektronicznego do wydawnictw (Wiedza i Praktyka - BHP, GOFiN, LEX) w części dotyczącej okresu po nabyciu przedsiębiorstwa;

• koszty nadzoru urządzeń technicznych w części dotyczącej okresu po nabyciu przedsiębiorstwa;

• koszty wymiany złóż w części dotyczącej okresu po nabyciu przedsiębiorstwa;

• koszty licencji dot. oprogramowania antywirusowego w części dotyczącej okresu po nabyciu przedsiębiorstwa;

1. zobowiązania z tytułu dostaw robót i usług i inne zobowiązania związane z przejmowanym przedsiębiorstwem, zobowiązania z tyt. zakładowego funduszu socjalnego.

W przypadku wprowadzenia do ksiąg Spółka uwzględni przepisy art. 33 i art. 44a- 44d ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości. W oparciu o wyżej wymienione przepisy ustawy poszczególne składniki aktywów i pasywów zostaną wprowadzone do ksiąg rachunkowych Spółki w wartości godziwej, ustalonej zgodnie z art. 44b ust. 4 ustawy o rachunkowości.

W przypadku np.:

• należności - będzie to wartość bieżąca (zdyskontowana) kwot wymagających zapłaty wg stanu na dzień 31 marca 2013 r.,

• zapasów produkcji w toku - cena sprzedaży netto produkcji pomniejszona o koszty zakończenia produkcji i opust marży zysku wynikający z kosztów doprowadzenia przez spółkę przejmującą zapasów do sprzedaży wg stanu na dzień 31 marca 2013 r.,

• zapasów materiałów - aktualna cena nabycia wg stanu na dzień 31 marca 2013 r.,

• środków trwałych - wartość według niezależnej wyceny,

• wartości niematerialnych i prawnych - wartość według niezależnej wyceny,

• zobowiązań - wartość bieżąca (zdyskontowana) kwot wymagających zapłaty wg stanu na dzień 31 marca 2013 r.,

• rozliczenia międzyokresowe kosztów, wg przejętych kosztów w części dotyczącej okresu po nabyciu przedsiębiorstwa wg stanu na dzień 31 marca 2013 r.

Środki trwałe i wartości niematerialne i prawne zostaną ujęte w księgach w cenie 1.919.644,22 zł - jest to kwota stanowiąca wycenę wg rzeczoznawcy (wartość bilansowa).

Uwzględniając pozostałe składniki majątku obrotowego i zobowiązania powstanie ujemna wartość firmy.

Dla celów podatkowych Spółka ustaliłaby wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z uwzględnieniem art. 16g 1 ust. 10 ppkt 2) - w razie nabycia w drodze kupna lub przyjęcia do odpłatnego korzystania przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi: różnica między ceną nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, ustalona zgodnie z ust. 3 i 5, a wartością składników majątkowych niebędących środkami trwałymi ani wartości niematerialnymi i prawnymi - w przypadku niewystąpienia dodatniej wartości firmy.

Różnica wynikająca z ceny nabycia przedsiębiorstwa i wartości składników niebędących środkami trwałymi ani wartości niematerialnymi i prawnymi stanowiłaby sumę wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dla celów podatkowych. Poszczególne wartości tych składników majątkowych zostałyby określone na podstawie udziału procentowego tych składników wg wyceny rzeczoznawcy - wartość bilansowa do sumy wartości początkowej ustalonej zgodnie z art. 16g 1 ust. 10 ppkt 2 powiększonej o koszty opłat notarialnych związanych z zakupem przedsiębiorstwa w udziale przypadającym do tych składników majątkowych.

W przedstawionej wycenie rzeczoznawcy występują składniki majątkowe poniżej 3.500 zł. Spółka zaewidencjonowałaby je jako wyposażenie i bilansowo rozliczyła w czasie 3 lat, natomiast dla celów podatkowych wydatki na nabycie stanowiłyby koszty uzyskania przychodu w miesiącu oddania ich do użytkowania zgodnie z art. 16d ust. 1.

Ponadto w nabywanym majątku występują składniki, które nie byłyby wykorzystywane w działalności Spółki, ponieważ wcześniej były wykorzystywane przez pracowników, z którymi rozwiązano umowę o pracę. Majątek ten Spółka przeznaczyłaby do sprzedaży, zaewidencjonowała jako zapas, a koszt uzyskania przychodu wystąpiłby w miesiącu dokonania sprzedaży poszczególnych składników.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka prawidłowo ustaliłaby wartość początkową poszczególnych środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych...

2. Czy prawidłowo ustaliłaby koszty uzyskania przychodu dla składników majątku o wartości poniżej 3.500 zł...

3. Czy prawidłowo ustaliłaby koszty uzyskania przychodu dla składników majątku przeznaczonych do sprzedaży...

4. Czy prawidłowo ujęłaby pierwszą miesięczną amortyzację - to jest za miesiąc maj 2013 r....

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera szczególnych unormowań odnoszących się do ustalenia wartości poszczególnych składników środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w razie nabycia w drodze kupna przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Spółka ustaliła wartość składników majątkowych ogółem zgodnie art. 16g 1 ust. 10. Ponieważ w Spółce nie wystąpi dodatnia wartość firmy, Spółka określiła poszczególne wartości składników majątkowych na podstawie udziału procentowego tych składników wg wyceny rzeczoznawcy - wartość bilansowa do sumy wartości początkowej ustalonej zgodnie z art. 16g 1 ust. 10 ppkt 2 powiększonej o koszty opłat notarialnych związanych z zakupem przedsiębiorstwa w udziale przypadającym do tych składników majątkowych.

Ad. 2

Spółka ustaliłaby koszty uzyskania przychodów od nabytych składników majątku poniżej 3.500 zł powołując się na art. 16d ust. 1, czyli w miesiącu oddania ich do używania.

Ad. 3

Zdaniem Spółki część nabytych składników majątku nie byłaby przekazana do użytkowania, w związku z powyższym zaewidencjonowano by jako zapas i w miesiącu sprzedaży wystąpiłby koszt uzyskania przychodu nabytych składników.

Ad. 4

Przeniesienie prawa użytkowania wieczystego oraz własności budynków i budowli wchodzących w skład Przedsiębiorstwa następuje z dniem zawarcia umowy, zaś przeniesienie własności pozostałych składników przedsiębiorstwa oraz przejęcie pracowników w trybie z art. 231 Kodeksu Pracy następuje od dnia 1 kwietnia 2013 r. godz. 00,00. W tej samej dacie nastąpi wydanie przedsiębiorstwa, w tym wchodzącej w jego skład nieruchomości.

Środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne zostały wprowadzone do ewidencji pod datą wydania przedsiębiorstwa, tj. dnia 1 kwietnia 2013 r. - zgodnie z art. 16a ust.1 - „amortyzacji podlegają (...) w dniu przyjęcia ich do używania”. Natomiast zgodnie z art. 16h ust. 1 - odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe w zakresie:

1. alokacji łącznej wartości początkowej na poszczególne środki trwałe (pytanie nr 1)

2. momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nabytych składników majątku o wartości poniżej 3.500 zł (pytanie nr 2)

3. momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nabytych składników majątku zaewidencjonowanych jako zapas (pytanie nr 3)

4. momentu początkowego naliczania odpisów amortyzacyjnych od nabytych środków trwałych (pytanie nr 4).

Ad.1

Przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm.) przewidują wystąpienie dwóch sytuacji związanych z nabyciem przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, tj. przypadek w którym cena nabycia danego przedsiębiorstwa jest wyższa od sumy wartości składników majątkowych tego przedsiębiorstwa - wartość dodatnia firmy oraz przypadek, w którym cena nabycia przedsiębiorstwa jest niższa od sumy wartości składników majątkowych, gdzie nie wystąpi wartość dodatnia firmy, tzw. „wartość ujemna firmy”.

W przypadku wystąpienia tzw. „ujemnej wartości firmy” wartość początkową takich środków trwałych oraz wartości niematerialnych oraz prawnych ustala się na podstawie art. 16g ust. 10 pkt 2 ww. ustawy.

Zgodnie z ww. przepisem, w razie nabycia w drodze kupna lub przyjęcia do odpłatnego korzystania przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi:

1. suma ich wartości rynkowej - w przypadku wystąpienia dodatniej wartości firmy, ustalonej zgodnie z ust. 2;

2. różnica między ceną nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, ustaloną zgodnie z ust. 3 i 5, a wartością składników majątkowych niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi - w przypadku niewystąpienia dodatniej wartości firmy.

Stosownie do postanowień art. 16g ust. 12 ww. ustawy, przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 10 i 11 stosuje się odpowiednio art. 14 tej ustawy.

Zgodnie z ww. art. 14 ust. 1, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (ust. 2).

Jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, organ podatkowy wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość określona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (ust. 3).

Przepisy art. 12 ust. 4 pkt 7, 9 i 10 stosuje się odpowiednio (ust. 4).

Przepisy ustawy podatkowej nie zawierają unormowań precyzujących tryb i zasady ustalania wartości początkowej poszczególnych składników majątku trwałego nabytych w ramach przedsiębiorstwa. W tej sytuacji podatnik uprawniony jest do przyjęcia własnej koncepcji w tym zakresie (oczywiście do wysokości łącznej wartości początkowej nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych).

Jednakże przy dokonywaniu alokacji należy mieć na uwadze dyspozycje przepisów art. 16g ust. 12 w związku z art. 14 ustawy, zgodnie z którymi wartości początkowe poszczególnych środków trwałych ustalone w wyniku alokacji nie powinny odbiegać znacznie od wartości rynkowej poszczególnych środków trwałych.

Z uwagi na powyższe, kwestia dokonanego wyboru przez Wnioskodawcę metody alokacji łącznej wartości początkowej na poszczególne środki trwałe i wartości niematerialne i prawne, nie została poddana ocenie w ramach niniejszej interpretacji indywidualnej.

Poza zakresem interpretacji pozostaje również ocena prawidłowości ustalenia pozostałych danych przyjętych do wyliczenia łącznej wartości początkowej nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz ich bilansowego wyliczenia i ujęcia w księgach rachunkowych - z uwagi na zakres wniosku, a w szczególności postawione pytanie.

Zauważyć jedynie należy, iż Wnioskodawca błędnie powołał we wniosku art. 16g 1 ust. 10 ppkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zamiast art. 16g ust. 10 pkt 2 ww. ustawy, przyjmuje się to jako oczywistą omyłkę.

Ad. 2

Zgodnie z art. 16d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 16a i 16b, których wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Zaliczenie przez Wnioskodawcę wydatków na nabycie składników majątkowych o wartości poniżej 3.500 zł, zaewidencjonowanych jako wyposażenie, do kosztów uzyskania przychodu w miesiącu oddania ich do użytkowania jest zgodne z art. 16d ust. 1 ww. ustawy.

Ad. 3

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami bądź służą zabezpieczeniu lub zachowaniu źródła przychodów.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki wydatek, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowiw jakikolwiek sposób zwrócona,

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

• został właściwie udokumentowany,

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych brak jest definicji „kosztów bezpośrednio związanych z przychodami”, jak i „kosztów uzyskania przychodów innych niż koszty bezpośrednio związanych z przychodami”. Dlatego też, rozumienie tych pojęć powinno opierać się na ich językowym znaczeniu.

Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie określonego przychodu. Kosztem bezpośrednio związanym z przychodami nie może być koszt poniesiony w celu uzyskania przychodu, którego nie osiągnięto. Kosztami o charakterze bezpośrednim są np. wszelkie koszty związane z wytworzeniem wyrobów lub usług, natomiast kosztami o charakterze pośrednim są np. koszty ogólnego zarządu.

Aby określić, czy dany koszt jest bezpośrednio związany z przychodem, należy rozstrzygnąć, czy istnieje możliwość powiązania tego wydatku z przychodem osiągniętym w roku podatkowym. Przy ocenie tej, decydującym kryterium nie jest moment dokonania tegoż wydatku, lecz moment osiągnięcia przychodu. Gdy związek między poniesionym kosztem, a uzyskanym przychodem jest wyraźny, koszt taki jest kosztem bezpośrednio związanym z tym właśnie przychodem.

Natomiast koszty pośrednie stanowią te wydatki, które ponoszone są w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, tj. wydatki na funkcjonowanie przedsiębiorstwa, związane z całokształtem działalności. Co do zasady, kosztów takich nie można przypisać konkretnym przychodom, jak również ocenić szczegółowo stopnia ich wpływu na uzyskanie przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

W myśl art. 15 ust. 4b ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1. sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo

2. złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

- są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Zgodnie z zasadą potrącalności kosztów w czasie wyrażoną w tych przepisach, jeżeli poniesiony koszt można bezpośrednio odnieść do osiągniętego przychodu, wówczas powinien on być uwzględniony w rachunku podatkowym, w tym roku, w którym osiągnięty został przychód. Odstąpienie od zasady potrącalności kosztów możliwe jest tylko wtedy, gdy zarachowanie kosztu w danym roku podatkowym nie było możliwe, np. gdy podatnik otrzymał fakturę (rachunek) dotyczącą danego roku podatkowego z opóźnieniem - po zamknięciu ksiąg rachunkowych i złożeniu zeznania - wówczas koszt ten potrąca się w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca nabył składniki majątku, które nie są wykorzystywane w Jego działalności i które przeznaczy do sprzedaży. W związku z tą transakcją, poniósł wydatki na ich zakup. Zatem, poniesione przez Wnioskodawcę wydatki mogą mieć wpływ na możliwość powstania przychodu osiągniętego z ich sprzedaży. Wobec powyższego, wydatki te stanowią koszty uzyskania przychodów stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i zgodnie z postanowieniami art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów jako koszt bezpośrednio związany z przychodem w roku jego związania z odpowiadającym mu przychodem. Koszt bezpośredni należy więc ujmować podatkowo w momencie wykazania odpowiadającego mu przychodu.

Ad. 4

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2. maszyny, urządzenia i środki transportu,

3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie natomiast do treści art. 16b ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,

2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,

3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,

5. licencje,

6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U.. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),

7. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż aby wymienione w art. 16a i 16b składniki majątku (środki trwałe i wartości niematerialne i prawne) podlegały amortyzacji podatkowej, powinny spełniać następujące warunki:

• stanowić muszą własność lub współwłasność podatnika (środki trwałe),

• powinny być nabyte i nadawać się do gospodarczego wykorzystania (wartości niematerialne i prawne),

• przewidywany okres ich używania powinien być dłuższy niż rok,

• powinny być wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ponadto środki trwałe w dniu przyjęcia do używania powinny być kompletne i zdatne do użytku, a więc wyposażone we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające ich funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem oraz być sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie.

Z przepisów podatkowych wynika więc, iż amortyzacja, co do zasady, dotyczy składników majątku przeznaczonych do działalności gospodarczej. Amortyzacji podlegają składniki majątku, zwane środkami trwałymi oraz wartościami niematerialnymi i prawnymi, wykorzystywane między innymi na potrzeby związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą. Art. 16a i 16b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych regulują zatem wyłącznie, które składniki majątku podlegają amortyzacji.

W myśl postanowień art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Skoro zatem, nabyte składniki majątku zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych pod datą 1 kwietnia 2013 r., zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów pierwszego odpisu amortyzacyjnego w maju 2013 r. należy uznać za zgodne z ww. przepisem.

Jednocześnie na uwagę zasługuje okoliczność, iż zarówno pełna weryfikacja prawidłowości dokonanej kwalifikacji prawnopodatkowej w odniesieniu do określonego rzeczywistego stanu faktycznego może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.).

W postępowaniu o wydanie interpretacji indywidualnej Organ podatkowy wyraża jedynie swój pogląd w sprawie rozumienia określonych przepisów nie przesądzając o zindywidualizowanym obowiązku podatkowym Strony. W postępowaniu w trybie określonym w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Organ podatkowy rozstrzyga jedynie w granicach wyznaczonych opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), treścią przedstawionych pytań oraz stanowiskiem wyrażonym przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...) po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.