ILPP2/443-742/11-4/MN

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 kwietnia 2011 r. (data wpływu 29 kwietnia 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 12 lipca 2011 r. (data wpływu 15 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży usług przy zastosowaniu kas rejestrujących – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 29 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży usług przy zastosowaniu kas rejestrujących. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 12 lipca 2011 r. (data wpływu 15 lipca 2011 r.) o doprecyzowanie opisanego zdarzenia przyszłego.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca (dalej: DPS) jest samorządową powiatową jednostką organizacyjną, świadczącą na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, usługi pomocy społecznej z zakwaterowaniem (dział 87 PKWiU z 2008 r.), na podstawie decyzji właściwych ośrodków pomocy społecznej, przy czym opłaty ponoszą: mieszkaniec DPS, zobowiązani do alimentacji i/lub gminy, z których mieszkaniec został skierowany do DPS. Wymienione opłaty w zdecydowanej większości są wnoszone na konto bankowe DPS za pośrednictwem ZUS i przychody z tego tytułu w roku 2010 wyniosły ogółem 2.195.752,56 zł, w tym 51.200,28 zł z wpłat dokonanych bezpośrednio do kasy DPS, a w okresie do dnia 31 marca 2011 r., analogicznie 561.187,80 zł i 14.650,70 zł.
W chwili obecnej istnieją rozbieżne interpretacje w przedmiocie obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej usług świadczonych przez domy pomocy społecznej na rzecz osób fizycznych. Wątpliwości pojawiają się w związku z tym, że DPS świadczy usługi przedmiotowo zwolnione od podatku VAT. Pojawiły się interpretacje, że skoro kasy fiskalne służą do rejestracji obrotu i związanych z nim kwot podatku VAT, to przy świadczeniu usług przedmiotowo zwolnionych od podatku VAT takie kwoty nigdy nie wystąpią, a więc nie ma potrzeby ewidencjonowania tego obrotu, tym bardziej, że przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 138, poz. 230) odnoszą się jedynie do tych czynności, które co do zasady, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Istnieją jednak interpretacje przeciwne, że domy pomocy społecznej mają obowiązek rejestrowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej, mimo przedmiotowego zwolnienia świadczonych przez nie usług od podatku VAT, gdyż przepisy cyt. rozporządzenia, w odróżnieniu od poprzednio obowiązującego, nie wymieniają w załączniku usług objętych działem 87 PKWiU z 2008 r. Powstaje również wątpliwość, czy przy zastosowaniu kasy rejestrującej należy ewidencjonować obrót ze świadczenia przedmiotowych usług, za które zapłata następuje za pośrednictwem ZUS (poz. 37 załącznika), a na przelewie podaje się sumę świadczenia oraz imię i nazwisko mieszkańca.
W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż jest samorządową powiatową jednostką budżetową wykonującą zadania w zakresie pomocy społecznej. Od 2004 roku w DPS umieszczane są wyłącznie osoby na podstawie wydanych przez gminy indywidualnych decyzji administracyjnych, tzw. decyzji o skierowaniu oraz decyzji o umieszczeniu w DPS wydawanej przez Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie. Ponadto, gminy wydają indywidualne decyzje o odpłatności za pobyt w DPS, określające wysokość ponoszonej opłaty przez mieszkańca (uzależnionej od uzyskiwanego dochodu) oraz dopłaty ponoszonej przez gminy (art. 59 ust. 1 i 2 oraz art. 61 ust. 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 roku o pomocy społecznej). Za zgodą mieszkańców, ZUS lub KRUS dokonuje z ich świadczeń potrącenia z tytułu odpłatności za pobyt w DPS (w części ponoszonej przez mieszkańca) i przekazuje na rachunek bankowy DPS (art. 62 ust. 1 cytowanej ustawy). Części odpłatności, do której zobowiązane są gminy przekazywane są na rachunek bankowy DPS za pośrednictwem ośrodków pomocy społecznej. DPS nie prowadzi bezpośrednio rozliczeń z osobami zobowiązanymi do alimentacji (art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. cytowanej ustawy). W stosunku do osób przyjętych do DPS przed rokiem 2004, decyzje kierujące wystawiane były przez Dyrektora Wojewódzkiego Zespołu Pomocy Społecznej, komórki organizacyjnej Urzędu Wojewódzkiego. Określały one także wysokość odpłatności ponoszonej przez mieszkańca. W tym przypadku również ZUS lub KRUS, za zgodą mieszkańca przekazuje należność na konto bankowe DPS. Dowody wpłat dokonywanych przez ZUS, KRUS na rachunek bankowy Domu Pomocy Społecznej określają tytuł zapłaty oraz imię i nazwisko zobowiązanego. Środki finansowe uzyskane z tytułu odpłatności za pobyt w DPS przekazywane są na konto bankowe Starostwa Powiatowego. Starostwo następnie przekazuje je na konto bankowe DPS, na pokrycie wydatków budżetowych.
Wnioskodawca wskazuje, że w 2010 roku z tytułu odpłatności za pobyt uzyskano przychody w wysokości 2.195.752,56 zł, w tym:
wpłaty od ZUS, KRUS – 45,96%,
wpłaty od gmin – 51,71%,
wpłaty gotówkowe od mieszkańców – 2,33%.
Na dzień 31 marca 2011 roku (dane przyjęte w złożonym wniosku) z tytułu odpłatności za pobyt uzyskano przychody w wysokości 561.187.80 zł, w tym:
wpłaty od ZUS, KRUS – 44,92%,
wpłaty od gmin – 52,47 %,
wpłaty gotówkowe od mieszkańców – 2,61%.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy DPS w opisanym stanie faktycznym i prawnym jest w ogóle zobowiązany do ewidencjonowania obrotu przy pomocy kasy rejestrującej, a jeżeli tak, to czy jest obowiązany do takiego ewidencjonowania całego obrotu, czy tylko obrotu z wpłat dokonywanych bezpośrednio do kasy DPS...
Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma on obowiązku rejestrowania, ponieważ świadczy usługi przedmiotowo zwolnione od podatku VAT. Pojawiły się interpretacje, że skoro kasy fiskalne służą do rejestracji obrotu i związanych z nim kwot podatku VAT, to przy świadczeniu usług przedmiotowo zwolnionych od podatku VAT, takie kwoty nigdy nie wystąpią, a więc nie ma potrzeby ewidencjonowania tego obrotu, tym bardziej, że przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 138, poz. 230), odnoszą się jedynie do tych czynności, które co do zasady, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. W przypadku uznania, że DPS ma obowiązek ewidencjonowania obrotu, Wnioskodawca uważa, że takiemu ewidencjonowaniu podlegają jedynie wpłaty dokonywane bezpośrednio do kasy DPS, gdyż zapłaty dokonywane za pośrednictwem ZUS na rachunek bankowy DPS określają tytuł zapłaty oraz imię i nazwisko zobowiązanego.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).
Obowiązek stosowania kasy rejestrującej w celu ewidencjonowania sprzedaży towarów lub usług wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy. W ust. 1 powołanego artykułu postanowiono, iż podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.
Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.
Oznacza to, że nie podlega obowiązkowi prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej świadczenie usług w części, w jakiej te czynności są opłacane przez inne podmioty niż osoby fizyczne nieporowadzące działalności gospodarczej.
Z przepisu art. 111 ust. 1 wynika ponadto, iż podatnicy, wobec których powstał obowiązek w zakresie stosowania kas rejestrujących, są obowiązani za pośrednictwem tych urządzeń ewidencjonować obrót i kwoty podatku należnego. Należy jednak zauważyć, iż opodatkowanie transakcji podatkiem od towarów i usług nie jest kryterium determinującym powstanie obowiązku w zakresie prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.
Przedmiotowy obowiązek dotyczy bowiem również sytuacji, gdy czynności sprzedaży są zwolnione od podatku lub wykonuje je podatnik zwolniony od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy.
Powyższą tezę wspiera pośrednio art. 111 ust. 5 ustawy, zgodnie z którym w przypadku, gdy podatnik rozpoczął ewidencjonowanie obrotu w obowiązujących terminach i wykonuje wyłącznie czynności zwolnione od podatku lub jest podatnikiem zwolnionym od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, urząd skarbowy dokonuje zwrotu kwoty określonej w ust. 4 na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, w terminie do 25. dnia od daty złożenia wniosku przez podatnika.
Z powyższej normy prawnej wprost wynika, iż zamiarem ustawodawcy jest objęcie obowiązkiem prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej wszystkich podatników dokonujących sprzedaży na rzecz konkretnych nabywców, a mianowicie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych bez względu na to czy dokonywane transakcje podlegają opodatkowaniu i czy są dokonywane przez podatników będących podatnikami podatku od towarów i usług, bowiem zgodnie z art. 15 ust. 1 podatnikami są (…) osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Należy ponadto zauważyć, iż osoby, o których mowa w przepisie art. 111 ust. 1, są ostatecznymi konsumentami, u których nie występuje podatek należny i nie dokonują odliczeń. Wobec tego, że wymienieni nabywcy nie są zainteresowani w wykazywaniu podatku naliczonego, w praktyce mogłoby dojść do nieprawidłowości w ewidencjonowaniu kwot należnych z tytułu sprzedaży towarów i świadczenia usług na ich rzecz. Zatem celem wprowadzenia kas fiskalnych była przede wszystkim potrzeba zapewnienia kontroli nad rzetelnością deklarowanych przez pewne grupy podatników podstaw opodatkowania.
Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej umożliwia również realizację prawa konsumenta w zakresie otrzymania dokumentu (paragonu) zawierającego podstawowe dane o zawartej transakcji, w tym strukturze ceny.
Przez sprzedaż rozumie się, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy stwierdzono, iż Minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).
Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących w obecnym stanie prawnym, tj. od dnia 1 stycznia 2011 r. reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 138, poz. 930).
Regulacje zawarte w powołanym rozporządzeniu przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na rodzaj prowadzonej działalności – zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (zwolnienie przedmiotowe) oraz wysokość obrotu – do określonej tym przepisem wysokości obrotów (zwolnienie podmiotowe).
Stosownie do § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, do dnia 31 grudnia 2012 r., zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania, podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40 000 zł i jeżeli wcześniej nie powstał wobec nich obowiązek ewidencjonowania, z zastrzeżeniem ust. 6.
Na podstawie § 3 ust. 6 ww. rozporządzenia, zwolnienie o którym mowa w ust. 1 pkt 2, traci moc po upływie dwóch miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło w ciągu roku podatkowego przekroczenie kwoty obrotów w wysokości 40 000 zł, z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy.
W myśl § 5 rozporządzenia, podatnicy, o których mowa w art. 111 ust. 5 ustawy, osiągnięty obrót ewidencjonują jako obrót zwolniony od podatku od towarów i usług.
Wskazać należy, iż każda sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych ma wpływ na wielkość obrotu wyznaczającego obowiązek ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Kwotę obrotu uprawniającą do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kas rejestrujących określa się sumując całą sprzedaż (w danym roku) na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Obliczając powyższą kwotę obrotu nie wyłącza się zatem sprzedaży towarów i usług, które na mocy rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących jako wymienione w załączniku do rozporządzenia zostały przedmiotowo zwolnione z obowiązku ewidencjonowania. Do obrotu wlicza się zatem sprzedaż ze wszystkich czynności wykonywanych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych (wszystkie rodzaje działalności).
Natomiast, stosownie do zapisu § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania, do dnia 31 grudnia 2012 r. – sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia.
W poz. 37 ww. załącznika wymieniono świadczenie usług, za które zapłata w całości następuje za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), pod warunkiem, że z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcję jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła2).
Z objaśnień zawartych w punkcie 2) wynika, iż zwolnienie to nie dotyczy podatników, którzy rozpoczęli ewidencjonowanie tych czynności przed dniem 1 stycznia 2011 r.
Aby zatem Wnioskodawca miał prawo do skorzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z poz. 37 załącznika, muszą łącznie zostać spełnione następujące warunki:
zapłata za usługę w całości następuje za pośrednictwem poczty lub banku na rachunek bankowy podatnika,
z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcje jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła,
Wnioskodawca nie rozpoczął ewidencjonowania tych usług przed dniem 1 stycznia 2011 r.
Niewystąpienie jednego z nich oznacza brak możliwości zastosowania zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej.
Należy wskazać, iż zgodnie z art. 139 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.) ze świadczeń pieniężnych określonych w ustawie – po odliczeniu składki na ubezpieczenie zdrowotne oraz zaliczki i innych należności z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych – podlegają potrąceniu, z uwzględnieniem art. 141, należności z tytułu odpłatności za pobyt osób uprawnionych do świadczeń w domach pomocy społecznej, zakładach opiekuńczo-leczniczych lub zakładach pielęgnacyjno-opiekuńczych – na wniosek dyrektorów tych placówek.
Natomiast art. 140 ust. 4 pkt 3 ww. ustawy, potrącenia, z zastrzeżeniem art. 141, nie mogą przekraczać 65% miesięcznego świadczenia – jeżeli potrąceniu podlegają należności, o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 10.
Art. 60 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2007 r. o pomocy społecznej (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 ze zm.) stanowi, iż pobyt w domu pomocy społecznej jest odpłatny do wysokości średniego miesięcznego kosztu utrzymania.
Stosownie do art. 61 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy o pomocy społecznej, opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej wnosi mieszkaniec domu, nie więcej jednak niż 70% swojego dochodu, a w przypadku osób małoletnich przedstawiciel ustawowy z dochodów dziecka, nie więcej niż 70% tego dochodu.
Zgodnie z art. 62 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, mieszkaniec domu wnosi opłatę do kasy domu lub na jego rachunek bankowy. Za jego zgodą opłata może być potrącana:
z emerytury lub renty mieszkańca domu – przez właściwy organ emerytalno-rentowy, zgodnie z odrębnymi przepisami;
z zasiłku stałego mieszkańca domu – przez ośrodek pomocy społecznej dokonujący wypłaty świadczenia; opłatę za pobyt ośrodek pomocy społecznej przekazuje na rachunek bankowy domu pomocy społecznej.
Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest samorządową powiatową jednostką organizacyjną, świadczącą na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, usługi pomocy społecznej z zakwaterowaniem (dział 87 PKWiU z 2008 r.), na podstawie decyzji właściwych ośrodków pomocy społecznej, przy czym opłaty ponoszą: mieszkaniec DPS, zobowiązani do alimentacji i/lub gminy, z których mieszkaniec został skierowany do DPS. Wymienione opłaty w zdecydowanej większości są wnoszone na konto bankowe DPS za pośrednictwem ZUS i przychody z tego tytułu w roku 2010 wyniosły ogółem 2.195.752,56 zł, w tym 51.200,28 zł z wpłat dokonanych bezpośrednio do kasy DPS, a w okresie do dnia 31 marca 2011 r., analogicznie 561.187,80 zł i 14.650,70 zł. Od 2004 roku w DPS umieszczane są wyłącznie osoby na podstawie wydanych przez gminy indywidualnych decyzji administracyjnych, tzw. decyzji o skierowaniu oraz decyzji o umieszczeniu w DPS wydawanej przez Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie. Ponadto, gminy wydają indywidualne decyzje o odpłatności za pobyt w DPS, określające wysokość ponoszonej opłaty przez mieszkańca (uzależnionej od uzyskiwanego dochodu) oraz dopłaty ponoszonej przez gminy (art. 59 ust. 1 i 2 oraz art. 61 ust. 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 roku o pomocy społecznej). Za zgodą mieszkańców, ZUS lub KRUS dokonuje z ich świadczeń potrącenia z tytułu odpłatności za pobyt w DPS (w części ponoszonej przez mieszkańca) i przekazuje na rachunek bankowy DPS (art. 62 ust. 1 cytowanej ustawy). Części odpłatności, do której zobowiązane są gminy przekazywane są na rachunek bankowy DPS za pośrednictwem ośrodków pomocy społecznej. DPS nie prowadzi bezpośrednio rozliczeń z osobami zobowiązanymi do alimentacji (art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. cytowanej ustawy). W stosunku do osób przyjętych do DPS przed rokiem 2004, decyzje kierujące wystawiane były przez Dyrektora Wojewódzkiego Zespołu Pomocy Społecznej, komórki organizacyjnej Urzędu Wojewódzkiego. Określały one także wysokość odpłatności ponoszonej przez mieszkańca. W tym przypadku również ZUS lub KRUS, za zgodą mieszkańca przekazuje należność na konto bankowe DPS. Dowody wpłat dokonywanych przez ZUS, KRUS na rachunek bankowy Domu Pomocy Społecznej określają tytuł zapłaty oraz imię i nazwisko zobowiązanego. Środki finansowe uzyskane z tytułu odpłatności za pobyt w DPS przekazywane są na konto bankowe Starostwa Powiatowego. Starostwo następnie przekazuje je na konto bankowe DPS, na pokrycie wydatków budżetowych. Wnioskodawca wskazuje, że w 2010 roku z tytułu odpłatności za pobyt uzyskano przychody w wysokości 2.195.752,56 zł, w tym: wpłaty od ZUS, KRUS – 45,96%; wpłaty od gmin – 51,71%; wpłaty gotówkowe od mieszkańców – 2,33%. Na dzień 31 marca 2011 roku (dane przyjęte w złożonym wniosku) z tytułu odpłatności za pobyt uzyskano przychody w wysokości 561.187.80 zł, w tym: wpłaty od ZUS, KRUS – 44,92%; wpłaty od gmin – 52,47 %; wpłaty gotówkowe od mieszkańców – 2,61%.
Prawo do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących na mocy § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w powiązaniu z poz. 37 ww. załącznika do rozporządzenia, przysługuje w sytuacji, gdy zapłata za świadczone usługi w całości następuje za pośrednictwem poczty lub banku na rachunek bankowy podatnika, bez względu na rodzaj wykonywanej usługi. Wyrażenie „w całości” odnosi się do poszczególnych usług świadczonych przez podatnika. Taka konstrukcja przepisu powoduje, że zwolnieniu nie podlega usługa, za którą zapłacono częściowo gotówką, a częściowo za pośrednictwem banku lub poczty. Warunkiem zwolnienia jest bowiem to, aby konkretna usługa została w całości zapłacona za pośrednictwem banku lub poczty oraz by było możliwe zidentyfikowanie transakcji, której zapłata dotyczy.
Na mocy § 2 ust. 1 pkt 2 lit. a rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 30 kwietnia 2011 r. czynności objęte do dnia 31 grudnia 2010 r. zwolnieniem od ewidencjonowania wymienione w załączniku do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 224, poz. 1797), niewymienione w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
Wyjaśnić w tym miejscu należy, iż na podstawie zapisów zawartych w § 2 pkt 2 obowiązującego do dnia 31 grudnia 2010 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2009 r. Nr 224, poz. 1797) zwolniono z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia. W poz. 26 tego załącznika wymieniono świadczenie usług w zakresie ochrony zdrowia i opieki społecznej (PKWiU 85).
W myśl § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.) dla celów podatku od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010 r. obowiązywała Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.), według której usługi w zakresie ochrony zdrowia klasyfikowało się do grupowania 85.
Jak wskazuje analiza grupowania statystycznego oznaczonego symbolem PKWiU 85 (według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług obowiązującej dla celów podatku od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010 r.), zakres przedmiotowy usług w zakresie ochrony zdrowia jest szeroki i obejmuje usługi świadczone przez szpitale, usługi medyczne świadczone przez przychodnie i praktyki lekarskie, usługi stomatologiczne oraz usługi w zakresie ochrony zdrowia ludzkiego, pozostałe (w tym usługi położnych, pielęgniarek, fizykoterapeutów i innych osób zajmujących się usługami paramedycznymi, usługi pogotowia ratunkowego, usługi świadczone przez laboratoria medyczne oraz usługi w zakresie ochrony zdrowia ludzkiego pozostałe, gdzie indziej nie sklasyfikowane).
Z powołanych wyżej przepisów wynika, że – z uwagi na fakt niewymienienia w załączniku do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących – od dnia 1 maja 2011 r. nie mogą już korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencji za pomocą kasy rejestrującej między innymi usługi w zakresie opieki społecznej – sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 85 według obowiązującej dla celów podatku od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010 r. Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r., natomiast według obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r. PKWiU wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.) – sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 87 „Usługi pomocy społecznej z zakwaterowaniem”.
Z powyższych uregulowań wynika zatem, iż do dnia 30 kwietnia 2011 r. zostało przedłużone zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej w przypadku świadczenia usług w zakresie opieki społecznej, jako niewymienionych w załączniku do rozporządzenia z dnia 26 lipca 2010 r. Tym samym, od dnia 1 maja 2011 r. wobec podatników świadczących usługi w ww. zakresie, powstanie obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej na zasadach ogólnych.
W opisie zdarzenia przyszłego wskazano, iż przychody DPS z tytułu odpłatności za pobyt w roku 2010 wyniosły ogółem 2.195.752,56 zł, w tym 51.200,28 zł z wpłat dokonanych bezpośrednio do kasy DPS. Zatem, w 2010 roku przewyższyły one kwotę 40 000,00 złotych.
Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie osiągnięty przez Wnioskodawcę obrót z tytułu świadczenia usług na rzecz osób, o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy przekroczył w ubiegłym roku kwotę 40.000 zł (jak wskazano we wniosku). Zatem ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej Wnioskodawca mógł korzystać do dnia 30 kwietnia 2011 r., stosownie do zapisu § 2 ust. 1 pkt 2 lit. a rozporządzenia. Natomiast od dnia 1 maja 2011 r. Zainteresowany będzie zobowiązany do zakupu kasy rejestrującej i rozpoczęcia ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego z tytułu sprzedaży usług i towarów na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.
Zainteresowany będzie zobowiązany do ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej tylko w części, w jakiej usługi opłacane są przez osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych.
Mając na uwadze wszystkie powyższe ustalenia, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży usług przy zastosowaniu kas rejestrujących, należało uznać za nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.