IBPBI/2/423-589/11/BG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), po ponownym rozpatrzeniu, w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 02 kwietnia 2009r. sygn. akt I SA/Kr 1408/08, wniosku z dnia 14 kwietnia 2008 r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 30 kwietnia 2008 r.), uzupełnionego w dniu 06 i 20 września 2011r., Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione w w/w wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z emisją akcji tj. :
kosztów opracowania struktury pozyskania źródeł finansowania,
kosztów analizy finansowej,
kosztów analizy i strategicznego doradztwa prawnego,
kosztów bieżącego doradztwa prawnego,
kosztów kampanii promocyjnej,
kosztów due dilligence finansowego i podatkowego oraz wyceny podmiotów gospodarczych, które zostały przejęte
-jest prawidłowe
kosztów notarialnych związanych z podwyższeniem kapitału zakładowego,
kosztów przygotowania prospektu emisyjnego,
wynagrodzenia domu maklerskiego realizującego emisje,
kosztów uiszczonych na rzecz GPW,
kosztów uiszczonych na rzecz Komisji Nadzoru Finansowego,
podatku od czynności cywilnoprawnych od zmiany statutu poprzez podwyższenie kapitału zakładowego,
-jest nieprawidłowe.
(pytanie oznaczone we wniosku jako Nr 1)
UZASADNIENIE
W dniu 30 kwietnia 2008 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z emisją akcji.
Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego też pismami z dnia 23 sierpnia 2011 r. i 07 września 2011r. znak IBPBI/2/423-589/11/BG wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniu 06 i 20 września 2011 r.
W dniu 23 lipca 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Znak: IBPB3/423-347/08/BG, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. Interpretacja indywidualna została skutecznie doręczona w dniu 29 lipca 2008 r. Pismem z dnia 12 sierpnia 2008 r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 19 sierpnia 2008 r.), wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, uzupełnione pismem z dnia 14 sierpnia 2008r., na które udzielono odpowiedzi pismem z dnia 12 września 2008 r. Znak: IBPB3/423W-70/08/BG odmawiając zmiany w/w interpretacji. Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa została skutecznie doręczona w dniu 15 września 2008r. Pismem z dnia 15 października 2008r. wniesiono skargę na w/w interpretację indywidualną, uzupełnioną w dniu 29 października 2008r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, pismem z dnia 10 listopada 2008 r. Znak: IBPB3/4240-55/08/BG, IBRP/007-241/08 udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją, wraz z aktami sprawy do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie. W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 02 kwietnia 2009 r., sygn. akt I SA/Kr 1408/08 uchylił zaskarżoną interpretację. Od ww. wyroku tut. Organ wniósł skargę kasacyjną. W wyniku rozpatrzenia skargi kasacyjnej Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 18 marca 2011 r. Sygn. akt II FSK 1509/09 oddalił skargę kasacyjną wniesioną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, działającego w imieniu Ministra Finansów od ww. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie. Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wraz z aktami sprawy wpłynął do tut. BKIP w dniu 27 maja 2011 r. W celu wykonania zaleceń zawartych w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego, pismem z dnia 23 sierpnia 2011r. znak: IBPBI/2/423-589/11/BG wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia stanu faktycznego zawartego we wniosku z dnia 14 kwietnia 2008 r., pod rygorem pozostawienia części wniosku bez rozpatrzenia w przypadku. Uzupełnienia dokonano w dniu 06 oraz w dniu 20 września 2011r.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:
Począwszy od 2006 roku do końca 2007 roku Spółka podejmowała szereg czynności zmierzających do zintensyfikowania prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, obejmującej między innymi zbudowanie ogólnopolskiej sieci dystrybucji piwa, napojów bezalkoholowych oraz alkoholi wysokoprocentowych w drodze przejęcia kontroli nad grupą przedsiębiorców zajmujących się tego rodzaju działalnością gospodarczą.
W celu pozyskania środków finansowych koniecznych do realizacji zamierzonej intensyfikacji Spółka dokonała podwyższenia kapitału zakładowego w drodze publicznej emisji akcji serii "I" i prywatnej subskrybcji akcji serii "J". Zgodnie z prospektem emisyjnym środki pozyskane z emisji akcji serii "I" zostały przeznaczone między innymi na:
sfinalizowanie transakcji przejęcia przez Spółkę 6 podmiotów gospodarczych działających na terenie Polski,
zakup i zaimplementowanie zintegrowanego systemu zarządzania finansami, sprzedażą i dystrybucją,
dofinansowanie kapitału obrotowego w celu rozszerzenia asortymentu produktów oferowanych przez przejmowane podmioty.
Środki pozyskane z subskrybcji prywatnej (emisja akcji serii "J") posłużyły w pierwszej kolejności sfinalizowaniu transakcji przejęcia podmiotów gospodarczych działających na terenie Polski w zakresie sprzedaży napojów alkoholowych.
Z uwagi na rozmiary oraz zakres w/w transakcji Spółka korzystała w całym okresie realizacji planu podwyższenia kapitału zakładowego w drodze emisji akcji serii "I" i "J" z usług wielu wyspecjalizowanych podmiotów ponosząc w związku z tym duże koszty. Niebagatelną rolę w zakresie tych kosztów odegrały:
koszty opracowania struktury pozyskania źródeł finansowania;
koszty analizy finansowej;
koszty analizy i strategicznego doradztwa prawnego;
koszty bieżącego doradztwa prawnego;
koszty notarialne związane z podwyższeniem kapitału zakładowego;
koszty przygotowania prospektu emisyjnego;
wynagrodzenie domu maklerskiego realizującego emisje;
koszty uiszczone na rzecz GPW;
koszty uiszczone na rzecz Komisji Nadzoru Finansowego;
koszty kampanii promocyjnej;
podatek od czynności cywilnoprawnych od zmiany statutu poprzez podwyższenie kapitału zakładowego;
koszty due dilligence finansowego i podatkowego oraz wyceny podmiotów gospodarczych, które zostały przejęte.
Spółka poniosła wydatki związane zarówno z publiczną emisją i wprowadzeniem akcji spółki do obrotu na GPW (akcje serii "I") jak i wydatki związane z prywatną subskrybcją akcji (akcje serii "J"). Emisja akcji serii "I" i "J" zakończyła się sukcesem i doprowadziła do podwyższenia kapitału zakładowego Spółki. Podwyższenie kapitału zakładowego Spółki służyło pozyskaniu środków finansowych na zintensyfikowanie działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę. Prowadzona przez Spółkę działalność gospodarcza jest w pełnym zakresie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, w związku z czym Spółka nie jest zobowiązana do dokonywania korekt tego podatku w oparciu o strukturę sprzedaży. Do chwili obecnej Spółka nie zaliczyła powyższych wydatków do kosztów uzyskania przychodu oraz nie odliczyła podatku naliczonego zawartego w fakturach VAT dokumentujących w/w koszty.
W toku rozpatrzenia przedmiotowego wniosku pismami z dnia 31 sierpnia 2011r. i 14 września 2011r. dokonano jego uzupełnienia.
W odpowiedzi na wezwanie z dnia 23 sierpnia 2011r. znak IBPBI/2/423-589/11/BG, ujętej w piśmie z dnia 31 sierpnia 2011r. Spółka wskazała, iż koszty analizy i strategicznego doradztwa prawnego, koszt bieżącego doradztwa prawnego, koszt kampanii promocyjnej nie były niezbędne dla podwyższenia kapitału zakładowego. Wydatki te były związane z podwyższeniem kapitału zakładowego Strony (emisją akcji), jednakże nie były to wydatki, bez których podwyższenie kapitału zakładowego byłoby niemożliwe.
W związku z powyższym zadano m. in. następujące pytanie:
Czy wskazane wyżej i poniesione przez Spółkę wydatki, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)
Zdaniem Spółki, odpowiedź na to pytanie, powinna być twierdząca.
W przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych brak jest bezpośredniego odniesienia do tematyki związanej z podwyższeniem kapitału zakładowego a ściślej rzecz ujmując, jego wpływu na koszt uzyskania przychodów, przez co ustawodawca nie uznaje za konieczne odstępowania od ogólnych reguł przewidzianych dla kosztów uzyskania przychodów w art. 15 ust. 1 tej ustawy.
Art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wprowadza zasadę, zgodnie z którą podatnik ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków mających wpływ na osiągnięcie przychodu, w tym również służących zachowaniu źródła przychodu. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć określony związek. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ (zarówno bezpośredni jak i pośredni) na powstanie lub zwiększenie przychodu. Podwyższenie kapitału zakładowego przez Spółkę w drodze emisji nowych akcji warunek powyższy spełnia, bowiem pozyskanie kapitału służy pozyskaniu środków finansowych przeznaczonymi na dalszy rozwój firmy. W tym miejscu należy zwrócić uwagę na fakt, że emisja akcji jest jednym ze sposobów na pozyskanie nowego kapitału podobnie jak np. kredyt bankowy. Nie ma przy tym wątpliwości, iż koszty kredytu bankowego takie jak odsetki stanowią koszty uzyskania przychodów. Zatem zasada ta winna w równym stopniu dotyczyć wszystkich rodzajów kosztów obsługi pozyskania nowego (dodatkowego) kapitału na dofinansowanie działalności gospodarczej, realizowanej przez ponoszącego tenże koszt.
W stanie faktycznym będącym przedmiotem zapytania zachodzi bezpośredni związek między poniesionymi przez Spółkę wydatkami a pozyskaniem środków finansowych w drodze emisji akcji. Ekonomicznym uzasadnieniem emisji akcji niewątpliwie jest pozyskanie przez Spółkę środków finansowych koniecznych do zintensyfikowania prowadzonej działalności gospodarczej. W tej sytuacji nie można przyjąć, iż poniesione przez Spółkę wydatki na podwyższenie kapitału zakładowego w drodze emisji akcji nie mają wpływu na uzyskiwane przez Spółkę przychody. Pozyskane w drodze emisji środki finansowe służą bowiem modernizacji i intensyfikacji prowadzonej działalności gospodarczej, z której przychody są opodatkowane podatkiem od towarów i usług.
Zatem wydatki poniesione na emisję pośrednio służą (są poniesione w celu) uzyskaniu przychodów i nie zostały wymienione w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z czym mogą stanowić koszt uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 23 lipca 2008 r. Znak: IBPB3/423-347/08/BG, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe. Wnioskodawca zaskarżył, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, ww. interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie. W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 02 kwietnia 2009 r. Sygn. akt I SA/Kr 1408/08 uchylił zaskarżoną interpretację. Od powyższego wyroku Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, wniósł skargę kasacyjną, która została oddalona przez Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 18 marca 2011 r. Sygn. akt II FSK 1509/09.
W uzasadnieniu ww. wyroku Naczelny Sąd Administracyjny wskazał m.in. iż „skarga kasacyjna mimo zasadności części podniesionych w niej zarzutów nie zasługuje na uwzględnienie, albowiem zaskarżony wyrok, mimo częściowo błędnego uzasadnienia odpowiada prawu.
Sąd wskazał, iż „ w pełni podziela pogląd wyrażony w uchwale z dnia 24 stycznia 2011 r. W uchwale z dnia 24 stycznia 2011 r. Naczelny Sąd Administracyjny wyraził pogląd, że tylko wydatki związane z emisją nowych akcji, bez których nie jest możliwe podwyższenie przez spółkę akcyjną kapitału zakładowego, nie są kosztami uzyskania przychodu, stosownie do reguł wyrażonych w treści art. 12 ust. 4 pkt 4 i art. 7 ust. 1 i 2 updop (…).
W uchwale wskazano także, że chybione jest powoływanie się przez sądy administracyjne oraz organy podatkowe na przepisy art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 updop jako decydujące o tym, że wydatki poniesione w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego związane z emisją akcji nie mogły stanowić kosztów uzyskania przychodów. Wykładnia systemowa wewnętrzna nakazuje pojmować dochody wolne od opodatkowania jako dochody wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 1-49 updop, natomiast dochody ze źródeł niepodlegających opodatkowaniu- dochody wynikające z przychodów wymienionych w art. 2 ust. 1 pkt 1-4 updop. W żadnej z tych kategorii nie mieszczą się przychody na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego.
Powołana wyżej argumentacja, którą Sąd orzekający w tej sprawie w pełni podziela i przyjmuje za własną, wskazuje na bezzasadność zarzutu naruszenia przez Sąd pierwszej instancji art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 w zw. z art. 12 ust. 4 pkt 4 updop.
Zasadny jest natomiast zarzut błędnej wykładni art. 15 ust. 1 w zw. art. 16 ust. 1 updop. Nie można bowiem przyjąć, jak uczynił to Sąd pierwszej instancji, iż wszystkie wydatki związane z emisją akcji są wydatkami poniesionymi w celu uzyskania przychodu z działalności gospodarczej prowadzonej przez spółkę.”
Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego „wśród wydatków wskazanych we wniosku o interpretację strona wskazała, oprócz wydatków, których poniesienie było konieczne dla podwyższenia kapitału w drodze emisji akcji, także wydatki inne, związane z ogólnymi kosztami funkcjonowania spółki akcyjnej (jak opracowania struktury pozyskania źródeł finansowania, czy analizy finansowej). Przy ponownym wydawaniu interpretacji organ podatkowy zobligowany zatem będzie do oceny charakteru wydatków wskazanych we wniosku pod kątem ich niezbędności dla podwyższenia kapitału zakładowego oraz pod kątem ich związku z możliwością pozyskania przychodów zaliczanych do podstawy opodatkowania”.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie prawomocnym wyrokiem z dnia 02 kwietnia 2009r. I SA/Kr 1408/08, uchylił ww. interpretację indywidualną.
Mając na uwadze powyższe orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego a także treść art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), który stanowi, iż ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, rozpatrując ponownie wniosek z dnia z dnia 14 kwietnia 2008r. stwierdza, co następuje:
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 74, poz. 397 ze zm., określanej „ustawa o pdop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów, pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.
Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem, a przychodem musi istnieć związek przyczynowo – skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Nie w każdym oczywiście wypadku związek ten jest wyraźny, co powoduje, iż każdą sytuację należy oceniać odrębnie. Ustawa o pdop nie uzależnia uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu od skutku w postaci powstania lub powiększenia konkretnego przychodu lub jego zachowania oraz zabezpieczenia. Należy podkreślić, że koszt uzyskania przychodów jest kosztem działalności gospodarczej, który ze swej istoty zmierza do osiągnięcia przychodów. W związku z tym, może się zdarzyć, że podatnik ponosi określony koszt, który ma niewątpliwy związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, jednak nie spowoduje on powstania lub powiększenia przychodów.
Ustawa o pdop przewiduje dwie kategorie kosztów:
koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami,
koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.
Koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanym przychodem to wydatki, których poniesienie przyczynia się wprost do osiągnięcia konkretnych przychodów składających się na całość przychodów osiąganych przez podatnika w roku podatkowym. Należą do nich koszty określonego rodzaju działalności prowadzonej przez podatnika, także koszty związane z konkretnymi transakcjami składającymi się na tę działalność. Natomiast koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami to wydatki, których nie można bezpośrednio przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).
W myśl art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o pdop, do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego, funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego, albo funduszu statutowego w banku państwowym, albo funduszu organizacyjnego ubezpieczyciela. Powyższe oznacza, iż wartość wkładów zarówno pieniężnych jak i niepieniężnych wnoszona na pokrycie kapitału zakładowego w związku z utworzeniem spółki, jak również z podwyższeniem tego kapitału, nie jest zaliczana do przychodów podatkowych spółki.
Odnosząc powyższe uwarunkowania prawne do przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzić należy, iż skoro więc przychód otrzymany na powiększenie kapitału zakładowego nie stanowi przychodu dla celów podatkowych, to koszty jego uzyskania, w przedmiotowej sprawie poniesione przez Spółkę wydatki tj.:
koszty notarialne związane z podwyższeniem kapitału zakładowego,
koszty przygotowania prospektu emisyjnego,
wynagrodzenie domu maklerskiego realizującego emisje,
koszty uiszczone na rzecz GPW,
koszty uiszczone na rzecz Komisji Nadzoru Finansowego,
podatek od czynności cywilnoprawnych od zmiany statutu poprzez podwyższenie kapitału zakładowego,
nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o pdop. Zgodnie bowiem z tym przepisem nie stanowią kosztów podatkowych wydatki, co prawda nie wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, ale związane z przysporzeniami nie uważanymi za przychód przez ustawodawcę (art. 12 ust. 4 pkt 4 tej ustawy).
Przychodem otrzymanym na podwyższenie kapitału zakładowego, w rozumieniu tego przepisu, mogą być zarówno pieniądze, jak i wkład niepieniężny. W rezultacie środki pieniężne jak i wkłady niepieniężne, stanowiące przysporzenie majątkowe, uznane zostały przez ustawodawcę za przychód nie zaliczany do przychodów podatkowych, jeżeli prowadzi do podwyższenia kapitału zakładowego. Przychód ten nie powstaje jako efekt bieżącej działalności gospodarczej podatnika. Należy stwierdzić, że Spółka ma prawo oczekiwać, iż w określonej perspektywie czasowej podwyższanie kapitału i związane z tym rozszerzenie działalności będzie generowało zwiększone przychody, ale będą to już przychody z bieżącej działalności gospodarczej. Przychód z tej działalności jest przychodem odrębnym od przychodu otrzymanego na podwyższenie kapitału zakładowego. Z osiągnięciem tego przychodu będą się wiązały odrębne wydatki stanowiące koszt jego uzyskania.
Przychody te pomija się określając dochód podlegający opodatkowaniu, wobec czego wydatki poniesione na uzyskanie przychodu nie będącego przychodem podatkowym, nie mogą równocześnie stanowić kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o pdop; w przeciwnym wypadku podatnik korzystałby podwójnie, gdyż przychód będący efektem poniesionych wydatków nie podwyższa podstawy opodatkowania, a pomimo to wydatki z nim związane zostałyby zaliczone do kosztów podatkowych.
Okoliczność, że Spółka zakładała, iż dokonując przedmiotowych wydatków związanych z emisją akcji, które w efekcie będą generowały przychody z działalności gospodarczej nie podważa faktu ich bezpośredniego związku z przychodem w postaci środków pieniężnych z tej emisji, który Spółka otrzyma na podwyższenie kapitału zakładowego.
Jeśli określone wydatki w sposób jednoznaczny wiążą się z osiągnięciem przysporzenia zidentyfikowanego przez ustawodawcę jako konkretny rodzaj przychodu, to bez względu na możliwość wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów oceniane być musi w kontekście, tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane. Wydatki związane z uzyskaniem określonego przysporzenia pozostają z nim związane bez względu na to, czy stanowi ono przychód, czy też nie. Jeżeli przysporzenie to nie stanowi przychodu, to poniesione w związku z nim wydatki nie są kosztami uzyskania przychodu. Jak już wskazywano, nie czyni to ich natomiast kosztami uzyskania innego przychodu.
Dodatkowo wskazać należy, że zawarty w art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o pdop, zwrot normatywny „do przychodów nie zalicza się” odnosi się do przychodów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o pdop, który stanowi w istotnym dla sprawy zakresie, że dochodem jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Przepis art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o pdop wyłącza określone w nim przychody z przychodów określonych w art. 7 ust. 2 ustawy o pdop. Ponieważ art. 7 ust. 2 ustawy o pdop mówi także o zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 ustawy o pdop kosztach uzyskania przychodów jako kategorii współtworzącej dochód wskutek pomniejszenia przychodów o te koszty, staje się oczywiste, że koszty uzyskania przychodów nie mogą być wiązane z przychodami, które z przychodów w rozumieniu wynikającym z art. 7 ust. 2 ustawy o pdop zostały wyłączone. Stwierdzone powyżej rozróżnienie przychodu podatkowego, a więc przychodu określonego w art. 7 ust. 2 ustawy o pdop, do którego odnoszą się koszty jego uzyskania, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, od przychodu (przysporzenia) określonego w art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o pdop, do którego zdefiniowane w art. 15 ust. 1 ustawy o pdop koszty uzyskania nie mają zastosowania, ma decydujące znaczenie dla rozstrzygnięcia o zaliczeniu spornych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż ponoszone koszty notarialne związane z podwyższeniem kapitału zakładowego, koszty przygotowania prospektu emisyjnego, wynagrodzenia domu maklerskiego realizującego emisje, koszty uiszczone na rzecz GPW, koszty uiszczone na rzecz Komisji Nadzoru Finansowego, podatek od czynności cywilnoprawnych od zmiany statutu poprzez podwyższenie kapitału zakładowego, były bezpośrednio związane z pozyskaniem dodatkowego kapitału w drodze emisji akcji, a zatem wydatki te nie mogą stanowić kosztu podatkowego w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o pdop. W świetle powyższego należy wskazać, iż wszelkie ponoszone przez Spółkę wydatki związane z czynnościami funkcjonalnie powiązanymi z podwyższeniem kapitału zakładowego w Spółce, służą emisji akcji i notowaniu ich na rynku papierów wartościowych, a więc pozostają w bezpośrednim związku z przychodem otrzymanym na podwyższenie kapitału zakładowego. Tak więc, wydatki bezpośrednio powiązane z przychodem, o którym mowa w art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o pdop bez których nie jest możliwe podwyższenie kapitału zakładowego nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów, skoro bowiem przychód otrzymany na powiększenie kapitału zakładowego nie stanowi przychodu dla celów podatkowych, to koszty jego uzyskania nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o pdop.
W odniesieniu do pozostałych wymienionych we wniosku wydatków w postaci kosztów opracowania struktury pozyskania źródeł finansowania, kosztów analizy finansowej, kosztów analizy i strategicznego doradztwa prawnego, kosztów bieżącego doradztwa prawnego, kosztów kampanii promocyjnej, kosztów due dilligence finansowego i podatkowego oraz wyceny podmiotów gospodarczych, które zostały przejęte wskazać należy, iż ich poniesienie nie było niezbędne dla podwyższenia kapitału zakładowego, a zatem mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o pdop.
Zatem, stanowisko Spółki w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:
kosztów opracowania struktury pozyskania źródeł finansowania,
kosztów analizy finansowej,
kosztów analizy i strategicznego doradztwa prawnego,
kosztów bieżącego doradztwa prawnego,
kosztów kampanii promocyjnej,
kosztów due dilligence finansowego i podatkowego oraz wyceny podmiotów gospodarczych, które zostały przejęte
-jest prawidłowe
kosztów notarialnych związanych z podwyższeniem kapitału zakładowego,
kosztów przygotowania prospektu emisyjnego,
wynagrodzenia domu maklerskiego realizującego emisje,
kosztów uiszczonych na rzecz GPW,
kosztów uiszczonych na rzecz Komisji Nadzoru Finansowego,
podatku od czynności cywilnoprawnych od zmiany statutu poprzez podwyższenie kapitału zakładowego,
-jest nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-512 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.