IBPBI/2/423-1217/11/MS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 26 września 2011r. (data wpływu do tut. Biura 04 października 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia kursu waluty, który należy przyjąć do przeliczenia kosztów poniesionych w walutach obcych – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 04 października 2011r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia kursu waluty, który należy przyjąć do przeliczenia kosztów poniesionych w walutach obcych.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:
Na czwarty kwartał 2011 roku planowane jest połączenie dwóch spółek poprzez przejęcie Spółki X przez Spółkę. W związku z planowanym zdarzeniem zostanie ujednolicona polityka rachunkowości Spółki przejmującej między innymi poprzez wpis, że jako dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, czyli ujęcia kosztu w księgach rachunkowych, będzie przyjęta data wpływu faktury do Spółki. W konsekwencji, ze zmienionej polityki rachunkowości wynikać będzie, iż koszty wyrażone w walutach obcych będą przeliczane po kursie średnim ogłaszanym przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu faktury do Spółki. Data wpływu faktury do Spółki będzie bowiem traktowana jako dzień poniesienia kosztu podatkowego przez Spółkę - co będzie zgodne ze zmienioną polityką rachunkowości.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Z uwagi na brzmienie art. 15 ust. 1 zd. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 o podatku dochodowym od osób prawnych, który mówi, iż koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu oraz art. 15 ust. 4e ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych, który wyjaśnia, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury, Spółka prosi o udzielenie odpowiedzi na poniższe pytanie: czy przy zapisie w polityce rachunkowości Spółki, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, czyli ujęcia kosztu w księgach rachunkowych, Spółka przyjmuje datę wpływu faktury do Spółki wycena kosztów poniesionych w walutach obcych po kursie średnim ogłaszanym przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu faktury do Spółki będzie prawidłowa...
Zdaniem Wnioskodawcy, przy zapisie w polityce rachunkowości Spółki, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, czyli ujęcia kosztu w księgach rachunkowych, Spółka przyjmuje datę wpływu faktury do Spółki - wycena kosztów poniesionych w walutach obcych po kursie średnim ogłaszanym przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu faktury do Spółki będzie prawidłowa.
Powyższe stanowisko zostało już potwierdzone w wydanych interpretacjach indywidualnych, z których wynika, iż dzień poniesienia kosztu na gruncie prawa podatkowego jest związany z ustalaniem daty poniesienia kosztu na gruncie prawa rachunkowego.
Podobne stanowisko zostało zawarte m.in. w:
interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 10 lipca 2009r., znak ITPB3/423-224/09/PS, w której zostało potwierdzone, iż: „Reasumując, z treści powołanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika podstawowa reguła: moment uznania wydatku za koszt podatkowy jest w obecnym stanie prawnym uzależniony od uznania go za taki koszt w ujęciu bilansowym.”,
interpretacji indywidualnej Naczelnika Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu z dnia 17 maja 2007r., znak 1473/892/KDO/423/29/07/EK zgodnie z którą: „Z tego podatkowego uregulowania wynika, iż ujęcie (zaksięgowanie) kosztu w księgach rachunkowych wyznacza datę poniesienia kosztu podatkowego. Przepisy ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości decydują zatem, na który dzień ujmuje się w księgach koszt, a tym samym przesądzają o dacie poniesienia kosztu podatkowego, z zastrzeżeniem rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.”
Powyższe interpretacje dotyczące daty poniesienia kosztu podatkowego mają zastosowanie również w przypadku przeliczania wartości wyrażonych w walucie obcej na złote polskie. Dzień poprzedzający dzień poniesienia kosztu przesądza o przeliczeniu wartości obcych na złote polskie. W sytuacji gdy zgodnie z polityką rachunkowości, dniem poniesienia kosztu jest dzień otrzymania faktury - dzień poprzedzający dzień otrzymania faktury jest tym dniem, na który zostają przeliczone wartości wyrażone w walucie obcej.
Z uwagi na powyższe, Spółka stoi na stanowisku zaprezentowanym powyżej uznając, iż jest to stanowisko prawidłowe i oparte na obowiązujących przepisach.
Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:
Ustawową definicję kosztów uzyskania przychodów, jako kategorii z zakresu prawa podatkowego, zawiera art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 74, poz. 397 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Jednocześnie zdanie drugie ww. art. 15 ust. 1 wskazuje, iż koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.
Aby zatem prawidłowo wykazać w ewidencji koszty uzyskania przychodów należy w pierwszej kolejności określić dzień poniesienia kosztu, a następnie zastosować właściwy kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski.
Dzień poniesienia kosztu został zdefiniowany w art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z tym przepisem za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.
Ponadto należy wskazać, że nie można ustalić wartości transakcji walutowej w przeliczeniu na złotówki w oderwaniu od zasad ustalania różnic kursowych. Różnice kursowe powstają na skutek wahań kursów (kurs – cena jednej waluty w jednostkach innej waluty) kupna i sprzedaży waluty krajowej w stosunku do walut obcych, wzajemnych zmian poziomów kursów innych walut oraz wystąpienia odchyleń między kursem średnim walut obcych, ogłaszanym przez bank centralny (NBP) a faktycznymi, najczęściej bankowymi kursami sprzedaży lub zakupu poszczególnych walut. W zależności od wzajemnych relacji pomiędzy kursami walut mogą więc występować dodatnie lub ujemne różnice kursowe.
W odniesieniu do różnic kursowych przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowią, że jeżeli wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP będzie wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia - to powstają dodatnie różnice kursowe, a w sytuacji odwrotnej - ujemne różnice kursowe (art. 15a ust. 2 pkt 2 i ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Z kolei w art. 15a ust. 7 tej ustawy zostało wyjaśnione, co należy rozumieć pod pojęciem „koszt poniesiony”. Otóż za koszt poniesiony uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) lub innego dowodu w przypadku braku faktury, a zatem do przeliczenia waluty obcej należy przyjąć datę wynikającą z faktury, która określa powstanie zobowiązania. Przyjęcie daty wystawienia faktury, uwarunkowane obiektywnymi okolicznościami związanymi z powstaniem zobowiązania, jest znacznie bardziej uzasadnione, niż data otrzymania faktury, uzależniona od subiektywnych okoliczności zastosowanych środków przekazu.
Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż do przeliczenia wartości kosztu poniesionego w walucie obcej, udokumentowanego fakturą, należy przyjąć kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego datę wystawienia faktury.
Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż koszty w walutach obcych Spółka zamierza przeliczać według kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu faktury do Spółki, a zatem stanowisko Spółki należy uznać za nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.