IPPP2/443-560/11-4/KOM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 02.05.2011 r. (data wpływu 05.05.2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 17 maja 2011r. (data wpływu 18.05.2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji za pomocą kasy rejestrującej świadczonych usług medycznych w zakresie:
* świadczenia usług medycznych na podstawie umowy zawartej z NFZ - jest prawidłowe,
* pobierania opłat od pacjentów z tytułu pobytu w Zakładzie - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 5 maja 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji za pomocą kasy rejestrującej świadczonych usług medycznych. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 maja 2011r. (data wpływu 18.05.2011r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 11.05.2011 r. znak sprawy IPPP2/443-560/11-2/KOM (skutecznie doręczone 16.05.2011 r.).
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca działa na podstawie ustawy o Zakładach Opieki Zdrowotnej. Organem Założycielskim jest Urząd Miasta (księga rejestrowa publicznych ZOZ Nr….).
Wnioskodawca prowadzi tylko działalność statutową ze względu na to, że nie posiada zaplecza technicznego i lokalowego oraz z uwagi na nieprzewidywalne zachowanie pacjentów niesprawnych psychicznie. Realizuje tylko świadczenia zdrowotne na podstawie ustawy o świadczeniach zdrowotnych oraz umowy zawartej z Narodowym Funduszem Zdrowia, który je w całości finansuje.
Zakład dysponuje 110 łóżkami, a NFZ kontraktuje pełne obłożenie łóżek.
Nabywcą świadczonych przez Wnioskodawcę usług medycznych jest NFZ, a pacjent natomiast jest podmiotem upoważnionym do korzystania ze świadczenia - odbierającym daną usługę. Rozliczenia miesięczne z NFZ odbywają się na podstawie wystawionej faktury za wykonane świadczenia zdrowotne dla NFZ zgodnie z podpisaną umową.
Pacjenci kierowani są do zakładu Wnioskodawcy przez Urząd m.st. Warszawy na podstawie wydanych decyzji i przyjmowani są według kolejności - księgi oczekujących.
Przyjęcia komercyjne nie występują w Zakładzie.
Na podstawie ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. o zmianie ustawy o zakładach opieki zdrowotnej oraz zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 661 z 1997 r., art. 34a ust. 1) oraz Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 30 grudnia 1998 r. (Dz. U. Nr 166, poz. 1265) w sprawie sposobu i trybu kierowania osób do ZOL oraz szczegółowych zasad ustalania odpłatności za pobyt w tych zakładach - Zakład Wnioskodawcy zobowiązany jest do pobierania odpłatności od swoich pacjentów.
Miesięczna opłata ustalona jest w wysokości odpowiadającej 250% najniższej emerytury, z tym że opłata nie może być wyższa niż kwota odpowiadająca 70% miesięcznego dochodu, w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej osoby przebywającej z ZOL.
Zakład jest ustawowo zobowiązany pobierać odpłatność od pacjentów przebywających w zakładzie i ściśle według ustawy. W związku z powyższym w Zakładzie jest regulamin w sprawie pobierania odpłatności za pobyt w zakładzie.
Zgodnie z regulaminem:
1. każdy pacjent ma założoną imienną kartotekę,
2. na każdą miesięczną wpłatę odpłatności danego pacjenta jest wystawiany dokument „KP” ( druk ścisłego zarachowania), który jest w danym dniu wpisywany do raportu kasowego i na imienną kartotekę pacjenta,
3. raporty kasowe (druki ścisłego zarachowania) sporządzane są każdego dnia.
W zakładzie prowadzona jest pełna księgowość zgodnie z ustawą o rachunkowości i obowiązującymi przepisami podatkowymi, a odpłatność pacjentów nie jest działalnością mającą generować zyski - jest narzucona przez ustawodawcę i zakład ma obowiązek ją wykonywać.
Wnioskodawca nie prowadzi żadnej sprzedaży usług na zewnątrz osobom fizycznym według własnej kalkulacji. Jest Publicznym Zakładem Opieki Zdrowotnej i prowadzi tylko działalność statutową, a usługi jego zwolnione są;
1. z podatku VAT( art. 43 ust. 1 pkt 16)
2. z podatku CIT ( art. 17 ust. 1 pkt 4 )
Lekarze i pozostały personel medyczny zatrudnieni są na umowy o pracę i zgodnie z wymogami NFZ.
W uzupełnieniu wniosku z dnia 17.05.2011r. Wnioskodawca dodatkowo wyjaśnia, iż:
1. Zakład jest zarejestrowanym podatnikiem VAT, ponieważ posiada własną kuchnię dla pacjentów (różne diety zlecane przez lekarzy ze względu na stan zdrowia) i czasami sprzedaje obiady dla pracowników, do których naliczany jest podatek VAT (obecnie 8 %) i w całości kwotę podatku przelewa na konto Urzędu Skarbowego (w 2010 roku za sprzedaż obiadów kwota brutto wyniosła 4.776,00 zł. ).
2. Zakład świadczy tylko usługi w zakresie opieki medycznej (działalność statutowa i nie prowadził ani nie prowadzi innej działalności gospodarczej)
3. Zakład nie miał wcześniej obowiązku ewidencji sprzedaży na kasie fiskalnej
4. Z tytułu świadczonych usług medycznych Zakład osiągnął w 2010 roku przychód w kwocie 3.865.149,73 zł., z tego:
1. Umowa z Narodowym Funduszem Zdrowia 2.830.763,27 zł.
2. Odpłatność pacjentów 1.034.386,46 zł.
5. Dla usług zakładu od dnia 01.01.2011 r. symbol PKWiU to 86.90.19.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy racjonalne jest stosowanie kas rejestrujących od 1 maja 2011 r. w Zakładach Opiekuńczo - Leczniczych Samodzielnych Publicznych Zakładach Opieki Zdrowotnej...
Zdaniem Wnioskodawcy, specyfika świadczeń udzielanych przez Publiczne Zakłady Opiekuńczo - Lecznicze wskazuje, iż racjonalnym byłoby nie obejmowanie obowiązkiem stosowania kas rejestrujących przez zakłady Wnioskodawcy - cała jego działalność jest tylko statutowa, a pobierana odpłatność ściśle według ustawy i jest kontrolowana przez NIK i Urząd Miasta (nie może pobrać odpłatności ani więcej ani mniej, bo są to środki publiczne ).
Uważa, że miałoby to sens przy świadczeniu usług komercyjnych.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:
* prawidłowe w zakresie świadczenia usług medycznych na podstawie umowy zawartej z NFZ,
* nieprawidłowe w zakresie pobierania opłat od pacjentów z tytułu pobytu w Zakładzie.
Obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą.
Zgodnie z regulacjami art. 111 ust. 1 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.
Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.
Z przepisu art. 111 ust. 1 wynika ponadto, iż podatnicy, wobec których powstał obowiązek w zakresie stosowania kas rejestrujących, są obowiązani za pośrednictwem tych urządzeń ewidencjonować obrót i kwoty podatku należnego. Należy jednak zauważyć, iż opodatkowanie transakcji podatkiem od towarów i usług nie jest kryterium determinującym powstanie obowiązku w zakresie prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.
Przedmiotowy obowiązek dotyczy bowiem również sytuacji, gdy czynności sprzedaży są zwolnione od podatku lub wykonuje je podatnik zwolniony od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy.
Powyższą tezę wspiera pośrednio art. 111 ust. 5 ustawy, zgodnie z którym w przypadku, gdy podatnik rozpoczął ewidencjonowanie obrotu w obowiązujących terminach i wykonuje wyłącznie czynności zwolnione od podatku lub jest podatnikiem zwolnionym od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, urząd skarbowy dokonuje zwrotu kwoty określonej w ust. 4 na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo - kredytowej, której jest członkiem, w terminie do 25. dnia od daty złożenia wniosku przez podatnika.
Z powyższej normy prawnej wprost wynika, iż zamiarem ustawodawcy jest objęcie obowiązkiem prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej wszystkich podatników dokonujących sprzedaży na rzecz konkretnych nabywców, a mianowicie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych bez względu na to czy dokonywane transakcje podlegają opodatkowaniu i czy są dokonywane przez podatników będących podatnikami podatku od towarów i usług, bowiem zgodnie z art. 15 ust. 1 podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Jak wynika z art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa.
Przy wydawaniu rozporządzenia minister właściwy do spraw finansów publicznych uwzględnia:
1. wielkość i proporcje sprzedaży zwolnionej od podatku w danej grupie podatników;
2. stosowane przez podatników zasady dokumentowania obrotu;
3. możliwości techniczno - organizacyjne prowadzenia przez podatników ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących;
4. konieczność zapewnienia realizacji obowiązku, o którym mowa w ust. 1, przy uwzględnieniu korzyści wynikających z ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz faktu zwrotu podatnikom przez budżet państwa części wydatków na zakup tych kas;
5. konieczność zapewnienia prawidłowości rozliczania podatku, w tym właściwego ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego;
6. konieczność zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku;
7. konieczność przeciwdziałania nadużyciom związanym z nieewidencjonowaniem obrotu przez podatników.
Zatem stosownie do powyższego, kwestie dotyczące między innymi zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji, ustawodawca reguluje na mocy wydawanych rozporządzeń w tym zakresie.
W obecnym stanie prawnym obowiązują przepisy rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas fiskalnych (Dz. U. Nr 138, poz. 930).
Z zapisu § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia wynika, iż zwalnia się obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2012 r. sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia.
Natomiast z treści § 2 ust 1 pkt 2 lit. a) wynika, iż zwalnia się z ewidencjonowania czynności objęte do dnia 31 grudnia 2010 r. zwolnieniem od ewidencjonowania wymienione w załączniku do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 224, poz. 1797), niewymienione w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
Na podstawie zapisów zawartych w § 2 obowiązującego do dnia 31 grudnia 2010 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 224, poz. 1797) zwolniono z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia. W poz. 26 tego załącznika wymieniono świadczenie w zakresie ochrony zdrowia i opieki społecznej (PKWiU 85).
W myśl § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.) dla celów podatku od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010 r. obowiązywała Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.), według której usługi w zakresie ochrony zdrowia klasyfikowało się do grupowania 85.
Jak wskazuje analiza grupowania statystycznego oznaczonego symbolem PKWiU 85 (według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług obowiązującej dla celów podatku od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010r.), zakres przedmiotowy usług w zakresie ochrony zdrowia jest szeroki i obejmuje usługi świadczone przez szpitale, usługi medyczne świadczone przez przychodnie i praktyki lekarskie, usługi stomatologiczne, oraz usługi w zakresie ochrony zdrowia ludzkiego, pozostałe (w tym usługi położnych, pielęgniarek, fizykoterapeutów i innych osób zajmujących się usługami paramedycznymi, usługi pogotowia ratunkowego, usługi świadczone przez laboratoria medyczne oraz usługi w zakresie ochrony zdrowia ludzkiego pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane).
Z powołanych wyżej przepisów wynika, że od dnia 1 maja 2011 r. nie będą już korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencji za pomocą kasy rejestrującej między innymi usługi w zakresie ochrony zdrowia i opieki medycznej – sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 85 według obowiązującej dla celów podatku od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010 r. Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r.
Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2012 r. podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40.000 zł i jeżeli wcześniej nie powstał wobec nich obowiązek ewidencjonowania, z zastrzeżeniem ust. 6.
Zgodnie z § 3 ust. 6 rozporządzenia, zwolnienie o którym mowa w ust. 1 pkt 2, traci moc po upływie dwóch miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło w ciągu roku podatkowego przekroczenie kwoty obrotów w wysokości 40 000 zł z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy.
Wskazać należy, iż każda sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych ma wpływ na wielkość obrotu wyznaczającego obowiązek ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Kwotę obrotu uprawniającą do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kas rejestrujących określa się sumując całą sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.
Obliczając powyższą kwotę obrotu nie wyłącza się zatem sprzedaży towarów i usług, które na mocy rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących jako wymienione w załączniku do rozporządzenia zostały przedmiotowo zwolnione z obowiązku ewidencjonowania. Do obrotu wlicza się zatem sprzedaż ze wszystkich czynności wykonywanych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych (wszystkie rodzaje działalności).
Z przedstawionej treści wniosku oraz uzupełniania wynika, iż Wnioskodawca jest publicznym zakładem opieki zdrowotnej i świadczy tylko usługi z zakresu opieki medycznej (działalność statutowa). Wnioskodawca realizuje świadczenia zdrowotne na podstawie ustawy o świadczeniach zdrowotnych oraz umowy zawartej z NFZ, który je w całości finansuje.
Nabywcą świadczonych przez Wnioskodawcę usług jest NFZ, natomiast pacjent jest podmiotem upoważnionym do korzystania ze świadczenia – odbierającym daną usługę. Rozliczenia miesięczne z NFZ odbywają się na podstawie wystawionej faktury za wykonane świadczenia zdrowotne, na podstawie zawartej umowy.
Odnosząc powołane przepisy do przedstawionych przez Wnioskodawcę okoliczności, należy stwierdzić, iż art. 111 ust. 1 ustawy nie znajduje zastosowania w stosunku do świadczonych usług medycznych w ramach umowy podpisanej z NFZ. Treść ww. przepisu art. 111 ust. 1 ustawy jednoznacznie wskazuje, iż do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego za pomocą kas rejestrujących objęci są wyłącznie podatnicy dokonujący sprzedaży towarów i usług na rzecz kręgu podmiotów w tym przepisie wyraźnie wymienionych.
Należy zauważyć, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług ani przepisy ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r., Nr 164, poz. 1027 ze zm.) nie definiują pojęcia „nabywca”, dlatego zasadnym wydaje się odwołanie do wykładni językowej. Zgodnie z definicja zawartą w Słownika języka polskiego PWN „nabywcą jest ten, kto coś nabywa (nabył) przez kupno” (słownik języka polskiego, pod red.: prof. Mieczysława Szymczaka, s. 288, Wydawnictwo Naukowe PWN).
W świetle powyższej definicji, nabywcą usług medycznych świadczonych przez Wnioskodawcę jest Narodowy Fundusz Zdrowia. Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, iż comiesięczne rozliczenia z NFZ odbywają się na podstawie wystawionej faktury za wykonane świadczenia zdrowotne dla NFZ zgodnie z podpisaną umową.
Zatem, Wnioskodawca świadcząc usługi medyczne w ramach umowy zawartej z NFZ, nie ma obowiązku ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej, gdyż Wnioskodawca nie dokonuje sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Istotne jest zatem w przedmiotowej sprawie, kto nabywa daną usługę, a nie kto ją faktycznie odbiera. Należy zwrócić uwagę, iż pojęcie nabywca usługi nie jest tożsame z pojęciem konsument usługi.
Na marginesie należy zauważyć, że wartości wynagrodzenia od Narodowego Funduszu Zdrowia nie wlicza się do limitu 40 000 zł. (o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących), który uprawnia do tzw. zwolnienia podmiotowego - ze względu na małe obroty.
Zatem w tej części stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.
Ponadto, Wnioskodawca w opisie sprawy wskazał, iż zobowiązany jest do pobierania odpłatności od swoich pacjentów za pobyt w zakładzie leczniczo-opiekuńczym (ZOL), na podstawie ustawy o zakładach opieki zdrowotnej oraz rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 30 grudnia 1998 r. w sprawie sposobu i trybu kierowania osób do ZOL oraz szczegółowych zasad ustalania odpłatności za pobyt w tych zakładach. W zakresie świadczonych usług medycznych Wnioskodawca osiągnął w 2010 r. tytułem odpłatności od pacjentów przychód w kwocie 1 034 386,46 zł. Jednocześnie Wnioskodawca dokonywał sprzedaży obiadów dla pracowników, do których naliczał podatek ze stawką 8%, których kwota brutto w 2010 r. wynosiła 4.776,00 zł. Wnioskodawcza dodatkowo wyjaśnił, iż przed dniem 1 stycznia 2011 r. nie prowadził ewidencji sprzedaży przedmiotowych usług na kasie fiskalnej.
W oparciu o powołane powyżej przepisy oraz opis sprawy stwierdza się, że w sytuacji, gdy Wnioskodawca pobiera opłaty od swoich pacjentów za pobytu w ZOL oraz dokonuje sprzedaży obiadów dla pracowników, przedmiotowe usługi będą podlegały ewidencji na kasie rejestrującej, z uwagi na fakt, iż zostanie spełniona dyspozycja wynikająca z art. 111 ust. 1 ustawy, tj. sprzedaż na rzecz osób nieprowadzących działalności gospodarczej (pacjentów oraz pracowników).
Wnioskodawca do dnia 30 kwietnia 2011 r. będzie korzystał ze zwolnienia obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej w przypadku świadczenia usług medycznych, jako niewymienionych w załączniku do rozporządzenia z dnia 26 lipca 2010 r. Tym samym, od dnia 1 maja 2011 r. wobec podatników świadczących usługi w ww. zakresie, jak również dokonując sprzedaży obiadów pracownikom, powstanie obowiązek w prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej na zasadach ogólnych, z uwagi na fakt, iż jak sam Wnioskodawca wskazał, przychody Zakładu z tytułu odpłatności za pobyt w ZOL w 2010 roku wynosiły 1 034 386,46 zł, zaś sprzedaż brutto z tytułu obiadów 4.776,00 zł, czyli w sumie były wyższe od 40 000 zł w roku.
Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, iż w sytuacji, gdy osiągnięty przez Wnioskodawcę obrót z tytułu świadczenia usług na rzecz osób, o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy przekroczył w ubiegłym roku kwotę 40.000 zł, to ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży w zakresie usług medycznych przy zastosowaniu kasy rejestrującej Wnioskodawca może korzystać do dnia 30 kwietnia 2011 r., stosownie do zapisu § 2 ust. 1 pkt 2 lit. a rozporządzenia.
Reasumując należy stwierdzić, iż wbrew zawartemu we wniosku twierdzeniu, na powstanie obowiązku w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej nie ma wpływu fakt, czy podatnik jest objęty zwolnieniem przedmiotowym od podatku od towarów i usług, bowiem jak wynika z powołanych przepisów, ewidencję tą są zobowiązani prowadzić wszyscy podatnicy (także korzystający ze zwolnienia przedmiotowego od podatku), których obroty z tytułu sprzedaży na rzecz osób, o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy przekroczyły 40.000 zł.
Zatem w tej części należy uznać stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.
Ponadto w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. W związku z powyższym, a także z uwagi na treść art. 14b § 3 ww. ustawy, Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.