IPPB5/423-606/11-3/RS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29.06.2011 r. (data wpływu 01.07.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu ujęcia faktur korygujących koszty uzyskania przychodu – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 01.07.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu ujęcia faktur korygujących koszty uzyskania przychodu.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawca – R. Spółka S. A. (zwany dalej „R.”) jest jedną z ponad 30 organizacji odzysku, podmiotów prawnych na polskim rynku, powstałych w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 11 maja 2001 roku o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami, oraz o opłacie produktowej i depozytowej. Organizacje odzysku przejmują od przedsiębiorców ciążący na nich obowiązek zapewnienia odzysku, w szczególności recyklingu odpadów opakowaniowych i poużytkowych określonej części opakowań po produktach wprowadzanych na rynek (dalej zwany „obowiązkiem odzysku”). Spółka podnosi, iż analizując zapisy wskazanej ustawy w szczególności należy wskazać na następujące przepisy: Art. 1. 1. Ustawa określa obowiązki przedsiębiorców, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095, z późn. zm.), wprowadzających na terytorium kraju produkty w opakowaniach, których rodzaje określa załącznik nr 1 do ustawy i produkty wymienione w załączniku nr 3 do ustawy oraz określa zasady ustalania i pobierania opłaty produktowej”.
Art. 3. 1. Przedsiębiorca, o którym mowa w art. 1, ma obowiązek zapewnienia odzysku, a w szczególności recyklingu odpadów opakowaniowych i poużytkowych.
Art. 4. 1. Obowiązek, o którym mowa w art. 3 ust. 1 może być realizowany przez przedsiębiorcę:
1) samodzielnie albo
2) za pośrednictwem organizacji odzysku, zwanej dalej „organizacją”.
Organizacja przejmuje od przedsiębiorcy obciążające go obowiązki na podstawie umowy.
Art. 10. 1. Przedsiębiorca, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1, jest obowiązany do złożenia sprawozdania rocznego, zawierającego informacje o:
1) nazwie i siedzibie lub imieniu i nazwisku oraz adresie przedsiębiorcy;
2) odpowiednio masie opakowań wymienionych w załączniku nr 1 do ustawy, w których wprowadził na rynek krajowy produkty, lub wprowadzonych na rynek krajowy produktów wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, z podziałem na poszczególne ich rodzaje;
3) odpowiednio masie lub ilości poddanych odzyskowi i recyklingowi odpadów opakowaniowych, z podziałem na poszczególne ich rodzaje i według sposobu ich odzysku i recyklingu, oraz odpadów poużytkowych, z podziałem na poszczególne ich rodzaje;
4) osiągniętych poziomach odzysku i recyklingu odpadów opakowaniowych i poużytkowych, z podziałem na poszczególne ich rodzaje,
Organizacja jest obowiązana do złożenia sprawozdania rocznego, zawierającego informacje o:
1) nazwie i siedzibie oraz adresie organizacji;
2) wykazie przedsiębiorców, w imieniu których działała;
3) odpowiednio masie opakowań wymienionych w załączniku nr 1 do ustawy, w których przedsiębiorcy wymienieni w wykazie wprowadzili na rynek krajowy produkty, lub wprowadzonych na rynek krajowy przez przedsiębiorców produktów wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, z podziałem na poszczególne ich rodzaje;
4) odpowiednio masie lub ilości poddanych odzyskowi i recyklingowi odpadów opakowaniowych, z podziałem na poszczególne ich rodzaje i według sposobu ich odzysku i recyklingu, oraz odpadów poużytkowych, z podziałem na poszczególne ich rodzaje;
5) osiągniętych poziomach odzysku i recyklingu odpadów opakowaniowych i poużytkowych, z podziałem na poszczególne ich rodzaje.
Sprawozdania roczne, o których mowa w ust. 1 i 2, składane są marszałkowi województwa w terminie do dnia 31 marca następnego roku.
Art. 11. 1. Przedsiębiorca i organizacja są obowiązani do prowadzenia dodatkowej ewidencji, obejmującej informacje, o których mowa odpowiednio w art. 10 ust. 1 pkt 1 i 2 albo w ust. 2 pkt 2 i 3.
Informacje, o których mowa odpowiednio w art. 10 ust. 1 pkt 3 oraz ust. 2 pkt 4, są ustalane na podstawie dokumentów potwierdzających odrębnie odzysk i odrębnie recykling.
Masę lub ilość odpadów poddanych odzyskowi i recyklingowi oraz sposób odzysku i recyklingu odpadów opakowaniowych ustala się na podstawie dokumentów potwierdzających odrębnie odzysk i odrębnie recykling, które prowadzący odzysk lub recykling jest obowiązany wydać na wniosek przedsiębiorcy lub organizacji, przekazujących odpady do odzysku lub recyklingu, w terminie 7 dni od dnia wpływu wniosku.
Prowadzący odzysk lub recykling sporządza dokumenty potwierdzające odrębnie odzysk i odrębnie recykling w trzech egzemplarzach, przy czym jeden egzemplarz jest przeznaczony dla przekazującego odpad do odzysku i recyklingu, drugi egzemplarz dla przyjmującego odpad do odzysku i recyklingu, natomiast trzeci egzemplarz dla wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska.
W przypadku gdy przedsiębiorca lub organizacja korzysta z usług innego posiadacza odpadów w przekazaniu odpadów do odzysku i recyklingu, wniosek o wydanie dokumentów potwierdzających odrębnie odzysk i odrębnie recykling przedsiębiorca lub organizacja przekazuje temu posiadaczowi odpadów, który w imieniu przedsiębiorcy lub organizacji przedkłada go prowadzącemu odzysk lub recykling.
Egzemplarze dokumentów potwierdzających odrębnie odzysk i odrębnie recykling, o których mowa w ust. 3, wystawionych na wniosek przedsiębiorcy lub organizacji przekazujących odpady do odzysku i recyklingu, prowadzący odzysk lub recykling jest obowiązany przekazać do wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska właściwego dla swojej siedziby lub miejsca zamieszkania, a w przypadku braku siedziby lub miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska, w terminie 30 dni od dnia wpływu tego wniosku.
Sumując, Wnioskodawca wskazuje, iż obowiązek zapewnienia odzysku to obowiązek o charakterze administracyjnym, nałożony na przedsiębiorców przez przepisy prawa. Przedsiębiorcy mają obowiązek podejmowania działań, które doprowadzą do odzyskania, w tym recyklingu, odpowiednich ilości opakowań wprowadzanych na rynek. Dodatkowo przedsiębiorcy mają obowiązek prowadzenia stosownych ewidencji oraz corocznego składania organom władzy publicznej sprawozdania rocznego z prowadzonej w tym zakresie działalności. Ponieważ jest to obowiązek administracyjny, jest on adresowany do konkretnych podmiotów. W związku z tym, co do zasady, podmioty te powinny wywiązywać się z niego samodzielnie. Jednakże ustawodawca wskazał, że realizacja obowiązku odzysku może być realizowana samodzielnie albo poprzez przeniesienie tego obowiązku na przedsiębiorcę, tak zwaną organizację odzysku. Organizacja odzysku to przedsiębiorca powołany w celu realizacji zadań w zakresie przejmowania obowiązku odzysku. Zasady na jakich następuje przejęcie obowiązku odzysku powinna określać umowa. Dochodzi zatem do sytuacji, w której obowiązek o charakterze administracyjnym, a więc adresowany do konkretnego podmiotu może być scedowany na inny podmiot na podstawie umowy. Działanie organizacji odzysku polega na podejmowaniu tych samych działań, które realizowałby przedsiębiorca, gdyby chciał realizować swoje obowiązki samodzielnie. Z tym, że działania te są podejmowane przez organizację odzysku w celu wywiązania się ze swojego własnego zobowiązania wynikającego z umowy zawartej z przedsiębiorcą.
Sumując, Wnioskodawca podnosi, iż usługa przejęcia obowiązku odzysku, to czynności realizowane przez organizację odzysku na podstawie umowy cywilnoprawnej, które mają doprowadzić do wywiązania się przez przedsiębiorcę zgodnie z obowiązującymi przepisami z nałożonych przez niego obowiązków administracyjnych.
Realizacja usługi przejęcia obowiązku odzysku przez R. polega na zapewnieniu, iż odpowiednia masa lub ilość odpadów opakowaniowych zostanie poddana odzyskowi i recyklingowi. Odpowiednia masa lub ilość odpadów opakowaniowych, to ilość wynikająca z zapotrzebowania zgłoszonego przez przedsiębiorców, którzy zawarli umowy o przejęcie obowiązku odzysku z R. Przedsiębiorcy, którzy zawarli z R. umowę przekazują informacje na temat ilości i masy wprowadzanych na rynek opakowań. Na tej podstawie, w oparciu o wskaźniki wynikające z odrębnych przepisów prawa, R. określa jaki jest wymagany poziom odzysku w poszczególnych klasach opakowań. Aby zapewnić wymagany poziom odzysku R. pozostaje w relacjach handlowych z partnerami, którzy bezpośrednio realizują proces odzysku, w szczególności recyklingu odpadów opakowaniowych i poużytkowych. Masę lub ilość odpadów poddanych odzyskowi i recyklingowi oraz sposób odzysku i recyklingu odpadów opakowaniowych ustala się na podstawie dokumentów potwierdzających odrębnie odzysk i odrębnie recykling, które prowadzący odzysk lub recykling jest obowiązany wydać na wniosek organizacji. Zasady wystawiania i ewidencji tych dokumentów określają odrębne przepisy prawa. Na podstawie tych dokumentów R. prowadzi ewidencję masy lub ilość odpadów poddanych odzyskowi i recyklingowi. Informacja ta jest potrzebna do zapewnienia prawidłowej realizacji usługi przejęcia obowiązku odzysku. Ewidencja prowadzona w R. pozwala na określenie faktycznego stopnia wykorzystania masy lub ilości odpadów opakowaniowych poddanych recyklingowi. Aby oddać naturę (charakter) prowadzonej ewidencji można stwierdzić, że wskazuje ona na swoisty „magazyn usług”, które są wydawane w miarę realizacji usługi przejęcia obowiązku odzysku, stając się w ten sposób swoistym „kosztem własnym” sprzedanych usług, wykazywanym w miarę realizacji usługi.
Realizacja usługi przejęcia odzysku jest świadczeniem o charakterze ciągłym dokonywanym przez cały okres trwania umowy. Rozliczenie z przedsiębiorcami następuje w przyjętych w umowach okresach rozliczeniowych.
W ramach takich uwarunkowań prawnych R. zawarł w 2004 roku z Przedsiębiorcą umowę o przejęciu obowiązku odzysku. Kluczowe dla treści zapytania są następujące postanowienia umowy;
Przedsiębiorca przekazał do R., a R. przyjął od Przedsiębiorcy, ciążący na nim obowiązek zapewnienia odzysku w wielkości wskazanej przez Przedsiębiorcę. Ponadto R. zobowiązał się do wypełnia obowiązków sprawozdawczo-informacyjnych wobec władz publicznych (51.2 umowy);
strony uzgodniły, że w celu należytego wykonania przez R. przejętego obowiązku odzysku Przedsiębiorca będzie przekazywać stosowne dane dotyczące masy i rodzajów wprowadzanych na rynek opakowań (tzw. Planowane i Rzeczywiste Dane);
R. przejął obowiązek w wielkości wskazanej przez Przedsiębiorcę i zobowiązał się do należytego wykonania umowy oraz składania Przedsiębiorcy raportu z wykonanych obowiązków, przejętych przez R. przy czym zastrzeżono, że raport będzie sporządzony po uprzednim potwierdzeniu przez obie strony wielkości przejętego obowiązku;
z tytułu świadczenia usług Przedsiębiorca zobowiązał się zapłacić wynagrodzenie określone według zasad ustalonych w umowie;
ze względu na fakt, że usługi są usługami o charakterze ciągłym strony przyjęły miesięczny okres rozliczeniowy.
R. realizował usługę w zakresie przejęcia obowiązku odzysku zgodnie z danymi przekazywanymi przez Przedsiębiorcę. Po zakończeniu każdego roku na podstawie zaakceptowanych uprzednio danych R. dostarczał raport z wykonania usług. Ponadto R. składał stosowny raport organom władzy publicznej. W ostatnim czasie Przedsiębiorca zgłosił, że w związku z awarią jego systemów informatycznych przekazywał nieprawidłowe dane na temat wprowadzanych na rynek opakowań, w odniesieniu do których występował obowiązek odzysku za lata 2008 i 2009. W zakresie niektórych rodzajów opakowań dane te były zaniżone, w pozostałej (znacznie większej) części zawyżone. Sumaryczne ujęcie nieprawidłowości wskazuje na zawyżenie przekazanych danych w odniesieniu do stanu faktycznego. W związku z tym, R. realizował obowiązek odzysku w zakresie większym niż to wynikało z faktycznego zapotrzebowania. Większa realizacja obowiązku odzysku, po przeliczeniu zgodnie ze stawkami zawartymi w umowie oznaczała pobranie wyższego wynagrodzenie. W związku z tym, że usługa powinna być wykonana w mniejszym zakresie Przedsiębiorca zgłosił żądanie skorygowania na minus faktur za usługę przejęcia obowiązku odzysku wystawionych za te okresy rozliczeniowe.
R. podjął decyzję biznesową o dokonaniu korekty zmniejszającej dokonaną sprzedaż. W takim stanie faktycznym zaistniała potrzeba potwierdzenia prawa R. do dokonania korekty, oraz zasad jej rozliczenia na gruncie podatkowym.
W związku z powyższym zadano następujące pytania:
Czy w opisanym stanie faktycznym R. jest uprawniony do dokonania korekty zmniejszającej sprzedaż usługi przejęcia obowiązku odzysku...
Czy korekta sprzedaży usługi na gruncie ustawy CIT powinna zostać dokonana na bieżąco w dacie wystawienia faktury korekty...
Czy w związku z korektą sprzedaży usługi, w dacie korekty powinna nastąpić korekta kosztów uzyskania przychodów...
Czy korekta sprzedaży usługi na gruncie ustawy VAT powinna zostać dokonana na bieżąco w dacie wystawienia faktury korekty...
Odpowiedź na pytanie oznaczone w przedmiotowym wniosku numerem 3 stanowi przedmiot niniejszej interpretacji. Przedmiotowy wniosek w zakresie pytań oznaczonych numerami 1-2 w zakresie zagadnień dotyczących podatku dochodowego od osób prawnych a także w zakresie pytań oznaczonych numerem 1 i 4 w zakresie podatku od towarów i usług zostanie rozpatrzony odrębnymi interpretacjami.
Zdaniem Wnioskodawcy:
Ad.3.
Korekta kosztów uzyskania przychodow powinna nastąpić w odniesieniu do okresu, w którym ujmowana jest korekta przychodow. Sposób prowadzenia przez Spółkę ewidencji kosztów związanych z realizacją usługi przejmowania obowiązku odzysku pozwala na przyporządkowanie dokonanych zakupów zgromadzonych w swoistym „magazynie usług” uzyskiwanym przychodom. Ten swoisty „koszt własny sprzedaży” usług jest rozpoznawany w miarę uzyskiwania przychodow. W związku z tym należy przyjąć, że ponoszone w tym zakresie koszty są kosztami bezpośrednio związanymi z przychodami.
Wnioskodawca wskazuje, iż zgodnie z ustawą CIT: „ Art. 15.4. Koszty uzyskania przychodow bezpośrednio związane z przychodami poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, (…).” Treść tego przepisu ustawy CIT pozwala jedynie na ustalanie zasady potrącania w czasie kosztów bezpośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami. Niestety brak w przepisach regulacji, która wprost odnosiłaby się do sytuacji, w której następuje korekta uzyskanego przychodu. W takiej sytuacji kierując się zasadami logiki należałoby stwierdzić, że korekta kosztów uzyskania przychodow bezpośrednio związanych z przychodami powinna być rozpoznana w tym okresie, w którym dokonano korekty przychodów.
Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie pytania oznaczonego w przedmiotowym wniosku nr 3 dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych stwierdzam co następuje:
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.
Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Zasady potrącalności kosztów uzyskania przychodów regulują przepisy art. 15 ust. 4-4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
W myśl art. 15 ust. 4 tej ustawy, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.
Stosownie zaś do art. 15 ust. 4b ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:
sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do obowiązani do sporządzenia takiego złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są sprawozdania, albo
złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzenia sprawozdania finansowego
- są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.
Zgodnie z art. 15 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie. Z kolei zgodnie z art. 15 ust. 4d ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.
W świetle wyżej wskazanych zasad, należy stwierdzić, iż data potrącalności kosztów zależy od charakteru powiązania kosztów z przychodem podatkowym. Jak stanowi art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.
Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest jedną z ponad 30 organizacji odzysku, podmiotów prawnych na polskim rynku, powstałych w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 11 maja 2001 roku o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami, oraz o opłacie produktowej i depozytowej. Organizacje odzysku przejmują od przedsiębiorców ciążący na nich obowiązek zapewnienia odzysku, w szczególności recyklingu odpadów opakowaniowych i poużytkowych określonej części opakowań po produktach wprowadzanych na rynek. W ramach takich uwarunkowań prawnych R. zawarł z przedsiębiorcą w 2004 roku umowę o przejęciu obowiązku odzysku. R. realizował usługę w zakresie przejęcia obowiązku odzysku zgodnie z danymi przekazywanymi przez przedsiębiorcę. W ostatnim czasie przedsiębiorca zgłosił, że w związku z awarią jego systemów informatycznych przekazywał nieprawidłowe dane na temat wprowadzanych na rynek opakowań, w odniesieniu do których występował obowiązek odzysku za lata 2008 i 2009. W zakresie niektórych rodzajów opakowań dane te były zaniżone, w pozostałej (znacznie większej) części zawyżone. Sumaryczne ujęcie nieprawidłowości wskazuje na zawyżenie przekazanych danych w odniesieniu do stanu faktycznego. W związku z tym, R. realizował obowiązek odzysku w zakresie większym niż to wynikało z faktycznego zapotrzebowania, a co za tym idzie pobrał wyższe wynagrodzenie. Ponieważ usługa powinna być wykonana w mniejszym zakresie, przedsiębiorca zgłosił żądanie skorygowania na minus faktur wystawionych za te okresy rozliczeniowe. W związku z powyższym na Spółce spoczywałby także obowiązek dokonania korekty poniesionych kosztów związanych z przedmiotowymi przychodami.
Spółka wskazuje, że realizacja powyższej usługi jest świadczeniem o charakterze ciągłym dokonywanym przez cały okres trwania umowy. Rozliczenie następuje w przyjętych w umowach okresach rozliczeniowych. W powyższym przypadku strony przyjęły miesięczny okres rozliczeniowy.
Zasady wystawiania faktur korygujących regulują przepisy § 13 i § 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.). Z przepisu § 13 ww. rozporządzenia wynika, że faktura korygująca winna zostać wystawiona w przypadku, gdy po wystawieniu faktury pierwotnej udzielony został rabat, nastąpił zwrot sprzedawcy towarów oraz zwrot nabywcy kwot nienależnych, nastąpił zwrot nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu. Fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury (§ 14 ust. 1 rozporządzenia).
Podkreślić należy, iż faktura korygująca nie dokumentuje odrębnego, niezależnego zdarzenia gospodarczego, lecz odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości. Punktem odniesienia do faktury korygującej jest zatem zawsze faktura pierwotna (faktura korygująca musi bowiem zawierać dane ujęte w fakturze, której dotyczy).
Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie określają szczególnych zasad dokonywania korekt kosztów uzyskania przychodów. Nie może budzić wątpliwości, iż bez względu na to czy poniesiony koszt ma charakter kosztu bezpośredniego, czy też kosztu pośredniego wystawiona faktura korygująca nie zmienia momentu poniesienia i potrącenia kosztu, a jedynie jego wysokość. Korekta wielkości kosztu powinna być zatem zawsze rozliczna w okresie rozliczeniowym, w którym koszt został już ujęty w ewidencji księgowej, z uwzględnieniem zasad potrącalności wynikających z przepisów ww. ustawy.
Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, iż korekta kosztów, ponoszonych przez Spółkę w związku z przedmiotowymi usługami, powinna być odniesiona do momentu, w którym koszt ten został potrącony (należy zatem dokonać korekty kosztów wstecz).
Z uwagi na powyższe, stanowisko Wnioskodawcy, iż korekty kosztów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, winny być rozpoznawane w odniesieniu do okresu, w którym ujmowana jest korekta przychodu tj. na bieżąco w miesiącu wystawienia faktury korygującej, należy uznać za nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.