ITPP2/443-169/11/AP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 13 stycznia 2011 r. (data wpływu 4 lutego 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi zabudowy samochodów - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 4 lutego 2011 r. złożono wniosek, przesłany zgodnie z właściwością przez Naczelnika Urzędu Skarbowego, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi zabudowy samochodów.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.
Spółka na mocy podpisanej umowy ma wykonywać na rzecz firmy niemieckiej (spółki-matki, podmiotu powiązanego kapitałowo), usługi zabudowy samochodów osobowych na pojazdy specjalne. Mechanizm usług ma wyglądać następująco:
Spółka niemiecka (dalej GMBH) podpisała kontrakt na dostawę samochodów specjalnych do polskiej firmy „K”.
Dostawcą samochodów bazowych do zabudowy będzie polski dealer samochodów, który wystawi fakturę na spółkę niemiecką (z polskim podatkiem), przy czym samochody zostaną od razu dostarczone do Spółki, w celu dokona ich zabudowy. Spółka niemiecka zarejestruje się dla potrzeb tych transakcji w Polsce i dlatego dealer wystawi jej fakturę z polskim podatkiem. Będzie to typowa rejestracja dla celów rozliczania podatku od towarów i usług, Zarejestrowany podmiot (zwany dalej GMBH-PL) będzie tylko posiadał polskie faktury zakupu i sprzedaży, nie będzie w Polsce wykonywał żadnych czynności, nie będzie posiadał biura i zatrudniał pracowników.
Spółka oprócz samochodów do zabudowy, otrzyma od spółki GMBH także część materiałów potrzebnych do wykonania zabudowy samochodów.
Za wykonaną zabudowę Spółka wystawi fakturę (za usługę na majątku ruchomym) na GMBH.
Firma niemiecka obciąży za cały kontrakt firmę „K” (do tego podmiotu trafią zabudowane przez Spółkę samochody), wystawiając z tego tytułu fakturę z polskim podatkiem (bo będzie w tej sekwencji polskim podatnikiem).
Samochody (przed i po zabudowie) nie opuszczą terytorium kraju.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy wystawiając fakturę za wykonaną usługę zabudowy samochodów Spółka winna wystawić ją z polskim podatkiem na GMBH-PL, czy też winna to być faktura wystawiona na GMBH bez polskiego podatku...
Zdaniem Wnioskodawcy, należy wystawić fakturę na rzecz firmy niemieckiej bez polskiego podatku. Spółka uważa, że z uwagi na przepisy art. 28b ust. 1 i ust. 2 ustawy, których treść powołała, regułą jest, iż miejscem świadczenia usług (w tym świadczonych przez Spółkę) jest kraj siedziby usługobiorcy, czyli w omawianym przypadku Niemcy. To wyklucza opodatkowanie tych usług w Polsce, ponieważ w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowane są tylko usługi wykonywane w Polsce. Wobec powyższego spółka niemiecka wykaże import usług w Niemczech. Spółka wskazała, że fakt, iż podmiot ten zarejestrował się w Polsce nie powoduje opodatkowania tej transakcji w Polsce. Byłoby tak, gdyby spółka niemiecka miała w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności. W ocenie Spółki takie miejsce nie powstaje w związku z samą rejestracją w Polsce. Stałe miejsce prowadzenia działalności występuje w sytuacji, kiedy charakteryzuje się określoną minimalną skalą działalności, wyrażającą się stałością prowadzenia w określonych, wydzielonych pomieszczeniach (magazynowych, biurowych), z udziałem personelu i urządzeń. Wskazała, że podobne stanowisko prezentuje J. Zubrzycki „Leksykon VAT 2010”.
Spółka uważa zatem, że skoro kontrahent niemiecki nie ma w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności, to usługi wykonywane przez Spółkę winny być opodatkowane w Niemczech, bo tam są uznawane za wykonywane. Dlatego musi wystawić fakturę bez podatku.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:
odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).
Należy zwrócić uwagę, iż pojęcie „usług na ruchomym majątku rzeczowym” nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku od towarów i usług. W związku z tym, należy termin ten interpretować w oparciu o wykładnię językową, jako wszelkie usługi wykonywane przez podatnika, w wyniku których następuje wytworzenie nowego produktu z powierzonych materiałów, jego przerobienie lub ulepszenie, przy czym podatnik świadczący usługę nie jest właścicielem towaru powierzonego ani wytworzonego, przerobionego lub ulepszonego.
W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca ich świadczenia. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy nie.
Ogólną zasadę dotyczącą miejsca świadczenia usług, dla potrzeb podatku od towarów i usług, określa art. 28b ustawy, zgodnie z którym w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika, miejscem świadczenia jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.
Zdarzają się przypadki, gdy nabywca usługi oprócz siedziby, posiada również stałe miejsce prowadzenia działalności znajdujące się w innym kraju niż jego siedziba, które uczestniczy w danej transakcji. Wówczas zastosowanie znajdzie art. 28b ust. 2 ustawy, zgodnie z którym w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności.
Na potrzeby stosowania regulacji dotyczących miejsca świadczenia usług, ustawodawca zdefiniował pojęcie podatnika. Zgodnie z art. 28a ust. 1 ustawy, ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a), która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej.
Od ogólnej zasady określania miejsca świadczenia usług, ustawodawca przewidział szereg wyjątków. Jednakże w przepisach określających szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia nie wymieniono usług na ruchomym majątku rzeczowym wykonywanych na rzecz ww. podatników, zatem w przedmiotowym przypadku należy stosować zasadę ogólną (określoną w art. 28b).
Zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca, zwane dalej "informacjami podsumowującymi".
W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.
Szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania określone zostały w rozdziale 3 (§ 4-§ 25) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.).
Zgodnie z § 25 ust. 1 tego rozporządzenia, przepisy § 5, § 7-21a i § 24 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.
Według ust. 2 powyższego paragrafu, faktury, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane określone w § 5, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem.
Stosownie do ust. 4 powyższego paragrafu, w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, faktura dokumentująca wykonanie tych czynności powinna zawierać numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, oraz:
adnotację, że podatek rozlicza nabywca lub
wskazanie właściwego przepisu ustawy lub dyrektywy, wskazującego, że podatek rozlicza nabywca, lub
oznaczenie "odwrotne obciążenie".
Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka zamierza wykonywać na rzecz firmy niemieckiej usługi zabudowy samochodów osobowych na pojazdy specjalne. Samochody przeznaczone do zabudowy zostaną dostarczone przez polskiego dealera. Spółka otrzyma od firmy niemieckiej część materiałów potrzebnych do wykonania usługi. Po wykonaniu zabudowy, samochody zostaną sprzedane odbiorcy finalnemu – firmie polskiej. Samochody, przed wykonaniem usług, jak i po zabudowie, nie opuszczą terytorium kraju.
Spółka niemiecka zarejestruje się dla potrzeb ww. transakcji w Polsce, ale będzie tylko posiadała polskie faktury zakupu i sprzedaży, nie będzie w Polsce wykonywała żadnych czynności, nie będzie posiadała biura i zatrudniała pracowników.
Mając na uwadze powyższe oraz powołane regulacje prawne należy stwierdzić, że miejscem świadczenia i tym samym opodatkowania wykonywanych przez Spółkę usług będzie terytorium Niemiec. Stosownie zatem do postanowień § 25 ust. 2 powołanego rozporządzenia, na fakturach wystawionych dla podmiotu niemieckiego nie należy wykazywać stawki i kwoty podatku.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.