IPTPP3/443-77/11-4/BJ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15 czerwca 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 08 sierpnia 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 12 października 2011r. (data wpływu 17 października 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie właściwej stawki podatku VAT przy sprzedaży soków owocowych w ramach działalności gastronomicznej. – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 28 lipca 2011 r. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie właściwej stawki podatku VAT przy sprzedaży soków owocowych w ramach działalności gastronomicznej.
W związku z § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, pismem z dnia 3 sierpnia 2011r., przesłało ww. wniosek Dyrektorowi Izby Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim (data wpływu do tut. Biura 8 sierpnia 2011 r.), celem załatwienia zgodnie z właściwością miejscową. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 października 2011r. (data wpływu uzupełnienia - 17 października 2011r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 4 października 2011r.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:
Wnioskodawca na podstawie zaświadczenia o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej z dnia 11.01.2011r. wydanego przez Burmistrza wykonuje działalność gastronomiczną. Wykonując powyższą działalność dokonuje m.in. sprzedaży soków owocowych – czynność ta polega na tym, że z butelki (kartonu), przelewa sok do szklanki i podaje klientowi. Sprzedaż opodatkowuje wg 8% stawki VAT.
Wnioskodawca uzyskał jednak informację, że prawidłowa stawka podatku VAT winna wynosić 5%.
W uzupełnieniu wniosku ( pismo z dnia 12 października 2011r.) Wnioskodawca dodatkowo wyjaśnił, że sprzedaż soków owocowych wykonywana jest w ramach usług związanych z wyżywieniem sklasyfikowanych pod symbolem PKWiU ex 56.
Sprzedaż soków owocowych pozwala na ich natychmiastowe spożycie na miejscu w lokalu firmy.
Sprzedawane soki owocowe o symbolu PKWiU 11.07.19.0 są napojami niegazowanymi, w których udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego lub zawierającymi tłuszcz mlekowy.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Według jakiej stawki VAT winna być opodatkowana sprzedaż soków owocowych w działalności gastronomicznej...
Zdaniem Wnioskodawcy, na mocy znowelizowanej ustawy z dnia 29.10.2010r. o zmianie ustawy o VAT soki owocowe jako napoje owocowe zalicza się wg PKWiU 2008 do symbolu 11.07.19.0 do których zgodnie z art. 41 ust. 2a i załącznikiem nr 10 winna być stosowana stawka podatku VAT w wysokości 5%. Wnioskodawca uważa, że powinna zmienić dotychczas stosowaną stawkę 8% na 5%.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity Dz. U. Nr 177 poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności określony został odpowiednio w art. 7 oraz art. 8 cyt. ustawy.
Stosownie do art. 7 ust. 1 cyt. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (..). Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (art. 8 ust. 1 cyt. ustawy).
Na mocy art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.
Zauważyć należy, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia odwołują się do grupowań PKWiU przy ustalaniu preferencyjnych stawek podatkowych i zwolnień przedmiotowych. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT.
Przy wyznaczaniu zakresu stosowania stawek obniżonych, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. wykorzystywana jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).
Jednocześnie należy wskazać, iż to Zainteresowany jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem wykonywanych czynności.
Stosownie bowiem do pkt 1 komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika to z faktu, że właśnie m.in. usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania lub przeznaczenia wyrobu.
W systemie podatku VAT obowiązującym w Unii Europejskiej, stawki podatku są elementem podlegającym harmonizacji, jakkolwiek występują różnice w wysokości stawek stosowanych w różnych państwach członkowskich. Przepisy wspólnotowe zobowiązują państwa członkowskie do stosowania jednej stawki podstawowej, lecz jednocześnie umożliwiają stosowanie jednej lub dwóch stawek obniżonych. Wysokość zarówno stawki podstawowej, jak i stawek obniżonych, stosowanych przez dane państwo członkowskie, musi się mieścić w przedziale określonym przez Dyrektywę Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L 2006 Nr 347, str. 1). Stawki obniżone powinny być stosowane przez państwa członkowskie wyłącznie w przypadkach przewidzianych przez ww. Dyrektywę, lub ewentualnie w drodze dozwolonych prawem unijnym derogacji (np. w wyniku uzyskania przez dane państwo członkowskie takiej możliwości na mocy traktatu o przystąpieniu do Unii Europejskiej).
Jak już wyżej wspomniano, zobowiązanie państw członkowskich do stosowania jednej stawki podstawowej podatku VAT wynika z przepisów prawa wspólnotowego. Zgodnie z art. 96 cyt. Dyrektywy, państwa członkowskie stosują stawkę podstawową VAT, która jest określana przez każde państwo członkowskie jako procent podstawy opodatkowania i która jest jednakowa dla dostaw towarów i świadczenia usług.
Natomiast art. 97 ww. Dyrektywy przewiduje, że od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. stawka podstawowa nie może być niższa niż 15%.
Z kolei zgodnie z art. 98 ust. 1 powołanej Dyrektywy, państwa członkowskie mogą stosować jedną lub dwie obniżone stawki podatku VAT.
Stawki te ustala się jako procent określonej podstawy opodatkowania, nie niższy jednak niż 5%, i stosuje w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług wymienionych w załączniku III do cyt. Dyrektywy. W zakresie stawek obniżonych, Polska wynegocjowała w Traktacie Akcesyjnym możliwość stosowania przejściowych rozwiązań.
Na gruncie polskich przepisów o podatku od towarów i usług, do dnia 31 grudnia 2010 r. obowiązywały stawki obniżone w wysokości 7% oraz 3% (możliwość stosowania tej ostatniej, pomimo że jest niższa od minimalnego progu 5% określonego w prawie wspólnotowym, została wynegocjowana w Traktacie Akcesyjnym, a następnie możliwość jej stosowania wydłużono, z pewnymi wyjątkami, do końca 2010 r.), oraz stawka 0%.
Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, podstawowa stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
Na mocy art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.
Ponadto ustawodawca przewidział obniżone stawki oraz zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów i świadczenia niektórych usług oraz określił warunki stosowania obniżonych stawek i zwolnień.
Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie, oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.
Zgodnie z art. 41 ust. 2a ustawy o VAT dla towarów wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy – stawka podatku wynosi 5%. W poz. 31 załącznika nr 10 do ustawy, zawierającego wykaz towarów opodatkowanych stawką podatku w wysokości 5%, wymienione zostały towary sklasyfikowane pod symbolem PKWiU ex 11.07.19.0 – Pozostałe napoje bezalkoholowe – wyłącznie niegazowane napoje:
w których udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego,
zawierające tłuszcz mlekowy.
Zgodnie z art. 146d ust.1 ustawy o VAT, obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia w okresie, o którym mowa w art. 146a, może obniżać stawki podatku do wysokości 0 %, 5 % lub 8 % dla dostaw niektórych towarów i świadczenia niektórych usług albo dla części tych dostaw lub części świadczenia usług oraz określać warunki stosowania obniżonych stawek.
W myśl § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 04 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia.
W załączniku nr 1 do ww. rozporządzenia zawierającym listę towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku do wysokości 8% pod pozycją 7 wskazano usługi związane z wyżywieniem (PKWiU ex 56), z wyłączeniem sprzedaży:
napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2%,
napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych,w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%,
kawy i herbaty (wraz z dodatkami),
napojów bezalkoholowych gazowanych,
wód mineralnych,
innych towarów w stanie nieprzetworzonym opodatkowanych stawką, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy.
Zgodnie natomiast z art. 2 pkt 30 ustawy o VAT, przez PKWiU ex rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.
Umieszczenie tego dopisku przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania zwolnienia lub obniżonej stawki podatku VAT tylko do usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniającego określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce „nazwa usługi”. Zatem, wynikająca z konkretnego załącznika stawka VAT lub zwolnienie dotyczy wyłącznie danej usługi z danego grupowania.
W związku z powyższym zauważyć należy, iż z pewnymi wyjątkami, usługi związane z wyżywieniem klasyfikowane przez Wnioskodawcę do PKWiU ex 56, wskazane zostały w poz. 7 załącznika nr 1 do ww. rozporządzenia zawierającego listę towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku do wysokości 8%.
Jak wynika z treści złożonego wniosku wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wysokości stawki podatku dla sprzedaży soków owocowych zaliczanych wg PKWiU 2008 do symbolu 11.07.19.0, która jak doprecyzował w uzupełnieniu do wniosku dokonywana jest w ramach świadczonych przez niego usług związanych z wyżywieniem sklasyfikowanych pod symbolem PKWiU ex 56.
Z treści art. 6 ust. 1 Rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej wynika, iż usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy”. Zgodnie z art. 6 ust 2: za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1 nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających.
Powyższe uregulowania, które na mocy art. 65 tego rozporządzenia weszły w życie z dniem 1 lipca 2011 r., określają cechy charakterystyczne oraz sposób identyfikacji usług cateringowych i restauracyjnych.
Z analizy powyższego wynika zatem, iż rozstrzygając czy w konkretnej sprawie mamy do czynienie z jednym bądź wieloma świadczeniami, czy świadczenie złożone należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług, wymaga wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności, w jakich następuje transakcja w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących.
Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca wykonuje działalność gastronomiczną. Wykonując powyższa działalność dokonuje m.in. sprzedaży soków owocowych – czynność ta polega na tym, że z butelki (kartonu) przelewa sok do szklanki i podaje klientowi. Ponadto sprzedaż soków owocowych pozwala na ich natychmiastowe spożycie na miejscu w lokalu firmy i wykonywana jest w ramach usług związanych z wyżywieniem sklasyfikowanych pod symbolem PKWiU ex 56.
Dokonując oceny całości transakcji dokonywanych przez Wnioskodawcę należy stwierdzić, że elementy świadczenia usług, poprzedzające dostawę ( sprzedaż) soków mają charakter przewyższający, a zatem mamy do czynienia z kompleksową usługą związaną z wyżywieniem. Stanowisko powyższe pozostaje w zgodzie z wyrokami ETS w sprawach połączonych C-497/09, C-499/09, C-501/09 oraz C-502/09 a zwłaszcza wyrok C-231/94 sprawie Faaborg-Gelting Linien A/S przeciwko Finanzamt Flensburg w którym ETS wskazał, że usługi w restauracjach charakteryzuje cały zespół cech i czynności, co oznacza m.in., iż do dyspozycji klienta pozostaje infrastruktura, w tym jadalnia z pomieszczeniami sąsiadującymi (szatnia itp.), umeblowanie i zastawa stołowa, jak również personel restauracji. W ocenie ETS wszystkie te elementy, wraz z dostarczeniem posiłków i napojów, należy – w świetle wspólnotowych, zharmonizowanych regulacji VAT – klasyfikować jako świadczenie usług.
Uwzględniając powyższe w kontekście przedstawionego stanu faktycznego oraz w konfrontacji z przedstawionymi przepisami prawa podatkowego należy wskazać, iż w przedmiotowym przypadku na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia z jedną zasadniczą usługą związaną z wyżywieniem. Potwierdzeniem powyższego jest opis stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę – (…)„czynność ta polega na tym, że z butelki ( kartonu ) przelewam sok do szklanki i podaję klientowi”. Ponadto sprzedaż soków owocowych pozwala na ich natychmiastowe spożycie na miejscu w lokalu firmy i wykonywana jest w ramach usług związanych z wyżywieniem sklasyfikowanych pod symbolem PKWiU ex 56.
Reasumując, sprzedaż soków owocowych, która dokonywana jest w ramach świadczonych przez Wnioskodawcę usług związanych z wyżywieniem ( PKWiU ex 56) podlega opodatkowaniu stawką właściwą dla świadczonej usługi tj. 8% na mocy § 7 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia Ministra Finansów w związku z poz. 7 załącznika nr 1 do tego rozporządzenia.
W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w złożonym wniosku należy uznać za nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.
W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.